Φροντίδα Μέσα στο σπίτι ή στο μπαλκόνι το καναρίνι;

[ianos]

Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει κάποιες δικές μου παρατηρήσεις για τον δικό μου, έναν και μοναδικό που έχω. Θα μπορούσα να τις αναφέρω αλλά έμπειρος δεν είμαι. Αυτό που εγώ βλέπω, μπορεί να είναι μια λάθος ερμηνεία μου και να πάρω κόσμο στο λαιμό μου. Για αυτό και αναζητώ κάτι εμπειριστατωμένο. Στρες δεν βλέπω σίγουρα πάντως.

Παύλο, δεν κάνουμε bullying στο φόρουμ. Ούτε έξυπνοι το παίζουμε, ούτε παντογνώστες είμαστε. Προσωπικά θα μου ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάσω παρατηρήσεις σχετικά με στάσεις άγχους - στρες στα καναρίνια. Το μόνο που έχω ο ίδιος διαπιστώσει, είναι μια "κραυγή" τύπου σημαίνω τον κίνδυνο, ένα έντονο σφύριγμα στα δικά μου, όταν εμφανιστώ πολύ απότομα. Μην διστάζεις λοιπόν, πες ό,τι έχεις να πεις - κέρδος θα είναι για όλους μας.
Αλλά πολύ φοβάμαι ότι μάλλον χρειάζεται να ανοίξει κανείς άλλο θέμα...

 

[ouzo]

Οκ θα σας πω: Στα δυόμιση χρόνια που έχω το καναρίνι, η ρουτίνα του μέσα- έξω στο ίδιο σημείο είναι σταθερή, εκτός τους χειμώνες που απουσιάζω στο εξωτερικό και τη φροντίδα του την αναλαμβάνει άλλος. Στην αρχή το έκανα από άγνοια, αλλά μετά είδα ότι στην ουσία, το επιζητούσε. Όταν δεν το βγάζω έξω, το καναρίνι δεν έχει την ανάλογη ζωηράδα. Είναι μεν δραστήριο, όμως όταν το βγάζω έξω κάνει όπως θα έκανε ένας σκύλος όταν αντιλαμβάνεται ότι τον βγάζεις βόλτα στο πάρκο. Αμέσως από το πρώτο λεπτό, αρχίζει και γκαζώνει στο κελάηδημα (εκτός τους δυο μήνες που διαρκεί η πτερόρροια). Το μπαλκόνι είναι απάνεμο από τον βοριά και το έχω σε μια εσοχή που κάνει το μπαλκόνι, ώστε το κλουβί να κλείνει από τοίχο στις δύο πλευρές του. Είμαι σε μια αρκετά θορυβώδη γειτονιά, εκτός από τη φασαρία του δρόμου, έχω δίπλα μου και ένα γιαπί. Αυτή η φασαρία το εξιτάρει ακόμα περισσότερο. Όταν έρχεται η ώρα για να μπει μέσα λίγο πριν δύσει ο ήλιος, αμέσως αντιλαμβάνεται τι θα κάνω και ανεβαίνει στο τελευταίο κλαδί, όπου συνήθως θα παραμείνει μέχρι να έρθει η ώρα του ύπνου. Σημειωτέον ότι το κλουβί είναι ακριβώς δίπλα στη μπαλκονόπορτα, έχοντας την πάντα ανοιχτή με τη σίτα της. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, δεν υπάρχει η παραμικρή διαμαρτυρία ή δυσανασχέτηση.
Παρόλαυτα υπάρχει αρνητική αντίδραση όταν χρειάζεται μια φορά το μήνα να το ανεβάσω στην ταράτσα, όπου θα το μετακομίσω σε ένα άλλο κλουβί και θα κάνω απολύμανση το δικό του. Αν και είναι εξωτερικός χώρος εκεί, δίπλα σε φυτά και απάνεμος, υπάρχει ένα διαρκές κοφτό "τσίου" που το κάνει όποτε ενοχλείται.

 

[GreekMan72]

Όλες σου οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι έχεις μεγαλύτερη εμπειρία από ότι νομίζεις! Το σίγουρο είναι ότι έχεις ασχοληθεί με το πουλάκι πρακτικά και όχι μόνο εγκυκλοπαιδικά. Το σημαντικότερο όλων για εμένα προσωπικά.

Όταν δεν το βγάζω έξω, το καναρίνι δεν έχει την ανάλογη ζωηράδα.

