Πάντως επειδή το βλέπω συχνά το θέμα, και τα άγρια πουλάκια ξαναμπαινουν μια χαρά στο κλουβακι τους, απλά τα βγάζουμε(τους ανοίγουμε και οταν νιωσουν άνετα βγαίνουν) αρχικά σε σχετικά μικρο δωμάτιο και όταν περάσει αρκετή ώρα πάμε δίπλα τους ενα μακρυ ξυλάκι ή γνώριμη πατηθρα (ήρεμα, δεν τα κυνηγάμε με αυτο ούτε το παμε κατα πάνω τους απότομα, θέλουμε να ρθουν αυτά) και οταν ανεβούμε τους δίνουμε κεχρί ή αλλη λιχουδιά (από ταίστρα ή μακρυ τσαμπι αν δεν εχουν μάθει το χέρι). Μπορουμε να δέσουμε πάνω ενα κομμάτι τσαμπι κεχριού για καλύτερα αποτελέσματα. Μετα τα κατευθύνουμε αργα στο κλουβί στο οποίο έχουμε βάλει ελκυστικό φαί και νερό. Μπορεί να φύγουν τις πρώτες 10 φορές, υπομονή, την επόμενη φορα θα είναι πιο εύκολο.
Σε λίγο καιρό μαθαίνουν τον χώρο και μπαίνουν μονα τους μέσα.
Αν πάνε κάπου που δεν τα φτάνουμε πλησιαζουμε αργά στο απαγορευμένο σημείο ένα απωθητικό αντικείμενο (πχ σκουποξυλο) ωστε να το δουν και να πάνε απο την αντίθετη, ήρεμα και σταθερά, χωρίς να το τρομάξουμε ή να το ακουμπήσουμε. Το απωθητικό αντικείμενο εμφανίζεται μόνο στα απαγορευμένα σημεία ενώ στα υπόλοιπα εξαφανίζεται και το αφήνουμε ήσυχο.
Όταν ησυχάσει μπορουμε να προσπαθήσουμε να εκπαιδεύσουμε/επιστρεψουμε στο κλουβί.
Τα σταντ και οι πατηθρες πάνω και εξω απ το κλουβί συχνά τα προτιμάνε αμέσως για να κάτσουν.
Οσο είναι έξω είμαστε ήρεμοι, μιλάμε ή τραγουδάμε γλυκά, βάζουμε ήπια μουσική που τους αρέσει, δεν κινούμαστε απότομα ή κατα πάνω του και παρακολουθούμε διαρκώς την γλώσσα του σώματος του.
Εμάς μας βοήθησε και στην εξημέρωση του Κρί-κι (ημιαγριο νεαρό ενήλικο budgie που μαζέψαμε απ τον δρόμο) το να βγαίνει έξω. Έξω μας εμπιστεύεται πιο πολυ παρα μεσα στο κλουβί. Σταδιακά το κλαδί/πατηθρα έγινε δάχτυλο (με ανταμοιβή) και όλα καλά. Τώρα προτιμάει τα κεφάλια
️
βέβαια θα πρέπει να τους πάω το χέρι μου μπροστά τους για να αρχίσουν να τρώνε και να ανέβουν αλλά πιστεύω για μια εβδομάδα καλά είμαστε
