Όταν τον πήρα Σίσσυ μου ήταν σχεδόν 3 μηνών...
Και έζησε μαζί μου, αν θυμάμαι καλά 7 μήνες...
Γενικά Παραδείγματα-στοιχεία του ιδιαίτερου χαρακτήρα των Parrotlets
- Θεματοθέτης Sissy
- Ημερομηνία
Και έζησε μαζί μου, αν θυμάμαι καλά 7 μήνες...
ErnestoTheParrotlet
PB Member
Εχουν πανέμορφα χρώματα και αθώο, γλυκό βλέμμα ακόμα και την ωρα που σου γδέρνουν το τομάρι 
Είναι όμως τρομερά αγαπησιάρικα και ποτέ δε μπορείς να τους θυμώσεις. Δεν είναι ας πούμε "κλοουν" όπως είναι άλλα είδη αλλά θα έλεγα έχουν το "βρεττανικό" φλεγματικό χιούμορ.
[automerge]1558428900[/automerge]
Δε νομίζω τίθεται θέμα "επίθεσης" καθώς και αυτά που κάνει ο Ερνέστο και η Ταμού δεν τα αξιολογώ ως επιθέσεις αλλά ως δικά μου λάθη. Για παράδειγμα όποτε έτρωγα τσιμπια ναι μεν τα άφηνα αλλά μου ξέφευγε ένα γελιο (και ακόμα το κάνω) καθώς και όταν τα μάλωνα γέλαγα. Εχουν ξεκάθαρα συνδυάσει τις τσιμπιές που μου κόβουνε ή τις "επιθέσεις" που μου κάνουν με την καλή μου διάθεση (ε, δε μπορώ όταν βλέπω ενα ψειράκι να μου ορμάει στις παντόφλες γελάω).
Στη Νόρα για παράδειγμα που έχει συγκρατηθεί πιο πολύ σε τέτοιες συμπεριφορές σπάνια κανουν "επιθεσούλες". Αλλωστε είτε είναι νευριασμένα, είτε σε φάση "επίθεσης" αρκεί να προτάξω το δάκτυλο για να έρθουν με σκυμμμένο κεφάλι για χάδια.
Σε τρίτους (την πεθερά μου,τον πατέρα μου, τους φίλους μας,τεχνικούς που έρχονται στο σπίτι, ντελιβεράδες κτλ) δεν έχουν επιτεθεί ποτέ. Ο Ερνέστο κουρνιάζει επάνω τους με τη μία και η Ταμου τους φοβάται ακόμα και παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς από κάποιο κλαδάκι.
Είναι όμως τρομερά αγαπησιάρικα και ποτέ δε μπορείς να τους θυμώσεις. Δεν είναι ας πούμε "κλοουν" όπως είναι άλλα είδη αλλά θα έλεγα έχουν το "βρεττανικό" φλεγματικό χιούμορ.
[automerge]1558428900[/automerge]
Δε νομίζω τίθεται θέμα "επίθεσης" καθώς και αυτά που κάνει ο Ερνέστο και η Ταμού δεν τα αξιολογώ ως επιθέσεις αλλά ως δικά μου λάθη. Για παράδειγμα όποτε έτρωγα τσιμπια ναι μεν τα άφηνα αλλά μου ξέφευγε ένα γελιο (και ακόμα το κάνω) καθώς και όταν τα μάλωνα γέλαγα. Εχουν ξεκάθαρα συνδυάσει τις τσιμπιές που μου κόβουνε ή τις "επιθέσεις" που μου κάνουν με την καλή μου διάθεση (ε, δε μπορώ όταν βλέπω ενα ψειράκι να μου ορμάει στις παντόφλες γελάω).
Στη Νόρα για παράδειγμα που έχει συγκρατηθεί πιο πολύ σε τέτοιες συμπεριφορές σπάνια κανουν "επιθεσούλες". Αλλωστε είτε είναι νευριασμένα, είτε σε φάση "επίθεσης" αρκεί να προτάξω το δάκτυλο για να έρθουν με σκυμμμένο κεφάλι για χάδια.
