Μεσα στον προλοβο; Ανατριχιαζω.. Δεν νομιζω οτι θα μπορουσα. Πως τα καταφερνεις Γιαννη μου;
Κατερίνα ξαφνικά συνειδητοποίησα οτι η μητέρα δεν τάιζε... Πήρα άδεια απο τη δουλειά, τα μικρά ήταν δύο ημερών, πήρα τηλέφωνο σε ενα μαγαζί στην Αθήνα, πήγα αγόρασα τα σύνεργα και την τροφή, μου είπε ο πωλητής να βάζω τη σύριγγα στον πρόλοβο, και με την ψυχή στο στομα γύρισα σκεφτόμενος ότι ή τα ταΐζεις ή τα θάβεις ή τα σκοτώνεις ο ίδιος τρυπωντας τους τον πρόλοβο. Και έτσι έμαθα, αφού διάβασα και λίγα λεπτά τι έπρεπε να κανω. Τα πουλακια ευτυχώς επέζησαν, τα τάιζα γύρω στις 10 ημερες στην αρχή μόνος μου, έπειτα βλέποντας οτι το θηλυκο έβγαινε απο τη φωλιά και τρεφόταν, μαζί με τη μαμά τους, κι ακολούθως εκείνη μόνη της κι εγώ, άντε μια φορα την ημέρα.
Αργότερα, χρειάστηκε να ταΐσω το μικρό καναρινι ενός μέλους μας που είχε ζητήσει βοήθεια μια νύχτα Σαββάτου, το οποίο τελικά δεν επέζησε κι ακολούθως δύο δικά μου μικρά 30 ημερών που ήταν πολυ αδυνατισμένα, εκ οποίων το ενα τελικά κατέληξε απο δεν ξερω τι, μια και η πτηνίατρος δεν μπορουσε να καταλάβει τι μπορει να είχε. Αυτά ήταν και τα πιο δύσκολα γιατι δεν άνοιγαν το στομα με την καμία, αλλά τελικά το ενα το δυνάμωσα ας πουμε, με πάρα πολλή προσπάθεια.
Έκτοτε, έχουν περάσει αρκετά χρονια που δεν χρειάστηκε να ταΐσσω ευτυχώς, εκτός απο πέρυσι που το πιο μικρό μιας γεννάς ήταν πραγματικά πολυ μικρό σε σχέση με τα αδέρφια του που το τσαλαπατουσαν και του έδινα σε καποια φάση μερικές τονωτικές μπουκιές μεχρι να μεγαλωσει λίγο και να φτάσει τους άλλους.
Γενικά, ακούγεται πιο δύσκολο απο ό,τι ειναι, σε πρώτη φάση βέβαια φαίνεται βουνό... Θερμοκρασίες, σκεύη, αραίωση, συχνότητα, ποσότητα, άντε και να μην μπει αέρας στον πρόλοβο, άντε και να τον πατηςεις μαλακά, άντε και να σκουπίσεις με ενα μαλακό νοτισμένο χαρτάκι για να μην μείνουν υπολείμματα και πάθει λοίμωξη κλπ, αλλά μετά απο μερικά ταισματα, νιώθεις κάπως...χαιρεσαι πραγματικά που τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να ανοίγουν το στοματάκι τους μόλις σε βλέπουν. Αδημονεις βέβαια να γίνουν ανεξάρτητα, να τρέφονται μόνα τους και νιώθεις μια χαρά όταν τα καταφέρουν κι ενα μικρό κενό που δεν τους εισαι πια τόσο χρήσιμος όσο πριν, αλλά το κενό αυτο σβήνει πολυ σύντομα.
Μην κωλώσεις λοιπόν αν χρειαστεί, έχε τα απαραίτητα, έχε και κάπου πρόχειρα τις οδηγίες και όλα θα πάνε καλά, τουλάχιστον καλύτερα απο το να τα αφήσεις στην τύχη τους.
