Διατροφή Έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό τα πουλιά που μεγαλώνουν με κρέμα;

[mitsaki7]

@thunderfck τόσο μα τόσο ενδιαφέροντα όσα μας έγραψες! Λίγες ημέρες πριν ήμουν τόσο αδαής και τώρα νιώθω ότι αρχίζω και πιάνω το νόημα χάρη σε όλους τους φίλους εδώ! Είσαστε η παρηγοριά των ανασφαλειών μου σε σχέση με το καινούργιο μου εγχείρημα (αυτό δεν είναι απειλή, είναι προειδοποίηση) Να είσαστε καλά όλοι σας!

 

[ianos]

@thunderfck , αυτό το είδος που έχει τόσο μεγάλη νοημοσύνη, δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν θα στερηθούν τα μωρά τους, αν έχουν ήδη εμπειριώσει μερικές φορές που ο φροντιστής τα πήρε, τα τάισε μπροστά τους και τα επέστρεψε στη φωλιά; Δλδ, όταν τα μωρά έχουν ανοίξει τα μάτια τους και ξεκινήσει ο φροντιστής να τους δίνει ένα γεύμα την ημέρα, μετά από μερικές φορές οι γονείς εξακολουθούν να αγχώνονται και να αγωνιούν για την τύχη των μικρών τους;

 

[thunderfck]

Η θηλυκιά ταιζει αυστηρά τα μικρά μόνο με φάγητο που τις προσφέρει ταΐζοντας την το αγόρι της. Επομένως είναι ασταμάτητα η θηλυκιά με τα μικρά. Ο εκτροφεας πρέπει είτε να την πετάξει έξω τρομάζοντας την με καποιο αντικειμενο και εκείνη σκούζει για βοήθεια να έρθει κ ο αρσενικός. Δεν είναι ευχαριστο για εκείνην να της παίρνεις τα μικρά τη φασαρία μόνο να ακούσεις που κάνουν. Εχοντας λοιπόν έμπειριωσει τον εκτροφεα να ανοίγει τα μικρά έρχεται η βελτιστοποίηση τους στην προσπάθεια τους να τον αποτρέψουν. Δηλαδή η νοημοσύνη τους χρησιμοποιείται για να καταλάβουν ποτε θα τους τα πάρει και δίνουν όλη τους την εξυπνάδα για αποτρέψουν αυτο. Δεν σκέφτονται «εντάξει θα τα φέρει πίσω και θα μας τα έχει και ταισμενα». Έτσι λοιπόν εχοντας αναπτύξει εμπειρία στο ποτε μπαίνει ο εισβολέας μέσα αν για παράδειγμα επιλέξει να τα τραβήξει όταν βγαίνει η θηκυκια για να κουτσουλήσει (μια φορά την ημέρα μοναχα βγαίνει η θηκυκια να κάνει κακά της δρ βγαίνει αλλο και επιστρέφει κατευθειαν μέσα). Εν λοιπόν επιλέξει αυτή τη στιγμή ο εκτροφεας τότε πριν κάνει καποιο βήμα πετανε με λύσσα σκοτώνονται να επιστρέψουν και οι δυο να μπουν μέσα να προλάβουν να προστατευόσουν τα μικρά τους.
Οι δικοί μου για να καταλάβεις ο αρσενικός που ξέρει ότι ΔΕΝ θα τα πειρεξω απλά θα τσεκάρω θα σκοτωθεί να μπει μέσα όμως την ώρα που κατεβαίνει το κορίτσι του σφίγγει το Ράμφος δυνατά κλείνει με το σώμα της την επίθεση του αρσενικού. Εκείνη ελέγχει και αποτρέπει αυτο που η φύση τον καλεί να κάνει. Σκέψου ενώ τον έχω εξημερωσει χροοονια τον έχω ενώ μου ζητάει φαγητό να τον ταισω. Με φωνάζει με αφήνει ακόμα κ το Ράμφος να τπυ χαϊδέψω είναι αδιαπραγμάτευτο το θέμα αυγά και μικρά. Σέβεται όμως το κορίτσι και κάνει πίσω. Έχουν πραγματικό σεβασμο ο ένας τον αλλο καταλαβαίνουν ποτε ο ένας ενοχλείται και πάντα υποχωρεί

 

[Anna Maria Mp]

@thunderfck σε ευχαριστούμε για τις πολυ χρήσιμες πληροφοριες που μοιράζεσαι!!
Θα ήθελα να σε ρωτησω κάτι καθώς βλέπω πως έχεις σημαντική εμπειρία και αν καταλαβαίνω καλά έχεις ζευγάρια τα οποία γέννησαν.
Τα πουλάκια σου που ζευγαρώνουν και γεννάνε ειναι ημέρα η άγρια??
Δλδ εννοώ τα έχεις με χάδια και εξοικειωμένα με την ανθρωπινη παρουσια η τα έχεις αποκλειστικά να ασχολείται το ένα με το άλλο??

