Το πρώτο διάστημα όταν τον πήρα για καμιά 10αριά μέρες (αν θυμάμαι καλά), δεν δάγκωνε.
Ήταν συνέσταλμένος, εξερευνούσε τη κλούβα (του έπεσε ατελείωτη μετά το κλουβάκι που ζούσε), τα παιχνίδια (είχε ξεχάσει την ύπαρξη τους και τον σκοπό που εξυπηρετούν) και ήταν πολυλογότατος.
Είναι πάντως για εμένα τρομερά περίεργο το πως αυτό το συνεσταλμένο πουλί έχει αλλάξει έτσι καθώς ο Μπάρνι δεν είχε δείξει ποτέ του κάποιο σημάδι επιθετικότητας στα 4 χρόνια που μεγάλωσε μαζί μου...
Εσύ Ανέστη τον είχες μέχρι 4 χρονών = μωρό και μαζί σου πήρε σωστή παιδεία.
Οι...."επόμενοι" τον είχαν για 5 χρόνια, μικρό σε ηλικία πουλί δηλ και ήταν άσχετοι στο πως έπρεπε να συμπεριφερθούν σ' έναν παπαγάλο (από πάσης πλευράς).
Εγώ τον πήρα 9 χρονών, ένα πουλί δηλαδή ενήλικο ή σχεδόν ενήλικο (εν ολίγοις στα ντουζένια του).
Έχει και ένα κακό DNA λόγω του πατέρα του (του αρχιδράκουλα), που βρίσκεται το παράξενο στην όλη ιστορία;;
Όταν στον δώσω το καλοκαίρι μπορεί να είναι (πάλι) συνεσταλμένος λόγω αλλαγής περιβάλλοντος-ανθρώπων κτλ και να μην δαγκώσει...
(αν και θα ήθελα να σου ρίξει καμιά
αφού κοροϊδεύεις λέγοντας μου πως εγώ φταίω που με δαγκώνει).
Απορώ (και εντυπωσιάζομαι) με την επιμονή σου να πηγαίνεις σε "ακτίνα βολής" όσο και με την ευρηματικότητά σου.
Κορυφαία ιδέα μου πάντως θεωρώ την "πατέντα" για τα...φιλιά μας!!
(τον πήρα θέλοντας και μη , να μην του δίνω και κανένα φιλάκι όποτε μου κάνει κέφι;;;; )
Του χρόνου να είμαστε καλά θα σου δώσει να καταλάβεις!!!
Κ τον Σταύρο.