Προσωπικά, μόλις επανερχόταν το πόδι, θα το έβγαζα
Η βασικότερη αιτία για τη δημιουργία του πρησμένου ποδιού στα πουλιά από το δαχτυλίδι, είναι
τα ακάρεα του δέρματος.
Αυτά με την δράση τους, δημιουργούν νεκρά τμήματα δέρματος... Τα
λέπια ... Που τελικά αυξάνουν τη διάμετρο του ποδιού, περιορίζοντας την απαραίτητη ελευθερία κινήσεων του δαχτυλιδιού.
Συνεχίζοντας τη δράση τους τα
ακάρεα ... μεγαλώνουν και το φαινόμενο που τελικά πιέζει το πόδι και μειώνει την κυκλοφορία του αίματος.
Τότε αρχίζει και το πρήξιμο.
Αν Γιάννη προλάβουμε στα αρχικά στάδια και καταφέρουμε να ξεπρήξουμε το πόδι και στη συνέχεια παρακολουθούμε την "υγεία"των ποδιών με μια περιοδική χρήση της
epithol ... Τα φαινόμενα πρηξίματος θα περιοριστούν μόνο στα "ατυχήματα" που εμφανίζονται σπάνια.
Επίσης
η αφαίρεση των δαχτυλιδιών με τον κατάλληλο κόφτη δαχτυλιδιών
εκτός του ότι είναι απαραίτητο να διαθέτεις το ακριβό αυτό εργαλείο (25-30 ευρώ)... Προϋποθέτει πως ο χρήστης γνωρίζει τον τρόπο που θα κρατήσει συνολικά το πουλί για να αφεραίσει το δαχτυλίδι με ασφάλεια.
Αρκετές απόπειρες ακόμη κι από γιατρούς καταλήγουν με
κάταγμα στο πόδι του καναρινιού κι αυτό
εμείς δεν το θέλουμε.
Αιτία του κατάγματος είναι το τράνταγμα που δημιουργείται όταν τελικά αποκόπτεται το δαχτυλίδι... η πίεση στην κνήμη του πτηνού και το αδέξιο πιάσιμο από το χρήστη.
Αν τελικά πρέπει να κοπεί το δαχτυλίδι τότε ίσως θα πρέπει να έχετε υπόψη και τη δική μου συμβουλή ως λύση που έχω βρει για την αποφυγή τέτοιων ατυχημάτων.
Στο τέλος της κοπής να κρατάτε το πουλί κι όχι το πόδι....
Έτσι το
τελικό τράνταγμα δεν βρίσκει κόντρα αλλά σχετική ελαστικότητα.