Αναπαραγωγή καναρινιών σε διπλή ή και τριπλή ζευγαρώστρα, σε περιπτώσεις ζευγαρώματος ενός αρσενικού με περισσότερα από ένα θηλυκά καναρίνια.
Η καλύτερη πρακτική στην αναπαραγωγή καναρινιών για τους αρχαρίους εκτροφείς, είναι κατά κανόνα το ζευγάρωμα ενός μόνο αρσενικού με μια θηλυκιά, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν να παρατηρούν καλύτερα τη συμπεριφορά των πουλιών και υπάρχει μικρότερο περιθώριο λάθους.
Ο τύπος του κλουβιού αναπαραγωγής καναρινιών (ζευγαρώστρα) που θα χρησιμοποιηθεί, είναι πολύ σημαντικός σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των ζευγαριών κατά την αναπαραγωγή. Μια διπλή ζευγαρώστρα (ένα κλουβί με δύο διαμερίσματα που διαιρούνται με ένα προσθαφερούμενο χώρισμα) είναι το ελάχιστο που πρέπει να παρέχεται για αυτή την περίπτωση.
Η διπλή ζευγαρώστρα έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι της μονής. Μπορείτε να χωρίσετε τον αρσενικό από τη θηλυκιά οποιαδήποτε στιγμή εάν χαλάει τη φωλιά ή εάν εμμένει στην προσπάθεια να ζευγαρώσει μαζί της όταν αυτή επωάζει ήδη.
Όταν οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να "απογαλακτίσουν" σε ηλικία περίπου 21 ημερών, μπορείτε να τοποθετήσετε τους νεοσσούς και τον αρσενικό στη μια πλευρά του κλουβιού και να επιστρέφετε τον αρσενικό ξανά για να ζευγαρώσει με την θηλυκιά μερικές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Εναλλακτικά, μπορείτε να αφήσετε τον αρσενικό στο διαμέρισμα της κανάρας και να βάλετε έναν συρμάτινο διαχωριστικό πλέγμα ανάμεσα στο ζευγάρι και τους νεοσσούς. Ο αρσενικός θα συνεχίσει να ταΐζει τους νεοσσούς μέσω του χωρίσματος. Τα συρμάτινα χωρίσματα είναι κατασκευασμένα όμοια με τις προσόψεις των κλουβιών.
Το πλεονέκτημα της τριπλής ζευγαρώστρας, είναι ότι όταν αφαιρεθούν όλα τα χωρίσματα, έχετε μια κλούβα πτήσης μήκους 135 εκ, η οποία είναι αρκετή στο να επιτρέπει στα καναρίνια να πετούν λιγάκι, ώστε να διατηρούνται σε καλή φυσική κατάσταση.
Χρησιμοποιώ σχεδόν εξ ολοκλήρου τριπλές ζευγαρώστρες, αν και έχω μερικές διπλές επίσης.
Όταν έχετε ένα τρίο πουλιών στις ζευγαρώστρες τους, επιλέξτε τη θηλυκιά που δείχνει ότι βρίσκεται στην καλύτερη αναπαραγωγική ετοιμότητα και δώστε της φωλιά και νήμα για να αρχίσει να φτιάχνει τη φωλιά της.
Το χώρισμα που κρατά τον αρσενικό μακριά της θα πρέπει να είναι τραβηγμένο ελαφρώς, περίπου 1,3 εκ, ούτως ώστε να μπορεί ίσα ίσα να την βλέπει και να περνάει το ράμφος του για να την ταΐζει μέσω του ανοίγματος.
Εάν και τα δύο καναρίνια βρίσκονται σε αναπαραγωγική ετοιμότητα, θα δείτε τον αρσενικό να κελαηδάει μέσα από αυτό το μικρό άνοιγμα και να τιτιβίζουν με το ράμφος ανοικτό.
Ο αρσενικός σύντομα θα ταΐζει τη κανάρα μικρές ποσότητες αυγοτροφής (θα πρέπει να που παρέχεται ποσότητα ίση με ένα κουταλάκι του γλυκού ημερησίως).
