Μαρία Καλ.
PB New Member
Σε ευχαριστώ πολύ Φοίβος, λυπάμαι κι εγώ με τη σειρά μου για την δική σου απώλεια μιας και καταλαβαινόμαστε απόλυτα... μακάρι να ήταν για πάντα μαζί μας...
ilie mp όσον αφορά την ερώτησή σου δεν με πειράζει να απαντήσω με την έννοια ότι είναι μία ευχάριστη ανάμνηση. Ήταν καλοκαίρι και ήμαστε στο χωριό μας διακοπές (αν θυμάμαι καλά πριν καμιά 8αριά χρόνια). Επειδή η αυλή μας έχει κληματαριά και είχαμε πάντα την αντίληψη ότι είναι καλύτερα να είναι ελεύθεροι κι όχι σε κλουβί, τους ψαλιδίζαμε τα φτερά (με οδηγίες κτηνιάτρου φυσικά) και τους αφήναμε πάνω στην κληματαριά να βολτάρουν. Ο Φοίβος καθόταν ήσυχος σε μία ακρούλα ενώ ο Άλεξ την είχε εξερευνήσει όλη και φυσικά είχε φάει όλο τον κορμό ... Μετά από αρκετές μέρες τα φτερά του Άλεξ όμως μεγάλωσαν και χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε.. αυτός ωστόσο πήγαινε συστηματικά και καθόταν στο πιο ψηλό κλαρί. Μια μέρα, ήταν οι γονείς μου και τον παρατηρούσαν από το ταρατσάκι της αυλής. Και τον έβγαλαν φωτογραφία έτσι ωραίος που ήταν. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα έδωσε ένα σάλτο και πέταξε σαν το γεράκι...
Ακόμα θυμάμαι μες στον ύπνο μου να ακούω την μαμά μου να φωνάζει "Έφυγε το πουλί!".. Σηκωθήκαμε άρον άρον κατεβήκαμε στα χωράφια και τον ψάχναμε μέχρι το βράδυ, χωρίς καμία τύχη. Το βράδυ ήταν εφιαλτικό με τη μεριά του Άλεξ άδεια. Το επόμενο πρωί ξανά στο ψάξιμο χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μέχρι που σκεφτήκαμε να κουβαλήσουμε μαζί μας και τον Φοίβο με το κλουβί. Κι εκεί στα χωράφια φαίνεται ο Φοίβος αμέσως τον αντιλήφθηκε και άρχισε να κράζει... Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο Άλεξ και προσγειώθηκε στο κλουβί του Φοίβου και καταφέραμε και τον πιάσαμε... Αυτά...
ilie mp όσον αφορά την ερώτησή σου δεν με πειράζει να απαντήσω με την έννοια ότι είναι μία ευχάριστη ανάμνηση. Ήταν καλοκαίρι και ήμαστε στο χωριό μας διακοπές (αν θυμάμαι καλά πριν καμιά 8αριά χρόνια). Επειδή η αυλή μας έχει κληματαριά και είχαμε πάντα την αντίληψη ότι είναι καλύτερα να είναι ελεύθεροι κι όχι σε κλουβί, τους ψαλιδίζαμε τα φτερά (με οδηγίες κτηνιάτρου φυσικά) και τους αφήναμε πάνω στην κληματαριά να βολτάρουν. Ο Φοίβος καθόταν ήσυχος σε μία ακρούλα ενώ ο Άλεξ την είχε εξερευνήσει όλη και φυσικά είχε φάει όλο τον κορμό ... Μετά από αρκετές μέρες τα φτερά του Άλεξ όμως μεγάλωσαν και χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε.. αυτός ωστόσο πήγαινε συστηματικά και καθόταν στο πιο ψηλό κλαρί. Μια μέρα, ήταν οι γονείς μου και τον παρατηρούσαν από το ταρατσάκι της αυλής. Και τον έβγαλαν φωτογραφία έτσι ωραίος που ήταν. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα έδωσε ένα σάλτο και πέταξε σαν το γεράκι...
Ακόμα θυμάμαι μες στον ύπνο μου να ακούω την μαμά μου να φωνάζει "Έφυγε το πουλί!".. Σηκωθήκαμε άρον άρον κατεβήκαμε στα χωράφια και τον ψάχναμε μέχρι το βράδυ, χωρίς καμία τύχη. Το βράδυ ήταν εφιαλτικό με τη μεριά του Άλεξ άδεια. Το επόμενο πρωί ξανά στο ψάξιμο χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μέχρι που σκεφτήκαμε να κουβαλήσουμε μαζί μας και τον Φοίβο με το κλουβί. Κι εκεί στα χωράφια φαίνεται ο Φοίβος αμέσως τον αντιλήφθηκε και άρχισε να κράζει... Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο Άλεξ και προσγειώθηκε στο κλουβί του Φοίβου και καταφέραμε και τον πιάσαμε... Αυτά...
Τελευταία επεξεργασία από moderator: