Γενικά Πώς είμαστε σίγουροι ότι το καναρίνι μας είναι τιμπράδο;

Να ρωτήσω κάτι. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι πβς το καναρινάκι μας είναι τιμπράδο;
Αν φοράει κλειστό δαχτυλίδι από το οποίο προκύπτει ο κωδικός του εκτροφέα τιμπράντος και τα αρχικά του σωματείου, στο οποίο είναι εγγεγραμμένος.
 
@Κίτσο καναρίνι μου ο μοναδικός τρόπος που υπάρχει είναι να έχει κριθεί ή να κριθεί σε έναν από τους επίσημους διαγωνισμούς που γίνονται στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.
Με την παιδεία που έχουμε στην Ελλάδα αυτή είναι η λύση
 
Καλησπέρα.
Gianni δεν έχω καταλάβει κάτι, τα καναρίνια Timbrado είναι ράτσα η ειναί τίτλος ανάλογα με τον τρόπο που κελαϊδή το καναρίνι;
Για να σας δώ τώρα Τιμπραντάδες. :D Κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτή η ερώτηση.Μπράβο Παύλο!
 
Το καναρίνι timbrado
δημιουργήθηκε από Ισπανούς εκτροφείς οι οποίοι διασταύρωσαν το άγριο καναρίνι από τις Κανάριες Νήσους με άγρια ωδικά πτηνά της φύσης αλλά και με κοινά καναρίνια.
Σκοπός των Ισπανών εκτροφέων ήταν να δημιουργήσουν ένα καναρίνι φωνής για αυτό και οι διασταυρώσεις που έκαναν είχαν σαν μοναδικό σκοπό το τραγούδι και όχι το χρώμα του πουλιού. Έτσι μετά από πολύχρονες προσπάθειες σταθεροποιήθηκε η ράτσα στη σημερινή της μορφή.
Εξωτερικά διακρίνεται από το πλήρες φτέρωμα του το οποίο σφίγγετε καλά στο σώμα με σφιχτά φτερά που διπλώνουν μεταξύ τους ελαφρώς στις άκρες χωρίς να σγουραίνουν πουθενά.
Το κεφάλι είναι μεσαίου μεγέθους το οποίο στηρίζεται σε σχετικά μακρύ λαιμό, σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Τα μάτια έχουν ζωηρό μαύρο, γκρι και καφετί χρώμα.. Το πολύ μεγάλο κεφάλι, με υπερβολικό φτέρωμα και τα κόκκινα μάτια, δείχνει την μη καθαρότητα της ράτσας.
Το Σώμα έχει μορφή που λεπταίνει προς τις άκρες ερχόμενο σε αρμονία με το λαιμό και την ουρά, η οποία βρίσκεται σε ευθεία γραμμή με το σώμα μοιάζοντας αυτή του χελιδονιού. Τα πόδια είναι λεπτά και κοντά και στέκονται σε γωνία. Τα πόδια που στέκονται ευθεία δείχνουν την μη καθαρότητα της ράτσας. Το χρώμα στα Τιμπράντο εμφανίζεται ζωηρό και διαμορφώνεται από δύο χρωστικές ουσίες, τη μελανίνη και την έλλειψη χρώματος. Έτσι τα καναρίνια μπορεί να είναι πράσινα, γκρίζα, σκούρο καφέ, κίτρινα με σκούρο καφετί άσπρο ή κίτρινο. Επίσης παρατηρείται και η ανάμιξη των χρωμάτων μελανίνης και έλλειψης χρώματος στο φτέρωμά σε διαφορετικές αναλογίες. Τα πουλιά που παρουσιάζουν έλλειψη χρώματος με πορτοκαλί ή κόκκινο δεν είναι δεκτά.
Ως καναρίνι φωνής διαγωνιζόμενο βαθμολογείται σύμφωνα με τις παρακάτω κατηγορίες από90 έως 100 βαθμούς πρώτη κατηγορία, από82 έως 89 βαθμούς δεύτερη κατηγορία και από70 έως 81 βαθμούς τρίτη. Υπάρχουν δυο τρόποι βαθμολόγησης της FOE και της FOCDE. Από τη COM πλέον χρησιμοποιείτε αυτό της FOCDE.
1.Τα “Classics“, λέγονται κλασικά γιατί ήταν τα πουλιά που πρώτα αναγνωρίστηκαν ως η ράτσα ισπανικά τιμπράντο από την παγκόσμια ορνιθολογική ομοσπονδία (COM). Τα κλασσικά τιμπράντο έχουν το συνεχόμενο και μεγαλύτερο ρεπερτόριο.