Όταν η θηλυκιά βρίσκεται στην κορύφωση της αναπαραγωγικής της ετοιμότητας, θα στέκεται πάνω στην πατήθρα με την ουρά ανασηκωμένη, τα φτερά κατεβασμένα και το κεφάλι γερμένο προς τα πίσω. Θα κουνάει ρυθμικά, γρήγορα (σαν τρέμουλο) τα φτερά της και θα τιτιβίζει προσκαλώντας το ταίρι της για ζευγάρωμα. Ο αρσενικός μπορεί τότε να εισαχθεί στο κλουβί μαζί της και το ζευγάρωμα γίνεται συχνά ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ.
Ένα επιτυχές ζευγάρωμα καναρινιών γίνεται όταν ο αρσενικός επιβαίνει στην πλάτη της κανάρας και κινεί το σώμα του κάτω από το σημείο της ουράς της, προκειμένου να έρθουν σε επαφή τα αναπαραγωγικά τους όργανα.
Όλη αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 2 δευτερόλεπτα. Εάν έχει επιτευχθεί το ζευγάρωμα, τα δύο πουλιά κάθονται δίπλα-δίπλα στην πατήθρα, σείοντας το σώμα τους με ευχαρίστηση και τιτιβίζοντας έντονα. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί μια οργασμική αντίδραση σε ένα πουλί.
Αφότου δείτε ένα ή δύο ζευγαρώματα, μετά από λίγα λεπτά μπορείτε να επιστρέψετε τον αρσενικό στο διαμέρισμά του, αφήνοντας τη θηλυκιά να συνεχίσει να φτιάχνει τη φωλιά της. Θα πρέπει να εισάγετε τον αρσενικό πρωί και βράδυ, όταν θα μπορείτε να παρατηρείται διακριτικά τη διαδικασία, έως ότου γεννηθεί τουλάχιστον το τρίτο αυγό.
Μερικοί πεπειραμένοι εκτροφείς, λένε ότι ένα μόνο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ζευγάρωμα είναι αρκετό να γονιμοποιήσει όλα τα αυγά σε μια φωλιά. Οι περισσότεροι από εμάς αφήνουμε όσα περισσότερα ζευγαρώματα γίνεται, έως ότου γεννηθεί τουλάχιστον το τρίτο αυγό.
Τη στιγμή περίπου που θα γεννηθεί το τελευταίο αυγό, δίνετε στη δεύτερη θηλυκιά φωλιά, απομακρύνοντας τον αρσενικό από την πρώτη, επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία με τη δεύτερη. Στο μεταξύ η πρώτη θηλυκιά επωάζει και είναι χρήσιμο να κανονιστούν τα πράγματα με τρόπο ώστε να υπάρχει τουλάχιστον μια εβδομάδα διαφορά μεταξύ των δύο γεννών.
Εάν λειτουργήσουν όλα σωστά, οι νεοσσοί της πρώτης θηλυκιάς θα εκκολαφθούν μία εβδομάδα πριν από αυτούς της δεύτερης.
Ο αρσενικός μπορεί να αφεθεί μέσα για να βοηθήσει στη σίτιση των μικρών μετά από την πρώτη εβδομάδα ή η θηλυκιά μπορεί να εκθρέψει τους νεοσσούς μόνη της. Η πιο κρίσιμη φάση είναι όταν οι νεοσσοί γίνουν περίπου 14 – 16 ημερών, τη στιγμή που θα θέλει η θηλυκιά να ξεκινήσει ένα νέο κύκλο αναπαραγωγής.
Σε αυτό το σημείο χάνει συχνά το ενδιαφέρον για τη σίτιση των νεοσσών και ή συνεισφορά του αρσενικού γίνεται σημαντική στον τομέα αυτό. Από τη στιγμή που οι νεοσσοί γίνουν 21 - 24 ημερών, μπορείτε να τους μεταφέρετε στο κεντρικό διαμέρισμα μαζί με τον αρσενικό, ο οποίος θα συνεχίσει να τους ταΐζει για άλλη μια εβδομάδα περίπου, έως ότου σιγουρευτείτε ότι μπορούν να τραφούν μόνοι τους.
Εδώ πια ο αρσενικός μπορεί να μεταφερθεί στη δεύτερη θηλυκιά για να την βοηθήσει στο τάισμα των νεοσσών της, έως το στάδιο του "απογαλακτισμού". Αφού τελειώσετε με τον "απογαλακτισμό" όλων των νεοσσών, μπορείτε πλέον να τους βάλετε όλους μαζί με τον πατέρα τους.
