Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για το ενδιαφέρον σας!
Τα πουλάκια αυτά τα αγόρασα το 2005 και τα αγάπησα σαν παιδιά μου. Τον Μάρτιο του 2006 μου γέννησαν 5 μικρά, από τα οποία έζησαν τα 3.
Δυστυχώς η φύση της δουλειάς μου με ανάγκασε να αφήσω το ζευγαράκι στους γονείς μου τον χειμώνα του 2007-08 (τους έβλεπα κάθε 15 μέρες) και τον Σεπτέμβριο του 2008 αναγκάστηκα να χαρίσω τα παιδάκια με πόνο καρδιάς. Μου λείπουν αφάνταστα! Τα είχα κακομάθει τόσο πολύ, που πραγματικά ολόκληρη η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω τους...
Από τον Οκτώβριο του 2008 ζώ πλέον στην Αμερική. Προσπάθησα να πάρω το ζευγαράκι μαζί μου, αλλά οι διατυπώσεις είναι τόσες πολλές και η ταλαιπωρία τους θα ήταν μεγάλη...
Όσο για το πρόβλημα υγείας του αρσενικού, είναι χρόνιο. Το πήγα σε 3 διαφορετικούς κτηνιάτρους, στο Κέντρο Αγρίων Ζώων στην Αίγινα και στο Αττικό Νοσοκομείο. Ακολουθήσαμε διάφορες φαρμακευτικές αγωγές, με παρενέργειες και τελικά, δεν έγινε τίποτα! Οι κτηνίατροι πειραματίζονται, το Κέντρο Αγρίων Ζώων δεν μπορεί να τα βοηθήσει και το Αττικό Νοσοκομείο ήταν μια απάτη! Μου πήραν ένα σωρό λεφτά, δεν έκαναν τα μισά από όσα μου υποσχέθηκαν και το πουλί κόντεψε να πεθάνει. Διέκοψα την αγωγή και συνήλθε. Τώρα το μισό είναι άδειο από πούπουλα και συνεχώς τσιμπάει την ίδια πλευρά που πάντα μάτωνε. Μακάρι να τον είχα μαζί μου στην Αμερική.
Οι γονείς μου τα φροντίζουν αφάνταστα καλά. Έχουν ακριβά φαγητά, τρώνε το φρούτο τους, το λαχανικό τους, τις φύτρες του, κάνουν το μπάνιο τους. Μέχρι και μουσική έχουν στο δωμάτιό τους. Από τον Σεπτέμβριο μπαίνουν μέσα και βγαίνουν πάλι έξω τον Μάιο-Ιούνιο. Εννοείται με σκέπαστρο, όταν οι ημέρες είναι κρύες και όταν φυσσάει δυνατός άνεμος.
Τέλος πάντον, θα ήθελαν οι γονείς μου να έρθουν στην Αμερική να με δουν για 17 μέρες, γι'αυτό ψάχνω για πανσιόν.
Θα ήταν υπέροχο εάν έβρισκα κάποιον που να τα αγαπήσει και να καταλάβει τα προβλήματά τους, όπως εγώ. Θα τους έδινα με πόνο ψυχής, γιατί τα λατρεύω και μου λείπουν τόσο πολύ... αλλά οι γονείς μου μεγαλώνουν και φοβάμαι τα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Εάν κάποιος από τους δυό σας θα ήθελε να τους κρατήσει, μπορούμε να το συζητήσουμε. Εννοείται ότι θα τα χαρίσω. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το αρσενικό εκνευρίζεται και τσιμπιέται περισσότερο με οποιαδήποτε αλλαγή, και ιδιαίτερα όταν βρίσκεται κοντά σε άλλους παπαγάλους. Επίσης, δεν είναι εξημερωμένοι. Δεν κάθονται να τους πιάσεις και φοβούνται τα ανθρώπινα χέρια. Και είναι φωνακλάδες. Ειδικά το θηλυκό!
Σε ευχαριστώ πολύ niva για την ευγενική χειρονομία σου να τους κρατήσεις για λίγο. Εάν μπορείς να τους βάλεις λίγο μακριά από τα άλλα σου πουλιά, μπορώ να το συζητήσω με τους γονείς μου, εφόσον δεν βρώ μια πανσιόν κοντά στον Χολαργό που μένουν.
