Γενικά Καλό ταξίδι Αστερία μου

Nikoletta

PB Member
Εγγραφή
12 Μαϊ 2008
Μηνύματα
727
Πόλη
Άλιμος
Χθες το απόγευμα έχασα το τελευταίο μου καναρινάκι, το είχα σχεδόν μία δεκαετία. Δυστυχώς δεν επήλθε λόγω γήρατος το μοιραίο, αλλά την ώρα που ήταν στην ταϊστρα του το αποκεφάλισε ένα κοράκι.. Το κορμάκι του έμεινε στην ταϊστρα και το κεφαλάκι στον πάτο του κλουβιού. Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου για αυτό που συνέβη.. Ήταν καναρίνι-επιστήμονας, φιλαράκι μας, το παίρναμε στο χέρι και έτριβε το μυτάκι του στο δάχτυλό μας, μας "μιλούσε". Και ξαφνικά το σπίτι μας βουβάθηκε.. Και ξέρω ότι μόνο όσοι μοιράζονται την ίδια αγάπη καταλαβαίνουν τον πόνο της απώλειας (και ειδικά μιας τόσο ανατριχιαστικής και οδυνηρής για το πουλάκι), γιατί οι υπόλοιποι το μόνο που λένε είναι "εδώ συμβαίνουν χειρότερα, για το καναρίνι στενοχωριέστε;".
Καλό ταξίδι Αστερίσκο μου, see you in the next life..
 
Κι εγώ λυπάμαι, πολύ λυπάμαι και σκάω από τη στενοχώρια μου. Κάποια στιγμή είχα αρχίσει να ψάχνω πώς θα θωρακίσω τα κλουβιά, τότε που ακόμα είχα πτηνά, αλλά τελικά δεν το έκανα ποτέ, παρά μόνο είχα κάλυπτρο για το πάνω μέρος των κλουβιών. Το χρεώνω αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό μου αυτό που έγινε
 
Πολύ λυπάμαι για το συμβάν ☹
Για το άτυχο πουλάκι αλλά και για την δική σου αναστάτωση. Έχω ζήσει πολλές απώλειες και πάντα είναι οδυνηρές και δεν έχει σημασία αν αφορούν ανθρώπους ή ζωάκια. Δέκα χρόνια σχέση είναι μια ζωή.
Αναπόφευκτες οι σκέψεις σου αλλά μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου. Το λάθος και η αμέλεια είναι στην ανθρώπινη φύση.
Εύχομαι να ηρεμήσεις γρήγορα.
 
Νικολέττα μου κι εγώ λυπάμαι πολύ! Καταλαβαίνω πως νιώθεις! Πρόσφατα έχασα και εγώ ένα από τα καναρινάκια μου από ασθένεια... ☹ Και εμένα μου έχει σκοτώσει αρπακτικό καναρίνι, όπως και γάτες! Το θέαμα είναι πολύ τραγικό... Το μόνο που θα σου πω είναι ότι ο Αστερίσκος σου είχε μία πολύ όμορφη ζωή και ήταν ευτυχισμένος και τυχερός που ήρθε στα χέρια σου! Αυτό να σκέφτεσαι! 10 χρόνια μαζί σου και έφυγε ευτυχισμένος! Ξέρω πως ό,τι και να σου πω ο πόνος δε φεύγει... Ο χρόνος όμως είναι γιατρός! Πραγματικά λυπάμαι! ☹
 
Μαρία και Αλίκη, σας ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση. Αλλά είμαι απαράδεκτη, αφού γνώριζα για τέτοιου είδους περιστατικά που ποτέ δεν ασχολήθηκα με υπευθυνότητα, να φτιάξω μια ειδική κατασκευή και να τα προστατέψω.. Τα περισσότερα πουλάκια που είχα πέθαναν από αρρώστιες, όπως και ο παπαγάλος μου. Ένα καναρινάκι και ένα μικρό Budgerigar άνοιξαν το κλουβί και έφυγαν (άρα προφανώς έπεσαν κι εκείνα θύματα αρπακτικών). Είμαι απαίσια νομίζω, μόνο και που διαβάζω αυτά που έγραψα νευριάζω με τον εαυτό μου. Πάντα τους έδινα όλη μου την αγάπη και υπέρμετη φροντίδα, πάντω κάτω από τέντα, ανάμεσα σε φυτά κλπ κλπ. Και όταν μου αρρώσταιναν αναρωτιόμουν πώς άλλοι τα έχουν "πεταμένα" μονίμως σε ένα μπαλκόνι, στο ίδιο σημείο, σχεδόν χωρίς να έρχονται σε επαφή μαζί τους και ζουν περισσότερο. Τώρα έχω να σκέφτομαι και αυτό το τραγικό συμβάν. Είναι πολύ άδικο για το Αστερίνι μου
 
  • Like
Αντιδράσεις: Joy
Λυπάμαι για τον χαμό του μικρού σας φίλου Νικολέττα και καταλαβαίνω τη στεναχώρια σας, κρίμα...
 