Καθώς γίνεστε πιο έμπειροι, μπορείτε να ζευγαρώσετε τον αρσενικό με τρεις θηλυκές (εγώ το έχω κάνει με τέσσερις), αλλά εάν κάτι πάει στραβά, όπως μια νέα θηλυκιά που αρνείται να ταΐσει μόνη της, τότε τα προβλήματα μπορούν να πολλαπλασιάσουν, σε τέτοιο σημείο που θα έκανε την κατάσταση πολύ περίπλοκη για έναν αρχάριο.
Εντούτοις, πολλοί αρχάριοι ξεκινούν με ένα τρίο ενός αρσενικού και δύο θηλυκών, ή με δύο ή περισσότερες τριάδες. Εάν δεν έχετε διπλή ή τριπλή ζευγαρώστρα, μπορείτε απλώς να μεταφέρετε τον αρσενικό από το ένα κλουβί στο άλλο μέσω ενός κλουβιού επίδειξης. Οι έμπειροι "επιβήτορες" θα μπαίνουν μέσα στο κλουβί σαν αστραπή, δεδομένου ότι θα είναι ρουτίνα πλέον για αυτούς.
Ο λόγος που για την αναπαραγωγή καναρινιών χρησιμοποιείται ένας αρσενικός σε δύο ή τρεις θηλυκές, είναι επειδή εμπλουτίζετε γενετικά με τα γονίδια ενός καλού αρσενικού το κοπάδι σας και έτσι γλιτώνετε χρόνια ενδοδιασταυρώσεων. Σοβαροί αρχάριοι εκτροφείς θα πλήρωναν πολλά χρήματα για έναν αξιόλογο αρσενικό και θα τον αναπαρήγαγαν έπειτα με πέντε ή έξι θηλυκές, με την ελπίδα της αύξησης της "ομοζυγωτικότητας" (γενετικής ομοιότητας) του κοπαδιού τους, από τα πρώτα χρόνια.
Αναπαραγωγή σε διπλή ζευγαρώστρα;
Η καλύτερη πρακτική στην αναπαραγωγή καναρινιών για τους αρχαρίους εκτροφείς, είναι κατά κανόνα το ζευγάρωμα ενός μόνο αρσενικού με μια θηλυκιά, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν να παρατηρούν καλύτερα τη συμπεριφορά των πουλιών και υπάρχει μικρότερο περιθώριο λάθους.
Ο τύπος του κλουβιού αναπαραγωγής καναρινιών (ζευγαρώστρα) που θα χρησιμοποιηθεί, είναι πολύ σημαντικός σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των ζευγαριών κατά την αναπαραγωγή. Μια διπλή ζευγαρώστρα (ένα κλουβί με δύο διαμερίσματα που διαιρούνται με ένα προσθαφερούμενο χώρισμα) είναι το ελάχιστο που πρέπει να παρέχεται για αυτή την περίπτωση.
Η διπλή ζευγαρώστρα έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι της μονής. Μπορείτε να χωρίσετε τον αρσενικό από τη θηλυκιά οποιαδήποτε στιγμή εάν χαλάει τη φωλιά ή εάν εμμένει στην προσπάθεια να ζευγαρώσει μαζί της όταν αυτή επωάζει ήδη.
Όταν οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να "απογαλακτίσουν" σε ηλικία περίπου 21 ημερών, μπορείτε να τοποθετήσετε τους νεοσσούς και τον αρσενικό στη μια πλευρά του κλουβιού και να επιστρέφετε τον αρσενικό ξανά για να ζευγαρώσει με την θηλυκιά μερικές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Εναλλακτικά, μπορείτε να αφήσετε τον αρσενικό στο διαμέρισμα της κανάρας και να βάλετε έναν συρμάτινο διαχωριστικό πλέγμα ανάμεσα στο ζευγάρι και τους νεοσσούς. Ο αρσενικός θα συνεχίσει να ταΐζει τους νεοσσούς μέσω του χωρίσματος. Τα συρμάτινα χωρίσματα είναι κατασκευασμένα όμοια με τις προσόψεις των κλουβιών.