 

[thunderfck]

@Anna Maria Mp τα πουλάκια π έβγαλα φέτος ανακατεύτηκα οχι για να ταισω απλά για να με δουν όσο είναι στον κάτω θάλαμο
κ να τους δείξει η μάνα τη σχέση που έχω μαζί της…πρώτου ανέβουν στον πάνω θάλαμο και αναλάβει ο αρσενικός αποκλειστικά. Είναι εξοικειωμένα μαζί μ επειδή η μάνα τα εκπαιδεύει να ριναι. Όπως ακριβώς εκπαίδευσε και το αγόρι της να μην με πειράζει. Δεν με φοβάται απεναντιας με ζηλεύει γιατί του απασχολώ το κορίτσι. Και όταν γεννάει το κορίτσι μας την ώρα π επιστρέφω από το σπίτι βγαίνει από τα αυγά ( εχρι προσαρμόσει την ώρα που θα βγει για να κουτσουλήσει μρ τη ώρα που θα επιστρέψω σπίτι). Και με χαιρετάει κάθε μέρα. Δείχνει στους πάντες με φτερά ότι ΔΕΝ είμαι απειλή. Αλλά έχουμε έρωτα τα δυο μας . Τα μικρά μεγάλωσαν μπήκαν σε κλούβα και έφυγαν ταξίδεψαν σε εκτροφείο. Την επόμενη γεννα την «χάλασα» κουνώντας δυνατά τα αυγά. Και τώρα μπλόκαρα τη φωλια.

 

[Anna Maria Mp]

@thunderfck Αρα αν κατάλαβα καλά, οι γονείς είναι εξοικειωμένοι μαζί σου και αυτό το περνάνε και στα παιδια τους σε ένα βαθμό.
Γενικά ο λόγος που ρωτάω ειναι γιατί δυο παπαγαλοι τους οποίους παιρνεις για συντροφιά συνήθως δεν γίνονται καλοί γονείς.
Τι εννοώ.Οταν ημερευεις έναν παπαγαλο τα ένστικτα που έχει από την φυση του ,ένα εκ των οποίων ειναι και η αναπαραγωγική διαδικασία απομακρύνεται.Έτσι βλέπουμε περιπτώσεις να παρατανε τα αυγά ακομα και κανιβαλισμό.
Για αυτόν τον λόγο οι εκτροφείς ζευγαρώνουν πουλια τα οποία ειναι άγρια και όχι πουλια στα οποία δίνουν χάδια και τα έχουν ως συντροφιά.
Ζητώ συγνώμη που ξεφυγα από το θέμα και από τα ερωτήματα που τέθηκαν παραπανω και ευχαριστώ πολυ για την απάντηση σου!!

 

[MARY58]

Τρόμο σε πολύ νεαρή ηλικία, η ζουν τον τρόμο κάθε φορά π η μάνα και ο πατερασ ουρλιάζουν την ώρα π πάει κάποιος να ανακατευθεί με τα μικρά τους έστω για να ταΐσει.

Από τα πιο τραγικά σημεία της τόσο γλαφυρης περιγραφής σου. Μας έβαλες εκεί κ το είδαμε κ το ακούσαμε.

είμαι ο
Μπαμπάς της θηλυκιας μου τα προσφέρει απλόχερα τα μικρά και τσιμπάει το αγόρι κάθε φορά που έρχεται να με διώξει από τα μικρα του.

