και τ σεβονταν πολυ περισσοτερο απο σημερα.
Τα δικά τους, όχι του γείτονα. Εκεί έβλεπες το επίπεδο πολιτισμού και το βλέπεις και σήμερα ακόμα στα χωριά.
Επίσης στα χωριά, στον βαθμό που ωφελούνται από τα ζώα τα προσέχουν (ας πούμε) αλλά δεν τους παρέχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε καν επαρκή τροφή. Π.χ για τις γάτες, οι περισσότεροι αρκούνται ότι τρέφονται με ποντίκια και φίδια.
Ένας σκύλος που έφαγε μια κότα, δεν έχει δεύτερη ευκαιρία, ούτε φυσικά τίθεται θέμα εκπαίδευσης.
Δεν μεταλλάχθηκαν αιφνιδίως οι νεότεροι χωρικοί και από τους καλούς πατεράδες τους έγινα σκληροί. Έτσι διδάχθηκαν από γενιά σε γενιά.
Στο χωριό το ζώο είναι προϊόν (μέχρι ενός σημείου αποδεκτό και φυσικό) και αν δεν συμφέρει οικονομικά να ζει ή κριθεί ακατάλληλο προς βρώσιν, θανατώνεται. Δεν μπορούμε να πούμε κάτι γι' αυτό, είναι θέμα παραγωγικής διαδικασίας. Κτηνοτρόφοι είναι δεν είναι ζωολογικοί κήποι.
Εκείνο που δέχομαι, είναι ότι παλαιότερα είχαν μια καλύτερη γνώση της λειτουργίας της φύσης, ένοιωθαν μέρος της και συμμέτοχοί της και δεν παρενέβαιναν απερίσκεπτα σ' αυτήν. Έτσι είχε δημιουργηθεί ένας ηθικός κώδικας, για το πότε θα κυνηγούσαν, για την προστασία των νεοσσών και των κουταβιών κτλ.
Πλεον εχω την εντυπωση οτι εχουμε καταντησει ενα ανεκδοτο γενικα, με τους ανεγκεφαλους και απο τις 2 πλευρες.
Αυτό το πιστεύω κι εγώ.
Η "επαγγελματική" ευαισθησία μερικών, με εμμονές, με επιμονή, με απαξία του ανθρώπου σε αντιδιαστολή με τα ζώα, έχει δημιουργήσει μία πνιγηρή κατάσταση και δυσκολεύει και την διασπορά των υγιών φιλοζωικών απόψεων, ιδιαίτερα όταν κάποιο τέρας της άλλης πλευράς προβεί σε κάποια αξιόποινη πράξη.
μάταια!)