Είναι μια πολύ σωστή παρατήρηση που ισχύει! Έξω προφανώς και τα ερεθίσματα είναι περισσότερα και για αυτό τα πουλάκια είναι περισσότερα δραστήρια. Σε εσωτερικό εκτροφείο που επισκέφθηκα πρόσφατα (300+ πουλάκια), έπαιζε ραδιόφωνο όλη την ήμερα σε μια προσπάθεια να υπάρχουν διάφοροι ήχοι που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των πουλιών και προσομοιώνουν, σε έναν βαθμό, τα απαραίτητα για αυτά περιβαλλοντικά ερεθίσματα. (Συν την εκπαιδευτική τους μέριμνα με φωνές κλπ)
Σωστά λοιπόν παρατήρησες ότι :

Αυτή η φασαρία το εξιτάρει ακόμα περισσότερο.

Το μπαλκόνι είναι απάνεμο από τον βοριά και το έχω σε μια εσοχή που κάνει το μπαλκόνι, ώστε το κλουβί να κλείνει από τοίχο στις δύο πλευρές του.

Νομίζω πως, εφόσον οι συνθήκες είναι αυτές που περιγράφεις, με μια σχετική προφύλαξη από τα ρεύματα και τα αρπακτικά, άνετα ο φίλος μας θα μπορέσει να βγάλει τον χειμώνα έξω γιατί ναι μεν..

Σημειωτέον ότι το κλουβί είναι ακριβώς δίπλα στη μπαλκονόπορτα, έχοντας την πάντα ανοιχτή με τη σίτα της. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, δεν υπάρχει η παραμικρή διαμαρτυρία ή δυσανασχέτηση.

.. Αλλά θεωρώ καλύτερη την σταθερή θέση.
Όντας οπαδός του "έξω" αυτή θα είναι η μόνη μου παρότρυνση. Άποψη μου είναι ότι έτσι εξασφαλίζεις τις βέλτιστες συνθήκες διαβίωσης. Η τελική επιλογή φυσικά είναι δική σου.

Παρόλαυτα υπάρχει αρνητική αντίδραση όταν χρειάζεται μια φορά το μήνα να το ανεβάσω στην ταράτσα, όπου θα το μετακομίσω σε ένα άλλο κλουβί και θα κάνω απολύμανση το δικό του. Αν και είναι εξωτερικός χώρος εκεί, δίπλα σε φυτά και απάνεμος, υπάρχει ένα διαρκές κοφτό "τσίου" που το κάνει όποτε ενοχλείται.

Λογικότατο εφόσον τους χαλάμε την ρουτίνα τους και τα αναστατώνουμε.. Ακόμη κι αν αυτό είναι για το καλό τους. Μήπως άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει και σε εμάς όταν κάποιος ή κάτι μας χαλάσει την ρουτίνα μας;
Άσε που αυτά, φοβούνται κιόλας με όλα αυτά τα πιάσε, βάλε, βγάλε κλπ. Όμως μετά από κάποιο διάστημα θα δεις ότι και αυτό σε έναν βαθμό το συνηθίζουν και δεν αντιδρούν με τον πανικό που ειχαν στις πρώτες φορές. Και ας μην ξεχνάμε οτι η αντίδραση τους εξαρτάται άμεσα και από τις δικές μας αντιδράσεις. Αν οι κινήσεις μας είναι ήρεμες, μεθοδικές και σταθερές τότε και αυτά αντιδρούν πολύ ηπιότερα συν τον χρόνο. Μην το κυνηγάς μέσα στο κλουβί..Αυτό τα τρελαίνει. Κάποια στιγμή θα έρθει κοντά στο χέρι σου σε τέτοιο σημείο που με μία σου κίνηση σου θα μπορέσεις να το πιάσεις εύκολα. Παλιότερα γλίτωνα όλο αυτό το κυνήγι κάνοντας την διαδικασία σε μισοσκόταδο. Πιάνεται πολύ ποιο εύκολα τα πουλάκι. Πλέον όμως δεν είναι απαραίτητο.
Αυτό είναι μια δική μου παρατήρηση που έρχομαι να προσθέσω στις δίκες σου απολογούμενος που βγαίνω εκτός του θέματος "μέσα" ή "έξω".

Χρήσιμες, λοιπόν, οι παρατηρήσεις σου Παύλο και σε ευχαριστούμε που τις παρέθεσες

 

[ianos]

υπάρχει ένα διαρκές κοφτό "τσίου" που το κάνει όποτε ενοχλείται.

Τα δικά μου κάνουν ένα κοφτό τσίου, με ιδιαίτερα δυνατό ήχο, όταν σημάνουν τον κίνδυνο... Δλδ, όταν π.χ. κάποια γάτα πλησιάζει το καλοκαίρι και είναι στην αρχή που δεν έχουν συνηθίσει ακόμα ή όταν εμφανιστώ από το πουθενά μπροστά τους ξαφνικά. Έχω τουλάχιστον θεωρήσει ότι σήμα κινδύνου

 

[Stavros]

Έχω τουλάχιστον θεωρήσει ότι σήμα κινδύνου

Η ταράτσα, δηλαδή ο ανοιχτός χρόνος από πάνω του και η έκθεση του στα αρπακτικά, ίσως του προκαλεί αυτή την αίσθηση ανησυχίας.

