Απο τις αλκυονίδες ημερες του περασμενου μηνα η Φοιβη και ο Τζοι ξεκινησαν δειλα δειλα τα ζευγαρωματα μια στο τοσο. Ειχα πολυ μεγαλους ενδοιασμους φετος για το αν θα βαλω φωλια κι αν βαλω φωλια για το αν θα αφησω τα αυγα αλλα αποφασισα να δωσω μια ακομη ευκαιρια στον εαυτο μου. Ο λογος που ειχα κι εχω ακομη τους ενδοιασμους μου ειναι διοτι περσι δεν καταφερα να βρω ανθρωπους με τρελα για τα πουλια αυτα (οπως τη δικια μου) για να τα αναλαβουν, με αποτελεσμα να βρεθω με ακομη ενα μεγαλο κλουβι και 4 φασαριοζες αμαζονες (ζωη να 'χουν) στο συνολο στο σπιτι μου. :) Τα μικρα μου τωρα δεν τα αλλαζω με τιποτα αλλα το θεμα ειναι οτι δεν τα ειχα προγραμματισει και δεν ειχα αρχικα και τον χωρο για αυτα. Απο την αλλη σκεφτομουν ποσο τυχερος ειμαι που εχω ενα δεμενο ζευγαρι, που καποιοι προσπαθουν χρονια αλλαζοντας ταιρια στα πουλια αυτα που δεν ταιριαζουν και πανευκολα και επισης δεν μου πηγαινει κι η καρδια να πεταξω γονιμα αυγα στα σκουπιδια. Παρολα, αυτα αν δεν καταφερω να βρω παλι ανθρωπους να τα παρουν, ετσι οπως τους θελω εγω θα αναγκαστω να το κανω απο του χρονου.
Εδω και μερικες ημερες λοιπον ξεκινησα να τους δινω μια πληρη φρεσκια διατροφη κι αυγοτροφη αλλα και λιγα περισσοτερα οσπρια πλουσια σε πρωτεινες και χθες κρεμασα τη φωλια. Το σουπιοκοκαλο και οι πετρες ασβεστιου 2 χρονια εμειναν αθικτες οποτε φετος θα αρκεστω στο συμπληρωμα ασβεστιου στο νερο οπως εκανα και τις αλλες φορες. Τα πουλια λοιπον στη θεα και μονο της φωλιας που κρατουσα στα χερια μου, αρχισαν να φωναζουν και ο κακουργος ο Τζοι (που δεν με χωνευει ουτε σε φωτογραφια να με βλεπει) ηθελε να φαει τα καγκελα και μετα εμενα. :D Μολις λοιπον τους την εδωσα αρχισαν να μπαινουν μεσα και να βγαζουν κραυγες διεκδικωντας και κανοντας σαφες σε οποιο αλλο πουλι τους ακουει οτι αυτη η φωλια ειναι κατειλημμενη. Σημερα απο το πρωι η ημερα ξεκινησε με γκαριδες του ζευγους και να μπαινουν στη φωλια τους και τον Τζοι να λεει ολο του το ρεπερτοριο. :D
Την περασμενη εβδομαδα παρηγγειλα και τα δαχτυλιδια για τους νεοσσους που τυχον να εκκολαφθουν. Και λεω τυχον γιατι η αναπαραγωγη ειναι μια πολυπλοκη διαδικασια -στα ματια τα δικα μου τουλαχιστον- που πολλα μπορει να μην πανε κατευχην για χιλιους λογους. Ελπιζω ομως να εχω και φετος υγιη μωρακια να τα βλεπουμε ολοι μαζι να μεγαλωνουν απο την πρωτη τους ημερα. :)
Εδω και μερικες ημερες λοιπον ξεκινησα να τους δινω μια πληρη φρεσκια διατροφη κι αυγοτροφη αλλα και λιγα περισσοτερα οσπρια πλουσια σε πρωτεινες και χθες κρεμασα τη φωλια. Το σουπιοκοκαλο και οι πετρες ασβεστιου 2 χρονια εμειναν αθικτες οποτε φετος θα αρκεστω στο συμπληρωμα ασβεστιου στο νερο οπως εκανα και τις αλλες φορες. Τα πουλια λοιπον στη θεα και μονο της φωλιας που κρατουσα στα χερια μου, αρχισαν να φωναζουν και ο κακουργος ο Τζοι (που δεν με χωνευει ουτε σε φωτογραφια να με βλεπει) ηθελε να φαει τα καγκελα και μετα εμενα. :D Μολις λοιπον τους την εδωσα αρχισαν να μπαινουν μεσα και να βγαζουν κραυγες διεκδικωντας και κανοντας σαφες σε οποιο αλλο πουλι τους ακουει οτι αυτη η φωλια ειναι κατειλημμενη. Σημερα απο το πρωι η ημερα ξεκινησε με γκαριδες του ζευγους και να μπαινουν στη φωλια τους και τον Τζοι να λεει ολο του το ρεπερτοριο. :D
Την περασμενη εβδομαδα παρηγγειλα και τα δαχτυλιδια για τους νεοσσους που τυχον να εκκολαφθουν. Και λεω τυχον γιατι η αναπαραγωγη ειναι μια πολυπλοκη διαδικασια -στα ματια τα δικα μου τουλαχιστον- που πολλα μπορει να μην πανε κατευχην για χιλιους λογους. Ελπιζω ομως να εχω και φετος υγιη μωρακια να τα βλεπουμε ολοι μαζι να μεγαλωνουν απο την πρωτη τους ημερα. :)
σ
