Εκτός από υπομονή πρέπει να δείξεις και σεβασμό στο "θέλω" του πουλιού. Το καθε πουλί εχει την δική του προσωπικότητα και φαίνεται πως το δικό σου είναι ενα ανεξάρτητο πουλί και δεν θέλει πολλά χαιδολογήματα.:) Μην κανεις κάτι που το αγχώσει και το φοβήσει. Οταν θα νιώσει έτοιμο θα σε πλησιάσει
Να σου αναφέρω ενα παραδειγμα: Επί 4 χρόνια ενα κοινο παπαγαλάκι μου δεν μέ άφηνε καθόλου να το πλησιάζω. Οταν έβαζα το χερι στο κλουβί, έκανε σαν τρελλό. Δεν είχε κανει ποτέ μπανιο σε μπανιέρα, παρα μονο με καταβρεχτήρι. Δεν έτρωγε φρούτα και λαχανικά παρα μονο σπόρους. Κελαηδούσε καναρινίστικα, ενω ποτέ δεν κελαηδούσε σαν παπαγαλος. Οταν αποφάσισα να του παρω παρεούλα άλλαξε μεμιάς. Αρχισε να τρωει απο το χέρι μου, εγινε πολύ παιχνιδιάρικο, καθεται να το χαιδέψω στο κεφαλάκι, κανει βουτιές στην μπανιέρα, τρώει ποικιλία φρούτων και λαχανικών και γενικά ηρέμησε παααρα πολύ. Ισως ωρίμασε, ίσως η παρέα το βοήθησε το ημερέψει και να αλλάξει συνήθειες.
Ίσως και το δικό σου χρειάζεται μια συντροφιά για να ημερέψει, αλλα από την άλλη ίσως και να αφοσιωθεί στο ταιρι του και να μην σου δίνει σημασία. Το σημαντικότερο είναι να είναι εκείνο ευτυχισμένο. Ξερω οτι είναι μεγάλη η λαχτάρα σου να χαιδέυεις ενα τοσο γλυκό πλασματάκι, αλλά οφείλεις να σεβαστείς τις ιδιαιετερότητές του χαρακτήρα του.