Dimitris1973
PB Member
☹
Δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Τον τελευταίο καιρό ο μικρούλης είχε ζωηρέψει πολύ... Ανέβαινε
στα ντουλάπια της κουζίνας, στα πολύφωτα με αποτέλεσμα να χρειάζομαι σκάλα για να τον κατεβάζω. Πετούσε μόλις έβλεπε τον ανιψιό μου επάνω του και τον δάγκωνε... Επίσης τον τελευταίο καιρό ονειρευόμουν ότι μου έφευγε και τον έχανα από το ξεχασμένο ανοιχτό παράθυρο Για να μην πολυλογώ αποφάσισα να του κόψω λίγο τα φτερά έτσι ώστε να μην παίρνει ύψος... Το έκανα πριν δυο εβδομάδες και το μετάνιωσα άμεσος, κφού ηρέμησε τόσο πολύ που φοβήθηκα ότι του δημιούργησα ψυχολογικό, σιγά σιγά ξεθάρρεψα βγαίναμε μαζί στο μπαλκόνι έκανε βόλτες στο σπίτι και φυσικά δεν κλείναμε τη πόρτα με σχολαστικότητα.
Εχθές βγήκαμε στο μπαλκόνι μαζί (στον ώμο μου )και ξαφνικά πέταξε και έφυγε. Είδα προς τα που πήγε και σε 30 δευτερόλεπτα ήμουν εκεί άλλα ΑΦΑΝΤΟΣ. Τον φωνάξαμε του σφύριξα άλλα καμιά απάντηση... Κτυπησαμε τις γύρω πολυκατοικίες μήπως έχει καθίσει σε κανένα μπαλκόνι η σε ακάλυπτο...άλλα τίποτα... Τον ψάχναμε μέχρι που νύχτωσε... Και σήμερα το πρωί πριν ξημερώσει μέχρι τις 8.00 τον έψαξα άλλα τίποτα...
Στο σπίτι υπάρχει βαρύ κλίμα βουβαμάρα και στενοχώρια. Η θεία μου που αντιπαθεί τα ζώα(αυτόν τον είχε λατρέψει).. Έχει στεναχωρηθεί και ακούει συνεχώς φτερουγίσματα. Εκτός από την απερισκεψία μου να τον βγάλω έξω .. Έχω τύψεις και ανησυχώ που δεν μπορεί να πετάξει ψηλά και αν δεν τον έχει πιάσει κανείς τότε κινδυνεύει...
Έχω βάλει φώτο σε στύλους στη γύρω περιοχή και στις στάσης (με αμοιβή)για πληροφορίες
και στην χρυσή ευκαιρία... Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω...
Δεν περίμενα ότι θα δενόμουν τόσο πολύ με τον μικρούλι και νιώθω πολύ άσχημα και πραγματικά ανησυχώ... Μακάρι να τον έχει βρει κάποιος και ας μη μου τον δώσει πίσω...
Δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Τον τελευταίο καιρό ο μικρούλης είχε ζωηρέψει πολύ... Ανέβαινε
στα ντουλάπια της κουζίνας, στα πολύφωτα με αποτέλεσμα να χρειάζομαι σκάλα για να τον κατεβάζω. Πετούσε μόλις έβλεπε τον ανιψιό μου επάνω του και τον δάγκωνε... Επίσης τον τελευταίο καιρό ονειρευόμουν ότι μου έφευγε και τον έχανα από το ξεχασμένο ανοιχτό παράθυρο Για να μην πολυλογώ αποφάσισα να του κόψω λίγο τα φτερά έτσι ώστε να μην παίρνει ύψος... Το έκανα πριν δυο εβδομάδες και το μετάνιωσα άμεσος, κφού ηρέμησε τόσο πολύ που φοβήθηκα ότι του δημιούργησα ψυχολογικό, σιγά σιγά ξεθάρρεψα βγαίναμε μαζί στο μπαλκόνι έκανε βόλτες στο σπίτι και φυσικά δεν κλείναμε τη πόρτα με σχολαστικότητα.
Εχθές βγήκαμε στο μπαλκόνι μαζί (στον ώμο μου )και ξαφνικά πέταξε και έφυγε. Είδα προς τα που πήγε και σε 30 δευτερόλεπτα ήμουν εκεί άλλα ΑΦΑΝΤΟΣ. Τον φωνάξαμε του σφύριξα άλλα καμιά απάντηση... Κτυπησαμε τις γύρω πολυκατοικίες μήπως έχει καθίσει σε κανένα μπαλκόνι η σε ακάλυπτο...άλλα τίποτα... Τον ψάχναμε μέχρι που νύχτωσε... Και σήμερα το πρωί πριν ξημερώσει μέχρι τις 8.00 τον έψαξα άλλα τίποτα...
Στο σπίτι υπάρχει βαρύ κλίμα βουβαμάρα και στενοχώρια. Η θεία μου που αντιπαθεί τα ζώα(αυτόν τον είχε λατρέψει).. Έχει στεναχωρηθεί και ακούει συνεχώς φτερουγίσματα. Εκτός από την απερισκεψία μου να τον βγάλω έξω .. Έχω τύψεις και ανησυχώ που δεν μπορεί να πετάξει ψηλά και αν δεν τον έχει πιάσει κανείς τότε κινδυνεύει...
Έχω βάλει φώτο σε στύλους στη γύρω περιοχή και στις στάσης (με αμοιβή)για πληροφορίες
και στην χρυσή ευκαιρία... Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω...
Δεν περίμενα ότι θα δενόμουν τόσο πολύ με τον μικρούλι και νιώθω πολύ άσχημα και πραγματικά ανησυχώ... Μακάρι να τον έχει βρει κάποιος και ας μη μου τον δώσει πίσω...