Διατροφή Έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό τα πουλιά που μεγαλώνουν με κρέμα;

[mitsaki7]

Καλημέρα. Θα ήθελα τα φώτα σας. Αποφάσισα να υιοθετήσω ένα Μπάτζι για πρώτη φορά. Ενώ ήμουν αποφασισμένη να πάρω ήμερο, μου είπε κάποιος πως το πουλάκι που μεγαλώνει με κρέμα και δεν τρέφεται από τους γονείς έχει αδύναμο ανοσοποιητικό και με το παραμικρό πεθαίνουν. Ποια είναι η άποψη σας;

 

[ianos]

Αν και δεν είμαι οπαδός της απόσπασης των νεοσσών από τους γονείς και σίτιση από τον φροντιστή, αν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος, παρά για να εξασφαλιστεί η "ημέρευση" του πουλιού, θεωρώ ότι η παραπάνω δήλωση που σου είπαν, είναι υπερβολική. Έχει όμως και μια μικρή αλήθεια η οποία είναι ότι αν ο φροντιστής κάνει λάθος στη διαδικασία hand feeding, π.χ. θερμοκρασία κρέμας, υπολείμματα τροφής γύρω από το στόμα του νεοσσού .....τότε μπορεί το πουλάκι να αναπτύξει μύκητες και η υγεία του να γίνει εύθραυστη. Το έχω ζήσει με τον παπαγάλο (κοκατίλ) μιας φίλης μου, ο οποίος της χαρίστηκε, είχε ταϊστεί στο χέρι από πολύ έμπειρο άτομο, παρόλα αυτά σε 2-3 ημέρες εμφάνισε κάποια συμπτώματα και ο κτηνίατρος διέγνωσε μύκητες στον πρόλογο, από τους οποίους τελικά λίγους μήνες μετά το πουλί απεβίωσε. Αλλά από την άλλη πλευρά είναι τόσα τα μέλη εδώ που έχουν ταϊσμένα στο χέρι πουλιά που ζουν κανονικά για το προσδόκιμο της ζωής τους. Επίσης υπάρχει και το co parenting όπου αν αντιλαμβάνομαι σωστά ο φροντιστής ταΐζει εκ παραλλήλου με τους γονείς από μια ηλικία κι έπειτα. Τέλος να συμπληρώσω ότι ένα πουλάκι καλό είναι να αντιλαμβάνεται το είδος του, δλδ να έχει την αίσθηση ταυτότητας που του έχει δοθεί από τη φύση του, και να μη θεωρεί ότι ο άνθρωπος κι αυτό είναι στο ίδιο είδος και αυτό θεωρείται από πολλούς ότι συμβαίνει όταν μεγαλώσει με ομοίους του και όχι από ανθρώπους. Στη δεύτερη περίπτωση (με αποκλειστική σίτιση από άνθρωπο) κάποια πτηνά έχουν εμφανίσει προβλήματα, π.χ. πτεροφαγία, σε διατάραξη του προγράμματος αλληλεπίδρασης τους με τον φροντιστή τους, αλλά τίποτε δεν είναι απόλυτο, μια και πτεροφαγία συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις...θέλω να πω ότι όλα τα παραπάνω φαίνονται ερμηνείες για κάποιο περιστατικό ή συμπεριφορά η οποία μπορεί να αποδοθεί στην αποκλειστική σίτιση από άνθρωπο.
Στη θέση σου αυτό που θα αναζητούσα είναι νεαρό πουλί μεγαλωμένο από τους γονείς του, το οποίο όμως να είναι άνω των 3* μηνών, να τρέφεται επαρκώς δλδ μόνο του, και με το οποίο θα έκανα απόπειρες υπομονετικές να γίνουμε κολλητά φιλαράκια.
*Για την ηλικία δεν είμαι βέβαιος στα μπάτζι αν απογαλακτίζονται στους 2 ή σε παραπάνω μήνες, μπορεί και σε λιγότερο χρόνο, αλλά δεν θα έπαιρνα ποτέ πουλί μικρότερο των 2 μηνών, γιατί είναι πολύ ευάλωτα.

 

[mitsaki7]

Πολύ χρήσιμα και ενδιαφέροντα όλα όσα έγραψες, σ ευχαριστώ πολύ. Θα τα σκεφτώ. Προσωπικά είμαι διατεθειμένη να ασχοληθώ και να δείξω την απαραίτητη υπομονή για να εξημερωσω το πουλάκι. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα εξημερωθεί στην τελική ένα άγριο νεαρό πουλάκι; Δεν θέλω ένα πουλάκι στο κλουβί, θα ήθελα να κάνουμε παρεούλα.

