Φροντίδα Το νέο μέλος στην οικογένεια των μπάτζι
- Θεματοθέτης mlt
- Ημερομηνία
Είναι 3-4 ημέρες τώρα που κατάφερα να βρω χρόνο για να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με το μικρό νεοφερμένο.
Παρατήρησα ότι έχει "αδυναμία" στο παιχνίδι του με το καμπανάκι, αυτό που φαίνεται στην συνημμένη φωτογραφία.
Άλλοτε το τραβάει μετά μανίας σαν να θέλει να το ξεριζώσει και άλλοτε χώνει μέσα στο καμπανάκι το κεφαλάκι του.
Ορμώμενος από την "επικοινωνία" που έχω με τον Τιραμόλα, που παρόλον ότι από 3μήνου και πλέον βρίσκεται σε μεγάλο κλουβί και έχει παρέα την Ασπρούλα όταν βάλω το χέρι μου στο κλουβί του και αγγίξω το αγαπημένο του παιχνίδι, έρχεται άφοβα και "παίζουμε" μαζί με αυτό και "παίζει" και με το δάκτυλό μου, σκέφτηκα να κάνω το ίδιο και με το μικρό.
Είδα με ευχαρίστηση ότι αυτή μου η κίνηση απέδωσε καρπούς.
Πράγματι, δεν με φοβάται πλέον.
Ακουμπώντας το μέτωπό μου στα κάγκελα του κλουβιού και ευρισκόμενοι σε απόσταση αναπνοής "παίζουμε" με το καμπανάκι του.
Προς το παρών βέβαια, το χέρι μου είναι έξω από το κλουβί, αλλά δεν βιάζομαι, μου αρκεί προς το παρών. Προχωράω σιγά και κάποια στιγμή θα το βάλω και μέσα.
Αυτά τα γράφω, επειδή ίσως βοηθήσουν και κάποιους άλλους που θέλουν να προχωρήσουν στην εξημέρωση του φίλου τους.
Α ναι, θα το ξεχνούσα!
Είναι πάνω από 10 ημέρες πλέον που σταμάτησε να καταστρέφει τα κάγκελα του κλουβιού του!
Παρατήρησα ότι έχει "αδυναμία" στο παιχνίδι του με το καμπανάκι, αυτό που φαίνεται στην συνημμένη φωτογραφία.
Άλλοτε το τραβάει μετά μανίας σαν να θέλει να το ξεριζώσει και άλλοτε χώνει μέσα στο καμπανάκι το κεφαλάκι του.
Ορμώμενος από την "επικοινωνία" που έχω με τον Τιραμόλα, που παρόλον ότι από 3μήνου και πλέον βρίσκεται σε μεγάλο κλουβί και έχει παρέα την Ασπρούλα όταν βάλω το χέρι μου στο κλουβί του και αγγίξω το αγαπημένο του παιχνίδι, έρχεται άφοβα και "παίζουμε" μαζί με αυτό και "παίζει" και με το δάκτυλό μου, σκέφτηκα να κάνω το ίδιο και με το μικρό.
Είδα με ευχαρίστηση ότι αυτή μου η κίνηση απέδωσε καρπούς.
Πράγματι, δεν με φοβάται πλέον.
Ακουμπώντας το μέτωπό μου στα κάγκελα του κλουβιού και ευρισκόμενοι σε απόσταση αναπνοής "παίζουμε" με το καμπανάκι του.
Προς το παρών βέβαια, το χέρι μου είναι έξω από το κλουβί, αλλά δεν βιάζομαι, μου αρκεί προς το παρών. Προχωράω σιγά και κάποια στιγμή θα το βάλω και μέσα.
Αυτά τα γράφω, επειδή ίσως βοηθήσουν και κάποιους άλλους που θέλουν να προχωρήσουν στην εξημέρωση του φίλου τους.
Α ναι, θα το ξεχνούσα!
Είναι πάνω από 10 ημέρες πλέον που σταμάτησε να καταστρέφει τα κάγκελα του κλουβιού του!
Συνημμένα
Η... Εξημέρωση προχωράει:)
Είτε εγώ είτε η φίλη μου, βάζουμε πλέον το χέρι μας μέσα στο κλουβί, το χαϊδεύουμε στο στήθος του, "παίζουμε" με το ράμφος του και ανεβαίνει άφοβα στο δάκτυλό μας.