 

[Tony Forpus]

Παρόλαυτα υπάρχει αρνητική αντίδραση όταν χρειάζεται μια φορά το μήνα να το ανεβάσω στην ταράτσα, όπου θα το μετακομίσω σε ένα άλλο κλουβί και θα κάνω απολύμανση το δικό του. Αν και είναι εξωτερικός χώρος εκεί, δίπλα σε φυτά και απάνεμος, υπάρχει ένα διαρκές κοφτό "τσίου" που το κάνει όποτε ενοχλείται.

Θελω να πιστευω Παυλο οτι την μετακομιση που αναφέρεις την κανεις χωρις να πιανεις το πουλακι και να μην μπαινεις στο ρόλο του "θυρευτη".

Αν όχι,ριξε μια ματια στο φορουμ για αντιστοιχα αρθρα οπου εχει εξηγηθει γιατι τα πιανουμε μονο οταν υπαρχει σοβαρη αιτια (ασθένεια, κοψιμο νυχιων κτλ).
Στοχος μας ειναι να μην τα πιανουμε και οχι να τα κανουμε να μας συνηθίσουν με τα πιασιματα καθως μονο στρες εχουν να κερδισουν απο μια τετοια διαδικασια.

 

[ouzo]

Η ταράτσα, δηλαδή ο ανοιχτός χρόνος από πάνω του και η έκθεση του στα αρπακτικά, ίσως του προκαλεί αυτή την αίσθηση ανησυχίας.

Στην ταράτσα (και συγκεκριμένα σε μέρος κάτω από πέργκολα) το αφήνω, μόνο όση ώρα χρειάζομαι για να πλύνω και να απολυμάνω το κλουβί του. Αυτή τη διαδικασία την κάνω εκεί πάνω και είμαι συνέχεια δίπλα του σε συνεχή οπτική επαφή μέχρι να τελειώσω. Κατόπιν σε κλειστό δωμάτιο στον ίδιο χώρο κάνω τη μετακόμιση, από το παλιό κλουβί στο καθαρισμένο του πλέον.
[automerge]1571238811[/automerge]

Θελω να πιστευω Παυλο οτι την μετακομιση που αναφέρεις την κανεις χωρις να πιανεις το πουλακι και να μην μπαινεις στο ρόλο του "θυρευτη".

Αν όχι,ριξε μια ματια στο φορουμ για αντιστοιχα αρθρα οπου εχει εξηγηθει γιατι τα πιανουμε μονο οταν υπαρχει σοβαρη αιτια (ασθένεια, κοψιμο νυχιων κτλ).
Στοχος μας ειναι να μην τα πιανουμε και οχι να τα κανουμε να μας συνηθίσουν με τα πιασιματα καθως μονο στρες εχουν να κερδισουν απο μια τετοια διαδικασια.

Αφού έχω τα κλουβιά πλάι πλάι σε κλειστό χώρο όπως ανέφερα, αναγκάζομαι να το πιάνω για να το μεταφέρω, ώστε να αποσυναρμολογήσω το μόνιμο κλουβί του και να το καθαρίσω. Δεν γίνεται αλλιώς να μεταφερθεί το πουλί. Όντως υπάρχει στρες εδώ, αλλά είναι μια διαδικασία που υποχρεώνομαι να την κάνω κάθε μήνα.

 

[Tony Forpus]

Αφού έχω τα κλουβιά πλάι πλάι σε κλειστό χώρο όπως ανέφερα, αναγκάζομαι να το πιάνω για να το μεταφέρω

Δοκιμασε να βαλεις τα κλουβακια διπλα διπλα και ανοιξε τα πορτακια, σε λιγοτερο απο 30 δευτερα το πουλακι θα περασει στο αλλο κλουβι!

 

[ouzo]

Δοκιμασε να βαλεις τα κλουβακια διπλα διπλα και ανοιξε τα πορτακια, σε λιγοτερο απο 30 δευτερα το πουλακι θα περασει στο αλλο κλουβι!