2.Τα “Floreados” τραγουδούν περισσότερο τις μη συνεχόμενες νότες (“floreos”,slow water…), λιγότερο τις ημι-συνεχόμενες (clucks, semicontinuos water…) και καθόλου τις συνεχόμενες νότες (timbres or rolled variations).

3.Τα “Intermediate” κάτι μετάξι των “Classics” και “Floreados”.
Μεσογειακού ταμπεραμέντου καναρίνι το Τιμπράντο λοιπόν, ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του έλληνα εκτροφέα γεγονός που κάνει στις μέρες μας όλο και περισσότερους να ασχολούνται με την εκτροφή και κατοχή του ως οικόσιτο.
 
Ωραία η ιστορική αναδρομή, αλλά η συζήτηση μπορεί να έχει ενδιαφέρον μόνον ΑΝ απαντηθεί σαφώς η ερώτηση. Ειναι ράτσα; ή τίτλος; ΠΡΩΤΑ απαντάμε σ' αυτή την ερώτηση και έπειτα τεκμηριώνουμε την γνώμη μας. Αν είναι ράτσα πρέπει να έχει εκ γενετοίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την διαφοροποιούν απο παραπλήσιες ΟΜΟΙΕΣ της. Αν υπάρχουν τέτοια, πρέπει να απαριθμηθούν ένα - ένα και ταυτόχρονα δίπλα να υπάρχει η διαφοροποίηση απο τα παρδαλά ή μελανινικά ΚΟΙΝΑ καναρίνια, έτσι ώστε τα νέα παιδιά σαν τον Παύλο που μπαίνουν στο χόμπυ και τους αρέσει το κελάηδημα των καναρινιών, να γνωρίζουν τα ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ και να μη φτάνουν στο σημείο να ρωτούν για την "καθαρότητα" ή μη του πουλιού που αγόρασαν. 😉
 
Ωραία η ιστορική αναδρομή, αλλά η συζήτηση μπορεί να έχει ενδιαφέρον μόνον ΑΝ απαντηθεί σαφώς η ερώτηση. Ειναι ράτσα
Προφανώς και είναι ράτσα αναγνωρισμένη από όλες τις παγκόσμιες ομοσπονδίες το γράφω και παραπάνω .
Όπως περιγράφονται και κάποια χαρακτηριστικά που το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα καναρίνια.
Ίσως δεν το διάβασες προσεκτικά.
 
Για τους τύπους, να αναφέρουμε ότι το κείμενο που παρέθεσε ο Γιάννης είναι δημοσιευμένο σε καμιά δεκαριά τιμπραντομπλόγκς και έτσι δεν είναι γνωστό, τουλάχιστον σε μένα ποιος είναι ο συντάκτης του προκειμένου να παραθέσω την πηγή.
 
Εδώ και πολλά-πολλά χρόνια έχω μάθει να διαβάζω και μάλιστα σωστά. Το ό,τι συμμετέχουν σαν ξεχωριστό είδος-ποικιλία καναρινιών φωνής δεν το αμφισβητεί κανείς. " Είναι γνωστόν τοις πάσι ". Αν μένουμε σ' αυτό, μάλλον δεν χρειάζεται καμμιά συνέχεια στην κουβέντα.
-Ας έλθουμε τώρα στην ουσία. Αν το κείμενο περιγράφει χαρακτηριστικά ΤΙΜΠΡΑΔΟΣ που το κάνει να ξεχωρίζει απο τα άλλα θα πρέπει να είσαι σε θέση Γιάννη, να ξεχωρίσεις με βεβαιότητα δυο καναρίνια (Κοινό-Τιμπράδο) ΧΩΡΙΣ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙΑ απλά και μόνον βλέποντάς τα και συγκρίνοντας τα εξωτερικά. Αναρωτιέμαι μπορείς; και φυσικά δεν πάει μόνο σ' εσένα η ερώτηση, αλλά σε όλους όσους... Αν πάλι αφήσουμε κατα μέρος τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και πάμε στα φωνητικά προσόντα των Τιμπράδος.Αυτό το σημείο που τα κάνει πράγματι να ξεχωρίζουν απο άλλα καναρίνια και μάλιστα και απο τα άλλα αυτής της κατηγορίας φωνής. Αλήθεια ένα Τιμπραδο μπορεί να ξεχωρίσει απο την φωνή του ανάμεσα σε 1000 κανάρια που κελαηδούν,όπως το κάνει εύκολα ένα Χάρζ ή ένα Μαλινουά ;
Υ. Γ Πριν επανέλθω,θα περιμένω και απο άλλα παιδιά να δώ αν υπάρχει πράγματι ενδιαφέρον για σχόλια πάνω σ' αυτά τα ερωτηματικά
 