Αναπαραγωγή σε τριπλή ζευγαρώστρα;
Στη Μεγάλη Βρετανία είναι κοινή πρακτική η χρησιμοποίηση τριπλής ζευγαρώστρας για την αναπαραγωγή καναρινιών, με κάθε ένα από τα τρία διαμερίσματα να έχει περίπου 45 εκ μήκος, με αντίστοιχο βάθος και ύψος. Αυτό επιτρέπει την ύπαρξη μιας κανάρας σε κάθε ένα από τα δύο ακριανά διαμερίσματα και ενός αρσενικού στη μέση, απομονωμένου με δύο χωρίσματα στην κάθε πλευρά τού δικού του διαμερίσματος.Το πλεονέκτημα της τριπλής ζευγαρώστρας, είναι ότι όταν αφαιρεθούν όλα τα χωρίσματα, έχετε μια κλούβα πτήσης μήκους 135 εκ, η οποία είναι αρκετή στο να επιτρέπει στα καναρίνια να πετούν λιγάκι, ώστε να διατηρούνται σε καλή φυσική κατάσταση.
Χρησιμοποιώ σχεδόν εξ ολοκλήρου τριπλές ζευγαρώστρες, αν και έχω μερικές διπλές επίσης.
Όταν έχετε ένα τρίο πουλιών στις ζευγαρώστρες τους, επιλέξτε τη θηλυκιά που δείχνει ότι βρίσκεται στην καλύτερη αναπαραγωγική ετοιμότητα και δώστε της φωλιά και νήμα για να αρχίσει να φτιάχνει τη φωλιά της.
Το χώρισμα που κρατά τον αρσενικό μακριά της θα πρέπει να είναι τραβηγμένο ελαφρώς, περίπου 1,3 εκ, ούτως ώστε να μπορεί ίσα ίσα να την βλέπει και να περνάει το ράμφος του για να την ταΐζει μέσω του ανοίγματος.
Εάν και τα δύο καναρίνια βρίσκονται σε αναπαραγωγική ετοιμότητα, θα δείτε τον αρσενικό να κελαηδάει μέσα από αυτό το μικρό άνοιγμα και να τιτιβίζουν με το ράμφος ανοικτό.
Ο αρσενικός σύντομα θα ταΐζει τη κανάρα μικρές ποσότητες αυγοτροφής (θα πρέπει να που παρέχεται ποσότητα ίση με ένα κουταλάκι του γλυκού ημερησίως).
Όταν η θηλυκιά βρίσκεται στην κορύφωση της αναπαραγωγικής της ετοιμότητας, θα στέκεται πάνω στην πατήθρα με την ουρά ανασηκωμένη, τα φτερά κατεβασμένα και το κεφάλι γερμένο προς τα πίσω. Θα κουνάει ρυθμικά, γρήγορα (σαν τρέμουλο) τα φτερά της και θα τιτιβίζει προσκαλώντας το ταίρι της για ζευγάρωμα. Ο αρσενικός μπορεί τότε να εισαχθεί στο κλουβί μαζί της και το ζευγάρωμα γίνεται συχνά ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ.
Ένα επιτυχές ζευγάρωμα καναρινιών γίνεται όταν ο αρσενικός επιβαίνει στην πλάτη της κανάρας και κινεί το σώμα του κάτω από το σημείο της ουράς της, προκειμένου να έρθουν σε επαφή τα αναπαραγωγικά τους όργανα.
Όλη αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 2 δευτερόλεπτα. Εάν έχει επιτευχθεί το ζευγάρωμα, τα δύο πουλιά κάθονται δίπλα-δίπλα στην πατήθρα, σείοντας το σώμα τους με ευχαρίστηση και τιτιβίζοντας έντονα. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί μια οργασμική αντίδραση σε ένα πουλί.
Αφότου δείτε ένα ή δύο ζευγαρώματα, μετά από λίγα λεπτά μπορείτε να επιστρέψετε τον αρσενικό στο διαμέρισμά του, αφήνοντας τη θηλυκιά να συνεχίσει να φτιάχνει τη φωλιά της. Θα πρέπει να εισάγετε τον αρσενικό πρωί και βράδυ, όταν θα μπορείτε να παρατηρείται διακριτικά τη διαδικασία, έως ότου γεννηθεί τουλάχιστον το τρίτο αυγό.
Μερικοί πεπειραμένοι εκτροφείς, λένε ότι ένα μόνο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ζευγάρωμα είναι αρκετό να γονιμοποιήσει όλα τα αυγά σε μια φωλιά. Οι περισσότεροι από εμάς αφήνουμε όσα περισσότερα ζευγαρώματα γίνεται, έως ότου γεννηθεί τουλάχιστον το τρίτο αυγό.
