Καλησπέρα στην παρέα και καλό φθινόπωρο να έχουμε!
Όπως θα καταλάβατε από τον τίτλο, την έκανα πάλι την εξυπνάδα μου! Όταν έφυγα για διακοπές άφησα τα πουλάκια μου να τα προσέχει κάποιο πρόσωπο που εμπιστευόμουνα (τρομάρα μου) και γύρισα σήμερα, μετά από σχεδόν 2 μήνες. Για να μην περιπλέξω την κατάσταση με καραντίνες κλπ και ζαλίσω τον άνθρωπο, άφησα στην Αθήνα τα υγιή πουλάκια και πήρα μαζί μου μόνο το άρρωστο.
Μόλις γύρισα, πήγα αμέσως να δω τι κάνουν τα μικρά μου. Η πρώτη εντύπωση; Αφήστε την καλύτερα. Τίγκα στη βρώμα τα κλουβιά και με την πρώτη ματιά βλέπω τη μία φτερούγα του ενός καναρινιού να «κρέμεται». Αρχικά σκέφτηκα ότι θα αλλάζει φτερά και μπορεί να είναι φυσιολογικό και είπα να μη φρικάρω από την αρχή και να μπω στο φόρουμ να ρωτήσω. Είπα «θα τα καθαρίσω και όλα καλά». Να μην τα πολυλογώ, για 4 μεσαία κλουβάκια και 6 πουλιά, καθάριζα από τις 11:38 μέχρι τις 15:46. Αράχνες και κολλημένα φτερά στα προστατευτικά των κλουβιών και κουτσουλιές παντού… Οι αυγοθήκες μούλιαζαν μία ώρα σε βραστό νερό, και οι κουτσουλιές δεν έφευγαν ούτε με σύρμα… Ένα θα σας πω. Για να καθαρίσω τα κάγκελα στον πάτο των κλουβιών τα έτριψα με γυαλόχαρτο (και δεν κάνω πλάκα) και πάλι καθαρά δεν είναι.
Όταν ήρθε η ώρα να καθαρίσω το κλουβί με το πουλί που είχε την κρεμασμένη φτερούγα και τον είδα από κοντά έπαθα εγκεφαλικό! Δεν ήταν μόνο τα φτερά. Τα πόδια του φουκαρά είναι πρησμένα (ένα δάχτυλο στο κάθε πόδι) και μοιάζουν σα να έχουν συρίγγια (δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω). Στο ένα πόδι φαίνεται να έχει 2 «τρύπες» και στο άλλο μία που είναι στο βάθος κόκκινες. Δεν ξέρω αν τρέχουν υγρό ή αίμα ή κάτι άλλο γιατί από τη σύγχυση έτρεξα αμέσως και του έβαλα Epithol και δεν έκατσα να το κοιτάξω προσεκτικά. Τα υπόλοιπα δαχτυλάκια (που δεν έχουν πρηστεί) και τα ποδαράκια του μέχρι πάνω ήταν σαν «ξερά», αφυδατωμένα θα έλεγα, είχαν ασπρίσει κατά κάποιο τρόπο. Οι φωτογραφίες που σας έχω επισυνάψει είναι μετά το Epithol και το πρόβλημα της αφυδάτωσης δε φαίνεται καθόλου. Φαίνεται όμως το πρήξιμο. Τράβηξα και φωτο όλο το πουλί για να δείτε τα φτερά του. Αύριο που θα βγάλω πάλι τα προστατευτικά για να αλλάξω τα νερά θα προσπαθήσω να τραβήξω καλύτερες φωτο.
Ηθικό δίδαγμα: Μην αφήνετε ποτέ τα πουλιά σας σε κάποιον άλλο. Ούτε στη μάνα σας (που λέει ο λόγος). ΠΟΤΕ! Δε λέω ότι αν το είχα μαζί μου δε θα το πάθαινε, αλλά θα το είχα σίγουρα προλάβει πριν καταντήσει σε αυτό το χάλι. Δεν ξέρω πώς μπόρεσα να φανώ τόσο αφελής και να εμπιστευτώ κάποιον άλλο. Αφού ξέρω ότι αν θέλω να γίνει κάτι σωστά πρέπει να το κάνω μόνη μου... Δε θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου...
Λέτε να είναι ακάρεα; Να τον κρατήσω καραντίνα; Να του βάλω Pulmosan; Αντιβίωση; Πραγματικά έχω τρελαθεί… Στο τσακ με ηρέμησε η μάνα μου για να μη βάλω τα κλάματα!
Και το καλό; Όταν ρώτησα αν καθάρισε ο τύπος καθόλου τα κλουβιά μου είπε όχι… ΟΧΙ! 2 μήνες ακαθάριστα τα πουλάκια μου. Και γέλασε κιόλας όταν ρώτησα. Μου είπε «Ε, αν σχηματιζότανε κανένα βουνό από κουτσουλιές που σε λίγο θα ακούμπαγε τον πισινό του πουλιού, θα του έκανα μία «έτσι» να το χαλάσω με το χέρι μου»… Και ο άνθρωπος αυτός έχει πάνω από 30 πουλιά σπίτι του. Ορτύκια, κότες, καναρίνια κλπ…
Όπως θα καταλάβατε από τον τίτλο, την έκανα πάλι την εξυπνάδα μου! Όταν έφυγα για διακοπές άφησα τα πουλάκια μου να τα προσέχει κάποιο πρόσωπο που εμπιστευόμουνα (τρομάρα μου) και γύρισα σήμερα, μετά από σχεδόν 2 μήνες. Για να μην περιπλέξω την κατάσταση με καραντίνες κλπ και ζαλίσω τον άνθρωπο, άφησα στην Αθήνα τα υγιή πουλάκια και πήρα μαζί μου μόνο το άρρωστο.