Οι δικοί μου για να καταλάβεις ο αρσενικός που ξέρει ότι ΔΕΝ θα τα πειρεξω απλά θα τσεκάρω θα σκοτωθεί να μπει μέσα όμως την ώρα που κατεβαίνει το κορίτσι του σφίγγει το Ράμφος δυνατά κλείνει με το σώμα της την επίθεση του αρσενικού. Εκείνη ελέγχει και αποτρέπει αυτο που η φύση τον καλεί να κάνει. Σκέψου ενώ τον έχω εξημερωσει χροοονια τον έχω ενώ μου ζητάει φαγητό να τον ταισω. Με φωνάζει με αφήνει ακόμα κ το Ράμφος να τπυ χαϊδέψω είναι αδιαπραγμάτευτο το θέμα αυγά και μικρά. Σέβεται όμως το κορίτσι και κάνει πίσω.

Υπέροχο το ζευγάρι σου. Κ κυρίως το κορίτσι σου. Πώς τα κατάφερες κ σε εμπιστεύτηκε τόσο; Που για χάρη σου τα βάζει κ με το αγόρι της κ με τα ένστικτα της; Που σε θεωρεί μπαμπά της;
Ακόμα σε κ με μία τέτοια σχέση, όμως, επιλέγεις, από ότι καταλαβαίνω, να μην βοηθάς στα τάισματα κ το κορίτσι δεν νοιώθει "προδομένο" από εσένα.
ΥΓ. Ελπίζω να επιτρέπεται ο ενικός. Να τα χαίρεσαι όλα.

 

[Vada]

Να πω κι εγώ την άποψη μου.
Στα περισσότερα οργανωμένα εκτροφεία των μεγάλων παπαγάλων (Macaw, Cockatoo, African grey) σχεδόν κανένα πουλάκι δεν μεγαλώνει με τους γονείς του.
Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς δεν συμμετέχουν στην ανατροφή των νεογνών, άρα δεν βιώνουν την απώλεια των παιδιών τους από το χέρι του εκτροφέα όπως αναφέρθηκε.
Οι γονείς χρειάζονται μόνο για την παραγωγή των αυγών.
Όλα τα γόνιμα αυγά εκκολάπτονται τεχνητά σε ειδικό θερμοθάλαμο.
Από την πρώτη μέρα της ζωής τους οι νεοσσοί ταΐζονται από ανθρώπινο χέρι.
Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται γιατί όταν γίνεται σωστά στατιστικά υπάρχουν λιγότερες απώλειες, αλλά και τα πουλάκια που μεγαλώνουν μ'αυτό το τρόπο ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των αγοραστών για ένα ήρεμο πουλάκι εξοικειωμένο με τους ανθρώπους.
Τα λεφτά είναι πολλά και κανείς δεν θέλει ένα pet bird αγρίμι, όλοι ζητάνε ήρεμο πουλάκι, και ήμερο πουλάκι είναι μόνο το ταϊσμένο στο χέρι.
Οι μοναδικοί που ζητούν άγρια πουλιά είναι οι επαγγελματίες του είδους, με απώτερο σκοπό καθαρά την αναπαραγωγή.

Επίσης μεγαλώνοντας ένας παπαγάλος που δεν ανατράφηκε από τους γονείς του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αρχίσει να μαδιέται, να ζηλεύει και να επιτίθεται, να δαγκώνει, και να βλέπει τον φροντιστή του μόνο σαν ερωτικό του σύντροφο και τίποτα άλλο.
Υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι όμως η πλειονότητα.
Συνήθως η μεγαλύτερη ευθύνη για μία ακραία συμπεριφορά του παπαγάλου είναι δική μας.
Δεν θα πρέπει να είμαστε απόλυτοι στις απόψεις μας.
Να συνοψίσω λέγοντάς ότι έχω ζακό πάνω από τρία χρόνια, γεννημένο με τεχνητή εκκόλαψη, δεν έχει γνωρίσει ποτέ τους πραγματικούς του γονείς, και δεν έχω έρθει αντιμέτωπος ποτέ, τουλάχιστον μέχρι τώρα με τις καταστάσεις που προαναφέρθηκαν.
Επίσης για να απαντήσω και στο αρχικό ερώτημα σχετικά με το ανοσοποιητικό είναι υγιέστατη και δεν είχε ποτέ κάποιο πρόβλημα υγείας.

 

[thunderfck]

Απεναντιας, αναφορικά με την ικανότητα τους να αναπαραχθούν θα σου έλεγα ότι ειναι καλύτερη από τα άγρια. Λέγοντας καλύτερη γιατί δε φοβάται την ανθρώπινη παρέμβαση. Ένα άγριο ζευγάρι θέλει χρόνια πολλά να εξημερωθεί δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Και δεν υπάρχει ενδιαφερον για τον άνθρωπο που ανακατεύεται σε κάτι πολύ δικό τους οπως είναι η αναπαραγωγή.