 

[myr]

Μια μικρή προσθήκη μιας που τα υπόλοιπα καλύφθηκαν αναλυτικά.

Αυτό που φαινεται να ισχύει είναι οτι το τάισμα από τους γονείς κατά τις πρώτες μέρες ζωής του νεοσσού έχει αντίστοιχες ιδιότητες με το πρωτόγαλα στα θηλαστικά (και στα θηλαστικά μόνο κατα τις πρώτες ώρες-μέρες προσλαμβάνονται αντισώματα, μικροχλωρίδα κλπ από το γάλα, μετά δεν είναι εφικτή η απορρόφηση τους). Αυτό φαντάζομαι θα έχει μια σημασία εαν ενας νεοσσος εκκολαφθεί τεχνητά και ταιστεί κατευθείαν από τον άνθρωπο μιάς που δεν μπορούμε να αναπαράξουμε ακριβώς το μικροβιολογικό και χημικό προφίλ της γονεϊκής τροφής. Εκεί το ανοσοποιητικό θα έχει ενα μειονεκτικό ξεκίνημα και ίσως επηρεαστεί και μακροπρόθεσμα η μικροχλωρίδα και η πέψη. Τα πουλάκια όμως μένουν με τους γονεις κάποιες μέρες οπότε δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά πιο πολύ το στρές της "απαγωγής", των αλλαγών κλπ.

Για την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη θεωρείται πιό σημαντικό το να ανατραφούν μαζί με άλλα πουλάκια του είδους τους μέχρι να πετάξουν παρά το απο ποιόν ταΐζονται από οσο είχα διαβάσει.

Ηθικά και εγώ θεωρώ πως θα έπρεπε να γίνεται μόνο co-parenting (εκτος εαν υπάρχει λόγος ή δεν είναι ικανοί οι γονείς). Υπάρχουν "άγρια" πουλάκια από καλούς εκτροφείς που ασχολούνται, που είναι λιγότερο φοβισμένα από ήμερα και ενημερώνονται εύκολα και άλλα που δεν ξεπερνάνε ποτέ εντελώς τον φόβο τους, οπότε είναι λιγο σχετικό.

 

[myr]

@mitsaki7
Επίσης το να μην είναι ήμερο δεν σημαίνει οτι δεν μπορεί να βγαίνει έξω.
Μπορεί εύκολα να εκπαιδευτεί να ανεβαίνει σε ξυλάκι ώστε να μπαίνει πίσω στο κλουβάκι μέχρι που σταδιακά θα μάθει να μπαίνει μόνο του.
Εμείς εχουμε δύο κοκατιλ ταϊσμένα στο χέρι και ένα budgie "άγριο" που βρήκαμε έξω ενήλικο. Τα κοκατιλ μας είναι αυτοκόλλητα και θέλουν συχνά χαδάκια (όχι όμως απο όλους τους ανθρώπους), ανέβαιναν κατευθείαν πάνω μας και μας εμπιστεύτηκαν σε μίγες βδομαδες/μήνες, επίσης λένε λέξεις. Το "αγριο" budgie που δεν πανικοβαλλόταν αλλά δεν πλησίαζε κιόλας, πλέον αράζει πάνω μας, μας χτενίζει και μας τσιμπολογάει (αυτό πήρε ~2χρόνια χωρίς καθόλου πίεση), απλά δεν θέλει χάδια και ενώ μιμείται τελεια λέει μονο ότι πουν άλλα πουλιά, καταλαβαινει άψογα ομως, του λέω "σπιτι" και μπαίνει μέσα.
Φίλη έχει 2 "άγρια" πάροτλετ που μιλάνε και θέλουν χάδια και είναι συνέχεια πάνω της. Είναι ανα περιπτωση γενικά.
Προσωπικά μόνο τρομοκρατημένο πουλάκι που χτυπιέται οταν βλέπει άνθρωπο δεν θα έπαιρνα (ηρεμούν και αυτά λίγο, αλλά με πολύ κόπο και υπομονή). Φαντάζομαι ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν είναι σωστός ο εκτροφέας και ασχολείται στοιχειωδώς.

