Χθες το απόγευμα έχασα το τελευταίο μου καναρινάκι, το είχα σχεδόν μία δεκαετία. Δυστυχώς δεν επήλθε λόγω γήρατος το μοιραίο, αλλά την ώρα που ήταν στην ταϊστρα του το αποκεφάλισε ένα κοράκι.. Το κορμάκι του έμεινε στην ταϊστρα και το κεφαλάκι στον πάτο του κλουβιού. Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου για αυτό που συνέβη.. Ήταν καναρίνι-επιστήμονας, φιλαράκι μας, το παίρναμε στο χέρι και έτριβε το μυτάκι του στο δάχτυλό μας, μας "μιλούσε". Και ξαφνικά το σπίτι μας βουβάθηκε.. Και ξέρω ότι μόνο όσοι μοιράζονται την ίδια αγάπη καταλαβαίνουν τον πόνο της απώλειας (και ειδικά μιας τόσο ανατριχιαστικής και οδυνηρής για το πουλάκι), γιατί οι υπόλοιποι το μόνο που λένε είναι "εδώ συμβαίνουν χειρότερα, για το καναρίνι στενοχωριέστε;".
Καλό ταξίδι Αστερίσκο μου, see you in the next life..
Καλό ταξίδι Αστερίσκο μου, see you in the next life..