Γενικά Έχασα το κοκατίλ μου από ένα σκύλο

[Μαρία Κ.]

Ο χρόνος που πέρασε από το φρικτό γεγονός, είναι ελάχιστος..
Όλοι εμείς το αντιμετωπίζουμε με το ''σοκ'' του διαβάσματος, αλλά δεν το ζήσαμε=
διατηρούμε ισορροπίες, συναισθήματα και σκέψεις με απόλυτη ''ψυχρή'' λογική.
Ο θυμός μετά από ένα τέτοιο τραγικό γεγονός είναι επακόλουθο... Είναι νωρίς, δεν αντιδρούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.


Τόσο νωρίς (προς το παρόν) ώστε δικαιολογεί την ιδέα, το ζώο (αδέσποτο) να μην αντιδρά με ένστικτα, αλλά ανθρώπινη λογική...

Η τοποθέτηση μου, με συναίσθηση Μαρία

Χίλια χρόνια να περάσουν Σίσσυ εγώ αγάπη γι'αυτό το σκύλο δεν πρόκειται να ξανανιώσω λυπάμαι! Η εικόνα του παπαγάλου μου μέσα στο στόμα του με στοιχειώνει! Δεν υπάρχει ανθρώπινη λογική ! Την λογική μου την έχασα μετά από αυτό το θεαμα
[automerge]1567327532[/automerge]

Μαρια δεν ειναι σκοπος κανενος εδω να σου ριξει ή οχι ευθύνη.
Ειναι δεδομενο πως εχεις, οχι την μεγαλυτερη, αλλα ολη την ευθύνη.

Εδω οι κουβεντες που γινονται μενουν ως παρακαταθήκη για τα μελλοντικα μελη που θα μπουν και θα διαβασουν το θεμα.
Το Petbirds φιλοξενει και μικροτερα σε ηλικια μελη και καλο ειναι καποια πραγματα οσο και αν πονανε, οσο και αν ειναι ενοχλητικα στο ματι ή στο αυτι να λέγονται ως εχουν για να μην δημιουργούνται στρεβλες εικονες.

Δεν είναι στρεβλό το συναίσθημα που νιώθω για το σκύλο μετά από αυτό που είδα! Ασχέτως της ευθύνης μου! Το ίδιο θα ένιωθα για τον οποιοδήποτε έβλαπτε τον παπαγάλο σε οποιοδήποτε ζωικό βασίλειο αν ανήκε! Εγώ δεν μπήκα για να κατηγορήσω τον σκύλο η τον γείτονα είτε κανενα... Ο μόνος υπεύθυνος ειμαι εγώ. Θέλω να πω σε ανθρώπους που πρόκειται να πάρουν οποιοδήποτε πτηνό να μην νομίζουν πως τα κομμένα φτερά βοηθάνε σε κάτι. Δεν είναι το πρώτο πουλί που έχω πάρει.. Έχω κακή εμπειρία από αυτή την συνήθεια να τους κόβουν τα φτερά. Παθαίνουν ζημιές τα πουλιά αντί για καλό.έχω ξεκινήσει την επαφή μου με πουλιά από το 2006 ..

 

[Sissy]

Τόσο νωρίς (προς το παρόν) ώστε δικαιολογεί την ιδέα, το ζώο (αδέσποτο) να μην αντιδρά με ένστικτα, αλλά ανθρώπινη λογική...

Χίλια χρόνια να περάσουν Σίσσυ εγώ αγάπη γι'αυτό το σκύλο δεν πρόκειται να ξανανιώσω λυπάμαι! Η εικόνα του παπαγάλου μου μέσα στο στόμα του με στοιχειώνει! Δεν υπάρχει ανθρώπινη λογική ! Την λογική μου την έχασα μετά από αυτό το θεαμα

Ο πανδαμάτωρ χρόνος θ΄επαναφέρει ισορροπίες...

Ούτε αγάπη ούτε ''μίσος'' (αδιαφορία).. Στη συναισθηματική ισορροπία αναφέρθηκα, που λογικά με το πέρασμα του χρόνου θα επικρατήσει και θα μπεις κι εσύ στη θέση του θεατή-παρατηρητή (εκτός συναισθήματος).