 

[mitsaki7]

@myr ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου. Καταλήγω στο εξής. Ιδανικά, για την υγεία και την ψυχοσύνθεση του, το μικρό να έχει μεγαλώσει με τη διαδικασία co parenting και από έμπειρο φροντιστή.
Όσον αφορά την απόφαση μου, επειδή είμαι πολύ καινούργια στην ευρύτερη παρέα σας και δε γνωρίζω ανθρώπους, καταλήγω σε "άγριο". Θα δεχτώ το challenge
Κι ο Θεός βοηθός

 

[ianos]

Πάντως, άγριο δεν θεωρείται αυτό που έχει μεγαλώσει με co parenting. Το προηγούμενο το σημειώνω για την περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει.
Επιπλέον, επειδή υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί που δίνουν πολύ μικρά πουλάκια σε ηλικία, ισχυριζόμενοι ότι τρώνε μόνα τους, ενώ απλά έχουν αρχίσει να τρώνε μόνα τους, θα έλεγα κάποιο μέλος του φόρουμ που να το γνωρίζει καλά, να σου προσδιόριζε την ηλικία από την οποία και έπειτα μπορείς να πάρεις πουλάκι έχοντας την ασφάλεια ότι δεν θα πεθάνει από ασιτία, όπως (κρίμα) κάποιες φορές στο παρελθόν έχουμε δει ακόμα και στο συγκεκριμένο φόρουμ.
Τέλος, αν εντοπίσεις εκτροφέα πες μας, διότι κυκλοφορούν και ένας δυο σε αγγελίες στο ίντερνετ οι οποίοι είναι απάνθρωποι απατεώνες, άλλο ζητάς, άλλο δίνουν π.χ. ένας άλλοτε από Χαλκίδα, άλλοτε από Φιλοπάππου (γενικά αλλάζει περιοχές), κι ένας άλλος από Καρδίτσα...

 

[myr]

@mitsaki7

Εκτροφέα με co-parenting δεν έχω βρει στην Ελλαδα (για μικρά είδη παπαγάλων τουλάχιστον) δυστυχώς. Ίσως κάποιος που έχει λίγα σπίτι του να το κάνει, δεν ξέρω.

Επειδή ισως σας μπέρδεψα:
"ήμερο" λένε το ταϊσμένο με κρέμα (και πιο ακριβό) και "άγριο" το ταϊσμένο απ τους γονείς.
Βέβαια μετά το ήμερο μπορεί να αγριέψει και το άγριο να εξημερωθεί ανάλογα με το πως θα του φερθεί η νέα οικογένεια. Εσάς σας βλέπω με διάθεση να μάθετε και να ασχοληθείτε που είναι πολύ σημαντικό.

Το να διασταυρώσετε οτι είναι καλός ο εκτροφέας ειναι όντως βασικό.

 

[mitsaki7]

@myr δεν βρήκα κάποιον επαγγελματία εκτροφέα, τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη. Μίλησα με κάποιους ανθρώπους που απ'ότι κατάλαβα το κάνουν ερασιτεχνικά και βρίσκονται στην πόλη μου, ώστε να μπορέσω να ελέγξω τις συνθήκες και το πουλάκι,στη όψη τουλάχιστον. Δε νομίζω να μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο.
Δεν με μπερδέψετε καθόλου,ισα ίσα. Μάλλον εγώ σας μπέρδεψα.
[automerge]1685464471[/automerge]
@ianos απ'όσο κατάλαβα 2,5 μηνών είναι το προβλεπόμενο, αλλά θα το ψάξω καλύτερα. Ευχαριστώ! Εκτροφέα δεν βρήκα, πιο ερασιτεχνικά πράγματα. Ίσως καμία φορά να είναι και καλύτερα. Εάν το κάνουν με αγάπη.

Σας μπέρδεψα. Τα κατάλαβα περί ήμερου και άγριου. Εννοούσα πως ιδανικά για εμένα, θα ήταν να έβρισκα με co parenting. Αλλά επειδή το βλέπω δύσκολο, σκέφτομαι να προτιμήσω ένα άγριο θηρίο,να το κάνω αρνάκι ; )

 

[Anna Maria Mp]