Ανυπομονώ να έλθουν οι ημέρες που θα πέσει αρκετά η θερμοκρασία, ώστε να μπορέσω να κλείσω πόρτες και παράθυρα, για να μπορέσω να το βγάλω από το κλουβί του.
Βέβαια μέχρι τότε και από αρχές Αυγούστου, θα έχει μετακομίσει σε διπλάσιο-από αυτό που είναι τώρα-κλουβί.
Πριν λίγες ημέρες, έκανε ακόμη μία σκανδαλιά, που με τρόμαξε αρκετά.
Κάποια στιγμή είδα σε μία γωνία, το χαρτί του πάτου του κλουβιού του, να είναι σαν βαμμένο με κόκκινο-ρόζ χρώμα.
Σκέφτηκα αμέσως πως κάπου είχε κτυπήσει και άρχισα να το ψάχνω από την "κορυφή έως τα νύχια" για κάποια υποτιθέμενη πληγή που όμως δεν βρήκα πουθενά.
Με μία δεύτερη καλύτερη παρατήρηση, κατάλαβα τι είχε συμβεί.
Το ξύλινο, κόκκινο αστεράκι, που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία στο παιχνίδι του, είχε μείνει το μισό. Το είχε ροκανίσει τόσο καλά, που μόνον σαν ψιλή σκόνη φαινότανε πλέον πάνω στο χαρτί.
Έχει περάσει ήδη ένας μήνας από τότε που το έχω και ακόμη δεν έχω καταλάβει το φύλο του. Την μία μου φαίνεται αρσενικό, την άλλη θηλυκό. Πιστεύω πως αρχές Σεπτεμβρίου, θα έχει ξεκαθαρίσει και αυτό το θέμα.
Είτε εγώ είτε η φίλη μου, βάζουμε πλέον το χέρι μας μέσα στο κλουβί, το χαϊδεύουμε στο στήθος του, "παίζουμε" με το ράμφος του και ανεβαίνει άφοβα στο δάκτυλό μας.
Ανυπομονώ να έλθουν οι ημέρες που θα πέσει αρκετά η θερμοκρασία, ώστε να μπορέσω να κλείσω πόρτες και παράθυρα, για να μπορέσω να το βγάλω από το κλουβί του.
Βέβαια μέχρι τότε και από αρχές Αυγούστου, θα έχει μετακομίσει σε διπλάσιο-από αυτό που είναι τώρα-κλουβί.
Πριν λίγες ημέρες, έκανε ακόμη μία σκανδαλιά, που με τρόμαξε αρκετά.
Κάποια στιγμή είδα σε μία γωνία, το χαρτί του πάτου του κλουβιού του, να είναι σαν βαμμένο με κόκκινο-ρόζ χρώμα.
Σκέφτηκα αμέσως πως κάπου είχε κτυπήσει και άρχισα να το ψάχνω από την "κορυφή έως τα νύχια" για κάποια υποτιθέμενη πληγή που όμως δεν βρήκα πουθενά.
Με μία δεύτερη καλύτερη παρατήρηση, κατάλαβα τι είχε συμβεί.
Το ξύλινο, κόκκινο αστεράκι, που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία στο παιχνίδι του, είχε μείνει το μισό. Το είχε ροκανίσει τόσο καλά, που μόνον σαν ψιλή σκόνη φαινότανε πλέον πάνω στο χαρτί.
Έχει περάσει ήδη ένας μήνας από τότε που το έχω και ακόμη δεν έχω καταλάβει το φύλο του. Την μία μου φαίνεται αρσενικό, την άλλη θηλυκό. Πιστεύω πως αρχές Σεπτεμβρίου, θα έχει ξεκαθαρίσει και αυτό το θέμα.
Και όμως...25 Σεπτεμβρίου σήμερα και 3 μήνες ακριβώς από την ημέρα που το πήρα, δεν έχει ξεχωρίσει ακόμη το φύλο του.
Και έχω και ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με αυτό το "αβάπτιστο" ακόμη παπαγαλάκι.
Σε όποιο είδος ταΐστρας του βάλω τα σποράκια του, μέσα σε μισή ώρα πετάει όλα έξω στον πάτο του κλουβιού και αναγκάζομαι να ξαναγεμίζω την ταΐστρα του 5-6 φορές την ημέρα για να μην μείνει νηστικό. Έχω δοκιμάσει όλες τις ταΐστρες του εμπορίου, ακόμη και στην πιο μικρή μπαίνει μέσα και "φτυαρίζει" τα σποράκια προς τα έξω.