 

[Stavros]

Χωρίς καμία διάθεση κριτικής, σκέφτομαι ότι όλοι όσοι γράψαμε σε αυτό το θέμα ξεκινήσαμε με τη φράση "Μαρία καταλαβαίνω πώς νιώθεις, ήταν φρικτό αυτό που συνέβη". Σαφώς και υπάρχουν ευθύνες όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο και σαφώς ο σκύλος δεν είναι δυνατόν να τις επωμιστεί αλλά ας αφήσουμε για λίγο τη Μαρία και εφόσον συναισθάνομαστε αυτό που της συνέβη, ας αναρωτηθούμε ποιος από εμάς θα μπορούσε αντικρίσει ξανά αυτόν τον σκύλο μπροστά του;

 

[Tony Forpus]

όχι όμως να νιώθω και οίκτο για ένα σκύλο που του έδειξα τόση αγάπη να μου βγάλει τα μάτια

Δε νομιζω να ζητησε τον οικτο σου το σκυλακι, την αγαπη μας ζητανε και οχι τον οικτο μας.

και να συνεχίσω να έχω τα ίδια συναισθήματα. Δηλ. Ελεος. Θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό να έφευγε ο παπαγάλος και ένα τυχόν σκυλί που δεν το ήξερα να το έκανε αυτό! Και άλλο το σκυλί που με είχε δει με τον παπαγάλο είχε δει πως έτρεφα συναισθήματα γι'αυτό το πουλί πολλές μέρες πριν.έμπαινε στην αυλή ξάπλωνε μπροστά από την πόρτα με την σίτα και με έβλεπε που ήμουν μέσα με τον παπαγάλο! Αυτό ήταν φίδι κολοβό που έτρεφα στον κόρφο μου!

Δε νομιζω καθε πρωι που ξυπναγε το σκυλακι να κατεργαζοταν κανενα σχεδιο το πως θα εξοντωσει το παπαγαλακι.

μια στιγμή μόνο φέρτε την εικόνα στο μυαλό σας! Ένας σκύλος που τάιζα τε να σκοτώσει τον παπαγάλο σας!

Προσωπικα η εικονα που μου έρχεται ειναι ενος ανθρωπου που εθεσε σε θανασιμο κινδυνο το πτηνο που ειχε αναλαβει να φροντίζει.

ούρλιαζα και του φώναζα κοπαναγα την πόρτα τέτοια ουρλιαχτά δεν έχω ξαναβάλει στην ζωή μου

Και εκανες τα πραγματα χειροτερα αγχωνοντας και το σκυλακι.

ο δεδομενος σκύλος για μένα είναι παρείσακτος αρέσει δεν αρέσει στους μεγαλόψυχους και φιλοσόφους της παρέας! Και ξαναλέω φέρτε το γεγονός στο δικό σας πουλί και μετά να σας δω πόσο θα αγαπάτε το δεδομένο σκυλί! Σιγά μην του στρώσω και κόκκινο χαλί!

Το ποιος ειναι παρεισακτος σε αυτη την γη ειναι μεγαλη κουβεντα.

 

[ianos]

@Μαρία Κ. , αναφέρθηκες σε τιμωρία του σκύλου ή σε πρόθεσή σου να τον τιμωρήσεις;

Σε αυτη την βαση αποτελει το εξιλαστήριο θυμα ο σκυλος που πρεπει να "τιμωρηθει" παραδειγματικα.

όμως μην μου υποστηρίζετε τον σκύλο.

Μαρία, δεν νομίζω ότι κανείς υποστηρίζει τον σκύλο. Πράγματι αν ο σκύλος δεν ήταν στα πέριξ, μπορεί το πουλάκι να ήταν ζωντανό. Αλλά η ύπαρξή του είναι σχετικά συγκυριακή, θα μπορούσε ας πούμε να είχε πηδήξει μια γάτα από το πουθενά, να το έχανες και να μην το έβρισκες κλπ. Τα μέλη απλά σου λένε ότι είναι στη φύση του ζώου - κυνηγού να λειτουργεί έτσι και ότι εσύ πρέπει να μην αποδίδεις ευθύνες στον σκύλο σαν να ήταν άνθρωπος (αυτό τουλάχιστον κατά την ανάγνωσή μου αντιλαμβάνομαι, αν και δεν λέγεται με τις ίδιες λέξεις)

Ειναι στη φυση του ανθρωπου να μεταθετει/μεταφερει/μετατοπιζει/αποδιδει ευθυνες αλλου ή και αλλου οταν πρακτικα ευθύνεται αποκλειστικα ο ιδιος.