Καλησπερα και από εμένα!! Συμφωνώ απόλυτα με όσα είπαν τα παιδια παραπανω και στο επιβεβαιώνω και από δική μου εμπειρία, καθώς εχω ένα παροτλετ που μεγάλωσε αποκλειστικά με τους γονείς και ένα που είναι μεγαλωμένο με κρέμα.
Θα σου πω λοιπόν για το κομμάτι της εξοικείωσης μαζί σου ότι το παροτλετ που είχε μεγαλώσει με τους γονείς του ανέβηκε στο χέρι μου την τρίτη κιολας ημέρα από την στιγμή που ηρθε στο σπίτι και στην πορεία έχουμε γίνει αχώριστοι!!
Όποτε μην σε προβληματιζει καθόλου το μεταξυ σας κομμάτι από τη στιγμή που έχεις όρεξη να ασχοληθείς μαζί του.
Πολυ βασικό ειναι παντα να ξέρεις περα απο τον χρόνο που θα αφιερώσεις και ο χαρακτήρας του πουλιού. Και φυσικά η ηλικία δηλαδή όσο μικρότερο , τόσο πιο ευκολα θα σε δεχτεί ως την μαμά του, πάντα όμως να έχει απογαλακτιστει από τους γονείς του. Θεωρώ ότι και 2 μηνών να είναι είσαι εντάξει, εγώ τον είχα φέρει περιπου 50 ημερών και έτρωγε μόνος του.

 

[mitsaki7]

@Anna Maria Mp Σ ευχαριστώ για το boost! Να πω την αλήθεια δεν με ανησυχεί και τόσο γιατί έχω έρθει σε επαφή με πουλιά της φύσης, εννοώ εντελώς άγρια και τα έχουμε πάει αρκετά καλά. Κάποιες φορές τα πουλάκια μπερδεύονται και χτυπάνε στις μπαλκονόπορτες (ζω στην εξοχή). Έτυχε κάμποσες φορές να τα προλάβω από τις γάτες και να τα φροντίσω γιατί είναι σοκαρισμένα και θέλουν τον χρόνο τους μέχρι να συνέλθουν, ξέρεις...Σου λέω, στηνόταν νοσοκομείο σε χρόνο ντε τε. Πολύ εμπιστοσύνη μου έδειξαν όταν πια συνήλθαν, αλλά ειδικά ένα...τι να σου πω! Πετούσε, πήγαινε καθόταν στην πλάτη της καρέκλας. Του έβαζα το δάχτυλο μπροστά του, τσουπ, πηδούσε και καθόταν. Έτσι καθισμένο στο δάχτυλο το έβγαλα έξω , κάναμε μια μίνι βολτιτσα, χαλαρό αυτό, και το πήγα σε ένα δέντρο και πέταξε..
Και ούτε το τάιζα ούτε το ξεσκατιζα ούτε παιχνίδια του έπαιρνα, κ.τ.λ Να με φτύσει ο άλλος τώρα, δεν πιστεύω. Άι να δούμε..

 

[Anna Maria Mp]

@mitsaki7 Να εισαι καλά!! Και εγω ετσι είχα ξεκινήσει, με ένα πουλακι που χρειαζόταν την βοήθεια μου. Τα πουλια οπως και όλα τα ζώα θεωρώ ότι έχουν αντίληψη και ένστικτο και αντιλαμβάνονται πολυ περισσότερα πράγματα από αυτά που πιστευουμε.
Θεωρώ ότι θα τα πας περιφημα με το νέο μέλος και ευχόμαι να βρεις συντομα αυτό που αναζητάς!!

 

[thunderfck]

Καλησπέρα σου, θα ήθελα να σου γράψω και εγώ μια γνώμη αν κ ασχολούμαι με μεγαλυτερους παπαγαλους. Μια γενική εικόνα όμως μπορείς να πάρεις :)

Εάν διαλέξουμε να απομακρύνουμε τα μικρά από τους γονείς τους πριν αυτά ανοίξουν τα μάτια τους κ να τα ταϊσουμε με κρέμα τότε μεγαλώνοντας το μικρό, θα γίνει "ανθρωποκεντρικό" (ο όρος αποδίδεται ως "human imprinted"). Αυτό σημαίνει πως θα "αποτυπωθεί" στο μυαλό του η ανθρώπινη ύπαρξη και παρουσία, ως "είδος" του, ως κομμάτι από το κοπάδι στο οποίο ήρθε και αυτό να συμμετάσχει, και να μεγαλώσει μέσα σε αυτό... Αυτή λοιπόν η "αποτύπωση" έχει δύο στάδια δύο πτυχές.

Αρχικά παρουσιάζεται ως κοινωνική αποτύπωση/τα νεαρά πουλιά δείχνουν να είναι "ήμερα"/"εξημερωμένα" και να εμπιστεύονται τυφλά σχεδόν τον άνθρωπο (μεγαλώνοντας με έναν παπαγάλο συνειδητοποιούμε χρόνια μετά πόσο "ελαστικά" και δεκτικά πλάσματα υπήρξαν όταν ήταν πιτσούνια). Αλλά δεν είναι αυτή η πραγματικότητα... Από τη φύση τους είναι "κατασκευασμένα" αυτά τα πλάσματα να έχουν"υποτακτική" συμπεριφορά σε εκείνους που θεωρούν ότι είναι οι «γονείς» τους. Και αυτήν ακριβώς τη συμπεριφορά αναζητούν στο κατοικίδιό τους σχεδόν όλοι οι ενδιαφερόμενοι..

