Ειναι σειρα μου να σας παρουσιασω τα ταρζανακια μου. Δεν τα εχω πολυ καιρο δεν ξερω ηλικιες δεν γνωριζω τιποτα. Το αντρακι πιστευω οτι εχει χρονισει και η κεφτεδουλα μου οτι ειναι μικρουλα...
Λιγα λογια για τα μικρουλια μου.
Το ταρζανακι ειναι λιγο ταλαιπωρημενος εξαιτιας ενος παιχνιδιου με σχοινια εχασε το ενα του νυχι και τραυματισε το φτερο του ενταξει τωρα δοξα τον θεο πεταει μια χαρα. Δεν θελει πολλα πολλα δεν του αρεσει να τον πλησιαζεις αρχιζει κρεμεται κοπανιεται και κανει λες και ηρθε το τελος αμα σου χωσει τσιμπια θα την θυμασαι για παντα. Η κεφτεδουλα μου ειναι ηρεμη μουρμουραει αρκετα σαν γυναικα αλλα για εναν μηνα που την εχω ξεκινησε και τρωει κεχρι απο το χερι μου.
Ειναι δυσκολοι στο φαι δεν δοκιμαζουν τιποτα.
Μεταξυ τους μια ειναι αγαπημενοι φιλακια κλπ και την αλλη του γυρναει το ματι του αλλουνου και την τσιμπαει στην μυτη. Αλλα αυτη εκει επιμονη συνεχεια διπλα του. Μονο στον υπνο εχουμε θεμα για το ποιος θα κοιμηθει πιο ψηλα δηλ στην κουνια
Αυτα υπαρχουν 2 φορες την εβδομαδα στο κλουβι τους. Και απο τροφη η versele