@Tony Forpus Έδωσα και αληθινό παράδειγμα.
Γενικά Κακομεταχείριση πτηνων απο pet shops
- Θεματοθέτης Ameli
- Ημερομηνία
Τέλος παντων δεν χρειάζεται να γίνεται κριτική για το τι πιστευει ο καθένας. Πιστευω αυτό γουστο μου και καπέλο μου, πιστεύετε το άλλο, επίσης. Όλες οι γνώμης είναι δεχτες. Έπειτα το θέμα δεν ήταν αυτό αλλά πήγε μακριά η βαλίτσα.. Καλο σας βράδυ.
Tony Forpus
PB Supporter
ianos
PB Supporter
Η φύση είναι "ένας οργανισμός" περίπλοκος και δυναμικός υπό την έννοια ότι εξελίσσεται με όλα τα όντα που περιέχει, συμπεριλαμβανομένων και των άψυχων. Η γήινη φύση είναι μέρος του σύμπαντος και το σύμπαν οδεύει προς αύξηση της εντροπίας (αύξηση της αταξίας), αλλά η ζωή, η ύπαρξη δλδ, χαρακτηρίζεται από οργάνωση και επομένως μείωση της εντροπίας. Τα δύο αυτά όσο αντικρουόμενα κι αν φαίνονται συνυπάρχουν αρμονικά, μια και η ζωή αποτελεί μέρος της φύσης. Η φύση είναι σκληρή, μια και ο ένας ανταλλάσσει ενέργεια με τον άλλον, κυρίως καταναλώνοντας (τρώγοντας τον άλλον) και επίσης η ισορροπία έμβιων (αλλά και άβιων) υπάρξεων είναι δυναμική. Π.χ. αν λιώσουν οι πάγοι στη Σιβηρία (νομίζω) θα εκλυθεί μεγάλη ποσότητα αερίου που θα εντείνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου με εκτεταμένες πυρκαγιές με αποτέλεσμα την επί μακρόν συσκότιση του πλανήτη και τη μεταβολή της ατμόσφαιρας σε βαθμό που θα εκλείψει η πλειονότητα των ζωντανών οργανισμών, φυτικών και ζωικών, και αυτό θα σημάνει μια από τις πολλές καταστροφές που έχει υποστεί ο πλανήτης μας. Ο άνθρωπος μεταβάλλει τη φύση, αλλά αποτελεί και μέρος αυτής, παράγωγό της με άλλα λόγια. Ο κάστορας επίσης μεταβάλλει τμήμα του οικοσυστήματός του, δημιουργώντας φράγματα. Είδη έχουν εξαφανιστεί, εμφανιστεί, εξελιχθεί, οικοβιότοποι έχουν διαταραχθεί, καταστραφεί, αντικατασταθεί από άλλους, και όλα είναι μία δυναμική ισορροπία. Η Μεσόγειος θάλασσα δεν θυμάμαι πόσες φορές και για πόσα χρόνια (άπειρα) υπήρξε ξηρά.
Η ελευθερία, κατ' εμέ είναι το ύψιστο ιδανικό. Φυσικά είμαι άνθρωπος και μπορώ να το σκεφτώ, το έχω διδαχθεί σαν τέτοιο. Αλλά παραμένει ιδανικό και άπιαστο διότι στη ζωή σου δίδονται επιλογές και κάθε μία από αυτές σε βγάζει σε άλλο δρόμο. Και το νόημα της ζωής πολλοί έχουν αποπειραθεί να το προσδιορίσουν, αλλά ακόμα δεν έχει βρεθεί. Δεν είναι και δεν μου φαίνεται και πολύ ελεύθερο να πρέπει να πεθάνω από την πείνα γιατί δεν βρίσκω τροφή, αν είμαι αρπακτικό δλδ, και προφανώς δεν μου φαίνεται καθόλου ελεύθερο να μην μπορώ να γεράσω γιατί κάποιος θηρευτής θα με φάει στο πέρασμα του χρόνου, όσο θα πέφτουν οι δυνάμεις μου. Μου ακούγεται ελεύθερο να πετάω στους αιθέρες, να κολυμπώ στους ωκεανούς, να μπορώ να παίρνω το αεροπλάνο όποτε μου καπνίσει για να πάω π.χ. στο νησί του Πάσχα ΣΚ (δεν νομίζω ότι πάει αεροπλάνο εκεί). Με άλλα λόγια δεν είναι μόνο θέμα επιλογών, διαδρομών, κλπ, είναι και ζήτημα ορίων. Και... άλλο το ιδανικό και τελείως διαφορετικό η αντικειμενική, έστω πρόσκαιρη πραγματικότητα. Είναι φρικτό όντως να στειρώνεις αδέσποτες ή / και δεσποζόμενες γάτες, αλλά εξίσου αποτρόπαιο είναι να βλέπεις τα άρρωστα / κακοζωισμένα / ανάπηρα περιφερόμενα πτώματα στους δρόμους. Αν ήμουν ένα από αυτά, ή αν ήμουν το περιστέρι που δεν μπορούσε να πετάξει γιατί ήταν προφανώς άρρωστο, ναι, θα προτιμούσα να είμαι δεσποζόμενο ζώο συντροφιάς, αν ήμουν ο επί έτους δεμένος σκύλος στο κτήμα, θα προτιμούσα να με πατήσει αυτοκίνητο 3 μήνες μετά την απελευθέρωσή μου.
