Φροντίδα Γνώμες για το πώς θα εξημερώσω τον Κοκατίλ μου

Καλησπέρα... Επέστρεψα...όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο άγριος ο πικο μου, σήμερα του πήρα κεχρί σε τσαμπί... Ούτε που το πλησιάσει... Και εκτός από αυτό... Το φοβάται κιολλας...

Έχω ξενερώσει... Νομίζω ότι μια ζωή η σχέση μας θα είναι ετσι
 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Έχω ξενερώσει... Νομίζω ότι μια ζωή η σχέση μας θα είναι ετσι

εαν δεν εχεις υπομονη, ειδικα σε αυτο το θεμα, δεν μπορεις να κανεις πολλα πραγματα, αρα υπομονη και ολα γινονται.
 
Έχω υπομονή, απλά χαλιεμαι... Ενώ βλέπω αλλά που μόλις δουν κεχρί κάνουν σαν τρελά... Ο δικός μου κάνει όπισθεν... φοβάται...
 
Είστε μαζί πολύ λίγες μέρες. Δώσε του χρόνο. Είναι δύσκολο να τον κάνεις να σε εμπιστευτεί αλλά όταν τα καταφέρεις η χαρά θα είναι διπλή και θα είσαι περήφανος και για τους δύο σας.
 
Ειναι πολυ νωρις, σκεψου τωρα εσυ να ερχεται ο T-REX και να κρατα μια nutella, πες μου τωρα τι εμπιστοσυνη θα δωσεις και στη nutella και στον δεινόσαυρο; κανε οτι σου λεει η Βασια στο ποστ 4 , και μετα ολα θα γινουν πιο ευκολα, υπομονη δωσε χρονο στο κουκλι σου.
 
Θέλει τεράστια υπομονή. Δεν εξημερώνονται τα πουλακια, εμεις εκπαιδευόμαστε. Για να αγγιξει φαγητό απ' το χέρι σου πρέπει να σου έχει εμπιστοσύνη ζωής και θανάτου, και για να στη δώσει αυτή θέλει ΠΟΛΥ (εννοώ ΠΟΛΥ) χρόνο. Οχι δυο μηνάκια και δεν ξέρω γω, θέλει μήνες, θέλει προσπάθεια, θέλει υπομονή και αγάπη. Θέλει να μην απογοητεύεσαι να είσαι τρυφερός και να προσπαθείς ξανά και ξανά. Σημασία δεν έχουν οι πετυχημένες προσπάθειες, αλλωστε μία θα είναι η πετυχημένη, μετα μπαίνετε σε "αλλο" σταδιο. Σημασία έχουν οι αποτυχίες.
Με τον δικό μου είμαστε κώλος και βρακί πια. Ομως για μήνες δεν ήθελε ούτε καν να μπαίνω στο δωμάτιο.
Συνέχισε να αποτυγχάνεις με υπομονή και αγάπη και θα το αναγνωρίσει. Αρκεί να κάνεις ότι πρέπει για να νιώθει και να είναι ασφαλής.
Και φυσικά ούτε λόγος για το χέρι σου επάνω του ή στο κλουβί του εαν πρώτα δε φάει κάτι απ' το χέρι σου εκτος κλουβιού (κάμποσες φορές). Πρώτα θα τον κάνεις να έρχεται κοντά σου οταν είναι με΄σα στο κλουβί και μετα θα "προχωρήσεις".

Επαναλαμβάνω. Δεν υπάρχει τρόπος να εκπαιδεύσουμε τα πουλάκια (εκτός αν τα ταλαιπωρήσουμε). Μόνο την εμπιστοσύνη τους μπορούμε να κερδίσουμε.

Ολα τα παραπάνω που γράφω φυσικά είναι προσωπικές απόψεις και εμπειρίες.

Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλή συνέχεια, μην απογοητεύεσαι.
 
Αυτό θα κάνω, θα τον αφήσω... Το κεχρί να του βάλω μέσα; Στο κλουβί;
 
Αυτό θα κάνω, θα τον αφήσω... Το κεχρί να του βάλω μέσα; Στο κλουβί;
Το κεχρι να μη του το βαλεις μεσα. Αστο να το εχεις για "λιχουδια" οταν θα χρειαστει.
Να μενεις κοντα του αλλα όχι κολλητα στο κλουβι και να του μιλας χαλαρα και χαμηλοφωνα οσο κανεις τις δουλειες σου. Καντον να συνηθίσει τη φωνή και την παρουσία σου για να την αποζητα. Αυτο ειναι το πρώτο βήμα. Και φυσικα να του εχεις μεσα οτι χρειαζεται, τροφή, φρεσκο νερό, καποιο παιγνίδι (όχι παρα πολλά τώρα στην αρχή), σουπιοκόκκαλο. Η τροφή φυσικά κάποια επώνυμη συσκευασμένη.
 