Ένα παράδειγμα. Σε όλη τη διαδικασία αυγά-μικρά επικρατεί ησυχία ασυνήθιστη. Τάφος. Κανένας δεν κάνει κανενα ήχο. Ο αρσενικός είναι φρουρός και το κορίτσι μέσα κλωσσα με επιμέλεια. Αρπακτικά- προστατεύονται από τα αρπακτικά. Ένα άγριο ζευγάρι βλέποντας τον εκτροφεα σκέψου τι βλέπει. Έναν άνθρωπο με χέρια πόδια να κουνιούνται σαν μια κατσαρίδα και με στοίχιση ματιών οχι το ένα στη μια μερια το αλλο στην άλλη οπωσ Είναι στους παπαγάλους αλλά με στοίχιση ματιών στο κέντρο όπως ακριβώς οι εισβολείς που στη φύση σκοτώνουν η τους τρωνε τα μωρά (φίδια γερακια). Το ειδος σου ακόμα κ εσυ που έχεις τις καλύτερες προθέσεις το ειδος σου συγκαταλέγεται στους «εισβολείς» από τη φύση του σε φοβάται. Όλος αυτος ο φόβος αν ανακατευτείς στη φωλια γίνεται επίθεση μάχη για τη σωτηρία των μικρών. πολύ δύσκολα ο εκτροφεας θα πάρει συγχώρεση. Βασικά ΔΕΝ θα πάρει ποτε
Για να βάλει δαχτυλίδι θα τα απομακρύνει μέχρι τις 20 ημερες. Στην επιλογή του και στο
Χρονο του αν θα τα αφήσει είκοσι ημερες. Αλλά πίστεψε με @Vada τα αφήνει γιατί αλλο να ταιζεις κάθε μια και δυο και τρεις ώρες κ αλλο 3 φορές μοναχα την ημέρα. Άρα μια μάχη σαν και αυτή που ανέφερα θα την ζήσει το
Μικρό. Και μια είναι αρκετή.

Ο αρσενικός που έχω είναι αγριος. Τον προμηθεύτηκα από εκτροφείο μια καινοί αρσενικοι είναι «άχρηστοι» για πέταμα μια και δεν είναι χήνες που κάνουν χρυσά αυγά. Διαμάντια βρίσκεις άμα ψάχνεις άγριο αρσενικό ΔΙΑΜΑΝΤΙ πήρα κ εγώ. Πανέμορφος και δούλεψα μαζί με το κορίτσι μου να τον μερεψουμε τώρα πια δουλεύουμε μαζί να μην με κυνηγάει. Η προσωπικότητα του πουλιού έχει σημασία ένας άλλος θα μπορούσε να απαιτεί απομόνωση εκείνος έμαθε να την μοιράζεται μαζί μου γιατί βλέπει τη σχέση που έχω μαζί της. Ακόμα έχουμε δρόμο γιατί μπροστά της είναι κύριος μεζι μου κει υποχωρητικός οταν λείπει εκείνη όμως βγαίνουν τα ένστικτα του . Αλλά πραγματικά η φύση του είναι τόσο ζωντανή τόσο δυναμική πραγματικά ριναι αξιοθαύμαστα τα ταισμενα στους γονείς πουλιά. Πολύ δυνατά πουλιά πολύ ωραία πουλιά -χαζεύεις

 

[Geokilkis]

Θα ήθελα να εκφράσω και εγώ την άποψη μου μιας και έχω δεκάδες μωρά σε κάθε αναπαραγωγική περίοδο από διαφορετικά είδη (μικρούς και μεσαίους προς το παρόν)

Co parenting
Θεωρώ ότι είναι η κορυφαία επιλογή για απόκτηση ενός ήμερου παπαγάλου. Όμως για να γίνει σωστά η όλη διαδικασία πρέπει να υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις:
Α) Πρώτα από όλα να στο επιτρέπει το ζευγάρι. Θυμάμαι ακόμα τα πρώτα μου μωρά όταν τα κρατούσα στο χέρι μου και ήταν και ο μπαμπάς τους πάνω μου και παρατηρούσε που χαιδευα τα μωρά. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να δεχθεί ένα ζευγάρι να γίνει αυτό.
Β) θερμοκρασία χώρου. Είναι σημαντικό όταν βγαίνουν τα μωρά να υπάρχει σωστή θερμοκρασία του χώρου.
Γ) να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί όση ώρα είναι στα χέρια μας και δέχεται τα χάδια μας μπορεί να του προκαλέσουμε άθελά μας κάποια βλάβη.