@mgerom Από εμένα τουλάχιστον υπάρχει μεγάλο ενδιαφερον για τη συγκεκριμένη κουβέντα. Δεν κρύβω πως πολλές φορές είχα μπει σε διαδικασία να κάνω παρόμοιες σκέψεις ακούγοντας καναρίνι τιμπραντο με χαρτιά σε σχέση με το δικό μου κοινό καναρινακι. Σίγουρα εγώ προσωπικά, με το άπειρο αυτι μου, οι μόνες διάφορες που καταλάβαινα ήταν πως το τιμπραντο είχε πιο δυνατό «οξύ» κελάηδημα, αλλά φωνή όχι και τόσο διαφορετική από αυτή που έπιανε το καναρίνι μου, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του ρεπερτορίου του. Με λίγα λόγια, ακούγοντας ένα τιμπραντο από μπαλκονι και ένα Μαλινουα από μπαλκονι, το δεύτερο σίγουρα θα το καταλάβαινα, το πρώτο μάλλον όχι.
Ίσως χρειάζεται πιο εκπαιδευμένο αυτι και τα σχόλιά μου να είναι άκυρα, γι’αυτο το λόγο θα ήθελα να συνεχιστεί η συζήτηση, γιατί πρόκειται για ερωτήματα που έχω κάνει στον εαυτό μου, αλλά θεωρώντας τα ανόητα δεν τόλμησα να ρωτησω.
 
Ίσως χρειάζεται πιο εκπαιδευμένο αυτι και τα σχόλιά μου να είναι άκυρα
Δεν είναι καθόλου άκυρα. Χρειάζεται πολύ εκπαιδευμένο αυτί διότι καλείται να αναγνωρίσει ή να κρίνει φωνές οι οποίες δεν είναι καν αυτό που λέμε χαρακτηριστικές.

Αλήθεια ένα Τιμπραδο μπορεί να ξεχωρίσει απο την φωνή του ανάμεσα σε 1000 κανάρια που κελαηδούν,όπως το κάνει εύκολα ένα Χάρζ ή ένα Μαλινουά ;
Νομίζω πως το ευρύ κοινό των φίλων των καναρινιών δεν θα μπορέσει να διακρίνει ένα τιμπράντο αν το ακούσει να κελαηδά πίσω από την πλάτη του.

Προσωπικά, δεν συμπάθησα ποτέ αυτά τα πουλιά. Βασικά δεν μου φταίνε σε τίποτα τα πουλάκια, απλά στη συνείδησή μου δεν πήραν ποτέ θέση ως καναρίνια φωνής. Θεωρώ ότι είναι μια μόδα η οποία ξεκίνησε λόγω της πολύ καλής προώθησης του "προϊόντος" στην αρχή και της διατήρησής της λόγω των καλών διασυνδέσεων στα ανώτατα και ανώτερα κλιμάκια των οργανώσεων των εκτροφέων.

Αργά ή γρήγορα αυτή η μόδα θα εκπέσει και θα έρθει πάλι η στιγμή των κανονικών καναρινιών φωνής και ιδιαίτερα των waterslager (μαλινουά) που είναι και η μεγάλη μου αδυναμία.