Αργότερα όμως, ( στα γκριζακια σε ηλικία μεταξύ 18 μηνών και 2 ετών), η αποτύπωση αυτή παίρνει μια σεξουαλική όψη. Πλέον τα νεαρά πτηνά προσπαθούν να ζευγαρώσουν σεξουαλικά με έναν άνθρωπο που θεωρούν ότι είναι του αντίθετου φύλου από αυτά (ανεξαρτήτως από το πραγματικό φύλο του ατόμου το οποίο διάλεξαν).

Οποιοδήποτε ζώο δεν αποτυπώνεται στα * δικά του * είδη κινδυνεύει από σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς κατά την σεξουαλική ωρίμανση. Τυπικά, αυτή εκδηλώνονται ως συμπεριφορά απογοήτευσης/σύγχυσης/περιορισμού/εκνευρισμού.

Πέραν αυτού όμως τα συγκεκριμένα πτηνά αυτά είναι πολύ πολύ ποθανόν να αρχίσουν να μαδιούνται ή να γίνονται επιθετικά σε τρίτους, συμπεριφορά η οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι «ζήλια» για το πραγματικό ανθρώπινο ταίρι του ανθρώπου που έχουν ήδη διαλέξει ως δικό τους ταίρι (μέχρι ο θάνατος να τους χωρίσει). Οι νεοσσοί δεν πρέπει να απομακρύνονται από τους γονείς τους, τουλάχιστον έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία αποτύπωσης και να γνωρίζει πλέον το μικρό ότι είναι πτηνό και όχι άνθρωπος.

Αναφορικα με τη μέθοδο co-parenting είναι μια παρεξηγημένη εννοια και κατά τη γνώμη μ τσουβαλιάζεται σαν ασφαλές πρακτική ενώ δεν είναι. Η μάλλον για να είναι πρέπει να είναι γνωστη η πρακτική που ο εκτροφεας έχει διαλέξει να εφαρμόσει. Οι περισσότεροι εκτροφεις (στους μεσαιους και μεγάλους παπαγάλους ομως Όλοι οι εκτροφεις) έχουν άγρια ζευγάρια τα οποία δεν έχουν καμία εκτίμηση παρά μόνο φόβο ακόμα κ μίσος για τον εκτροφεα (σκέψου είναι ο άνθρωπος που όσο και να τα φροντίζει τους παίρνει μακρυά τα μικρά τους. Έχουν ξεκάθαρη αντίληψη τι τους κάνει είναι εχθρός σοβαρός στα μάτια τους). Εκείνος τα απομακρύνει και τα ταιζει αποκλειστικά με κρεμα. Εάν διάλεξει να τα επιστρέψει δεν θα ταϊστεί κανενα μικρό χάνουν οι γονείς σταδιακά το ενδιαφέρον τους και δε συμφέρει να φύγουν έτσι μετρητά χωρίς μάχη. Επιπροσθετωσ όταν θα τα απομακρύνει επο τους γονεις γιατί και η μάνα και ο πατερασ Τα πρωινά βγάζουν αμφότεροι μια συγκεκριμένη κραυγή ( μόνο τα ταισμενα στους γονείς πουλάκια βγάζουν αυτή τη κραυγή) που την αποφεύγει σαν τη φωτιά ο εκτροφεας να την ακούσει/καταγράψει το μικρό. Πρεγματικα καταγράφεται την ίδια στιγμή κ αποτελει
«Μερος» πλέον του μικρού. Άρα για πιο co parenting μπορούν να μιλήσουν; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελάχιστες γνωσεις (μια και δρν μαθαίνουν παραγματικα τιπτ για το ειδος) έχουν πουλιά απλά με σκοπό το κέρδος και δινουν «αστα να πάνε» συμβουλές στους πελάτες τους.
Τέλος ακόμα και να υπάρχουν προϋποθέσεις που μπορεί να κάνει co parenting δεν θα το διαλέξει γιατί επιπλέον πρέπει να βάλει δαχτυλίδι για να ξεπουλήσει εύκολα. Και αυτο γιατι όλοι θέλουν να έχει δαχτυλίδι το μικρό
Θα βάλω μια τέλεια όμως γιατί μπορώ να γράψω πολλά ακόμα

 