Γενικά για την εκτροφή
Αρχικά να πω πως τα άγρια ζευγάρια τα οποία έχουν συνηθίσει σε ένα εκτροφείο δεν τρομοκρατούνται με τη παρουσία του εκτροφέα. Εμάς μας "μιλάνε" πολλά από αυτά με το που μας ακούσουν, άλλα μένουν απαθή και άλλα απλά απομακρύνονται. Τα πιο δυναμικά αντί να μας φοβούνται, μας κυνηγάνε όταν βάλουμε χέρι μέσα στο κλουβί. Ένα ζευγάρι που τρομοκρατείται κατά τη γνώμη μου δεν είναι έτοιμο για αναπαραγωγή.

Τάισμα νεοσσών
Μια μεγάλη εκτροφή είναι αδύνατο να έχει ήμερα μωρά χωρίς να ταϊστουν με κρέμα. Οπότε επαγγελματική εκτροφή με co parenting είναι αδύνατη.
Εμείς όταν δεν έχουμε απρόοπτα, επιλέγουμε τα μωρά να απομακρύνονται από τη φωλιά μετά τη 15η ημέρα το λιγότερο, ανάλογα με το είδος βέβαια και αργότερα. Έτσι τα μωρά λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα αντισώματα, αποφεύγονται οι κίνδυνοι των πρώτων ημερών και η εξαντλητική διαδικασία του ταισματος από τις πρώτες ημέρες. Τα μωρά από τη δεύτερη μέρα έχουν εξοικειωθεί με το τάισμα με κρέμα - βελόνα σίτισης.

Εδώ βέβαια είναι σημαντικό να πω πως η σωστή εκτροφή έχει όλα τα απαραίτητα μέσα και τις γνώσεις για το σωστό τάισμα.
Εδώ είναι που πρέπει να εστιάσουμε πριν πάρουμε κάποιο μωρό ταισμενο με κρέμα.

Τώρα ως προς τους γονείς.
Δεν έχω βγάλει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα πως υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ γονέων και μωρών. Μου έχουν δώσει την εντύπωση πως η αναπαραγωγή γίνεται ως διαιώνιση του είδους. Γιατί πολλά είδη ζευγαρώνουν και χωρίς να αναπαραχθούν, χωρίς ύπαρξη φωλιάς ή διατροφικής προετοιμασίας, χωρίς ερεθίσματα,.
Αντίθετα τα ζευγάρια, ειδικά αυτά που έχουν πολλά μωρά, νιώθω πως ανακουφίζονται - ξεκουράζονται.
Επίσης τα μισά περίπου ζευγάρια μου θα έλεγα πως δεν ενοχλούνται καθόλου όταν ανοίγω να ελέγξω πως τα μωρά σιτίζονται από τους γονείς σωστά.

Εν κατακλείδι θεωρώ πως κάθε ζευγάρι συμπεριφέρεται διαφορετικά και πρέπει να μελετάται ξεχωριστά.

Τώρα ως προς την αναπαραγωγή μεταξύ ήμερων παπαγάλων είναι μια διαδικασία που χρειάζεται μεγαλύτερη επίβλεψη προκειμένου να αποφύγουμε τυχόν δυσάρεστη συμπεριφορά. Ήμερα πουλάκια μου έχουν δώσει εξαιρετικές γέννες ενώ πάλι άλλα είτε άφηναν είτε έσπαγαν τα αυγά τους. (Ευτυχώς δεν είχα ακόμα ακραία συμπεριφορά σε μωρά)

Τα άγρια πουλάκια επιλέγονται από τους εκτροφείς κυρίως γιατί έχουν όλα τα ερεθίσματα από τους γονείς τους από όλη τη διαδικασία της αναπαραγωγής και λιγότερες κατά κανόνα πιθανότητες να "αποτύχουν".

Με συγχωρείτε για το μακροσκελές κείμενο.