Τεσταρισμένο πολλάκις, δεν παίζει. Νομίζω είχα ξανά αναφερθεί σε άλλο θέμα που συζητούσαμε για την ψυχολογία των πουλιών. Το δικό μου το συμμάζεψα από το δρόμο, κυριολεκτικά σωσμένο από του Χάρου τα δόντια καθώς στην περιοχή κυκλοφορούν πολλές γάτες. Με τον καιρό προσπάθησα να το εξοικειώσω να βγαίνει από το κλουβί του. Του άφηνα το πορτάκι ανοιχτό, σε κλειστό δωμάτιο και με κλειστή κουρτίνα για να μην έχει ατύχημα στο τζάμι της πόρτας. Πέρασε μισή ώρα, πέρασε μία ώρα, το πουλί ούτε που πλησίασε προς την ανοιχτή πόρτα.
Αυτό που πρότεινες, το δοκίμασα ακριβώς όπως το πρότεινες. Το πουλί είναι αγκυλωμένο στο κλουβί του, δεν βγαίνει από εκεί ούτε με δικαστικό κλητήρα και θεωρώ ότι αυτό είναι κατάλοιπο από την τρομάρα που πήρε όταν δραπέτευσε από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη.

 

[Tony Forpus]

Αν εχουμε να κανουμε με ειδικη περιπτωση παω πασο!

Στα δικα μου δεν εχω αντιμετωπισει ποτε τετοιο προβλημα ακομα και στα ιθαγενη.
Οποτε Παυλο φανταζομαι οτι στο συγκεκριμενο πουλι θα ειναι πιο δυσκολη και η διαδικασια του πιασιματος με το χερι.

 

[ianos]

Αυτό που πρότεινες, το δοκίμασα ακριβώς όπως το πρότεινες. Το πουλί είναι αγκυλωμένο στο κλουβί του, δεν βγαίνει από εκεί ούτε με δικαστικό κλητήρα

Παύλο, αν και είμαστε οριακά εντός - εκτός θέματος, έχεις σκεφτεί ποτέ να του αφαιρέσεις το φαγητό και τις πατηθρες από το κλουβί που πρόκειται να καθαρίσεις και να το βάλεις αυτό ή έστω έναν χορταράκι ή κάτι που του αρέσει στο άλλο, με μια πατηθρουλα κάπου στον ενδιάμεσο δίαυλο μεταξύ των δύο κλουβιών;

 

[ouzo]

Οποτε Παυλο φανταζομαι οτι στο συγκεκριμενο πουλι θα ειναι πιο δυσκολη και η διαδικασια του πιασιματος με το χερι.

Απίστευτα ΝΑΙ
[automerge]1571320766[/automerge]

Παύλο, αν και είμαστε οριακά εντός - εκτός θέματος, έχεις σκεφτεί ποτέ να του αφαιρέσεις το φαγητό και τις πατηθρες από το κλουβί που πρόκειται να καθαρίσεις και να το βάλεις αυτό ή έστω έναν χορταράκι ή κάτι που του αρέσει στο άλλο, με μια πατηθρουλα κάπου στον ενδιάμεσο δίαυλο μεταξύ των δύο κλουβιών;

Δεν το έχω σκεφτεί. Καλή ιδέα και θα το δοκιμάσω κάποια στιγμή που θα έχω κι εγώ χρόνο και θα πάρει και αυτό το χρόνο του, για να κάνει μόνο του το "one giant leap for mankind"!

 

[Pavlos Kiriakou]

Παύλο έκανες μια παρατήρηση που μπορεί να βοηθήσει όλους μας να κατανοήσουμε μερικά πράγματα, ότι στην ουσία στο μέσα έξω δεν στρεσάρεται το πουλί όταν τοποθετείται σε γνώριμο και ασφαλή περιβάλλον, βέβαια έρχεται σε αντίθεση με όσα ξέραμε ως τώρα οπότε θα πρέπει να έχουμε καί άλλες μαρτυρίες για να επιβεβαιωθούν κάποια πράγματα.

Τώρα όσον αφορά το πιάσιμο του πουλιού.
Εδώ έχω κάποια ερωτηματικά αυτό που είπε ο Μάκης όταν έχασα το καναρίνι μου με έβαλε σε σκέψεις.

Εκείνο που πιστεύω εγώ, είναι οτι η συχνή επαφή (πιάσιμο για έλεγχο) περιορίζει τις πιθανότητες αυτών των ατυχημάτων.
Είμαι αντίθετος με το πιάσιμο σε σκοτεινό μέρος.
Πιστεύω οτι το πουλάκι πρέπει να έχει απόλυτη αντίληψη του χώρου και του χεριού μας.
Θα αντιδράσει,ίσως και υπερβολικά κάποιες φορές, αλλά θα σχηματίσει και άποψη για το τί σημαίνει η αιχμαλωσία σε μια ζεστή χούφτα. Αν του είναι άγνωστη αυτή η επαφή είναι πολύ πιο στρεσογόνα ιδιαίτερα σε μεγάλη ηλικία.