Βεβαίως, αυτή είναι απλά μια ακόμη άποψη, όπως είναι και υποκειμενικό το τι θεωρεί κάποιος ξεχωριστό, χαρακτηριστικό, ιδιαίτερο ή όμορφο σε αυτά που ακούει ή βλέπει. Ο χρόνος θα δείξει.
 
Ας μιλήσω λοιπόν για τον εαυτό μου.
Ασχολούμαι μόνο τρία χρόνια ως μέλος συλλόγου με τα timbrado.
Έχω κάνει σεμινάρια έχω μετέχει σε δύο διαγωνισμούς και έχω συζητήσει με παιδιά (φίλους πλέον) που είναι στο χώρο πολλά χρόνια με αρκετές σημαντικές επιτυχίες.
Με αρκετά ικανοποιητικό ποσοστό επιτυχίας μπορώ να ξεχωρίσω ένα timbrado από τη σωματοδομή του.
Όσο αφορά το τραγούδι είναι εύκολο να το ξεχωρίσει κάποιος όχι ανάμεσα σε 1000 αλλά και σε 1.000.000 κοινά καναρίνια.
Για να μην παρεξηγηθω ένα κακό φωνητικά timbrado (τέτοια πουλιά έχουν και διακινούν οι περισσότεροι) πραγματικά είναι ακουστικά χειρότερο από ένα κοινό.

Timbrado πρώτης ή δεύτερης βαθμίδας ξεχωρίζουν όπως και να το κάνουμε.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω το παρακάτω βίντεο και ας μου πει ποιος δε θα ξεχωρίσει το τραγούδι ανάμεσα σε άλλα καναρίνια.

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.



[automerge]1564587090[/automerge]
Όπως και στα καναρίνια π.χ χρώματος έχει σημασία το πώς κατανέμεται το χρώμα σε ποια σημεία, σε τι επάρκεια κλπ έτσι και στα φωνής παίζουν ρόλο οι νότες και το τραγούδι.
Τέλος για να ιντριγκάρω λίγο την συζήτηση τα καναρίνια ήρθαν στην ζωή μας λόγω της ιδιαίτερης φωνής τους και φτάσαμε να ενδιαφέρεται κάποιος για το χρώμα τους περισσότερο, παρά για το τραγούδι τους.
Ας δημιουργήσουμε λοιπόν αηδόνι κόκκινο, καρδερίνα ασπρόμαυρη, σπίνο κατακιτρινο κλπ και να ξεχάσουμε τις φωνές τους.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Για να μη στεναχωρώ και φίλους, ας γίνει κατανοητό οτι η θέση μου δεν είναι αρνητική στην προσπάθεια και την αγάπη με την οποίαν περιβάλουν οι Τιμπραντίστας τους τραγουδιστές τους. Η γνώμη μου για όλους αυτούς είναι η καλύτερη διότι πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο και κοπιαστικό.σπόρ . Το θέμα είναι η αναζήτηση της αλήθειας για την "ράτσα". Εδώ διατηρώ πολλές... Επιφυλάξεις. Ποικιλία, που οι εκπρόσωποί της, τραγουδούν με ΤΡΕΙΣ διαφορετικούς τρόπους (αναγνωρισμένους) δεν μπορεί να αποτελεί ΜΙΑ... ΡΑΤΣΑ. Η σύγκριση με τα καναρίνια χρώματος κατανοητή αμυντική προσπάθεια αλλά απολύτως ατυχής. Εκει μιλάμε για ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ και η παραμικρή απόκλιση απο τα στάνταρς, επιβάλει στον εκτροφέα της να βρεί το λάθος και να το διορθώσει. Δεν υπάρχουν ΤΡΕΙΣ ΑΧΑΤΕΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΩΣΑΙΚΟ ! Στα Τιμπράδος κάθε "λάθος" στην αρχική κατεύθυνση κατάντησε μια νέα φωνή στάνταρ. Αλλα αυτοί Γιάννη ήσαν Ισπανοί και μπορούν να επηρεάσουν αποφάσεις. Να σου θυμίσω οτι πριν, όχι πολλά χρόνια, υπήρξε εμφάνιση του ΕΛΛΗΝΑ τραγουδιστή. Ο "παραγωγός" του μιλούσε για πολύ χαρακτηριστικές φωνές που του έδιναν μεγάλες πιθανότητες αναγνώρισης. Ξέρεις τί απέγινε αυτό; Τίποτα.
 
