Έχει κάνει τρομερές αλλαγές. Πλεον συζούμε αρμονικά. Δεν πλησιάζει το παράθυρο, την μπύρα την γλύφει γύρο γύρο που είναι παγωμένη και δεν κάνει ποτέ κίνηση να ανέβει προς την πάνω πλευρά, μασουλάει τα καλώδια αλλά αν τα τυλίξω με κάποιο ρούχο για λίγες μέρες μετά δεν ξαναπηγαίνει σε αυτά τα καλώδια, κάνει μπάνιο κάθε κυριακή (όλες τις άλλες μέρες προσέχει ακόμη κι όταν πίνει νερό μην "καθαριστεί" έστω και λίγο. Δεν ξέρω πως προέκυψε αυτή η συνήθεια αλλά εδώ και 2.5 εβδομάδες που κάθε πρωί του βάζω την μπανιέρα, δεν μπαίνει μέσα ακόμη κι αν βάλω παιχνίδια. Κάθε Κυριακή όμως λες και μετράει τις μέρες δεν βγαίνει από την μπανιέρα και τέλος η ζήλια έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Εκεί που ζήλευε και το έδειχνε με ένα απλό δαγκωμα, πλέον με το που θα ξαπλώσω με την Δέσποινα, έρχεται και κάθεται ακριβώς στο σημείο που ακουμπάει το κεφάλι της η δέσποινα στον ώμο μου και την πέφτει για ύπνο. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι λέω στην Δέσποινα πως στους δύο τρίτος δεν χωράει. Για τρίτη όμως δεν θα υπήρχε πρόβλημα και εκεί αρχίζει η γκρίνια χα χα.