Τη στιγμή περίπου που θα γεννηθεί το τελευταίο αυγό, δίνετε στη δεύτερη θηλυκιά φωλιά, απομακρύνοντας τον αρσενικό από την πρώτη, επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία με τη δεύτερη. Στο μεταξύ η πρώτη θηλυκιά επωάζει και είναι χρήσιμο να κανονιστούν τα πράγματα με τρόπο ώστε να υπάρχει τουλάχιστον μια εβδομάδα διαφορά μεταξύ των δύο γεννών.
Εάν λειτουργήσουν όλα σωστά, οι νεοσσοί της πρώτης θηλυκιάς θα εκκολαφθούν μία εβδομάδα πριν από αυτούς της δεύτερης.
Ο αρσενικός μπορεί να αφεθεί μέσα για να βοηθήσει στη σίτιση των μικρών μετά από την πρώτη εβδομάδα ή η θηλυκιά μπορεί να εκθρέψει τους νεοσσούς μόνη της. Η πιο κρίσιμη φάση είναι όταν οι νεοσσοί γίνουν περίπου 14 – 16 ημερών, τη στιγμή που θα θέλει η θηλυκιά να ξεκινήσει ένα νέο κύκλο αναπαραγωγής.
Σε αυτό το σημείο χάνει συχνά το ενδιαφέρον για τη σίτιση των νεοσσών και ή συνεισφορά του αρσενικού γίνεται σημαντική στον τομέα αυτό. Από τη στιγμή που οι νεοσσοί γίνουν 21 - 24 ημερών, μπορείτε να τους μεταφέρετε στο κεντρικό διαμέρισμα μαζί με τον αρσενικό, ο οποίος θα συνεχίσει να τους ταΐζει για άλλη μια εβδομάδα περίπου, έως ότου σιγουρευτείτε ότι μπορούν να τραφούν μόνοι τους.
Εδώ πια ο αρσενικός μπορεί να μεταφερθεί στη δεύτερη θηλυκιά για να την βοηθήσει στο τάισμα των νεοσσών της, έως το στάδιο του "απογαλακτισμού". Αφού τελειώσετε με τον "απογαλακτισμό" όλων των νεοσσών, μπορείτε πλέον να τους βάλετε όλους μαζί με τον πατέρα τους.
Καθώς γίνεστε πιο έμπειροι, μπορείτε να ζευγαρώσετε τον αρσενικό με τρεις θηλυκές (εγώ το έχω κάνει με τέσσερις), αλλά εάν κάτι πάει στραβά, όπως μια νέα θηλυκιά που αρνείται να ταΐσει μόνη της, τότε τα προβλήματα μπορούν να πολλαπλασιάσουν, σε τέτοιο σημείο που θα έκανε την κατάσταση πολύ περίπλοκη για έναν αρχάριο.
Εντούτοις, πολλοί αρχάριοι ξεκινούν με ένα τρίο ενός αρσενικού και δύο θηλυκών, ή με δύο ή περισσότερες τριάδες. Εάν δεν έχετε διπλή ή τριπλή ζευγαρώστρα, μπορείτε απλώς να μεταφέρετε τον αρσενικό από το ένα κλουβί στο άλλο μέσω ενός κλουβιού επίδειξης. Οι έμπειροι "επιβήτορες" θα μπαίνουν μέσα στο κλουβί σαν αστραπή, δεδομένου ότι θα είναι ρουτίνα πλέον για αυτούς.
Ο λόγος που για την αναπαραγωγή καναρινιών χρησιμοποιείται ένας αρσενικός σε δύο ή τρεις θηλυκές, είναι επειδή εμπλουτίζετε γενετικά με τα γονίδια ενός καλού αρσενικού το κοπάδι σας και έτσι γλιτώνετε χρόνια ενδοδιασταυρώσεων. Σοβαροί αρχάριοι εκτροφείς θα πλήρωναν πολλά χρήματα για έναν αξιόλογο αρσενικό και θα τον αναπαρήγαγαν έπειτα με πέντε ή έξι θηλυκές, με την ελπίδα της αύξησης της "ομοζυγωτικότητας" (γενετικής ομοιότητας) του κοπαδιού τους, από τα πρώτα χρόνια.