Για να μη στεναχωρώ και φίλους, ας γίνει κατανοητό οτι η θέση μου δεν είναι αρνητική στην προσπάθεια και την αγάπη με την οποίαν περιβάλουν οι Τιμπραντίστας τους τραγουδιστές τους. Η γνώμη μου για όλους αυτούς είναι η καλύτερη διότι πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο και κοπιαστικό.σπόρ
Μάκη, επίτρεψε μου την παράθεση αλλά διαβάζοντας το μήνυμά σου συνειδητοποιώ ότι είναι πιθανό όσοι διαβάζουν το δικό μου μήνυμα να θεωρήσουν ότι αναφέρομαι στους εκτροφείς. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αντίθετα, πιστεύω ότι τα παιδιά που ασχολούνται οργανωμένα με τα τιμπράντο είναι άτομα με επίπεδο σε γενικές γραμμές. Πιστεύω ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους παλιούς "μαλινουάδες" που γνωρίζουμε, όσοι γνωρίζουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει, κατά την άποψή μου πάντα ότι τα τιμπράντο θα πρέπει να εκτιμηθούν με αυτούς τους όρους, ως καναρίνια φωνής.
 
Εδώ μπορούμε να συζητήσουμε αν μια ράτσα καθορίζεται από τις παγκόσμιες ομοσπονδίες και αν πρέπει να ακολουθούμε αυτόν τον κανόνα ή όχι.
Όσο αφορά το παράδειγμα " λάθος νότα " καινούργια κατηγορία είναι ατυχές.
Είναι η έλλειψη ή προσθήκη μιας νότας που δημιουργεί την νέα κατηγορία στα καναρίνια φωνής και δεν γίνεται κάθε χρόνο αλλά μετά από πολλές δεκαετίες.
Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει το εξής για να διαπιστώσει αν είναι όντως ράτσα ή όχι, να απομονώσει τους νεοσσούς και να μην ακούν κανένα πουλί εκτός από ήχους του περιβάλλοντος.
Ανάλογα με την καθαρότητα της ράτσας θα βγάλει καλά ή όχι timbrado. Ολα όμως θα τραγουδήσουν το ρεπερτόριο με πολύ ή λίγη επιτυχία των timbrado.
Πολλοί εκτροφείς ακολουθούν αυτό το μοντέλο και βγάζουν εκπληκτικα πουλιά σύμφωνα με τα στάνταρ της ράτσας.


Μια μετάλλαξη είναι ένα όμορφο λάθος της φύσης συμφωνώ.
Φυσικά δεν υπάρχουν τριών ειδών αχάτες κόκκινο μωσαϊκό γιατί έχουμε Εουμο κόκκινο μωσαϊκό,Ιζαμπέλα κόκκινο μωσαϊκό τα όποια ζήτημα ( μαζί και γω) να υπάρχουν δέκα άτομα που μπορούν να τα ξεχωρίσουν.
 
Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει το εξής για να διαπιστώσει αν είναι όντως ράτσα ή όχι, να απομονώσει τους νεοσσούς και να μην ακούν κανένα πουλί εκτός από ήχους του περιβάλλοντος.
Σ' αυτό διαφωνούμε πλήρως. Εγώ ισχυρίζομαι οτι αν το κάνουμε αυτό παίρνοντας τρείς διαφορετικούς νεοσσούς ΜΑΛΙΝΟΥΑ-ΧΑΡΖ-ΤΙΜΠΡΑΔΟ και φωνάξουμε έναν οποιοδήποτε, σχεδόν άσχετο να ακούσει το τραγούδι τους κατα την ενηλικίωση, τα μόνα που θα ξεχωρίσει με βεβαιότητα θα είναι τα δύο πρώτα.

Πολλοί εκτροφείς ακολουθούν αυτό το μοντέλο και βγάζουν εκπληκτικα πουλιά σύμφωνα με τα στάνταρ της ράτσας
Οταν αυτό το... Πολλοί γίνει ΟΛΟΙ, τότε θα αρχίσω να σκέπτομαι οτι είμαι άδικος στην κριτική μου.

