.. Απο προσωπικη εμπειρία θα σου πω οτι μια τελικη εικονα του χαρακτηρα και της συμπεριφορας του πουλιου θα την δεις στον χρονο και μετα.
Στα δύο χρόνια, από τη δική μου εμπειρία, αν και οι χαρακτήρες γεννιόνται, ελάχιστα αλλάζουν.σε ανθρώπους και ζώα κατά την άποψή μου
πχ ο Μάριος σχεδόν ποτέ δεν ήθελε χάδια, ενώ ο Κάρλο ναι.
. Όταν την βγάζω έξω το μόνο που κάνουμε είναι ότι της αλλάζω δάχτυλα και μετά την βάζω στο playground. Τι άλλο να κάνω για να μην βαριόμαστε ούτε εγώ αλλά ούτε και αυτή; Ευχαριστώ
Να της μιλάς να της εξηγείς, να της δείχνεις, να της γνωρίζεις νέα πράγματα, ότι θα έκανες σ΄ένα παιδί...
Ξημερώματα σήμερα περιμένοντας να μπούμε στο φέρυ, έβγαλα τον Πέπερ από το κλουβί, του μιλούσα και του έδειχνα την θάλασσα, τα φορτηγά που περίμεναν, τις βάρκες.
Οι περισσότεροι θα με πέρασαν για
παλαβωμένη, εγώ όμως έχοντας εμπειρία και πλήρη επίγνωση του πόσο αντιλαμβάνονται (όσο τ΄αντιμετωπίζεις ως ίσους), μπορώ ν΄αναγνωρίσω την περιέργεια για τις νέες εικόνες, τη άμεση συμμετοχή στην εμπειρία που αποκτούν και τελικά τη χαρά τους γι΄αυτές τις νέες εμπειρίες (με φωνούλες και κελαηδήματα). Η εξοικείωση, η κοινωνικοποίηση, η αντίληψη, αναπτύσσονται και με ''αυτού του είδους'' την επαφή και όχι μόνο με τις μιμήσεις ή πχ το..έλα, κάτσε, σήκω κτλ κτλ