Η ανθρωπιά είναι ένα... ανθρώπινο δημιούργημα. Είναι ζήτημα συνείδησης, διδασκαλίας, πολιτισμικό χαρακτηριστικό ομάδων, έχει άπειρες ερμηνείες και πρακτικές εκδηλώσεις, έχει να κάνει με τη συνείδηση, την όποια συνείδηση έχει αναπτύξει ο καθένας, και επιτάσσει να πράξουμε το ιδανικό στο βαθμό που είναι δυνατό... αν μπορούμε να πάρουμε ένα μέτρο κλουβί για το πουλάκι συντροφιάς που έχουμε, το παίρνουμε, αν αντέχουμε οικονομικά μόνο στα 30 εκατοστά, ε, τότε αυτό χρησιμοποιούμε όταν έχουμε βρει το πουλάκι άρρωστο, αδύναμο κλπ, αλλά τα 30 εκατοστά δεν είναι επειδή δεν μας φτάνουν τα συνολικά χρήματα που έχουμε να διαθέσουμε για να πάρουμε και το πουλάκι και το κλουβί... ας μην έχουμε πουλάκι τότε. Αλλά όλα αυτά είναι σχετικά και ζητήματα συνείδησης. Κι αν ο πλανήτης γίνει έρημος, ε, δεν θα είμαστε εκεί για να αναρωτηθούμε...
(Δεν ξέρω, διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, ένιωσα τη διάθεση να ακροβατήσω στη θεματολογία αλλά και στο περιεχόμενο του νήματος).
Η ελευθερία, κατ' εμέ είναι το ύψιστο ιδανικό. Φυσικά είμαι άνθρωπος και μπορώ να το σκεφτώ, το έχω διδαχθεί σαν τέτοιο. Αλλά παραμένει ιδανικό και άπιαστο διότι στη ζωή σου δίδονται επιλογές και κάθε μία από αυτές σε βγάζει σε άλλο δρόμο. Και το νόημα της ζωής πολλοί έχουν αποπειραθεί να το προσδιορίσουν, αλλά ακόμα δεν έχει βρεθεί. Δεν είναι και δεν μου φαίνεται και πολύ ελεύθερο να πρέπει να πεθάνω από την πείνα γιατί δεν βρίσκω τροφή, αν είμαι αρπακτικό δλδ, και προφανώς δεν μου φαίνεται καθόλου ελεύθερο να μην μπορώ να γεράσω γιατί κάποιος θηρευτής θα με φάει στο πέρασμα του χρόνου, όσο θα πέφτουν οι δυνάμεις μου. Μου ακούγεται ελεύθερο να πετάω στους αιθέρες, να κολυμπώ στους ωκεανούς, να μπορώ να παίρνω το αεροπλάνο όποτε μου καπνίσει για να πάω π.χ. στο νησί του Πάσχα ΣΚ (δεν νομίζω ότι πάει αεροπλάνο εκεί). Με άλλα λόγια δεν είναι μόνο θέμα επιλογών, διαδρομών, κλπ, είναι και ζήτημα ορίων. Και... άλλο το ιδανικό και τελείως διαφορετικό η αντικειμενική, έστω πρόσκαιρη πραγματικότητα. Είναι φρικτό όντως να στειρώνεις αδέσποτες ή / και δεσποζόμενες γάτες, αλλά εξίσου αποτρόπαιο είναι να βλέπεις τα άρρωστα / κακοζωισμένα / ανάπηρα περιφερόμενα πτώματα στους δρόμους. Αν ήμουν ένα από αυτά, ή αν ήμουν το περιστέρι που δεν μπορούσε να πετάξει γιατί ήταν προφανώς άρρωστο, ναι, θα προτιμούσα να είμαι δεσποζόμενο ζώο συντροφιάς, αν ήμουν ο επί έτους δεμένος σκύλος στο κτήμα, θα προτιμούσα να με πατήσει αυτοκίνητο 3 μήνες μετά την απελευθέρωσή μου.
Η ανθρωπιά είναι ένα... ανθρώπινο δημιούργημα. Είναι ζήτημα συνείδησης, διδασκαλίας, πολιτισμικό χαρακτηριστικό ομάδων, έχει άπειρες ερμηνείες και πρακτικές εκδηλώσεις, έχει να κάνει με τη συνείδηση, την όποια συνείδηση έχει αναπτύξει ο καθένας, και επιτάσσει να πράξουμε το ιδανικό στο βαθμό που είναι δυνατό... αν μπορούμε να πάρουμε ένα μέτρο κλουβί για το πουλάκι συντροφιάς που έχουμε, το παίρνουμε, αν αντέχουμε οικονομικά μόνο στα 30 εκατοστά, ε, τότε αυτό χρησιμοποιούμε όταν έχουμε βρει το πουλάκι άρρωστο, αδύναμο κλπ, αλλά τα 30 εκατοστά δεν είναι επειδή δεν μας φτάνουν τα συνολικά χρήματα που έχουμε να διαθέσουμε για να πάρουμε και το πουλάκι και το κλουβί... ας μην έχουμε πουλάκι τότε. Αλλά όλα αυτά είναι σχετικά και ζητήματα συνείδησης. Κι αν ο πλανήτης γίνει έρημος, ε, δεν θα είμαστε εκεί για να αναρωτηθούμε...
(Δεν ξέρω, διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, ένιωσα τη διάθεση να ακροβατήσω στη θεματολογία αλλά και στο περιεχόμενο του νήματος).
