Τραυματισμοί Παράλυση περιστεριού

Κολλιας

PB New Member
Εγγραφή
23 Απρ 2014
Μηνύματα
1
Γεια σας εχω ενα Καρδερινοκαναρο χρωματος, λαδιου με λευκη κοιλια, τρια(3) καναρινια ενα κιτρινο ενα ασπρο και ενα λαδι και ενα περιστερι το οποιο το ονομασα Πινγκουινουλη. Οσοι γελασατε με το ονομα (του περιστεριου) σας ευχομαι να μην σας τυχει ποτε να φροντισετε ενα τετοιο περιστερι και να χρειαστει να του δωσετε αυτο το ονομα, εφοσον θα ειναι στην κατασταση που το βρηκαμε η μητερα μου κι εγω. Θα σας εξηγησω. Πριν απο εναν χρονο υπηρχε ενας ξενος στην πολυκατοικια μας. Αυτος λοιπον ειχε ενα μεγαλο JEEP TOYOTA, και η γυναικα του ενα ποιο μικρο. Ο ξενος επειδη δεν εβρισκε χωρο να παρκαρει το αυτοκινητο του, ανακγαζοταν να βαζει το αυτοκινητο της γυναικας του στην θεση για το JEEP. Ομως μερικες φορες ο τεταρτος απο κατω μας, εβαζε το αυτοκινητο του στην θεση του JEEP γιατι καποιες φορες ελειπαν και τα δυο αυτοκινητα των ξενων. Ο ξενος σκεφτηκε να φοβησει τον ανθρωπο του τεταρτου που σας ειπα με ενα σχεδιο που θα ανατριχιασετε. Επαιρνε ενα αεροβολο και πρωι-πρωι χτυπαγε τα περιστερια στην ταρατσα μας. Υστερα τα τοποθετουσε στο αυτοκινητο η τα πεταγε στο μπαλκονι του τεταρου. Πολλες φορες ομως τα περιστερια που χτυπαγε δεν μπορουσε να τα παρει γιατι επεφταν σε διαφορα σημεια. Ετσι ο Πονκγουινουλης ξεφυγε και μια μερα που ποτιαζα το κηπο της πολυκατοικιας με τη μητερα μου το βρηκα κοντα στην πηγη νερου του λαστιχου ποτισματος γιατι ετρεχε αι το κακομοιρο το περιστερι αναζητουσε απεγνωσμενα λιγο νερο. Το περιστερι ομως ειχε ακομα αδρεναλινη και μπορουσε να κουναει τα φτερα του. Εμεις λοιπον (η μητερα μου κι εγω) το βαλαμε σ ενα κουτι με νερο και φαγητο. Την επομενη μερα ομως η μητερα ου το βρηκε μισοπεθαμενο. Το πηραμε και το κοιταξαμε πιο καλα. Ο ξενος το ειχε χτυπησει στο μπουτι του και ειχε ενα μεγαλο βαθουλομα απο την αεροσφαιρα. Το χτυπημα ηταν τοσο βαθυ που η μπιλια ειχε χτυπησει και παραλυσει καποιο νευρο του ποδιου του και μαλλον συνδεται με τις φτερουγες. Μετα απο πολλους μηνες προσπαθειας της μητερας μουτο περιστερι περπαταει με ενα μεγαλο ελαττωμα στο ποδι δηλαδη κουτσαινει πολυσε βαθμο οπου καποιες φορες γυριζει αναποδα. Επισης δεν μπορει να κουνησει καθολου τις φτερουγες του. Τον ονομασαμε λοιπον Πινγκουινουλη γιατι οπως οι πινκγουινοι πηγαινουν δεξια και αριστερα ετσι και το περιστερι πηγαινει δεξια και αριστερα σαν να βρισκεται σε <βαρκα>
εξαιτιας του τραυματος του. Μπορει βεβαι και περπαταει ομως οχι κανονικα και πολυ φοβαμαι πως δεν θα ξανα πεταξει ποτε.
 
Γεια σου Γιάννη, καλώς ήρθες και να σου ζήσουν τα πουλάκια σου!
Μπράβο σ' εσένα και την μητέρα σου. Φοβερή η ιστορία του Πινγκουινούλη. Πάλι καλά κι αν δεν πετάξει που δεν έχασε την ζωή του. Με την βοηθειά σας θα συνεχίζει να ζει χαρούμενα.
 
Γιάννη καλώς ήρθες στην παρέα μας! Να χαίρεσαι τα πουλάκια σου και ιδιαιτέρως τον τυχερό Πιγκουινούλη σας! Μπράβο στην μητέρα σου και σε σένα γι αυτή την πράξη! Πολύ λίγοι θα το έκαναν αυτό! Δεν νομίζω να συνεχίζει να χτυπάει άμοιρα περιστέρια ο άρρωστος; Ο Πιγκουινούλης είναι εξημερωμένος μαζί σας πια ή σας φοβάται;

Μπορείς να μας παρουσιάσεις αν θες όλα σου τα πουλάκια εδώ: Παρουσιάσεις Πουλιών
 
Back
Top