Αυτό είναι γεγονός, όπως επίσης παραμένει αδιαμφισβήτητο σε όσους διαβάζουν το θέμα ότι η Μαρία σταδιακά (και πολύ γρήγορα μάλιστα κατά τη γνώμη μου) αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη που της αναλογεί, και μάλιστα και λίγο παραπάνω, μια και η τύχη;(αν δεν ήταν θηρευτής στα πέριξ, όπως στην περίπτωση του Ανέστη που προσπαθούσε να βρει τους παπαγάλους του - ποστ 32 νομίζω) οι συνθήκες;(αν δεν ήταν κλειδωμένη η πόρτα...). Και επίσης είναι στη φύση του ανθρώπου να χρειάζεται λίγο χρόνο, ειδικά όταν έχει σοκαριστεί από ένα γεγονός, για να το χωνέψει και να το επεξεργαστεί κατάλληλα και αποτελεσματικά για να πάει πέρα από αυτό, να το ξεπεράσει και να γίνει πιο δημιουργικός, συνετός κλπ. Κατά τα άλλα "είδαμε" μια Μαρία, σε κάκιστη κατάσταση στα αρχικά μηνύματα, να αποδέχεται σταδιακά το ίδιο το περιστατικό αλλά και τις ευθύνες της, και προφανώς έπεται μέλλον, αίσιο κατά τη γνώμη μου.

όμως δεν μπορώ να νιώσω αγάπη για το σκύλο που είδα τον παπαγάλο μου στα δόντια του...

Ε, αν ένιωθες, τότε τι να σου πω... Θα ήσουν Αγία. Μα φυσικά Μαρία μου, κανείς δεν σου ζητά τη δεδομένη στιγμή να υπερβείς τα ανθρώπινα, απλά μια συμβουλή... Προσπάθησε σιγά - σιγά να μην ασχολείσαι (από ένα σημείο κι έπειτα δλδ, γιατί επί του παρόντος δύσκολο το κόβω) με την ύπαρξη του συγκεκριμένου σκύλου. Η σκέψη του και μόνο θα σε πηγαίνει πίσω και θα σε γεμίζει αρνητικά αισθήματα, και τη δεδομένη στιγμή δεν είσαι για πρόσθετο βάρος.

 

[Μαρία Κ.]

Ούτε αγάπη ούτε ''μίσος'' (αδιαφορία).. Στη συναισθηματική ισορροπία αναφέρθηκα, που λογικά με το πέρασμα του χρόνου θα επικρατήσει και θα μπεις κι εσύ στη θέση του θεατή-παρατηρητή (εκτός συναισθήματος).

Αυτή τι στιγμή δεν νιώθω τίποτα άλλο μόνο πεισμα

Δε νομιζω να ζητησε τον οικτο σου το σκυλακι, την αγαπη μας ζητανε και οχι τον οικτο μας.


Δε νομιζω καθε πρωι που ξυπναγε το σκυλακι να κατεργαζοταν κανενα σχεδιο το πως θα εξοντωσει το παπαγαλακι.


Προσωπικα η εικονα που μου έρχεται ειναι ενος ανθρωπου που εθεσε σε θανασιμο κινδυνο το πτηνο που ειχε αναλαβει να φροντίζει.



Και εκανες τα πραγματα χειροτερα αγχωνοντας και το σκυλακι.



Το ποιος ειναι παρεισακτος σε αυτη την γη ειναι μεγαλη κουβεντα.

Αγαπητέ Αντώνη όμως έξω από τον χορό όλα ωραία φαίνονται σου εύχομαι να μην νιώσεις ποτέ και να μην αντικρυσεις αυτό που έζησα εγώ! Μετά έλα να μου πεις την άποψη σου! Δεν μπήκα εδώ μέσα για να μπω στο σκαμνί.έζησα μια απαίσια εμπειρία και εσύ το βλέπεις μέσα από την κρύα σου λογική ! Η πρώτη σκέψη που μπήκα εδώ μέσα ήταν να πω τον πόνο μου και δεύτερον να μάθουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για τα πτηνά τους να μην κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ !

 

[ianos]

η πρώτη σκέψη που μπήκα εδώ μέσα ήταν να πω τον πόνο μου και δεύτερον να μάθουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για τα πτηνά τους να μην κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ !

Πιστεύω ότι όλοι μας εκτιμούμε το γεγονός ότι μπήκες εδώ με αυτές τις προθέσεις και σε κανένα σκαμνί δεν κάθεσαι.

