Φροντίδα Οδηγίες για κόψιμο νυχιών και ράμφους παπαγάλου

[Voukefalas]

@Voukefalas
Μονο αν αυτο απιτειται.
Ανεβασε φωτο αν θελεις

Προς το παρόν δεν θέλουν.. θα ανεβάσω όταν δω ότι πρέπει να κοπούν

 

[Kleos]

Τυχαια ειδα το ποστ και με βοηθησε. Απο σημερα θα κλεισω ραντεβου στον κτηνιατρο για λιμαρισμα ραμφους και νυχιων του παπαγαλου μου.

 

[Φοίβος]

@Kleos Ένα υγιές ράμφος δεν χρειάζεται απολύτως καμία παρέμβαση.

 

[HxC]

@Φοίβος μόνο σε περιπτώσεις που δεν χρησιμοποιεί σουπιοκοκκαλο κτλπ;

 

[Kleos]

@HxC ο δικος μου παντως δε χρησιμοποιει σουπιοκοκκαλο

 

[Stavros]

μόνο σε περιπτώσεις που δεν χρησιμοποιεί σουπιοκοκκαλο κτλπ;

ο δικος μου παντως δε χρησιμοποιει σουπιοκοκκαλο

Δεν έχει σημασία αυτό. Υπάρχουν πουλιά που δεν γνωρίζουν καν το σουπιοκόκκαλο και παρόλα αυτά το ράμφος τους δεν χρειάστηκε τριμάρισμα ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή τους. Δεν χρειάζεται κάθε τι που διαβάζουμε να το εφαρμόζουμε στα δικά μας πουλιά. Τριμάρισμα του ράμφους χρειάζεται ΜΟΝΟ στις περιπτώσεις που αυτό μεγαλώνει υπερβολικά, είτε για παθολογικούς είτε για οποιουσδήποτε άλλους λόγους.

 

[Kleos]

@Stavros επειδη θα το παω που θα το παω για τα νυχια και επειδη καποιες φορες δαγκωνει δυνατα σκεφτομουνα μηπως να του λιμαρουμε και λιγο και το ραμφος αλλα για να λετε πως ουτε το λιμαρισμα κανει οκ.

 

[Tony Forpus]

@Kleos

Ο λογος που αναφερεις δεν ειναι λογος για να του τριμαρεις το ραμφος.

 

[Kleos]

Οκ παιδια το πηγαμε σημερα και απλα μου εδωσε κατι κομματια σαν γυαλοχαρτο τα οποια τοποθετουνται στην πατηθρα για το θεμα των νυχιων επειδη δεν ηταν αρκετα μακρυα και δε χρειαζονταν κοψιμο, ευχαριστω για τις απαντησεις.

 

[Akanthillis]

Την πρώτη φορά που έκοψα νύχια ήταν όταν ήμουν 12 χρόνων, η όλη διαδικασία είναι σαν το ποδήλατο άπαξ και τη μάθεις την ξες για πάντα

 

[Donnacsg]

Είχε καιρό τώρα που όταν έβγαζα τον Δημήτρη (Μπάτζι 17 μηνών) και καθόταν πάνω στον ώμο μου, τα νύχια του τα ένοιωθα στο δέρμα μου αν και καθόταν πάνω στην μαλλινη μπλούζα μου και πιάνοταν κι ολας και τα τραβούσε με δυσκολία για να φύγει από πάνω μου. Έτσι αποφασίσαμε χθες να τα κόψουμε λιγάκι. Το ράμφος του δεν το έχουμε πειράξει ποτέ. Στον χρόνο είχε πάρα μεγαλώσει αλλά του έβαζα παιχνίδια που ξερω οτι του αρέσει να τα μασάει και το τριμαρε μόνος του. Τον έπιασε λοιπόν ο άντρας μου και τον γύρισε ανάποδα. Τον δάγκωνε συνέχεια παρόλοπου του μιλούσαμεηρεμα, φώναζε και ανασαινε πολύ γρήγορα. Του έκοψα τις άκρες στα σημεία που είχαν γίνει λεπτα σαν βελόνες τα υπολοιπα μονο λιμαρισμα. Σταματούσε να κουνιέται για λίγα δευτερόλεπτα μόνο όταν τον λίμαρα. Δεν ξέρω αν του τα έκανα, όλα, ήταν πολύ αγχωτικό και για εμάς γιατι ποτε δεν ειχε βγαλει τετοιες κραυγές φόβου. Τον άφησε μετά και πέταξε κατευθείαν μέσα στο κλουβί του. Του έκλεισα την πόρτα για να νοιώσει ασφάλεια και του έδωσα απ έξω με το χέρι λίγους σπόρους κεχρί. Τους εφαγε κατευθειαν. Σήμερα του άνοιξα να βγει και καθόταν στην πόρτα και δεν έβγαινε για κανένα 5λεπτο. Μετά πήγε σε όλους μας όπως κάθε μέρα χωρίς κανένα πρόβλημα. Τα νύχια μια χαρά και όλοι χαρούμενοι αλλά αν δεν είχα δει αυτό το ποστ δεν ξέρω αν θα το αποφάσιζα εν τέλη. Όταν ρώτησα στο κτηνιατρείο μας είπαν ότι πρέπει να τον πάμε σε άλλη πόλη σε άλλο γιατρό γιατί αυτοί εδώ δεν αναλαμβάνουν κλπ και είχα ένα άγχος μην κάνω βλακια αλλά τελικά τζάμπα φοβόμουν.