 

[ianos]

Τα μωρά από τη δεύτερη μέρα έχουν εξοικειωθεί με το τάισμα με κρέμα - βελόνα σίτισης.

Ερώτηση: Εννοείς ότι τα μωρά εξοικειώνονται με τη βελόνα σίτισης από τη δεύτερη ημέρα της ζωής τους ή από τη δεύτερη ημέρα όταν αρχίσει η σίτισή τους από εσένα; (μάλλον το δεύτερο, γιατί γράφεις πιο πάνω ότι κατά μέσο όρο τα απομακρύνεις από τη φωλιά μετά τη 15η ημέρα, αλλά αναρωτήθηκα μήπως και τα ταΐζεις κάποιες φορές και πριν την απομάκρυνση)

 

[thunderfck]

Εξαιρετικά σπανιο όπως ακριβώς ανέφερες :) το ιδανικό όμως.

Στο ειδος που ασχολούμαι όταν ξεκινήσει η αναπαραγωγή δε σταματάει. Δε μπορεις να την
Σταματησεις δε βλέπουν κάτι αλλο
Ζουν αναπνέουν καθημερινά με σκοπό την επόμενη γεννα. Αφοσίωση στο σκοπό τους. Απόλυτη. Σε βαθμό υστεριας.
Πολύ σωστά έθεσες την διαιώνιση του είδους ως αυτοσκοπό.

Προσωπικά, δε μου άφηνουν επιλογή άλλη από να μπλοκάρω τη φωλια. Χάλασα τα αυγά και την αφησα εσκεμμένα να κλωσσησει 50 ημερες. Δεν έχασαν το ενδιαφέρον τους ΠΟΤΕ ενώ κατάλαβαν πολύ νωρίτερα ότι ειναι χαλασμένα. Δεν τα πέταξα για να καθυστερήσω την επόμενη γεννα. Εκείνοι όμως Τα έφαγαν..με σκοπό να ξεκινησουν την επόμενη γεννα χωρις ιχνοσ Βρωμιας στη φωλια.

Είναι τόσο έντονη η επιθυμία και η αφοσίωση που έχουν που πραγματικά «χαλας» τα πουλιά παίρνοντας τους τα μικρά «τους στερείς κάτι» κάθε φορά τα στρνοχωρεις τα πουλιά πολύ. Όμως με το Που βγουν από τη φωλια οι ίδιοι οι γονείς τα σπρώχνουν μακρυά και προχωράνε αμεσως για την επόμενη γεννα . Εκεί τα τραβάς τα μικρά απο τους γονεις και εκείνοι σε ευγνωμονούν για αυτο

 

[Φοίβος]

@Φοίβος , Ανέστη, έχεις κάνει κι εσύ ταΐσματα στα 2 μικρά (τότε) αμαζονάκια; Αν ναι, πες μας την εμπειρία σου.

Γιάννη, τα αντισώματα της μητέρας αρκούν μόνο για τις πρώτες ημέρες και μεταφέρονται μέσω του κρόκου που απορροφάται πριν την εκκόλαψη. Όχι μετά μέσω του ταίσματος όπως πολλοί υποθέτουν. Στην συνέχεια το μικρό πουλί αναπτύσσει τα δικά του.

Ναι, εγώ μεγάλωσα 2 υγιέστατα πουλιά με co-parenting (συν-κηδεμονία).

Δεν υπέστησαν ούτε αυτά ούτε οι γονείς τους κανένα σοκ με την απομάκρυνση τους απο το κλουβί των γονιών διότι τα χειριζόμασταν απο αυγά. (Για την ακρίβεια το μεγαλύτερο στρες το βιώνουν τα αποκλειστικά μεγαλωμένα απο τους γονείς που μεγαλώνουν με τεράστιο φόβο για οτιδήποτε). Στην δικιά μας περίπτωση δεν υπήρχε γενικά τόσο ή καθόλου δράμα όπως περιγράφεται σε αυτό το θέμα. Είναι απολύτως ισσοροπημένα σαν πουλιά και τυπικότατες αμαζόνες σε όλα τους. Ακόμη και στο δάγκωμα, να ρώτα και τη Σίσσυ.

