Έτσι είναι κύριε Διονύση, έχει αδειάσει το σπίτι. Άρχισα να πλένω και να μαζεύω τα πράγματά του για να σταματήσει και η σκυλίτσα να τον ψάχνει.Πωπω! Ράγισε η καρδιά μου βρε Ζωή!
Ελπίζω να τον φροντίζουν όπως εσύ αν και δεν θα είναι το ίδιο χωρίς τον σουλτάνο στο σπίτι ☹
Aκριβως αυτο, οσο το σκεφτεσαι!Πάντως δεν κατανοώ τη στάση του προηγούμενου ιδιοκτήτη. Δε θέλω ούτε να ξύνω πληγές ούτε να κατηγορήσω τη Ζωή αφού είμαι σίγουρος ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω, αλλά αν τύχαινα εγώ εκεί (έστω και αν δεν ήταν δικός μου ο Σελίμ) ο τύπος θα έμπλεκε σε χοντρό καυγά.
Οσο το σκέφτομαι και περνάει η ώρα μου ανάβουν τα διαόλια μου και με το ζόρι κρατιέμαι να μη γράψω παραπάνω.
Μηπως θα ηταν καλυτερο να σκεφτεις να παρεις εναν αλλο Σελιμ; Εαν ξαναδεις ενα αλλο πουλακι στη θεση του ισως βοηθησει να μην αισθανεσαι ετσι και να πονας τοσο πολυ.
Διονυση εχει δικιο μεν - τπτ δεν προκειται να αντικαταστησει το πουλακι που ειχαμε και 'εφυγε' για καποιο λογο, αλλα μια αλλη ψυχουλα ισως βοηθησει να φυγει ο πονος πιο γρηγορα. Να το αγαπησεις, και να του προσφερεις οτι εχεις παλι, οπως στον Σελιμ.Δεν ξέρω ρε Νεκτάριε, σκέφτομαι όπως ακριβώς η Ζωή και η Σισσυ μας παλιότερα. Δεν είναι "απλά" ένα πουλάκι είναι το συγκεκριμένο πουλακι. Είναι ο Σελίμ. Ο Ερνέστο, το Μαριόνι. Ενας φίλος. Φυσικά και θα αγαπήσεις και άλλο αλλά είναι πραγματικά δύσκολο. Χρειάζεται αρκετός χρόνος.
Προσωπικά θεωρώ πως ευκολότερα ξεπέρασα χαμό δικών μου ανθρώπων απ' ότι θα ξεπεράσω την απώλεια (φτουφτουφτουφτουφτου) του παπαγαλάκου μου. Είναι και στον άνθρωπο ξέρεις αυτό.
Προσωπικά θεωρώ πως ευκολότερα ξεπέρασα χαμό δικών μου ανθρώπων απ' ότι θα ξεπεράσω την απώλεια (φτουφτουφτουφτουφτου) του παπαγαλάκου μου. Είναι και στον άνθρωπο ξέρεις αυτό.
Χριστέ μου! Πόσο κυνικός και άψυχος είναι; Πώς το έκανε αυτό; Αλλά τι ρωτάω...Τον έβγαλε από τα σκουπίδια και μου τον εδωσε.
Είναι πολύ συγκινητικό και αν μου επιτρέπεις, συνάμα λυτρωτικό! Βούρκωσα με αυτό... Τον αποχαιρέτησες αξιοπρεπέστατα και όπως θα ήθελες! Αυτό έχει σημασία και να είναι η παρηγοριά σου, όπως και όλα όσα του προσέφερες!Είχα τουλάχιστον την ευκαιρία να τον χαιρετήσω για τελευταία φορά και να τον θάψω σε ένα παρτέρι με λουλούδια όπως αρμόζει σε έναν σουλτάνο, στον δικό μου σουλτάνο!
Χρησιμοποιούμε τα απαραίτητα cookies για τη λειτουργία του ιστότοπου και προαιρετικά cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία της περιήγησή σας σε αυτόν.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες και διαμορφώστε τις προτιμήσεις σας