Μια μετάλλαξη είναι ένα όμορφο λάθος της φύσης συμφωνώ.
Φυσικά δεν υπάρχουν τριών ειδών αχάτες κόκκινο μωσαϊκό γιατί έχουμε Εουμο κόκκινο μωσαϊκό,Ιζαμπέλα κόκκινο μωσαϊκό τα όποια ζήτημα ( μαζί και γω) να υπάρχουν δέκα άτομα που μπορούν να τα ξεχωρίσουν.
Αστο καλύτερα! Μα αυτό σου είπα πρίν. Εδώ υπάρχουν ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ διαφορετικές. Τα λάθη, που λές, δημιουργούν διαφορετικούς φαινότυπους. Τι να συγκρίνουμε
 
Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει το εξής για να διαπιστώσει αν είναι όντως ράτσα ή όχι, να απομονώσει τους νεοσσούς και να μην ακούν κανένα πουλί εκτός από ήχους του περιβάλλοντος.
Ανάλογα με την καθαρότητα της ράτσας θα βγάλει καλά ή όχι timbrado. Ολα όμως θα τραγουδήσουν το ρεπερτόριο με πολύ ή λίγη επιτυχία των timbrado.
Πολλοί εκτροφείς ακολουθούν αυτό το μοντέλο και βγάζουν εκπληκτικα πουλιά σύμφωνα με τα στάνταρ της ράτσας.
Εδώ Γιάννη μήπως έχει παραλείψει ένα ενδιάμεσο στάδιο;
Το ότι μια ολόκληρη γενιά μένει στον πάγκο χωρίς εκπαίδευση, γίνεται ξεσκαρτάρισμα και με ότι περνάει την βάση πάμε του χρόνου σε νέα γέννα, οι νεοσσοί εκπαιδεύονται και πορευόμαστε με αξιώσεις;

Τέλος για να ιντριγκάρω λίγο την συζήτηση τα καναρίνια ήρθαν στην ζωή μας λόγω της ιδιαίτερης φωνής τους και φτάσαμε να ενδιαφέρεται κάποιος για το χρώμα τους περισσότερο, παρά για το τραγούδι τους.
Ας δημιουργήσουμε λοιπόν αηδόνι κόκκινο, καρδερίνα ασπρόμαυρη, σπίνο κατακιτρινο κλπ και να ξεχάσουμε τις φωνές τους.
Λογικοφανές επιχείρημα αλλά όχι και τόσο σωστό.
Τα καναρίνια μπήκαν στην ζωή μας για την εύκολη διαχείρισή τους.
Αν τα καλαμάρια επιβίωναν σε ενυδρεία. κανείς δεν θα έπαιζε με ψαράκια.
Πολλά καναρίνια εμφάνισης πχ λίζαρντ (τέρας ανάλογο ενός πόνεϊ με ρίγες ζέβρας) είναι εξίσου παλιά με κάποια φωνής. Με λίγη καθυστέρηση έρχονται και τα χρώματος.
Το χρώμα (D) αλλά και η στάση (E) προσφέρουν μια εξωπραγματική ποικιλία σε κάποιον που θέλει να έχει μια ενασχόληση. Δεν είναι να απορεί κανείς για το ποια κατηγορία καναρινιών απορροφά περισσότερο κόσμο. Συν των άλλων, τα φωνής έχουν, ευτυχώς όχι πάντα, μια βάρβαρη διαχείριση.
Φυσικά δεν υπάρχουν τριών ειδών αχάτες κόκκινο μωσαϊκό γιατί έχουμε Εουμο κόκκινο μωσαϊκό,Ιζαμπέλα κόκκινο μωσαϊκό τα όποια ζήτημα ( μαζί και γω) να υπάρχουν δέκα άτομα που μπορούν να τα ξεχωρίσουν.
Τα συγκεκριμένα που αναφέρεις τα ξεχωρίζει όλη η ανθρωπότητα.
Αν έβαζες τοπάζιο εναντίον έουμο, θα σου έλεγα οτι δεν υπάρχουν ούτε χίλιοι (στο μαύρο ή τον αχάτη αλλά μέχρι εκεί).
Φυσικά εδώ δεν υπάρχει επιχείρημα διότι το έουμο μέσα στα έουμο θα παραμείνει έουμο. μέχρι να αρχίζει με τα χρόνια να εκφυλίζεται και το ίδιο το καναρίνι απόγονος 10 ενδοδιασταυρώσεων να αρχίσει περπατά σαν κάβουρας.

