Το μάδημα των φτερών από τους γονείς είναι αρκετά συνηθισμένο στα cockatiels.
Τις περισσότερες φορές ευθύνεται το αρσενικό και όταν διαπιστωθεί θα πρέπει να τον απομακρύνουμε και να αφήνουμε το θηλυκό να μεγαλώσει τους νεοσσούς.
Εάν το κάνουν και οι δύο γονείς τότε θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς το τάισμα τους.
Δεν μπορούν να μπουν διαχωριστικά γιατί οι γονείς ταΐζουν τα μικρά μόνο μέσα στην φωλιά.
Μερικοί προτείνουν και μία άλλη μέθοδο για να αποτραπεί το μάδημα στους νεοσσούς, δεν γνωρίζω όμως αν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη.
Πρώτον γιατί χρειάζεται να υπάρχει κάποιος στο σπίτι κατά την διάρκεια της ημέρας, και δεύτερο δεν είμαι σίγουρος αν οι γονείς αφήσουν το ύφασμα στην θέση του.
Βάζουμε δηλαδή ένα κομμάτι ύφασμα στην είσοδο της φωλιάς.
Συνήθως βάζουμε λευκό ύφασμα ή ανοιχτά χρώματα, επειδή τα κοκατίλ φοβούνται τα σκούρα χρώματα, άρα όταν οι γονείς είναι έξω από τη φωλιά, οι νεοσσοί θα είναι μόνοι τους.
Πριν κλείσουμε την τρύπα της φωλιάς, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι τα μωρά είναι ταϊσμένα.
Η φωλιά θα πρέπει να έχει στα πλάγια μικρές τρύπες για να μπαίνει ο αέρας.
Στη συνέχεια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η φωλιά έκλεισε για πολλή ώρα, Για να μην πεθάνουν οι νεοσσοί από την πείνα, πρέπει να ελέγχουμε τα μωρά κάθε 3 ή 4 ώρες και όταν τα βλέπουμε πεινασμένα,
αφαιρούμε το πανί από την τρύπα της φωλιάς για να τα ταΐσουν οι γονείς. Εκτός από την ώρα του φαγητού για να ταΐσουν τους νεοσσούς οι γονείς δεν θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στη φωλιά.
Η έλλειψη ασβεστίου, νατρίου, και η επιθυμία να ζευγαρώσουν ξανά είναι οι κυριότερες αιτίες που οι γονείς τραβάνε τα φτερά των νεοσσών.
Και κάτι τελευταίο, κάποιοι μόλις αντιληφθούν ότι γίνεται τράβηγμα από τους γονείς βάζουν στα φτερά των νεοσσών κάτι λιπαρό όπως βαζελίνη για να το αποτρέψουν.
Βέβαια θα χρειαστούν πολλά μπάνια για να φύγει όμως υπάρχει η πιθανότητα να βοηθήσει.
... Χώρισε τα τα καημένα ..κάθονται πλάτη στην φωτογραφία σαν σε τιμωρία 
...