Μόλις γύρισα, πήγα αμέσως να δω τι κάνουν τα μικρά μου. Η πρώτη εντύπωση; Αφήστε την καλύτερα. Τίγκα στη βρώμα τα κλουβιά και με την πρώτη ματιά βλέπω τη μία φτερούγα του ενός καναρινιού να «κρέμεται». Αρχικά σκέφτηκα ότι θα αλλάζει φτερά και μπορεί να είναι φυσιολογικό και είπα να μη φρικάρω από την αρχή και να μπω στο φόρουμ να ρωτήσω. Είπα «θα τα καθαρίσω και όλα καλά». Να μην τα πολυλογώ, για 4 μεσαία κλουβάκια και 6 πουλιά, καθάριζα από τις 11:38 μέχρι τις 15:46. Αράχνες και κολλημένα φτερά στα προστατευτικά των κλουβιών και κουτσουλιές παντού… Οι αυγοθήκες μούλιαζαν μία ώρα σε βραστό νερό, και οι κουτσουλιές δεν έφευγαν ούτε με σύρμα… Ένα θα σας πω. Για να καθαρίσω τα κάγκελα στον πάτο των κλουβιών τα έτριψα με γυαλόχαρτο (και δεν κάνω πλάκα) και πάλι καθαρά δεν είναι.
Όταν ήρθε η ώρα να καθαρίσω το κλουβί με το πουλί που είχε την κρεμασμένη φτερούγα και τον είδα από κοντά έπαθα εγκεφαλικό! Δεν ήταν μόνο τα φτερά. Τα πόδια του φουκαρά είναι πρησμένα (ένα δάχτυλο στο κάθε πόδι) και μοιάζουν σα να έχουν συρίγγια (δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω). Στο ένα πόδι φαίνεται να έχει 2 «τρύπες» και στο άλλο μία που είναι στο βάθος κόκκινες. Δεν ξέρω αν τρέχουν υγρό ή αίμα ή κάτι άλλο γιατί από τη σύγχυση έτρεξα αμέσως και του έβαλα Epithol και δεν έκατσα να το κοιτάξω προσεκτικά. Τα υπόλοιπα δαχτυλάκια (που δεν έχουν πρηστεί) και τα ποδαράκια του μέχρι πάνω ήταν σαν «ξερά», αφυδατωμένα θα έλεγα, είχαν ασπρίσει κατά κάποιο τρόπο. Οι φωτογραφίες που σας έχω επισυνάψει είναι μετά το Epithol και το πρόβλημα της αφυδάτωσης δε φαίνεται καθόλου. Φαίνεται όμως το πρήξιμο. Τράβηξα και φωτο όλο το πουλί για να δείτε τα φτερά του. Αύριο που θα βγάλω πάλι τα προστατευτικά για να αλλάξω τα νερά θα προσπαθήσω να τραβήξω καλύτερες φωτο.
Ηθικό δίδαγμα: Μην αφήνετε ποτέ τα πουλιά σας σε κάποιον άλλο. Ούτε στη μάνα σας (που λέει ο λόγος). ΠΟΤΕ! Δε λέω ότι αν το είχα μαζί μου δε θα το πάθαινε, αλλά θα το είχα σίγουρα προλάβει πριν καταντήσει σε αυτό το χάλι. Δεν ξέρω πώς μπόρεσα να φανώ τόσο αφελής και να εμπιστευτώ κάποιον άλλο. Αφού ξέρω ότι αν θέλω να γίνει κάτι σωστά πρέπει να το κάνω μόνη μου... Δε θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου...
Λέτε να είναι ακάρεα; Να τον κρατήσω καραντίνα; Να του βάλω Pulmosan; Αντιβίωση; Πραγματικά έχω τρελαθεί… Στο τσακ με ηρέμησε η μάνα μου για να μη βάλω τα κλάματα!
Και το καλό; Όταν ρώτησα αν καθάρισε ο τύπος καθόλου τα κλουβιά μου είπε όχι… ΟΧΙ! 2 μήνες ακαθάριστα τα πουλάκια μου. Και γέλασε κιόλας όταν ρώτησα. Μου είπε «Ε, αν σχηματιζότανε κανένα βουνό από κουτσουλιές που σε λίγο θα ακούμπαγε τον πισινό του πουλιού, θα του έκανα μία «έτσι» να το χαλάσω με το χέρι μου»… Και ο άνθρωπος αυτός έχει πάνω από 30 πουλιά σπίτι του. Ορτύκια, κότες, καναρίνια κλπ…
Σχετικά με τα πόδια και τη φτερούγα του πουλιού ας μιλήσουν οι καναρινάδες, αν και με την έπιθολ πιστεύω ότι θα κάνεις δουλειά.
Σκέψου τα δόλια τα πουλιά που είναι και ευαίσθητα στα ρεύματα. Και πες ότι τα κάνω όλα αυτά και φτάνω Πάρο. Πρέπει να ξαναγίνει όλη η διαδικασία από την αρχή για να πάω Νάξο. Και πάλι να αγοραστούν καινούρια κλουβιά, και μετά να ξαναγυρίσω Πάρο, και μετά ξανά Πειραιά. Μιλάμε για 4 ταξίδια.
