Όπως αποδεικνύεται ο Σπύρος είναι ένα κοινονικότατο κοκατιλάκι...
Εάν ο Γιώργος ζει μόνος, ο Σπύρος συμπεριφέρεται διαφορετικά στο σπίτι του και διαφορετικά εκεί που τον φιλοξενούν. Είναι φυσικό όταν ένας παπαγάλος
δεν έχει φοβική συμπεριφορά και στο νέο του περιβάλλον:
1) Υπάρχουν περισσότερα άτομα,
2) παιδί μέσα σ΄αυτά (πολλά πουλιά έχουν άλλη συμπεριφορά με τα παιδιά) ούτως ή άλλως τα παιδιά έχουν άλλη ενέργεια κάτι που τα πουλιά διαισθάνονται αμέσως...
3) του δίνεται η δυνατότητα ν΄αλλάξει περιβάλλον, κάτι που σας διαβεβαιώ (λόγω των πολλών ταξιδιών που κάνω-έχω κάνει με παπαγάλους) τα ευχαριστεί ιδιαιτέρα και τα ''ανανεώνει'', η χαρά τους γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτή
4) στο νέο του περιβάλλον υπάρχει και ένα άλλο πουλί (έστω και αν τον
φτύνει)
Ουσιαστικά, νιώθει ανανεωμένος, με νέα ενδιαφέροντα και.δεν είναι μπακούρι
.Η ζωή είναι διαφορετική μέσα σε μια οικογένεια από το σπίτι ενός εργένη!
Συμπέρασμα:
Να παντρέψουμε τον Γιώργο και να κάνει κανένα παιδάκι στον Σπύρο ώστε ν΄αποκτήσει κάποια ''ζωντάνια'' το σπίτι! Κι εγώ κουμπάρα!