Καλησπέρα!
Θέλω να ρωτήσω για το Budgie που έχω... Που συνεχώς ανακαλύπτει νέα συνήθεια, νέους ήχους... αν και μεγάλο (αγορασμένη το 2004)... απλά τελευταία έχει ξεκινήσει ένα νέο συνήθειο το οποίο δε ξέρω αν είναι κάποια αρρώστεια ή όχι...
Καταρχάς, τρώει κανονικά, είναι δραστήριο, έχει το σύνηθες γυναικείο "κράξιμο" κλπ κλπ ;)
Αυτό που κάνει όμως είναι ένα χαμηλόφωνο διαρκές μουρμούρα/κλαψούρισμα (τραγουδιστό), αν μπορώ να το περιγράψω σωστά. Αρχικά, ξεκίνησε όταν σκοτείνιαζε και πήγαινα να της μιλήσω, μου απαντούσε με ένα κοφτό σιωπηλό ήχο παπαγάλου κοιτάζοντάς με. Λεω τι στο καλό, μου απαντάει; Τώρα όμως έχει καταλήξει όποτε σκοτεινιάζει ή όταν ξημερώνει και μας βλέπει, μέχρι να την βάλουμε μέσα/βγάλουμε έξω από το σπίτι αντίστοιχα η χαμηλόφωνη ομιλία είναι συνεχόμενη. Τελευταία μάλιστα, όταν ξυπνάει (που ξυπνάει 1-2 ώρες πριν από μένα), αρχίζει αυτό το χαμηλόφωνο κελάηδημα (σαν παράπονο όμως) κι όταν με βλέπει (ξέρει ότι θα τη βγάλω) να γίνεται πιο έντονο... Το ίδιο και το βράδυ που ξέρει ότι την βάζω μέσα. Μου κάνει τα ίδια, μέχρι να κουρνιάσει και να κοιμηθεί.
Επειδή μου κάνει εντύπωση, πλησιάζω κοντάκαι βλέπω το λαρύγγι της συνεχώς να "τρεμοπαίζει" προσπαθώντας να βγάλει ήχους.
Η πλάκα είναι ότι όταν βγαίνει έξω αρχίζει το κράξιμο, όταν μπαίνει μέσα κοιμάται σα πουλάκι που είναι...
Δεν ξέρω αν είναι κάτι, απλά θέλω να δω αν είχε κάποιος άλλος τέτοια συμπεριφορά. Παρόλο που δε μου μοιάζει για άρρωστο, αυτό το κλαψούρισμα/ομιλία μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.
Ευχαριστώ!
Θέλω να ρωτήσω για το Budgie που έχω... Που συνεχώς ανακαλύπτει νέα συνήθεια, νέους ήχους... αν και μεγάλο (αγορασμένη το 2004)... απλά τελευταία έχει ξεκινήσει ένα νέο συνήθειο το οποίο δε ξέρω αν είναι κάποια αρρώστεια ή όχι...
Καταρχάς, τρώει κανονικά, είναι δραστήριο, έχει το σύνηθες γυναικείο "κράξιμο" κλπ κλπ ;)
Αυτό που κάνει όμως είναι ένα χαμηλόφωνο διαρκές μουρμούρα/κλαψούρισμα (τραγουδιστό), αν μπορώ να το περιγράψω σωστά. Αρχικά, ξεκίνησε όταν σκοτείνιαζε και πήγαινα να της μιλήσω, μου απαντούσε με ένα κοφτό σιωπηλό ήχο παπαγάλου κοιτάζοντάς με. Λεω τι στο καλό, μου απαντάει; Τώρα όμως έχει καταλήξει όποτε σκοτεινιάζει ή όταν ξημερώνει και μας βλέπει, μέχρι να την βάλουμε μέσα/βγάλουμε έξω από το σπίτι αντίστοιχα η χαμηλόφωνη ομιλία είναι συνεχόμενη. Τελευταία μάλιστα, όταν ξυπνάει (που ξυπνάει 1-2 ώρες πριν από μένα), αρχίζει αυτό το χαμηλόφωνο κελάηδημα (σαν παράπονο όμως) κι όταν με βλέπει (ξέρει ότι θα τη βγάλω) να γίνεται πιο έντονο... Το ίδιο και το βράδυ που ξέρει ότι την βάζω μέσα. Μου κάνει τα ίδια, μέχρι να κουρνιάσει και να κοιμηθεί.
Επειδή μου κάνει εντύπωση, πλησιάζω κοντάκαι βλέπω το λαρύγγι της συνεχώς να "τρεμοπαίζει" προσπαθώντας να βγάλει ήχους.
Η πλάκα είναι ότι όταν βγαίνει έξω αρχίζει το κράξιμο, όταν μπαίνει μέσα κοιμάται σα πουλάκι που είναι...
Δεν ξέρω αν είναι κάτι, απλά θέλω να δω αν είχε κάποιος άλλος τέτοια συμπεριφορά. Παρόλο που δε μου μοιάζει για άρρωστο, αυτό το κλαψούρισμα/ομιλία μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.
Ευχαριστώ!