Δεν ξέρω πιά τι να κάνω... Θα φαλιρίσω, θα κηρύξω πτώχευση.
Διαβαζωντας ολα τα τελευταια σου μηνυματα ηταν σαν να διαβαζ την ιστορια των δικων μου παπαγαλακιων...
Το προβλημα με το ξυσιμο/γδαρσιμο των καγγελων μπορεσα και εγω να το λεισω με διαφορα παιχνιδια...
Το αλλο ομως προβλημα με την τροφη στο πατωμα ειναι ακομα αλυτο...
Εχω δοκιμασει πολλες διαφορετικες αλλα τπτ...
Βεβαια στα δικα μου υπαρχει και το προβλημα που οταν βαζω μια εξωτερικη μπανουν ολοκληρα μεσα και φοβαμε μην κλειστοθν καμια μερα...
Αναγκαστικα λοιπον γεμιζω και εγω συνεχεια το μπολακι...
ΥΓ:Ειδα εδω στο φορουμ μια εικονα απο μια μεγαλη ταιστρα για τις διακοπες, σε αυτην δεν χωρανε να μπουν και να τα ριξουν ολα γιατι οι σποροι πεφτουν σιγα σιγα, δεν την εχω βρει ομως πουθενα...
Σταύρο, αυτή την ταΐστρα που λές, την έχω.
Την γεμίζεις από πάνω και με το που τρώει το πουλί, πέφτουν στο άνοιγμα νέα σποράκια.
Έχει από κάτω και ένα συρταράκι για τα φλούδια, οπότε λογικά το αδειάζεις όταν γεμίσει.
Αυτή την ταΐστρα του έχω τον τελευταίο καιρό, αλλά το διαβολάκι αφού φάει μερικά σποράκια, βάζει μέσα τα πόδια του και την αδειάζει, με αποτέλεσμα όλη η τροφή του να πηγαίνει στο συρταράκι, μαζί με τα τσόφλια.
Το μόνο που κάνω τώρα είναι να βάζω σε αυτή την ταΐστρα, ίσα-ίσα την ποσότητα που μπορεί να φάει σε μια ημέρα και να αδειάζω το συρταράκι πάλι μέσα στην ταΐστρα.
Αλλά και αυτό επαναλαμβάνεται 5-6 φορές την ημέρα, διότι το διαβολάκι, λες και το κάνει επίτηδες, μόλις με δει να ξαναγεμίζω την ταΐστρα, πάει αμέσως και την ξανααδειάζει.
Την γεμίζεις από πάνω και με το που τρώει το πουλί, πέφτουν στο άνοιγμα νέα σποράκια.
Έχει από κάτω και ένα συρταράκι για τα φλούδια, οπότε λογικά το αδειάζεις όταν γεμίσει.
Αυτή την ταΐστρα του έχω τον τελευταίο καιρό, αλλά το διαβολάκι αφού φάει μερικά σποράκια, βάζει μέσα τα πόδια του και την αδειάζει, με αποτέλεσμα όλη η τροφή του να πηγαίνει στο συρταράκι, μαζί με τα τσόφλια.
Το μόνο που κάνω τώρα είναι να βάζω σε αυτή την ταΐστρα, ίσα-ίσα την ποσότητα που μπορεί να φάει σε μια ημέρα και να αδειάζω το συρταράκι πάλι μέσα στην ταΐστρα.
Αλλά και αυτό επαναλαμβάνεται 5-6 φορές την ημέρα, διότι το διαβολάκι, λες και το κάνει επίτηδες, μόλις με δει να ξαναγεμίζω την ταΐστρα, πάει αμέσως και την ξανααδειάζει.
Υπαρχει περιπτωση το πουλι να αγχωνεται ή να στρεσαρεται απο κατι στο περιβαλλον γυρω του;
ρωταω γιατι πριν 1 μηνα περιπου που χωρισα το ζευγαρι μπατζι το εβαλα στον ιδιο χωρο με τα κονουρακια, το ενα κλουβι απεναντι απο το αλλο, κ διαπιστωσα οτι εκαναν αυτο ακριβως που περιγραφετε με τα σπορια, καθε μερα τα ιδια, ολη η τροφη σκορπια, δεν αφησα να περασουν παρα μονο 2-3 μερες κ απομακρυνα το κλουβι των μπατζι σε αλλο χωρο κ τα πουλια ηρεμησαν
λεω μηπως...