Αν έχεις την καλοσύνη πες μου πόσων ετών είσαι; :)
Πρέπει να γνωρίζεις πως θα πρέπει να διαθέτεις απεριόριστη υπομονή και κάποια ψυχολογία (σε σχέση με τον τρόπο συμπεριφοράς σου και τις απαιτήσεις που έχεις από το πουλί).
Σε ποιο σημείο του σπιτιού έχεις το κλουβί του; Τι ώρα κοιμάται; Για πόσες ώρες; Πόσοι ασχολούνται μαζί του; Σε τι ύψος βρίσκεται το κλουβί;
Στερέωσε ένα λεπτό πανί και κάλυψε τα 3/4 του κλουβιού δηλ άφησε ελεύθερη μόνο την μπροστινή πλευρά (έτσι θα νιώσει ασφάλεια)
 
Τον έχεις μόλις λίγες μέρες και περιμένεις να σε εμπιστευτεί από τώρα;
Όταν παίρνουμε παπαγάλο τότε ξέρουμε ότι παντρευόμαστε την λέξη υπομονή.
-Οι πορωμένοι την κάνουν τατουάζ- πλάκα κάνω 😛

Λοιπόν, για αρχή πρέπει να χαλαρώσεις.
Όταν βιαζόμαστε να έχουμε ένα ήμερο πουλί χωρίς πολλές δυσκολίες, τότε παίρνουμε ήμερο, μικρό σε ηλικία απο εκτροφέα, που μετά απο κάποιο καιρό έχει ταιστεί με κρέμα.
Όμως να ξέρεις ότι και ήμερο να είχες πάρει και να το έβγαζες έξω τώρα, πάλι δεν θα σε είχε εμπιστευτεί, απλά θα είχε συνηθίσει την ανθρώπινη παρουσία και δεν θα φοβόταν.

Αυτό που πρέπει να κάνεις για να φτιάξει η σχέση σας (γιατί αν έχεις υπομονή είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα γίνετε φιλαράκια και θα αποζητάει την παρέα σου) είναι:
1) Του βάζεις ένα τσαμπί κεχρί στο κλουβί για αρχή, για να δεί πόσο νόστιμο είναι και στην συνέχεια να το χρησιμοποιήσεις για εκπαίδευση.
2)Ξεκινάς και του μιλάς συνέχεια.
Θα κάθεσαι δίπλα από το κλουβί και θα του μιλάς με ήρεμη φωνή, θα του τραγουδάς, θα του κάνεις ένα χαρακτηριστικό σφύριγμα που στο μέλλον θα το αντιγράφει κι όλας και γενικά θα κάνεις τα πάντα για να συνηθίσει την παρουσία σου με κάτι καλό.
3)Με απαλές και ήρεμες κινήσεις βάζεις το χέρι στο κλουβί και κάνεις ότι φτιάχνεις διάφορα εκεί μέσα χωρίς να του δίνεις σημασία, για να συνηθίσει το χέρι μέσα στον χώρο του και να δεί ότι δεν τρέχει και τίποτα.
4) Αφού είδε πόσο νόστιμο είναι το κεχρί παίρνεις λίγο στο χέρι σου και του προσφέρεις εντός κλουβιού (το πιθανότερο είναι ότι στην αρχή δεν θα πλησιάσει καν, όμως σιγά σιγά θα έρθει :) ).
Εσύ δεν θα του πηγαίνεις το χέρι μπροστά του, θα το αφήσεις αυτό να έρθει σε εσένα.
Απλά θα μιλάς με γλυκιά φωνή και θα το ενθαρρύνεις να έρθει να φάει.
5) Μπορείς να βάλεις λίγο μουσική και να χορεύεις μπροστά του και να τραγουδάς (συνήθως τους αρέσει 😛
6) Όταν κάποια στιγμή φάει κεχρί απο το χέρι σου και το κάνει συστηματικά, τότε αφού διαβάσεις αυτό το άρθρο https://community.petbirds.gr/threa...λιά-που-πετούν-ελεύθερα-μέσα-στο-σπίτι.17945/ , του ανοίγεις το κλουβί και περιμένεις πότε θα είναι έτοιμος να βγεί και να εξερευνήσει.
Απλά στην αρχή θα πρέπει να έχεις αρκετή ώρα στην διάθεση σου γιατί μπορεί να κάνει και 2 ώρες μέχρι να ξαναμπεί μέσα και αν πας να το πιάσεις και να το βάλεις εσύ τότε θα πάς 10 βήματα πίσω.

