@Ameli Σε καταλαβαίνω, ρίχνω κλάμα να πνιγεί κόσμος όταν πεθαίνει κάποιο ζώο που φροντίζω, ακόμα κι όταν είναι γάτες της γειτονιάς, ή πολύ ηλικιωμένα/άρρωστα. Ο γάτος της μητερας μου πεθανε όταν ήμουν στην ηλικία σου, έζησε 25 χρόνια και ακόμα νομίζω ότι θα τον δω στην γωνία, πάνε 10 χρόνια από τότε. Και στενοχωριέμαι κάθε φορά που θυμάμαι το Συννεφάκι, ένα μπάτζι που έζησε μόλις δύο χρόνια γιατί είχε εγγενές πρόβλημα στους πνεύμονες. δεν ξέρω αν έχει να κάνει με την ηλικία, όταν αγαπά κανείς ένα πλάσμα που μόνο αγάπη δίνει, είναι πικρό να το χάνει ό,τι ηλικίας και να είναι. Μιας και η χρονιά που πέρασε είχε πολλούς θανάτους στην οικογένεια (8!) πήρα ένα άλμπουν για φωτογραφίες ζώων, και προσπαθώ να βρω φωτογραφίες από όλα μας τα κατοικίδια. Επίσης, μαζεύω τα φτερά της Ίριδας (και της Αυγής όταν έρθει η δική της πτερόρροια) και γιατί είναι πανέμορφα, και για να τις θυμάμαι όταν πεθάνουν.
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν χρειάζεται να αποδεχθείς ότι έφυγαν ακόμα, τα παπαγαλάκια πετάνε μακρές αποστάσεις, οπότε μπορεί να βρεθεί Θεσσαλονίκη, ας πούμε.
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν χρειάζεται να αποδεχθείς ότι έφυγαν ακόμα, τα παπαγαλάκια πετάνε μακρές αποστάσεις, οπότε μπορεί να βρεθεί Θεσσαλονίκη, ας πούμε.