Να πω την αμαρτία μου πηγαίνωντας για σουβλάκια πριν μια βδομάδα περίπου είδα και εγώ ένα σπουργιτάκι κάπου 12 ημερών με 15 στο δρόμο.Αμέσως σκέφτηκα να το πάρω αλλά δυστηχώς έχω πουλιά και στη βεράντα και μέσα στο σπίτι για να το φιλοξενούσα. Γυρνώντας την ίδια διαδρομή μετά από κανά 5 λεπτο παρόλο που έπαιζε κοντά γάτα το πουλάκι ήτανε στην ίδια θέση και έτρεμε.Ήτανε βράδυ και μπήκα στον πειρασμό να το πάρω γιατί το λυπήθηκα αλλά φοβήθηκα μην κολλήσουνε τίποτα τα δικά μου τα πουλάκια και δεν το πήρα. Στεναχωρήθηκα πολύ που το παράτησα αλλά αν κολλάγανε κάτι και τα δικά μου μετά αντί να έκανα το καλό θα τα είχα κάνει χειρότερα.Απορώ που το παράτησα αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα έτσι.Λίγο σκληρό μεν αλλά έτσι έπραξα και θεωρώ πως ήτανε λάθος που δεν το βοήθησα. Μπράβο σου Δημήτρη που το παλέψατε πάντως.