Αν είναι δυνατό, να φροντίσεις όλα τα παραπάνω να γίνονται ίδια ώρα της ημέρας γιατί οι παπαγάλοι χρειάζονται πρόγραμμα για να νιώθουν ασφάλεια.
Αν λοιπόν εσύ κάθε μέρα 6 με 6μιση-7 πχ ασχολείσαι μαζί του, τότε θα ανυπομονεί γι αυτή την ώρα της ημέρας.
Μπορεί τώρα να σου φαίνεται απόμακρο, αλλά θα δείς ότι όσο περνάει ο καιρός θα δένεται όλο και περισσότερο μαζί σου, θα σε φωνάζει και θα θέλει την παρέα σου.
Το μόνο που χρειάζεται είναι...υπομονή!

Γενικά σαν χαρακτήρες είναι κοινωνικοί και εύκολοι, οπότε αν δεν το τρομάξεις και δεν του δημιουργήσεις κάποια αρνητική εμπείρια, τότε σε λίγο καιρό θα είστε φιλαράκια :)
 
Είδα και το βιντεάκι σου, να τον χαιρεσαι, δε στο ειπα πριν 🙂
Βγαλτου τις πλαστικες πατήθρες οταν μπορέσεις και βαλτου ξύλινες. Είναι καλύτερο για τα πόδια του και πιο ξεκούραστο :)
 
το φοβάται κιολλας...
Δε φοβάται το τσαμπί.. αλλά αυτό που το συνοδεύει.
Γνώμη μου είναι πως με λάθος τρόπο επιδιώκεις τέτοιες επαφές και εισπράττεις όπως είναι αναμενόμενο λάθος αποτελέσματα που μόνο πίσω θα σε πάνε.
Γνώμη μου να τον αφήσεις να ηρεμήσει.. Πριν γίνουν όλα πολύ χειρότερα.
 
Το έχω στο σαλόνι... Εγώ είμαι 30... Ετών... Το ύψος είναι γύρο στο 1 μέτρο... Το κλουβί... Το έχω πανό σε ένα σκαμπό... Κοιματε το βράδυ...όλη την άλλη μέρα του έχω ανοιχτά για να βλέπει φως... φυσικά και το πάω λαού λαού, απλά με ανυσηχει που και το τσαμπί που του έβαλα μέσα δεν το πλισιαζε... Πήγαινε από την άλλη πλευρά για να το αποφύγει...
 
  • Like
Αντιδράσεις: Sissy
Για να δείτε που το έχω και το ύψος..

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.
 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Και πιο ψηλά καλά θα ήταν.
Το κλουβάκι πολύ "αδειο" , καλό θα ήταν μέσα κανένα παιγνίδι, καμία κούνια, κάτι για να απασχολείται και να περνάει την ώρα του, και να μη μοιάζει σαν κελί φυλακής :) (προς θεού όχι καθρέφτες και αυτά τα στικ του εμπορίου που πουλάνε).
Οπως σου είπα και πριν καλό θα ήταν να του αντικαταστήσεις και τις πατήθρες με ξύλινες.
 
Πολύ νωρίς... Φίλε πριν 2 ημέρες σου έγραψα - ΜΗ ΒΙΑΣΤΕΙΣ - ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΕΙΣ -
Τα δικά μου τα έχω από 20 ημερών, ταϊσμένα στο χέρι είμαστε μαζί περίπου 8 μήνες, 12 ώρες την ημέρα και παρόλα αυτά, η εμπιστοσύνη που μου δείχνουν έχει όρια. Άλλες μέρες είναι δεκτικά άλλες πάλι όχι, δεν φταίνε αυτά, η φύση τους και το ένστικτο τους φταίει που είναι άγρια. Για να μπορέσεις να κάνεις κάποια πρόοδο πρέπει να αρχίσεις να καταλαβαίνεις ότι είμαστε άλλο είδος, μα το αγαπάω, το φροντίζω, θυσιάζω χρόνο, χρήμα, φαιά ουσία και κάπου μου τη δίνει να αντιδρά έτσι... κατανοητό, ανθρώπινο όμως, όχι "παπαγαλίσιο" , και εγώ πέρασα και περνάω στιγμές "απογοήτευσης" γιατί; Γιατί δε θέλει μόνο αυτό εκπαίδευση για να "μάθει" αλλά και εμείς, ανάλογα με το χαραχτήρα μας θέλουμε και εμείς το χρόνο μας... και τα πουλάκια μας έχουν το χαραχτήρα τους όπως εμείς.

