Γενικά Από το άγριο Serinus canaria στα σύγχρονα καναρίνια

Η ιστορική διαδρομή από την εξημέρωση του άγριου καναρινιού και την εκτροφή του από τον άνθρωπο, έως το σύγχρονο καναρίνι και τις ποικιλίες του σήμερα.

Η εξημέρωση του άγριου καναρινιού Serinus canaria​

16ος αιώνας​

1500: Λίγο πριν την αρχή του αιώνα, αρχίζουν να στέλνονται τα πρώτα άγρια καναρίνια από Ισπανούς ναυτικούς, στην πατρίδα τους την Ισπανία. Μέσα από τη διαδικασία της εξημέρωσης των άγριων πουλιών και των παρατηρήσεων της εκτροφής, αρχίζει να γίνεται αντιληπτή η δομή του χρώματος στο πτέρωμα.

Τέλη του αιώνα: Ανάπτυξη και σταθεροποίηση των καναρινιών Norwich στην αγγλική επαρχία Norwich.

17ος αιώνας​

1667: Εμφανίζεται για πρώτη φορά στη Γερμανία η μετάλλαξη του λευκού κυρίαρχου καναρινιού.

18ος αιώνας​

1700: Εμφανίζονται τα Καφέ (Cinnamon) καναρίνια στη Γερμανία.

1713: Συντάσσεται από τον Hervieux λίστα καταγραφήε 29 είδώ καναρινιών. Αυτά τα είδη περιλαμβάνουν χρώματα από τα άγρια πράσινα πουλιά, ποικιλόχρωμα, κίτρινα, cinnamon, λευκά, κλπ.

1715: Πρώτη καταγραφή του καναρινιού με καταγωγή από το Malines (Μαλίν) του Βελγίου που ήταν γνωστό για τη φωνή του. Πρόκειται για το καναρίνι που αργότερα μέσω των επιλεκτικών διασταυρώσεων οδήγησε στη δημιουργία των γερμανικών καναρινιών Harzer Roller με τον βαθύ και μπάσο ρολαριστό ήχο και των Βελγικών Waterlager Malinois με τους βαθύς ήχους που μιμούνται το νερό που κυλάει σε ρυάκι και τους ήχους φλάουτου συνοδεία μεταλλικών τόνων.

1725: Εμφάνιση της μετάλλαξης του Αχάτη, η οποία εξαφανίζεται μετά από μερικά χρόνια. Η μετάλλαξη εμφανίστηκε ξανά το 1910 στην Ολλανδία.

1734: Πρώτη καταγραφή του Γερμανικού Λοφιοφόρου Καναρινιού (σκουφάτο), στη Γερμανία. Η ανάπτυξη και σταθεροποίηση της ποικιλίας ξεκινά γύρω στο 1950 στη Γερμανία από τους Josef Heine, Gustav Mull και Klaus Speicher και αναγνωρίζεται επίσημα από τη γερμανική ομοσπονδία το 1963 και το 1967 από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ορνιθολογίας.

1742: Πρώτη καταγραφή του Καναρινιού Lizard στη Γαλλία. Η ανάπτυξη και σταθεροποίηση της φυλής ξεκινά αργότερα στη Βρετανία, με την πρώτη καταγραφή σε έντυπη μορφή το 1825 από το "British Aviary and Bird Breeders Companion".

1750: Δημιουργία νέας έκδοσης της λίστας Hervieux από τον Buffon και την εμφάνιση του καναρινιού με κορόνα. Πρόκειται γι' αυτό που οι παλιοί Βρετανοί εκτροφείς αποκαλούν turn-crown και εμείς μετάλλαξη crest. Αυτή η μετάλλαξη, σε συνδυασμό με τo buff, yellow πτέρωμα, έχει παραγξει θεαματικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια των αιώνων.

1780 - 1820: Ανάπτυξη και σταθεροποίηση της φυλής καναρινιών Lancashire στην ομώνυμη αγγλική επαρχία.

19ος αιώνας​

1800: Αρχές του αιώνα, χρησιμοποιείται το Βελγικό Καμπούρικο για την ανάπτυξη του Σκωτσέζικου Καναρινιού (Scotch Fancy), στη Γλασκόβη της Σκωτίας και αργότερα του Ιαπωνικό hoso στην Ιαπωνία, το οποίο έχει επίσης προφανή σχέση με το Βελγικό και Σκωτσέζικο frill.

1830: Τα Καναρίνια Border Fancy στην περιοχή "Border" που βρίσκεται μεταξύ της Νότιας Σκωτίας και Βόρειας Αγγλίας.

1850: Καναρίνια Yorkshire στηων επαρχία Yorkshire της Αγγλίας.

1850: Καναρίνι Melado Tenerife, στην Τενερίφη της Ισπανίας.

1850: Καναρίνι Σγουρό του Παρισιού (Parisian Frill) στο Παρίσι της Γαλλίας.