 

[ζιζι]

Δεν είναι κανείς μας άγιος, μεγαλόψυχος ή φιλόσοφος. Όλοι έχουμε νιώσει τον πόνο του να χάνουμε ένα πλασματακι που λατρευαμε. Και μπορεί όπως λες να το είχες λίγο καιρό και να μην το χορτασες, αλλά πονάει το ιδιο ή μάλλον περισσότερο αν μοιραστείς τη ζωή σου μαζί του 10 χρόνια και το χάσεις μετά.

Ο σκύλος δεν το έκανε για να σε πληγώσει. Δεν υπάρχει σκύλος που δεν θα θελήσει να πιάσει κάτι που πετάει. Οι φωνές σου τον έκαναν να μπει αμέσως σε φάση "φύλαξης" αυτου που είχε πιάσει. Αν δεν ήταν αυτός, θα ήταν άλλος σκύλος ή γάτα ή θα χανόταν και απλά θα πέθαινε λίγες μέρες αργότερα.

Εγώ πριν μερικά χρόνια δέχτηκα επίθεση από τον δικό μου σκύλο που ήταν μόλις δύο ετών. Κοιμόταν και έβλεπε όνειρο. Μέσα στον ύπνο του έκλαιγε και κουνούσε τα πόδια του. Εγώ η πανέξυπνη πήγα από πίσω του και έβαλα το χέρι μου στην κοιλιά της για να την ηρεμήσω. Το αποτέλεσμα; Στις 2 τη νύχτα ήρθαν οι γονείς μου για να με πάνε για ράμματα. Το τι άκουσα δεν το φαντάζεσαι! Να το βγάλεις έξω από το σπίτι το τέρας! Να το δώσεις σε καμία μάντρα κτλ κτλ. Την πιο σωστή κριτική βέβαια άσκησαν οι γονείς μου: αυτό είναι ζώο, εσύ που είσαι άνθρωπος διακοσμητικο το έχεις το μυαλό σου;
Είχα κι εγώ ελαφρυντικά. Πρώτη φορά είχα σκύλο, δεν το φαντάστηκα, νόμιζα ότι από τη φωνή θα με γνωρίσει. Τι νόμιζα;
Μα πως είναι δυνατόν να είχα την απαίτηση να μην δρα βάσει ενστίκτου ένα ζώο όταν κι εγώ η ίδια βάσει ενστίκτου πήγα πίσω από την πλάτη ενός κοιμισμενου ζώου και το έπιασα;

Εν τέλει το σημαντικό είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να τα αποφεύγουμε στο εξής. Πρόκειται για ζώα, που είτε πετάνε είτε γαυγιζουν είτε νιαουριζουν, δρουν βάσει ενστίκτου γι αυτό καλουμαστε εμείς να τα προστατέψουμε είτε είναι δικά μας είτε αδέσποτα.

 

[Μαρία Κ.]

Και για να το τελειώνουμε και να μην τραβάει αλλο όλο αυτό εγώ πήρα αυτά τα μαθήματα πρώτον :::πουλιά με κομμένα φτερά δεν τα αγοράζουμε ποτέ! Δεύτερον... Παπαγάλος εκτός σπιτιού δεν βγαίνει ποτέ ((( που να χτυπάει τον κωλο του κάτω) γιατί αυτός τον χτύπαγε και εγώ έτρεχα το ζώον! Τρίτον:καλύτερα στο κλουβί του και να ουρλιάζει παρά στο θάνατο... Και Τέταρτον: ποτέ με το κλουβί έξω και χωρίς επίβλεψη.

 

[Sissy]

*Αυτή τι στιγμή δεν νιώθω τίποτα άλλο **μόνο πεισμα

**Γίνεται αντιληπτό και θεωρώ πως είναι *φυσιολογική αντίδραση

 

[Μαρία Κ.]

Έχω μπει στην διαδικασία να πάρω άλλο.στην νέα μου αγορά θα σας ενημερώσω.σίγουρα όλες μου οι εμπειρίες έχουν μπει στο μυαλό μου και με κάνουν καλύτερη. Κόπηκε η αγάπη μου στη μέση την αναζητώ παντού, θα την δώσω στο επόμενο! Εύχομαι να είμαι καλύτερη! Και σίγουρα θα χρειαστώ την εμπειρία σας και τις γνώσεις σας. Πολλές οι απορίες μου ευχαριστώ ️️️

 

[fortunatos]

Να ξέρεις πάντως ότι όλοι εδώ, έμπειροι ή απειροι, αυστηροί ή μη, έχουμε ως προτεραιότητα το καλό των πτηνών και των ζώων γενικά.
Αν αποστασιοποιηθείς με το χρόνο και ξαναδιαβάσεις το θέμα, θα διαπιστώσεις ότι η κριτική συχνά είναι σκληρή, αλλά σπάνια άδικη.