Σε τρίτους (την πεθερά μου,τον πατέρα μου, τους φίλους μας,τεχνικούς που έρχονται στο σπίτι, ντελιβεράδες κτλ) δεν έχουν επιτεθεί ποτέ. Ο Ερνέστο κουρνιάζει επάνω τους με τη μία και η Ταμου τους φοβάται ακόμα και παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς από κάποιο κλαδάκι.
Το καθε πουλι εχει τον δικο του χαρακτηρα οπως οι ανθρωποι, εχουν καποια στοιχεια κοινα κ καποιες ιδιαιτεροτητες που κανει το καθενα ξεχωριστο! Οι παπαγαλοι εχουν κ τις συμπαθειες τους!
[automerge]1558462773[/automerge]
Μιλάμε για ένα μωρό Εύα μου, από εμπειρία θα πω πως μετά τον χρόνο+ μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα για τον χαρακτήρα τους.
*Σίγουρα δεν θυμώνουμε ποτέΕχουν πανέμορφα χρώματα και αθώο, γλυκό βλέμμα ακόμα και την ωρα που σου γδέρνουν το τομάρι
Είναι όμως τρομερά αγαπησιάρικα *και ποτέ δε μπορείς να τους θυμώσεις. Δεν είναι ας πούμε "κλοουν" όπως είναι άλλα είδη αλλά **θα έλεγα έχουν το "βρεττανικό" φλεγματικό χιούμορ.
Δε νομίζω τίθεται θέμα "επίθεσης" καθώς και αυτά που κάνει ο Ερνέστο και η Ταμού δεν τα αξιολογώ ως επιθέσεις αλλά ως ***δικά μου λάθη. Για παράδειγμα όποτε έτρωγα τσιμπια ναι μεν τα άφηνα αλλά ***μου ξέφευγε ένα γελιο (και ακόμα το κάνω) καθώς και όταν τα μάλωνα γέλαγα. Εχουν ξεκάθαρα συνδυάσει τις τσιμπιές που μου κόβουνε ή τις "επιθέσεις" που μου κάνουν με την καλή μου διάθεση (ε, δε μπορώ όταν βλέπω ενα ψειράκι να μου ορμάει στις παντόφλες γελάω).
**Εύστοχος χαρακτηρισμός!
***Δικά σου τα
λάθη Διονύση μου, εδώ ισχύει... Το παιδί, το σκυλί σου, να προσθέσουμε και τον παπαγάλο σου, όπως τα μάθεις!Τάκη μου όλα όσα ανέφερες ισχύουν και είναι σωστά. Ως είδος όμως χαρακτηρίζεται από τις έντονες εναλλαγές διάθεσης, όπως ξαφνική νευρικότητα, τάση για τσακωμούς κτλ κτλ
Η νοημοσύνη τους είναι μεγάλη και αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα ως προς τον χειρισμό των καταστάσεων που δημιουργούνται από τη μια στιγμή στην άλλη
Το σκέφτηκα και αυτό...Αλλά ο Ντανιέλ όμως είναι έτσι από μωρό... Και τώρα είναι δύο χρονών...
Τα...
παλαβιάρικα συνήθως είναι έτσι από μωρά, αλλά και τα ήσυχα αλλάζουν μεγαλώνοντας. Υπάρχουν όμως οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα... Πχ Όπως ο Κάρλο, ήταν ήρεμος από μωρό και παρέμεινε μεγαλώνοντας.
παλαβιάρικα συνήθως είναι έτσι από μωρά, αλλά και τα ήσυχα αλλάζουν μεγαλώνοντας. Υπάρχουν όμως οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα... Πχ Όπως ο Κάρλο, ήταν ήρεμος από μωρό και παρέμεινε μεγαλώνοντας.Αχ Σίσσυ μου, είναι δύσκολα πουλιά παρόλο που είναι τοσοδούλια...Τα...