1870 - 1890: Ανάπτυξη των Αγγλικών Crest (σκουφάτων) στην Αγγλία.

1880: Καναρίνια Μπερνουά (Bernois / Berner Bern) στην Ελβετία.

20ος αιώνας​

1900: Καναρίνι Munchener, στο Μόναχο της Γερμανίας.

1900: Καναρίνι Σγουρό του Βορρά (North Frilled Canary) στη βόρεια Γαλλία.

1900: Ελβετικό Σγουρό Καναρίνι (Swiss Frill) στην Ελβετία.

1908: Εμφάνιση του Λευκού Υπολειπόμενου καναρινιού, ταυτόχρονα στην Αγγλία και τη Νέα Ζηλανδία.

1910: Επανεμφάνιση και σταθεροποίηση της μετάλλαξης Αχάτης στην Ολλανδία. Αχάτες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1725 αλλά χάθηκαν για πολλά χρόνια.

1915: Δημιουργία των καναρινιών Κόκκινου Παράγοντα από τον Dr. Hans Julius Duncker στη Γερμανία, με τη μεταφορά γονιδίων μέσω της διασταύρωσης του Red Siskin (Carduelis cucullata) με κίτρινο καναρίνι.

1920: Σγουρό Καναρίνι Makige (Makige Frill) στην Ιαπωνία.

1920: Σγουρό Ολλανδικό Καναρίνι του Νότου (South Frilled Canary/South Dutch Frilled).

1925: Ιαπωνικό Καμπούρικο Καναρίνι (Japanese Hoso).

1925: Εμφάνιση καναρινιών Gloster, στην έκθεση πτηνών στο Cheltenham του Gloucestershire της Μεγάλης Βρετανίας.

1931: Ισπανικό Καναρίνι (Raza Espanol) στη Ισπανία.

1942: Μεταφέρεται ο Μωσαϊκός τύπος πτερώματος στα καναρίνια μέσω του υβριδισμού τους με το Red Siskin.

1949: Εμφανίζεται για πρώτη φορά το καναρίνι Οπάλ στην εκτροφή του Rosner από το Fuerth της Γερμανίας. Παρά τις προσπάθειες του κ. Rosner για την αναγνώριση των καναρινιών opal, η μετάλλαξη παρέμεινε απαρατήρητη. Μερικά χρόνια αργότερα η μετάλλαξη τελειοποείται από Ολλανδούς εκτροφείς και αποκτά μεγάλη δημοτικότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

1950: Εμφάνιση του Ιβουάρ (λιποχρωμικού Παστέλ), στην εκτροφή του Ολλανδού P. J. Helder.

1950: Καναρίνι Fife Fancy στην Σκωτσέζικη επαρχία Fife.

1950: Καναρίνι Gibber Italicus στη νότια Ιταλία.

1955: Καναρίνι Padovan στη Ιταλία.

1957: Εμφάνιση του πρώτου μελανινικού Παστέλ καναρινιού στην εκτροφή του H. Kollen από την Ολλανδία. Χαρακτηριστικό της μετάλλαξης είναι η μείωση της μελανίνης στο πτέρωμα.

1966: Ξεκινά η εκτροφή των καναρινιών Σατινέ στην Ολλανδία.

1976: Ξεκινά η εκτροφή των καναρινιών Τοπάζιο στην Ιταλία από τον εκτροφέα κ. Asheri.

1980: Ισπανικό Καναρίνι Giboso/Giboso στην Ισπανία.

1980: Καναρίνι Rheinlaender στο Rhineland της Γερμανίας.

1981: Εμφάνιση της μετάλλαξης Έουμο στην εκτροφή του Haaff, στην Ολλανδία.

1982: Καναρίνι Φιορίνο (Florin/Fiorino) στη Φλωρεντία της Ιταλίας.

1983: Καναρίνι Mehringer στο Mehring της Γερμανίας.

1986: Εμφάνιση της μετάλλαξης Όνυχας στην εκτροφή των αδελφών Louis and Fernando Belver Llorens, στη Βαλένθια της Ισπανίας.

1991: Γιγάντιο Ιταλικό Σγουρό Καναρίνι (Italian Gigant Frill/Arricciato Gigante Italiano) (AGI) στην Ιταλία.

1994: Εμφάνιση της μετάλλαξης Κοβάλτιο στην εκτροφή του Karl-Werner Weber, στη Γερμανία.

1999: Εμφάνιση της μετάλλαξης Ίασπης (Jaspe) στην εκτροφή του José Antonio Abellán Baños, στη Μούρθια της Ισπανίας.

21ος αιώνας​

2015: Εμφάνιση της μετάλλαξης Μόνιο (Mogno).

 

[Deukalion]

1942: Μεταφέρεται ο Μωσαϊκός τύπος πτερώματος στα καναρίνια μέσω του υβριδισμού τους με το Red Siskin.