[ianos]

@thunderfck , ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις (και πολύ σημαντικά). Αλλά δεν υπάρχει και εκδοχή του co parenting, στην οποία ο εκτροφέας ταΐζει κάποιο γεύμα στα μικρά, χωρίς να υποκαθιστά πλήρως τη σίτισή τους από τους γονείς; Π.χ. ένα γεύμα την ημέρα.
Έχεις άποψη για πιθανές συνέπειες αυτής της εκδοχής;

 

[MARY58]

Καλημέρα. Γιάννη κ εγώ αυτό σκεφτόμουν. @thunderfck συγκλονιστικό κ πολύ χρήσιμο το ποστ σας. Αυτό που πραγματικά δεν περίμενα είναι τα μειονεκτήματα που αναφέρετε στην μέθοδο του co-parenting θεωρώντας ότι οι γονείς δεν βγαίνουν από το προσκήνιο στο τάισμα των μικρών τους. Είχα την εντύπωση, ότι ένας σωστός εκτροφέας όταν επιλέξει το σωστό χρόνο (όχι από την αρχή αλλά πιθανότατα όταν είναι σχεδόν έτοιμο να απογαλακτιστεί το πουλάκι), να μπορεί να συμβάλει στο τάισμα του κάποιες φορές την ημέρα. Υπάρχει κ τότε κίνδυνος να μην δεκτούν να το ταΐζουν οι γονείς;
[automerge]1685681661[/automerge]

Θα βάλω μια τέλεια όμως γιατί μπορώ να γράψω πολλά ακόμα

Μην βάζετε τελεία. . Είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας λέτε.

 

[ianos]

Η αλήθεια είναι Μαίρη, ότι όταν ένα πουλάκι δεν σηκώσει το λαιμουδάκι του, δεν ανοίγει το στόμα για να ζητήσει / διεκδικήσει τροφή από τους γονείς του, αυτοί δεν ταΐζουν. Αν λοιπόν καλύπτεις εσύ όλα τα γεύματα ή έστω πολλά από αυτά, τότε κι οι γονείς ενδεχομένως να μην ανταποκριθούν στο τάισμα. Πιστεύω ότι το ανάλογο με τους ανθρώπους είναι ότι κάθε φορά ένα μωρό που θηλάζει προκαλεί μια διαδικασία στον μαστό της μητέρας να παράξει γάλα. Όσο το μωρό μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ γάλα καταναλώνει, τόσο περισσότερο οι μαστοί παράγουν. Αν αρχίσει κανείς και αντικαθιστά το μητρικό θηλασμό (έστω κάποια γεύματα) με μπιμπερό ή όταν ξεκινούν οι παιδικές κρέμες, φρουτόκρεμες, και η στερεά τροφή, τόσο λιγότερο γάλα καταναλώνεται, τόσο λιγότερο παράγεται. Είναι μια αλληλουχία / αλληλοδιαδοχή, σαν να ανεβαίνεις μια σκάλα και να κοιτάς πάνω...όσο ανεβαίνεις, τόσο μικρότερος σου φαίνεται ο στόχος σου, αλλά και τόσο πιο κοντά.

 

[φιλομαθης]

Καλημερα
Μερικες σκεψεις.

Co-parenting σε αναπαραγωγη που εχεις ενα ζευγαρι με νεοσσους και ας πουμε κανεις καποια καποια συμπληρωματικα/προσθετα ταισματα αντε και να εχει νοημα σε περιπτωση κινδυνου απωλειας. Σε εκτροφη με 10 20 30 ζευγαρια ειναι πιστευω μη υλοποιησιμο για πρακτικους λογους. ο @thunderfck ανελυσε απο την μερια του εκτροφεα πολυ καλα τις πραγματικες συνθηκες που επικρατουν

Μην εχουμε το νου μας μονο σε συναισθηματικη προσεγγιση και ανθρωπινη ερμηνεια. Τι εννοω. Η εικονα ενος αρσενικου ή θυληκου καναρινιου (που εχω προσωπικη εμπειρια) να ταιζει 2 3 μικρα του οταν κλαρωσουν ειναι πολυ ομορφη και για βιντεακια στα social.

Οταν ομως αυτα πεφτουν και προσγειωνονται πανω του λογω αγνοιας ελεγχου της πτησης τους και τους επιβαλει την ταξη με τον μονο τροπο που ξερει

οταν δεν τον αφηνουν να φαει μια στιγμη ηρεμος για να ταισει με την σειρα του και τον πιεζουν να τα ταισει παλι τους επιβαλλεται .