Όμως, ποτέ μα ποτέ δεν θα μετάνιωνα γι'αυτήν την επιλογή μου.
Είναι ΕΡΩΤΕΣ.
είναι πολύ έρωτες ρε παιδιά
Ζόρικοι έρωτες, γι αυτό είναι αξεπέραστοι!
ζιζι
PB Known Member
Εγώ για να πω την αμαρτία μου έχω έρωτα με τα τσουλούφια..
Η αλήθεια είναι όμως ότι δενεσαι και αγαπάς οποιοδήποτε πτηνό φροντίζεις.
Η αλήθεια είναι όμως ότι δενεσαι και αγαπάς οποιοδήποτε πτηνό φροντίζεις.
Παθων και εγω παιδια με την Μια!
Χθες ηταν η καλυτερη μερα με κεχρι στο χερι αψογη! Ουτε μια τσιμπια σκετη γλυκα! Σημερα τα ιδια πραγματα εκανα εφαγα κανα δυο καλες!
Και το αλλο το καλο εκει που παιζει με το παιχνιδι της μεσα σε δευτερόλεπτο παει τσαμπουκαλεμενη και του φωναζει και το τσιμπαει!
Χθες ηταν η καλυτερη μερα με κεχρι στο χερι αψογη! Ουτε μια τσιμπια σκετη γλυκα! Σημερα τα ιδια πραγματα εκανα εφαγα κανα δυο καλες!
Και το αλλο το καλο εκει που παιζει με το παιχνιδι της μεσα σε δευτερόλεπτο παει τσαμπουκαλεμενη και του φωναζει και το τσιμπαει!
Κλασσική, η ζοχάδα τους από τη μια στιγμή στην άλλη. Δημιουργούν καβγά για... αναζωογόνηση! 
fortunatos
PB Known Member
Γίγαντες σε όλες τις εκφάνσεις.
ζιζι
PB Known Member
Τέλειο
Anthi00
PB New Member
- Εγγραφή
- 24 Απρ 2019
- Μηνύματα
- 61
Νομίζω ότι τα parrotlet συγκεκριμένα τσιμπάνε πολλές φορές χωρίς να έχουν τάση επίθεσης( το λέω εμπειρικά βλέποντας τα δικά μου). Πριν από μερικές μέρες με είχε πειράξει ένα σαπούνι και ήταν τα χέρια μου κοκκινισμένα. Το παρατήρησαν τα γλυκά μου πουλάκια και δεν ξεκολλούσαν απ,τα χέρια μου. Δε με πονούσαν όμως.. Το έκαναν νομίζω επειδή έβλεπαν κάτι που τους κέντριζε το ενδιαφέρον, όπως μια ελιά σε ένα μέρος του σώματος που μπορεί να ξεχωρίσουν κλπ
[automerge]1559762722[/automerge]
Αντίστοιχα, το parrotlet του αδερφού μου που τον λάτρευε πριν το χάσουμε (δεν έχω ξαναδεί παπαγάλο τόσο αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη του), δεν είχε άλλη ασχολία πέρα από το να τον τσιμπάει στο χέρι σε σημείο που μάτωνε συνέχεια κι αυτό αργότερα έπαιζε στα σημεία που υπήρχε πληγή. Πάλι όμως δεν το έκανε επιθετικά γιατί το είχα δει πολλές φορές να επιτίθεται με μανία σε κάποιον άγνωστο που προσπαθούσε να το πλησιάσει οπότε μπορούσα να καταλάβω τη διαφορά του τσιμπήματος. Νομίζω ότι γενικώς αρέσεο το τσίμπημα στα συγκεκριμένα πουλαρίνια
[automerge]1559762722[/automerge]
Αντίστοιχα, το parrotlet του αδερφού μου που τον λάτρευε πριν το χάσουμε (δεν έχω ξαναδεί παπαγάλο τόσο αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη του), δεν είχε άλλη ασχολία πέρα από το να τον τσιμπάει στο χέρι σε σημείο που μάτωνε συνέχεια κι αυτό αργότερα έπαιζε στα σημεία που υπήρχε πληγή. Πάλι όμως δεν το έκανε επιθετικά γιατί το είχα δει πολλές φορές να επιτίθεται με μανία σε κάποιον άγνωστο που προσπαθούσε να το πλησιάσει οπότε μπορούσα να καταλάβω τη διαφορά του τσιμπήματος. Νομίζω ότι γενικώς αρέσεο το τσίμπημα στα συγκεκριμένα πουλαρίνια
Τελευταία επεξεργασία:
Τα παραδείγματα που αναφέρεις Ανθή, έχουν σχέση με περιέργεια και περιποίηση:)
Όταν θέλουν να δαγκώσουν το κάνουν μια χαρά!