 

[thunderfck]

Και Πραγματικά τώρα δεν είναι τίποτα να πάρεις ένα τέτοιο μικρό ταισμενο στους γονείς και να το εξημερώσεις. Πανευκολο είναι. Είναι πολύ μικρό και εύπλαστο. Τρεις μήνες πουλακι ζακο είναι απλά πανευκολο. Οι εκτροφεις ομως δε το κάνουν αυτο για έναν λόγο. Οι γονείς με το που πάρεις τα μικρά κατευθειαν ξεκινούν την επόμενη γεννα. Δηλαδή γεννάνε πολύ σύντομα αν τα αφήσεις στους γονείς θες τρεις μήνες να μεγαλώσουν και ρνα μήνα ζευγαρώμα και επώαση πας στους 4. Δηλαδή δυο γεννες ετησίως. Αν τραβάς τα μικρά ομως φτάνεις και 5 γεννες ετησίως. Είναι πολλά τα λεφτά που χάνεις

Για αυτο και τα ταισμενα στους γονείς πουλάκια είναι του διαβολου πουλάκια είναι ακατάλληλα πουλάκια είναι αγρίμια έχουν κακκια μέσα τους και θα κατασπαράξουν έναν άνθρωπο .

Δε συμφέρει να τα αφήνεις στους γονείς και αδιαφορείς για τους γονείς εν κατακλείδι

 

[ianos]

Δεν είναι δλδ "του πουλιού το γάλα" που μεταφέρει αντισώματα στο νεογνό...ενδιαφέρον.

 

[Geokilkis]

@ianos όχι μόλις τα μωρά αφαιρεθούν από την φωλιά από 15 ημερών και μετά, το πρώτο 24ωρο συνήθως ταιζονται δυσκολότερα, μετά τη πρώτο 24ωρο η διαφορά είναι τεράστια.
[automerge]1685778793[/automerge]
@thunderfck αν κάποιος εκτροφέας βάζει τα ζευγάρια του σε συνεχή αναπαραγωγή αργά ή γρήγορα θα τα χάσει. τα ζευγάρια καταπονούνται πολύ από την αναπαραγωγή, το θηλυκό που συνήθως επωάζει χάνει μέρος του πτερωματος, διαταράσσεται το γαστρεντερικό σύστημα της, εξασθενεί το σώμα της από τα θρεπτικά για τη διαμόρφωση των αυγών και είναι ευαίσθητο σε ασθένειες.
Το δε αρσενικό που φροντίζει για τη σίτιση της θηλυκής και των μωρών χάνει σημαντικό βάρος και εξαντλείται από τη συνεχή κίνηση.
Όσο μεγαλώνουν τα μωρά τόσο περισσότερο γίνονται πιο έντονα τα παραπάνω από τη στιγμή που τα μωρά ζητούν μεγαλύτερη ποσότητα τροφής...

Εμείς επιλέγουμε να κάνουμε μεγάλη διατροφική προετοιμασία με ταυτόχρονη πτήση των ζευγαριών ώστε να δυναμώσουν αλλά και να "φουλαρουν" από βιταμίνες κτλ που θα τα βοηθήσει στη πορεία.
Μετά τη παραλαβή των μωρών ξεκινάει η αποκατάσταση των ζευγαριών όχι με σκοπό την εκ νέου αναπαραγωγή αλλά για ανταπεξέλθουν με ασφάλεια στη περίοδο της πτερορροιας που ξεκινά σε λίγο ή για τον χειμώνα για όσα αναπαράγονται το φθινόπωρο.(κάποια μπαίνουν στη διαδικασία χωρίς τα ερεθίσματα που ανέφερα πιο πάνω και τα αυγά απομακρύνονται σε περίπτωση που τα ζευγάρια είναι εξαντλημένα)

Ρόλο παίζει πάντα η φιλοσοφία του εκτροφέα και πόσο σέβεται τα ζευγάρια του. Εμείς επιλέγουμε να έχουμε υγιή και δυνατά ζευγάρια και όχι εκατοντάδες μωρά. Σε αυτή την αναπαραγωγική περίοδο θα μπορούσαμε να έχουμε εύκολα πάνω από 300 μωρά αλλά αυτοπεριοριστηκαμε στα 170 περίπου.