οταν εμεις τα πλακωνουμε στην αυγοτροφη αυγο πρωτεινες κλπ για να ταιζουν τα μικρα τους τα "τουρμπιζουμε " και βγαζουν το αναπαραγωγικο τους ενστικο και την "επιθετικοτητα" στα μικρα ειδικα τα αρσενικα

οταν η μανα μαδαει τα μικρα της γιατι ειναι τοσο πυρωμενη που θελει να περασει στην επομενη γεννα βλεπει την φωλια που εχουμε ακομα εκει για τους νεοσσους μαδαει και επιτιθεται και στα μικρα της και στον αρσενικο ή και μαδαει και τον εαυτο της καποιες φορες

Αυτα ομως δεν ειναι για να παρουμε likes στα social για αυτο και δεν τα βλεπουμε συχνα

Επισης δεν ειναι μηχανες στις 30 μερες να αρχισουν ξαφνικα να τρωνε μονα τους. Πιθανοτατα και οι "αψιμαχιες" με τους γονεις εχουν σαφη "κατευθυνση" προς τον απογαλακτισμο και την αυτονομηση.

Σε ολα τα προβληματα υπαρχουν λυσεις και τροποι παρεμβασης αρκει να γινουν αντιληπτα εγκαιρα. και οι καναρες που κανουν αυγα μονες τους και οι αψιμαχιες μεταξυ τους στα ανετοιμα ζευγαρια και με τα μικρα εχουν αιτιολογια στις συνθηκες που ζουν. Φως διατροφη διαμονη πληθος κλπ. Αλλιως ηταν με ενα ζευγαρι καναρια και 1 αρσενικο μονο του αλλιως τωρα με 20+ αλλιως για καποιον που εχει 100+ πτηνα. Δεν ειμαι γενικα της ανθρωποκεντρικης προσεγγισης στην προσπαθεια ερμηνειας της συμπεριφορας των πτηνων.

 

[thunderfck]

Έχετε δει πως γίνεται η απομάκρυνση των μικρών από τους γονείς για να ταιστουν; Υποψιάζομαι πως οχι…

οι θηλυκες πολύ πριν διαλέξουν το ταίρι πολύ πριν οριστικοποιήσουν τη σχέση τους με το μέλλοντα σύζυγο ζητούν τάισμα αρκετες φορές την ημέρα ανεξάρτητου περιόδου αναπαραγωγης η μη. Και ο αρσενικός από την άλλη το αντίστοιχο φλερτ του είναι να την ταΐσει όσο γίνεται περισσότερο.χωρίς να ακολουθεί ζευγαρωμα. Αυστηρά ενώ θέλουν να ζευγαρώσουν το διακόπτουν. Γιατί όμως; Γιατί οι θηλυκες θα εξαρτώνται αποκλειστικά από το αγόρι. Τόσο αυτές όσο και τα μικρά εξαρτώνται από τον αρσενικό. Η θηλυκιά ΔΕΝ σιτίζεται μόνη της καθόλου. ΔΕΝ της το επιτρέπει καν ο αρσενικός. Άρα λοιπόν το φλερτ και το τάισμα του αρσενικού γινεται αποκλειστικά και μόνο για να της κανει ξεκάθαρο ότι πρέπει να προχωρήσουν σε γεννα και ότι μπορεί να «βασιστεί» η θηλυκιά πανω του οχι για να ζευγαρώσουν.
Οταν προχωρούν στη γεννα, το αγόρι τρωει τα πάντα καταναλώνει αλόγιστες ποσότητες φαγητού (ο δικος Μου με τον οποίο έχουμε σχέση φθοράς κ αφθαρσίας-μου φωνάζει με διατάζει να πάω να του γεμίσω οποία ταιστρα αδειάζει-στέκεται από πανω της - έχω 6 ταιστρες) μπαίνει μέσα στη φωλια και ταιζει τη θυληκια βγαίνει ξανα τρώει και ξαναμπαίνει ξαναταιζει. Όλη μέρα. Οταν βγουν οι νεοσσοί αυτο γίνεται ολοένα κ περισσότερο. Ταιζει ασταμάτητα τη θηλυκιά και εκείνη με τη σειρά της ταιζει τα μικρά. Ξερνάει την επεξεργασμένη από τον οργανισμό του τροφή και την βάζει στον οργανισμό της θηκυκιας. Με τη σειρά της την επεξεργάζεται εκείνη προσθέτει τα δικά της στοιχεία και ταιζει τα μικρά. Όλη αυτή η διαδικασία ανακατεύει στοιχεία ΚΑΙ από τους δυο γονείς κάθε τάισμα της θηλυκιας μεταφέρει στοιχεία και από τους δυο. Τα σάλια τους περιέχουν τα στοιχεία του DNA των μικρών. Είναι μια απαραίτητη διαδικασία. Σκεφθείτε ποσο σημαντικο λοιπόν είναι το τάισμα των νεοσσών από τους γονείς.

Ομως όλο αυτο τονίζω σημαίνει ότι μονίμως είναι οι γονείς με τα μικρά. Σκεφτείτε τώρα πως θα πάρει ο εκτροφεας το μικρό; Γίνεται πραγματικά μάχη. Ορμάνε να προστατευόσουν τα μωράκια τους ουρλιάζουν επιτίθενται πολύ προσεκτικά να μη βλάψουν τα μικρακια τους αλλά πραγματικά παιδιά θα τα λυπηθείτε τα πουλάκια όλα με αυτή τη διαδικασία θα νευρίασετε σας το εγγυώμαι. Η επίθεση λοιπόν είναι επίθεση για να κόψουν τα δάχτυλα του εκτροφεα αψηφώντας οτιδήποτε βάζουν όλη τους τη δύναμη. Ο εκτροφεας λοιπόν για να προστατευθεί απομονώνει τους γονείς βάζει σίτες τα τραβάει σε κλάσματα δευτερόλεπτων πρεγματικα είναι επικίνδυνο.
Πείτε μου λοιπόν για πιο co parenting μια φορά δυο φορές η χ φορές;

Τέλος, η διαδικασία αυτή απομάκρυνσης πέρα επο το σοβαρό στρες που δημιουργεί στους γονείς αυτο επηρεάζει πολυ και τους νεοσσούς. Ζουν τον Τρόμο σε πολύ νεαρή ηλικία, η ζουν τον τρόμο κάθε φορά π η μάνα και ο πατερασ ουρλιάζουν την ώρα π πάει κάποιος να ανακατευθεί με τα μικρά τους έστω για να ταΐσει.
Η δικη Μου συμβολή σε αυτά ειναη η εξής ανακατεύομαι μετά την 12η εβδομάδα. Όμως υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια… είμαι ο
Μπαμπάς της θηλυκιας μου τα προσφέρει απλόχερα τα μικρά και τσιμπάει το αγόρι κάθε φορά που έρχεται να με διώξει από τα μικρα του. Καμία κραυγή καμία απολύτως φασαρία. Όλα γίνονται όπως ακριβώς πρέπει

 

[ianos]

@Φοίβος , Ανέστη, έχεις κάνει κι εσύ ταΐσματα στα 2 μικρά (τότε) αμαζονάκια; Αν ναι, πες μας την εμπειρία σου.

 

[thunderfck]

Τέλος να σας προσθέσω ότι απομακρύνοντας τα μικρά οι γονείς μπαίνουν αυτόματα στη διαδικασία να γεννήσουν πάλι. Μέσα σε δυο τρεις βδομαδες ετοιμάζουν την επόμενη προσπάθεια. Φτανουν οι θηλυκες να κάνουν 12-15-20 αυγά ετησίως. Βγάζουν περίπου μια δεκαετία ίσως με φροντίδα λιγο παραπάνω πέφτει όμως η ποσότητα των αυγων γίνεται «ασύμφορο». Χωριζουν τα ζευγάρια ρίχνουν στους αρσενικούς νεότερες προσπαθούν να φτιάξουν αλλά ζευγάρια. Φέρνουν αλλά πουλιά…

αναφέρομαι στους εκτροφεις του είδους. Εκείνοι οι οποίοι εκτρέφουν πολλά ζευγάρια και οχι σε κάποιον που το κάνει ως χόμπι. γιατι πολύ απλά ο χομπίστας δεν έχει άγρια ζευγάρια. Το δεμένο και άγριο ζευγάρι στα γκριζακια δεν ανέχεται την ανθρώπινη παρουσία…φοβάται. ούτε ξεχνάει ομωσ αυτόν που τους κλέβει τα μωρά…
Βλέπεις τον εκτροφεα να μπαίνει να ταΐσει τα πουλιά να αλλάξει νερά στα ζευγάρια του και ΔΕΝ βλέπει κανενα πουλί έξω. Κρύβονται όλα μέσα στις φωλιές πριν καν ανοίξει τη πόρτα έχουν εξαφανιστεί. Άδεια κλουβιά βλέπει
[automerge]1685688751[/automerge]
Αυτά… σας καλημερίζω όλους…