Όταν θέλουν να δαγκώσουν το κάνουν μια χαρά!
ErnestoTheParrotlet
PB Member
Το έχω ξαναγράψει κάπου αλλά μιας και ανοίξαμε θέμα για τα αγγελικά διαόλια που λέγονται πάροτλετ να το γράψω κι εδώ.
Το δάγκωμά τους είναι καμιά φορά αφόρητο. Ισως πιο επώδυνο ακόμα και απο μερικούς μεγαλύτερους παπαγάλους. Ομως δαγκώνουν για πάρα πολλούς λόγους.
Η μικρή στην αρχή είχε συνδυάσει το δάγκωμα με το χάδι. Μου έκοβε μια δαγκωνια που θα έκανε και δεινόσαυρο να αναστενάξει και μετά έσκυβε την κεφάλα της να τη χαϊδέψω. Με την αποτροπή και το κόψιμο του χαδιού το ξεπεράσαμε και αυτό, αν και το κάνει που και που για να "τσεκάρει".
Επίσης ο Ερνέστο δαγκώνει αλλά όχι για να σε πονέσει. Πλεον ξέρει και ελέγχει τη δύναμη του δαγκώματος του. Εμένα με δαγκώνει για να παίξουμε (εχουμε ένα παιγνίδι που "σκοτώνει" το χέρι μου το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει, και το κυνηγάει παντού, δαγκώνοντας όμως "χαδιάρικα"). Η μόνη περίπτωση να με δαγκώσει είναι αν σηκώσω φωνή είτε στη Νόρα είτε στην Ταμού.
Προστάτης των γυναικών του σπιτιού ο μικρός.
Το δάγκωμά τους είναι καμιά φορά αφόρητο. Ισως πιο επώδυνο ακόμα και απο μερικούς μεγαλύτερους παπαγάλους. Ομως δαγκώνουν για πάρα πολλούς λόγους.
Η μικρή στην αρχή είχε συνδυάσει το δάγκωμα με το χάδι. Μου έκοβε μια δαγκωνια που θα έκανε και δεινόσαυρο να αναστενάξει και μετά έσκυβε την κεφάλα της να τη χαϊδέψω. Με την αποτροπή και το κόψιμο του χαδιού το ξεπεράσαμε και αυτό, αν και το κάνει που και που για να "τσεκάρει".
Επίσης ο Ερνέστο δαγκώνει αλλά όχι για να σε πονέσει. Πλεον ξέρει και ελέγχει τη δύναμη του δαγκώματος του. Εμένα με δαγκώνει για να παίξουμε (εχουμε ένα παιγνίδι που "σκοτώνει" το χέρι μου το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει, και το κυνηγάει παντού, δαγκώνοντας όμως "χαδιάρικα"). Η μόνη περίπτωση να με δαγκώσει είναι αν σηκώσω φωνή είτε στη Νόρα είτε στην Ταμού.
Προστάτης των γυναικών του σπιτιού ο μικρός.
