με βοηθάει, τώρα πια διαβάζοντας το γλυκαίνει την ψυχή μου...Αμάν Διονύση αμάν...
Κι εγώ το έγραφα κι έκλαιγα. Το κλάμα καθαρίζει την ψυχή κατά τη γνώμη μου. Πρέπει να πενθήσουμε για να κατανοήσουμε κάτι που χάθηκε. Είναι ο σωστός τρόπος, η σωστή σειρά, άλλωστε μας το δείχνει ο εγκέφαλος, η καρδιά, το κορμί μας ολόκληρο, το έχει ανάγκη.Αμάν Διονύση αμάν...
Μη κλαις, δε βλέπεις; Στο κεφάλι σου πετάω
γαλάζιος νευρικός και σε σκουντάω
κι αν έφυγα τριγύρω σου θα μένει
σε σένα η ψυχή μου αγαπημένη
όσα περάσαμε μαζί γίναν εικόνες
και αναμνήσεις που ποτέ δε θα χαθούν
δίπλα σου θα κουρνιάζω τους χειμώνες
θα νιώθεις τα φτερά να σε σκουντούν
Η αγάπη όλα τα κάνει να περνάνε
ποτέ της δε γνωρίζει χωρισμό
κι αν λίγο και οι δυο εμείς πονάμε
πάντα κοντά σου θα 'μαι, πάντα εγώ
Ανήσηχος μικρός και σκανταλιάρης
νευράκιας, αεικίνητος πετώ
θα σε ξανάβρω κάποτε να ξέρεις
στον ώμο σου και παλι θα σταθώ
Γιατί σ'αγάπησα κι εγώ πολύ
όπως μ'αγάπησες γλυκα κι εσύ
και δεν ξεχνώ, κι ας είμαι φτερωτός
ο έρωτας πως ειν' παντοτινός.
Χρησιμοποιούμε τα απαραίτητα cookies για τη λειτουργία του ιστότοπου και προαιρετικά cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία της περιήγησή σας σε αυτόν.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες και διαμορφώστε τις προτιμήσεις σας