Και τα δύο είδη είναι διμορφικά, τα siskins παρουσιάζουν αυτό το χαρακτηριστικό όμως με αρκετά έντονο τρόπο. Τα μωσαϊκά καναρίνια δεν κληρονόμησαν έναν διμορφισμό, αυτό που βλέπουμε είναι η συνδιαμόρφωση που προκαλούν τα σχετικά γονίδια και των δύο ειδών.

Παρότι το μωσαϊκό καναρίνι είναι ένα σύγχρονο καναρίνι και παρότι αυτό παράχθηκε μέσω συγκεκριμένων βημάτων και όχι από αυθόρμητη μετάλλαξη, σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για την ιστορική του πορεία.

Όπως είναι λογικό να εικάσουμε, η ιστορία του εν λόγω καναρινιού ξεκινά την δεκαετία του 1920 ταυτόχρονα με το καναρίνι κόκκινου παράγοντα. Οι λόγοι όμως που αγνοήθηκε τότε και δεν έχουμε αναφορές, μπορούν να εξηγηθούν από το ίδιο το ενδιαφέρον των εκτροφικών προσπαθειών, οι οποίες αφορούσαν αποκλειστικά το κόκκινο χρώμα.

Το 1942 ενδεχομένως να είναι το έτος κατά το οποίο στράφηκε το ενδιαφέρον στον προκαλούμενο διμορφισμό. Οι αναφορές της εποχής είναι επίσης ελάχιστες. Συγχωνεύονται σε μία εξόφθαλμη, ειδικά για την ελληνική γλώσσα, λογική αντίφαση. Η διαδεδομένη πεποίθηση ήταν ότι υπήρχαν μόνο θηλυκά διμορφικά άτομα.

Η δική μου εξήγηση για αυτήν την πεποίθηση είναι η εξής:Στην βάση του διμορφισμού και πριν αυτός κατανοηθεί ως τέτοιος, τα αρσενικά άτομα μεταξύ τους, θα είχαν ένα μεγάλο και μη κανονικοποιημένο εύρος στην έκφραση του λιποχρώματος. Αντίθετα, όπως συμβαίνει και σήμερα, τα θηλυκά άτομα, έχουν αρκετά περιορισμένη έκφραση του λιποχρώματος. Αυτή η "καταπίεση" του λιποχρώματος θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια κοινή ιδιότητα του διμορφισμού, η οποία όμως προσφέρεται για κανονικοποίηση μόνο στα θηλυκά.

Η πραγματικότητα είναι πως το σύγχρονο μωσαϊκό ή νέο διμορφικό όπως λέγεται, είναι το αποτέλεσμα πολλών πειραματικών διασταυρώσεων, οι οποίες και το σταθεροποίησαν στην μορφή που ξέρουμε σήμερα την δεκαετία του 1970.

1915: Δημιουργία των καναρινιών Κόκκινου Παράγοντα στη Γερμανία, με τη μεταφορά γονιδίων μέσω της διασταύρωσης του Red Siskin (Carduelis cucullata) με κίτρινο καναρίνι.

Οι βάσεις τέθηκαν σχεδόν μια δεκαετία αργότερα από τον Hans Duncker με μια πρωτοποριακή εφαρμογή των νόμων της μενδελικής κληρονομικότητας. Είναι μια φανταστική ιστορία γεμάτη ιδεοληψίες η οποία φτάνει, αγγίζει και ενσωματώνεται στην ευγονική των Ναζί για τους ανθρώπους.

Ο ίδιος ο Duncker, θύμα των αντιλήψεών του, δεν είδε ποτέ ένα καθαρά κόκκινο καναρίνι. Η πίστη του, όπως και της υπόλοιπης Ναζιστικής Γερμανίας, στην καθαρότητα των γονιδίων τον έκανε να αγνοήσει τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που συνδιαμορφώνουν την έκφραση της γονιδιακής πληροφορίας. Ένα πραγματικά κόκκινο καναρίνι ήρθε αργότερα από άλλους Ευρωπαίους και Αμερικανούς, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί την σημασία της διατροφής για την πλήρη έκφραση του λιποχρώματος. Η πορεία του Duncker αγνοείται, αν και η φήμες τον φέρνουν να είδε το τελευταίο κόκκινο σε αυτό του κόκκινου στρατού.

Υποθέτω ότι μετά από αυτή την ιστορία μπορούμε να βλέπουμε τα κόκκινα καναρίνια με άλλο μάτι, αν όχι με μισό μάτι! Οι δε τιμές που αποδίδονται στους κόπους των πρώτων εκτροφέων, γενικά σε όλα τα ζώα, ας είναι κάπως πιο επιφυλακτικές. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε το παρακάτω πολύ καλό βιβλίο: The Red Canary: The Story of the First Genetically Engineered Animal.