Ευχαριστώ για την συμπαράσταση Sissy.. Η στενοχώρια είναι για το άδοξο τέλος του και για την εγκληματική, τελικά, αμέλειά μου που δεν του θωράκισα το κλουβί όπως έπρεπε
 
άνθρωποι είμαστε Νικολέττα μου και κάνουμε λάθη...ίσως από τον πραγματικά άδικο χαμό του μικρού σου φίλου και με τη συζήτηση που κάνουμε, κάποιο άλλο μέλος αυτού του φόρουμ να προλάβει το κακό...
 
Χθες το απόγευμα έχασα το τελευταίο μου καναρινάκι, το είχα σχεδόν μία δεκαετία. Δυστυχώς δεν επήλθε λόγω γήρατος το μοιραίο, αλλά την ώρα που ήταν στην ταϊστρα του το αποκεφάλισε ένα κοράκι.. Το κορμάκι του έμεινε στην ταϊστρα και το κεφαλάκι στον πάτο του κλουβιού. Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου για αυτό που συνέβη.. Ήταν καναρίνι-επιστήμονας, φιλαράκι μας, το παίρναμε στο χέρι και έτριβε το μυτάκι του στο δάχτυλό μας, μας "μιλούσε". Και ξαφνικά το σπίτι μας βουβάθηκε.. Και ξέρω ότι μόνο όσοι μοιράζονται την ίδια αγάπη καταλαβαίνουν τον πόνο της απώλειας (και ειδικά μιας τόσο ανατριχιαστικής και οδυνηρής για το πουλάκι), γιατί οι υπόλοιποι το μόνο που λένε είναι "εδώ συμβαίνουν χειρότερα, για το καναρίνι στενοχωριέστε;".
Καλό ταξίδι Αστερίσκο μου, see you in the next life..
ποσο σε καταλαβαινω, καλο του ταξιδι, εγω ακομη εχω αδειο και πεντακαθαρο το κλουβι του ευδοκιμου
 
Ηλία ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Είναι πάρα πολύ οδυνηρό. Κι όσο βλέπω έξω τον ήλιο, τόσο πιο χάλια νιώθω. Ήταν πολύ χαρούμενο πλασματάκι και είχε ξεπεράσει αρκετά προβλήματα, είχε τρομερή θέληση να ζήσει. Εγώ φταίω
 
Ευχαριστώ Δημήτρη.. Χάνει τις λιακαδούλες του, αν και ήταν τόσο καλή ψυχούλα που και με την βροχή χαιρόταν.. Το "παράδοξο" είναι πως ο Αστερίας μου ήταν το μοναδικό ζωάκι που απέκτησα από συνοικιακό pet shop/ανθοπωλείο και εκείνο που έζησε πιο πολύ απ' όλα και ήταν και πολύ καλό πουλί, από όλες τις απόψεις. Εκείνο με είχε διαλέξει, είχε έρθει έξω έξω στο κλουβάκι του και έκανε πάνω κάτω την ουρίτσα του. Μου είχε κάνει εντύπωση, ήταν και λίγο στρουμπουλούλης τότε κ τον πήρα χωρίς δισταγμό, παρόλο που υπήρχαν πιο "εντυπωσιακά" κλπ κλπ. Τον αγαπούσα πάρα πολύ και μαζί με τον Σάκη μου (τον άγγλο Budgerigar μου) ήταν τα μοναδικά πτηνά που έγιναν μέλη της οικογενείας μας στ'αλήθεια. Τα άλλα καναρινάκια που είχα ποτέ δε μας συνήθισαν κλπ, παρόλο που ασχοληθήκαμε εξίσου μαζί τους. Μου λείπεις Αστεροσίνι μου.. ☹
 
  • Like
Αντιδράσεις: jk21
Ηλία ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Είναι πάρα πολύ οδυνηρό. Κι όσο βλέπω έξω τον ήλιο, τόσο πιο χάλια νιώθω. Ήταν πολύ χαρούμενο πλασματάκι και είχε ξεπεράσει αρκετά προβλήματα, είχε τρομερή θέληση να ζήσει. Εγώ φταίω

Νικολέττα αυτές οι στιγμές είναι πάντα οι πιο δύσκολες,...

όταν έχεις αναπτύξει μια σχέση που λίγοι εκτός του χώρου μπορούν να καταλάβουν..

Όμως εδώ όλοι σε νιώθουν...

Μακάρι να πάνε όλα καλά και είμαι πρόθυμος να σου χαρίσω εγώ ένα "νέο" φιλαράκι. :)
 
Ηλία, Γιώργο και Παναγιώτη, σας ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση. Ηλία, ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σου, όταν νιώσω έτοιμη αλλά και σίγουρη ότι θα το φροντίσω όπως πραγματικά πρέπει, και εφόσον η προσφορά ισχύει ακόμα, θα σε ενημερώσω.
Χθε έβλεπα το κουτάκι με τις τροφούλες του, τα ποτιστράκια του, όλα του και τον έψαχνα στην πολυθρόνα δίπλα από το παράθυρο όπου βάζαμε το κλουβί κάθε απόγευμα έως το πρωί ή όταν έκανε κρύο, κακοκαιρία κλπ. Μου έχει στοιχίσει αφάνταστα πολύ..
 
Back
Top