δεύτερον... Παπαγάλος εκτός σπιτιού δεν βγαίνει ποτέ ((( που να χτυπάει τον κωλο του κάτω) γιατί αυτός τον χτύπαγε και εγώ έτρεχα το ζώον!

Δεν είναι της παρούσης αλλά και για αυτό υπάρχει λύση...

 

[Tony Forpus]

Αγαπητέ Αντώνη όμως έξω από τον χορό όλα ωραία φαίνονται σου εύχομαι να μην νιώσεις ποτέ και να μην αντικρυσεις αυτό που έζησα εγώ! Μετά έλα να μου πεις την άποψη σου! Δεν μπήκα εδώ μέσα για να μπω στο σκαμνί.έζησα μια απαίσια εμπειρία και εσύ το βλέπεις μέσα από την κρύα σου λογική ! Η πρώτη σκέψη που μπήκα εδώ μέσα ήταν να πω τον πόνο μου και δεύτερον να μάθουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για τα πτηνά τους να μην κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ !

Δεν εισαι η μονη που εχεις χασει πουλακι με τον ενα η αλλο τροπο.
Τον χορο που αναφερεις τον εχουν χορεψει κι αλλοι πριν απο εσενα Μαρια.
Πολυ καλα εκανες και μπηκες εδω να μας πεις την ιστορια σου και να δωσεις παραδεγματα.

Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ολων των μελων η αντιδραση θα ηταν "Αχ Μαρια μου τι κακο σε βρηκε και τι σου έκανε ο κακος σκυλος"
Αλοιμονο αν και στα πιο δυσάρεστα γεγονοτα δεν υπηρχαν αποψεις με βάση την λογικη και οχι τα συναισθήματα.

 

[.Elias.]

Όχι καλέ μια χαρά τα λες.

αυτο το χιουμορ μου αρεσει!

 

[lina]

Πάντως παιδιά παρότι αγαπώ όλα τα ζωα ούτε εγώ θα είχα την δύναμη να συνεχίζω να ταΐζω τον σκύλο αυτό άσχετα αν έφταιγε η όχι και πιστεύω ότι οι περισσότεροι το ίδιο θα καναμε με την Μαρία.

 

[Γιαννης17]

Και εμένα ο σκύλος μου έχει σκοτώσει ζώα μου που τα λάτρευα αλλά δεν τον εκδικηθηκα κιόλας. Τι θα κέρδιζα από αυτό άλλωστε; ο σκύλος ενστικτωδώς είδε κάτι να κινείται και έτρεξε να το πιάσει. Δεν φταίει αυτός που έτσι είναι η φύση του.
Πιστεύω πως η Μαρία με την πάροδο του χρόνου θα τον συγχωρέσει τον σκύλο. Βρέθηκε στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή. Θα μπορούσε να ήταν ο δικός της σκύλος και όχι ο αδέσποτος. Τι θα έκανε τότε; θα τον χτυπούσε; θα τον έδινε; θα τον σκότωνε; Τι; Για εκείνον τι του πετάξεις ένα μπαλάκι τι ένα κοκατιλ δεν έχει διαφορά. Δυστυχώς τα σκυλιά δεν έχουν την δική μας νοημοσύνη για να μπορούν να καταλάβουν το τι είναι σωστό και το τι όχι. Εδώ δεν μπορούμε να το καταλάβουμε καλά καλά εμείς άλλωστε. Δεν φταίει η Μαρία που το έβγαλε το πουλί έτσι έξω, δεν φταίει το πουλί που ένιωσε πως έπρεπε να πετάξει, δεν έφταιγε ο σκύλος που ένιωσε ότι έπρεπε να το πιάσει. Φταίει το θέλω μας, η "ανάγκη" και το εγώ μας. Υπάρχει μια σοφή φράση που λέει "το πάθημα, γίνεται μάθημα" είτε αυτό αναφέρεται στη Μαρία είτε σε εσένα που διαβάζεις αυτό το μήνυμα. Ας κοιτάξουμε να μην ξανά κάνουμε τα ίδια λάθη και να σταματήσουμε πια να απευθύνουμε ευθύνες σε ότι μας παιδεύει, όσο δύσκολο και εάν είναι.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου πάνω στο θέμα.
Φιλικά Γιάννης.

 

[ianos]

Και εμένα ο σκύλος μου έχει σκοτώσει ζώα μου που τα λάτρευα αλλά δεν τον εκδικηθηκα κιόλας.