 

[MARY58]

Ακόμα κ για κάποιον που δεν έχει ιδέα ούτε σκοπεύει να προβεί σε αναπαραγωγή του πτηνού του (παρόλες τις αντιρρήσεις του ίδιου του πτηνού!), όπως εγώ, είναι τόσο ενδιαφέροντα αυτά που αναφέρατε. Προσωπικά καταλαβαίνω ότι όλα μπορούν κ συμβαίνουν. Κ ισορροπημένα κ μη φοβικά πουλάκια όπως η Λίλα κ ο Barney ή το κορίτσι του @thunderfck αλλά κ άλλα φοβισμένα ή μπερδεμένα πουλάκια που θέλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να τα πείσεις ποιό είναι το είδος τους. Όλα πιστεύω εξαρτώνται πρωτίστως από τις αρχές κ τον σκοπό του εκτροφέα, ο οποίος εάν ακολουθήσει την πρακτική του co patenting θα την εφαρμόσει στο σωστό χρόνο της ζωής του νεοσσού κ μόνο εάν το ζευγάρι θα τον έχει δεχτεί ως παραμάνα που δεν τα απειλεί αλλά τα ανακουφίζει κ δευτερευόντως από τον χαρακτήρα του ζευγαριού. Συμφωνώ κ επαυξάνω με τον Γιώργο @Geokilkis.

Εν κατακλείδι θεωρώ πως κάθε ζευγάρι συμπεριφέρεται διαφορετικά και πρέπει να μελετάται ξεχωριστά.

Ρόλο παίζει πάντα η φιλοσοφία του εκτροφέα και πόσο σέβεται τα ζευγάρια του. Εμείς επιλέγουμε να έχουμε υγιή και δυνατά ζευγάρια και όχι εκατοντάδες μωρά.

 

[thunderfck]

Ακριβώς όμως. Ποιος ειναι ο σκοπός. Προσωπικά με ενδιαφέρουν οι γονεις των μικρών…αυτοί έχουν την μεγάλη αξία για εμένα… τα ποναω πολύ… και το κορίτσι χρειάζεται παραπάνω προσοχη μια και αυτη τα γεννάει αυτή τα πυρώνει αυτή τα κλωσσαει. Τα μικρακια τους ειναι αναγκαία για να συνεχίσει η ευζωία τους. Είναι χαρά μεγάλη αυτή που παίρνουν :)

Ένας σοβαρός εκτροφεας δείχνει τα ζευγάρια του, τις συνθήκες που ζουν αλλά και την αλληλεπίδραση που έχει με τα πουλιά του.

το τάισμα των νεοσσών από τους φυσικους γονείς είναι αναγκαίο κ απαραίτητο. Η φύση στο ειδος που ασχολούμαι προβλέπει τα εξής: ο αρσενικός ταιζει τη θηλυκιά ξερνάει στο στόμα της θηλυκιάς, εκείνη κολατσίζει και μετά επαναλαμβάνει και το περναει στα μικρά. Η φύση προβλέπει τάισμα τις πρώτες εβδομάδες από τη μάνα αλλά με φαγητό επο το στομάχι του πατέρα. Είναι πολύ πολύ σημαντική και ιερή διαδικασία, είναι τετοια η χαρά και η ικανοποίηση που παίρνει το ζευγάρι και κανένας δεν θα έπρεπε να την διακόπτει. Στα μικρά δεν μεταφέρονται απλά αντισώματα απο τους γονεις μεταφέρονται ολες οι πληροφοριες που χρειάζεται ο νεοσσοσ για να ζει και να συμπεριφέρεται σαν πτηνό. Και τέλος Τα πουλάκια 3 μηνών ΔΕΝ θεωρούνται άγρια. Στα χέρια του εκτροφεα γίνονται άγρια μια και οι μέθοδολογια ειναι όλη αυτή που περιέγραψα παραπάνω.

 

[ianos]

@ianos όχι μόλις τα μωρά αφαιρεθούν από την φωλιά από 15 ημερών και μετά, το πρώτο 24ωρο συνήθως ταιζονται δυσκολότερα, μετά τη πρώτο 24ωρο η διαφορά είναι τεράστια.

Τα κρατάτε δλδ εκτός φωλιάς από το 15νθήμερο κι έπειτα ή τα ταΐζετε και τα επιστρέφετε μετά στους γονείς τους;

 

[Geokilkis]

Όχι με την απομάκρυνση των μωρών από τους γονείς μετά δεν επιστρέφουν πίσω. Πιστεύω πως αν τα μωρά είναι μόνιμα ταισμενα και υπάρχει και φωλιά προφανώς τοτε οι γονείς θα διώξουν τα μωρά και θα θέλουν να κάνουν και άλλα αυγά.