Τους τελευταίους δύο μήνες έχω αρχίσει να ταΐζω ένα αδέσποτο θηλυκό κυνηγόσκυλο το οποίο κάποιος εγκατέλειψε στο χωριό μου. Στην αρχή είπα να μην το ταισω γιατί ως συνήθως μαζεύονται σπίτι και μετά δεν ξεκολλάνε από εκεί. Είχε γίνει όμως τόσο κοκαλιαρικο που με πονούσε η ψυχή μου. Αυτό ερχόταν κάθε βράδυ σπίτι μου και έκανε παρέα με τον σκύλο μου. Εγώ άφηνα τροφή και έφευγα. Ήταν τόσο φοβισμένο που μόλις έβλεπε άνθρωπο το έβαζε στα πόδια. Ένα βράδυ όμως αντί να φύγει ήρθε τρέχοντας και έκατσε να το χαϊδέψω. Αυτό ήταν, γίναμε φίλοι. Ο σκύλος μου εντωμεταξύ βράζει από ζήλια μόλις με βλέπει να την χαϊδεύω. Αυτή τον λατρεύει και αυτός της αγριεύει. Ζηλεύει απίστευτα.
Προτού όμως εγώ την εξημερώσω, αυτή είχε μείνει έγκυος και είχε γεννήσει. Μια μέρα με οδήγησε στην φωλιά της και εκεί βρήκα ένα γλυκό κουταβάκι. Αγρίμι δηλαδή. Μέρα με την μέρα, εξημερωθηκε και αυτό. Τώρα δεν μπορώ να το κάνω πέρα από εμένα.
Για να μην πολυλογώ περισσότερο, τα ανέλαβα και άρχισα να τα ταΐζω κάθε μέρα. Είναι πολύ γλυκά σκυλιά και λιώνουν για εμένα. Μερικές πρόχειρες φώτο
Προτού όμως εγώ την εξημερώσω, αυτή είχε μείνει έγκυος και είχε γεννήσει. Μια μέρα με οδήγησε στην φωλιά της και εκεί βρήκα ένα γλυκό κουταβάκι. Αγρίμι δηλαδή. Μέρα με την μέρα, εξημερωθηκε και αυτό. Τώρα δεν μπορώ να το κάνω πέρα από εμένα.
Για να μην πολυλογώ περισσότερο, τα ανέλαβα και άρχισα να τα ταΐζω κάθε μέρα. Είναι πολύ γλυκά σκυλιά και λιώνουν για εμένα. Μερικές πρόχειρες φώτο