Μα γιατί να μιλάμε για εκδίκηση; Ούτε στις προθέσεις τις κοπέλας είναι η εκδίκηση, μα ούτε και εκδίκηση είναι το να μην ταΐζεις το σκυλί που τάιζες, το οποίο ταΐζουν άλλοι από τη γειτονιά. Ούτε καν δλδ το καταδικάζει σε πείνα...Απλώς δεν το γουστάρει.

Φταίει το θέλω μας, η "ανάγκη" και το εγώ μας.

Αν η Μαρία, έχει (κάτι που ήδη συμβαίνει) αποδεχτεί τις ευθύνες της, τι άλλο μένει να πούμε, πέραν να την υποστηρίξουμε ψυχολογικά στην απώλειά της;
@Μαρία Κ. , είσαι καλύτερα; Έχεις βγει από όλη αυτήν τη "ζαλιστική θολούρα" που έπεται της απώλειας;

 

[Tony Forpus]

Νομιζω οτι ο Γιαννης @Γιαννης17 ως πραξη εκδίκησης αναφερει το γεγονος οτι δεν θα ταιζει πια το συγκεκριμενο σκυλακι οπως πριν, κατι σαν τιμωρια ας πουμε.
Οπως το κρινει ο καθενας αυτο...

 

[Μαρία Κ.]

Μα γιατί να μιλάμε για εκδίκηση; Ούτε στις προθέσεις τις κοπέλας είναι η εκδίκηση, μα ούτε και εκδίκηση είναι το να μην ταΐζεις το σκυλί που τάιζες, το οποίο ταΐζουν άλλοι από τη γειτονιά. Ούτε καν δλδ το καταδικάζει σε πείνα...Απλώς δεν το γουστάρει.

Αν η Μαρία, έχει (κάτι που ήδη συμβαίνει) αποδεχτεί τις ευθύνες της, τι άλλο μένει να πούμε, πέραν να την υποστηρίξουμε ψυχολογικά στην απώλειά της;
@Μαρία Κ. , είσαι καλύτερα; Έχεις βγει από όλη αυτήν τη "ζαλιστική θολούρα" που έπεται της απώλειας;

Καλημέρα Γιάννη.έχω βγει από τη θολούρα. Καλημέρα σε όλους.. Έχω αποδεχτεί την απόλυτη ευθύνη αυτού που έγινε γιατί βάζοντας κάτω τα πράγματα είδα πως ξεκίνησα να μεγαλώνω έναν κακομαθημένο παπαγάλο που με έκανε όπως ήθελε.η πολύ μου αγάπη τον σκότωσε... Βλέποντας πια τα πράγματα πιο καθαρά διακρίνω πως αν κάποιος με έβλεπε.. μια σκηνή από όλες θα σας πω ... Να σκουπίζω την αυλή με τον παπαγάλο στον ώμο και είχε δικά του πουλιά θα πάθαινε σοκ, αυτή τι στιγμή είμαι σε θέση να σας πω πως αποκτησα καινούργιο μωρό το έχω ήδη δύο μέρες και ξεκινώ προσπαθώντας να μην κάνω τα λάθη που έκανα. Πλέον δημιουργήθηκε φόβος μέσα μου που δεν υπήρχε πριν... Και το βλέπω ως πουλί και όχι ως λούτρινο που είχε πει κάποιος φίλος.όσο για τον σκύλο τρώει μια χαρά όπως είχα πει τον ταιζει όλη η γειτονιά κατάλαβε πως δεν τον θέλω πια από μακριά περιμένει να τον φωνάξω κατάλαβε πως δεν τον δέχομαι. Πονάει να τον βλέπω και εκείνο έτσι όμως, δεν μπορώ να ξεχάσω και την εικόνα του πουλιού μου μέσα στο στόμα του. Και σίγουρα αν ήταν δικός μου θα συνέχιζα να το φροντίζω. Θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Αγαπώ όλα τα ζωντανά και μακάρι να είχα την δυνατότητα να έχω και δικό μου σκύλο.

 

[Tony Forpus]

@Μαρία Κ. να ξερεις οτι το θεμα σου εδωσε τροφη για μεγαλη κουβεντα οποτε απεκτησε και μια πιο κοινωνικη διασταση βγαζοντας το και εκτος της δικης σου στενης ιστοριας.

Με αυτο θελω να πω οτι γινονται και σχολια, με αφορμη ναι μεν την ιστορια σου, αλλα και γενικου περιεχομενου.