ρωταω γιατι πριν 1 μηνα περιπου που χωρισα το ζευγαρι μπατζι το εβαλα στον ιδιο χωρο με τα κονουρακια, το ενα κλουβι απεναντι απο το αλλο, κ διαπιστωσα οτι εκαναν αυτο ακριβως που περιγραφετε με τα σπορια, καθε μερα τα ιδια, ολη η τροφη σκορπια, δεν αφησα να περασουν παρα μονο 2-3 μερες κ απομακρυνα το κλουβι των μπατζι σε αλλο χωρο κ τα πουλια ηρεμησαν
λεω μηπως...
Όχι Ανατολή, δεν νομίζω να έχει αγχωθεί, καθότι δεν έχει γίνει καμία αλλαγή, ούτε στον περιβάλλοντα χώρο, ούτε στο κλουβί του, άλλωστε συνεχίζει να παίζει με τα παιχνίδια του κάθε ημέρα, όπως έκανε και πριν.
Και αυτή την "λόξα", με την ταΐστρα που του την έχω από διμήνου, την ξεκίνησε περίπου μια εβδομάδα πριν.
Εκτός και αν... Την βλέπει ως εμπόδιο προς την ελευθερία από το κλουβί του, επειδή περίπου μια εβδομάδα πριν, όταν την έβγαλα για να την καθαρίσω, βγήκε από το άνοιγμα και πέταξε στο δωμάτιο. Δυσκολεύτηκα τότε πολύ να το ξαναβάλω μέσα (όταν κουράστηκε πλέον ανέβηκε στην πατήθρα που του έτεινα). Και άλλη μία φορά που του άνοιξα την πόρτα του κλουβιού, πάλι το ίδιο έγινε. Μετά από ώρες κατάφερα να ανέβει στην πατήθρα για να το βάλω μέσα. Είναι πολύ ζόρικο.:)
Παρ όλον ότι ακόμη είναι μικρό σε ηλικία και παρ όλον ότι όταν βάζω το χέρι μου στο κλουβί, ανεβαίνει στο δάκτυλό μου και παίζει μαζί του, διστάζω να το αφήσω να βγει έξω διότι πάει κατ' ευθείαν στο φωτιστικό της οροφής του δωματίου (κρεμαστό σκαφάκι 1,20 μ. με λάμπες φθορίου) που είναι συνδεδεμένο με κλέμενς και λεπτά καλώδια. Δεν θα ήθελα να το χάσω από ηλεκτροπληξία.
Βέβαια δεν μπορεί εύκολα να πάει κοντά στο κλέμενς, συνήθως κάθεται στην αλυσίδα που κρατάει το σκαφάκι από την οροφή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, "κάλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε"
Και αυτή την "λόξα", με την ταΐστρα που του την έχω από διμήνου, την ξεκίνησε περίπου μια εβδομάδα πριν.
Εκτός και αν... Την βλέπει ως εμπόδιο προς την ελευθερία από το κλουβί του, επειδή περίπου μια εβδομάδα πριν, όταν την έβγαλα για να την καθαρίσω, βγήκε από το άνοιγμα και πέταξε στο δωμάτιο. Δυσκολεύτηκα τότε πολύ να το ξαναβάλω μέσα (όταν κουράστηκε πλέον ανέβηκε στην πατήθρα που του έτεινα). Και άλλη μία φορά που του άνοιξα την πόρτα του κλουβιού, πάλι το ίδιο έγινε. Μετά από ώρες κατάφερα να ανέβει στην πατήθρα για να το βάλω μέσα. Είναι πολύ ζόρικο.:)
Παρ όλον ότι ακόμη είναι μικρό σε ηλικία και παρ όλον ότι όταν βάζω το χέρι μου στο κλουβί, ανεβαίνει στο δάκτυλό μου και παίζει μαζί του, διστάζω να το αφήσω να βγει έξω διότι πάει κατ' ευθείαν στο φωτιστικό της οροφής του δωματίου (κρεμαστό σκαφάκι 1,20 μ. με λάμπες φθορίου) που είναι συνδεδεμένο με κλέμενς και λεπτά καλώδια. Δεν θα ήθελα να το χάσω από ηλεκτροπληξία.
Βέβαια δεν μπορεί εύκολα να πάει κοντά στο κλέμενς, συνήθως κάθεται στην αλυσίδα που κρατάει το σκαφάκι από την οροφή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, "κάλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε"