Πριν λίγες ημέρες έκατσα μέσα στη ζέστη και κάρφωνα ξύλα για να τους φτιάξω ένα πάρκο... Πάλευα κανένα 2ωρο, και μόλις το ετοίμασα πάω με χαρά να τους το δείξω και να αρχίσουν να το εξερευνούν για να αποζημιωθώ με τη χαρά τους.

Ποίος είδε το παρκάκι και δεν το φοβήθηκε... κάνανε λες και τους έδειχνα τη μεγαλύτερη απειλή για αυτά, 10 μέρες τώρα μόνο εγώ το πλησιάζω, ξέρω όμως ότι θα έρθει η ώρα που θα το διαλύσουν από το μάσημα.

Το ίδιο αντιδρούν με κάθε τι καινούργιο, είναι στη φύση τους να είναι επιφυλακτικά για να προστατεύονται, το ότι δεν "κινδυνεύουν" από το νέο τους παιχνίδι ή ακόμα και από ένα φρούτο που θα τους βάλω να δοκιμάσουν θέλουν χρόνο για να το καταλάβουν.

Θα ανταμειφθείς για την αγάπη που του δείχνεις και για την υπομονή που θα δείξεις αυτό είναι σχεδόν σίγουρο, κάθε τι που αξίζει όμως δεν το αποκτάμε εύκολα φίλε μου.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Παρε δύο βιντεακια για παραδειγμα πως κατασκευάζουμε παιγνίδια για παπαγαλους εύκολα και παμφθηνα
https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=6Xe8v0pH17Q

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.
 
Εχετε δίκιο... Βιάζομαι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ξενερώνω και δεν απογοητεύομαι... Ξέρω θα με ανταμιψει, απλά καμιά φορά λέω... Τόσα σου κάνω ρε... Και με αποφεύγεις... Ούτε γυναίκα να ήσουν...χααχ πλάκα κάνω... Θα ακούσω τις συμβουλές σας... Τώρα. Για πείτε για το παιχνίδι... Να το βάλω μέσα;
 
Εχετε δίκιο... Βιάζομαι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ξενερώνω και δεν απογοητεύομαι... Ξέρω θα με ανταμιψει, απλά καμιά φορά λέω... Τόσα σου κάνω ρε... Και με αποφεύγεις... Ούτε γυναίκα να ήσουν...χααχ πλάκα κάνω... Θα ακούσω τις συμβουλές σας... Τώρα. Για πείτε για το παιχνίδι... Να το βάλω μέσα;
Μεγάλα παιγνίδια, πανάκριβα και που τα περισσότερα πουλάκια δεν τα πλησιάζουν καν. Αυτά πουλάνε στα πετ σοπ φίλε μου. Είναι λογικό να τους τρομάζουν.
Αν "πιάνουν" καπως τα χερια σου δοκίμασε να του φτιάξεις κάτι εσύ. Το συγκεκριμένο παιγνίδι το έχω αγοράσει κι εγώ, και φίλοι μου και τρόμαξε όλα τα πουλάκια, τουλάχιστον αρχικά. Αν βλέπεις οτι το πουλάκι πεταρίζει ή οτιδήποτε μη του το βάλεις. Αν είναι απλα αδιάφορο, βάλτου το μηπως και ασχοληθεί.

Κάτι ακόμα. Ολα τα μεταλικα μέρη των παιγνιδιών ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ οτι είναι ανοξείδωτα. Ε, λοιπόν όπως διαπίστωσα ΔΕΝ είναι. Και η επαφή του ράμφους και της γλώσσας τους με τα καμπανάκια προκαλεί κάποιες φορές μερικές μικροτοξικώσεις. Εγώ πλεον βγάζω τα καμπανάκια απ' τα παιγνίδια και ελέγχω σε τακτική βαση για σκουριά στα μεταλικά μέρη. Η σκουριά είναι θανατηφόρα για τα πουλάκια. Οπότε αν βάλεις το παιγνίδι μέσα βγάλε τουλάχιστον τα καμπανάκια, είναι η γνώμη μου.
 
Back
Top