Αυτό με την άμμο, και ιδιαίτερα επειδή είναι καινούργιο το υπόστρωμα, το σκέφτηκα κι εγώ. Δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Δυστυχώς δεν έχω να της δώσω κάτι. Την επόμενη φορά που θα είμαι στην Ελλαδα πρέπει να εφοδιαστώ με κάποια βασικά πράγματα.
Προς το σούρουπο ζωντάνεψε πάλι η Φατμέ. Δε θα έλεγα ότι είναι καλύτερα από χθες το βράδυ, απλά χθες ήταν πιο τρομακτικό το θέαμα γιατί ήταν καινούργιο.
Θα την αφήσω τις επόμενες μέρες στον κλιματιζόμενο χώρο να δω πώς θα εξελιχθεί. Κανονικά θα έπρεπε να αφαιρέσω τη φωλιά, αλλά επειδή τη χρησιμοποιεί και ως στήριγμα, λέω να την αφήσω.
Τη δυστοκία την ψιλοαποκλείουμε θα έλεγα. 24ωρο έκλεισε και θα είχαμε άλλα πλέον αν ήταν πράγματι δυστοκία. Γενικά επειδή πάει 1 μέρα και κάτι τώρα, περισσότερο σε κρίση χρόνιας αρρώστια μου κάνει παρά σε κάτι άλλο.
Παρά ταύτα πριν νυχτώσει την έπιασα και την έβρεξα στην κοιλιά μήπως υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα. Περιττό να σας πω ότι ήταν πολύ πιο πανικοβλημένη από ότι συνήθως. Δεν μπόρεσα πάντως να αισθανθώ αν υπήρχε κάποιο αυγό μέσα της. Σας παραθέτω και μια φωτό αν καταλάβετε κάτι από την κοιλιά της. Εμένα δε μου φαίνεται ύποπτη.
Και έχουμε και ενα νέο στοιχείο. Το μεσημέρι μας έπιασε ισχυρή αμμοθύελλα. Αν δεν τα είχα πάει μέσα στο θερμενόμενο δωμάτιο, η Φατμέ με το βεβαρημένο ιστορικό στο αναπνευστικό μπορεί και να μην τα κατάφερνε με την αμμοθύελλα. Αυτές οι αμμοθύελλες δεν έρχονται από το ένα λεπτό στο άλλο. Μπορεί η Φατμέ επειδή ενδεχομένως να είναι και πιο ευάλωτη να είχε την ενόχληση νωρίτερα. Δεν το αποκλείω καθόλου. Άλλωστε παλαιότερα, στη μεταλουργία και στη σηραγγοποίηση, στις εκσκαφές στα υπόγεια εργοτάξια χρησιμοποιούσαν καναρίνια για να καταλάβουν αν υπάρχει κίνδυνος για τον άνθρωπο από αυξημένη συγκέντρωση βλαβερών ουσιών στην ατμόσφαιρα. Με το που πέθαιναν τα καναρίνια, ήξεραν οι εργάτες ότι πρέπει να βγουν στην επιφάνεια.
Εννοείται ότι το καλύτερο θα ήταν να την πήγαινα στον γιατρό. Εδώ δεν νομίζω ότι θα βοηθούσε όμως. Ξέρουν τόσα λίγα για καναρίνια, γιατί απλά δεν υπάρχουν και πολλά. Και ενδεχομένως τα λίγα που υπάρχουν δε θα τα πηγαίνουν στο γιατρό μάλλον. Ειναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρο το Τελ Αβίβ έχω πάει σε καμιά δεκαριά πετ σοπ και πουθενά δεν μπόρεσα να βρω πέλλετς για καναρίνια. Τα μισά δεν είχαν καν τροφή για καναρίνια. Αυτά που είχαν, είχαν 1, άντε βαριά 2 μάρκες. Επίσης ο κτηνίατρος που θα πάρεις τηλέφωνο θα σου πει αν βλέπει πτηνά ή όχι. Αν έχει ξαναδεί καναρίνι όμως δε θα στο πει. Και πολύ πιθανόν να πας και να μην είναι έμπειρος. Όπως μου συνέβει ήδη με τη γιατρό την τελευταία φορά. Καλή ήταν, γλυκήτατη ήταν, είχε κάποιες εγκυκλωπεδικές γνώσεις για καναρίνια, αλλά τα δικά μου πρέπει να ήταν τα πρώτα καναρίνια που είχε δει σαν γιατρός, θα έλεγα.
Και να σας πω και κάτι ωραίο για το τέλος. Όσο την παρακολουθούσα μέσω βίντεο όλη τη μέρα. Όλο το χρόνο όσο ήταν στο πάτωμα σε άσχημη κατάσταση, στο άλλο μισό της ζευγαρώστρας, ο Μπομπ ήταν επίσης στο πάτωμα, κάπου κοντά στο χώρισμα πάντα. Πιο ζωντανός βέβαια και όλο και κάτι τσιμπολογούσε, πηγαινοερχόταν δεξιά αριστερά, αλλά δεν πετούσε, στις πατήθρες δεν ανέβαινε. Μόνο όταν ανέβαινε αυτή επάνω καθε 5-10 λεπτά, ανέβαινε κι αυτός. Το παρατήρησα μία, το παρατήργσα δύο... στην τρίτη λέω δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι γλυκήτατο όμως; Πρέπει και αυτά να έχουν κάποια συμπάθεια με άλλα άτομα του είδους τους.