Γενική τοποθέτηση: Εγω θα ευχόμουν να μην κελαηδούσε κανένα αιχμάλωτο πτηνό. Είμαι τόσο στρυφνός που δεν αντέχει ο οργανισμός μου να ακούει 2 παρόμοια πράγματα με διαφορά φάσης, ένα αρσενικό μου είναι οριακά ανεκτό.
Με λίγα λόγια δεν είμαι της φωνής. Νιώθω ωστόσο ότι τα τιμπράδο δεν έχουν αυτό που λέμε "σήμα κατατεθέν" το "εξ'όνυχος τον λέοντα" και άλλα τέτοια.
Όλα τα παραπάνω όμως, μου φαίνεται ότι είναι κοσμοιστορικά ασήμαντα.
Πρέπει να μπει ένας φραγμός στο οργανωμένο εμπόριο που να εμποδίζει αυτην την χαλκευμένη αίσθηση του "Δασκάλου-45 ευρώ" στην ίδια γραμμή του αχάτη κλπ.
 
Φίλε @Deukalion δεν θα διαφωνήσω με όσα γράφεις.
Ο κάθε ένας μπορεί να έχει τις απόψεις και τις θεωρίες του αλλά όλοι έχουμε σαν κανόνα τις θέσεις των παγκόσμιων ομοσπονδιών.
Στους παγκόσμιους διαγωνισμούς παίρνουν μέρος τα timbrado ως ράτσα αναγνωρισμένη με τρεις πλέον υποκατηγορίες τα classico τα intermidio και τα floreo.
Είναι αποδεκτό να μην μας αρέσει μια ράτσα όχι όμως να αμφισβητουμε την παγκόσμια ομοσπονδία ΜΌΝΟ για την συγκεκριμένη ράτσα λέγοντας ότι πέρασε λόγω της μεγάλης δύναμης των Ισπανών εκτροφείων.
Κάλιστα μπορεί να το πει κάποιος και για τους Βέλγους ή τους Γερμανούς ή τους Άγγλους που έχουν αντίστοιχα δημιουργήσει ράτσες.
Ή ακολουθούμε τους κανόνες ή όχι.
Αν δεν κάνω λάθος και εδώ στο φόρουμ στα άρθρα για τις ράτσες των καναρινιών έτσι το περιγράφει.


Γράφεις
Συν των άλλων, τα φωνής έχουν, ευτυχώς όχι πάντα, μια βάρβαρη διαχείριση.
Μπορω να απαντήσω: για αυτούς που ακολουθούν συμβουλές παλιών ναι, αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει πλέον.
Εξάλλου δεν είναι και τόσο βάρβαρη όσο το να δίνουμε χρωστικές ουσίες σε ένα πουλάκι μειώνοντας το προσδόκιμο ζωής τού, και θα συνεχιστεί η συζήτηση έτσι.

Αν ψάξουμε στο φόρουμ θα δούμε πολλές ερωτήσεις του τύπου " είναι αχάτης το καναρίνι μου" ή "είναι timbrado το καναρίνι μου" που σημαίνει ότι δεν έχουν όλοι τις γνώσεις εξού και τα 45€ ευρώ ή τα 80€ κλπ.
Σε αυτά τα λίγα χρόνια που είμαι εκτροφέας χάρισα το 99% των πουλιών μου και 3 μόνο πουλιά τα έδωσα στην ενδεικτική τιμή των 10€ γιατί δεν γνώριζα τους ανθρώπους που τα πήραν.
Χομπίστας είμαι και θέλω το χόμπι μου να το κάνω όσο το δυνατόν πιο τέλεια (έχω διαβάσει πιο πολύ και από το πανεπιστήμιο) και πιο οργανωμένα και να με συμπαθαται αν υπερασπίζομαι καμιά φορά υπέρ του δέοντος την "καψούρα" μου.
 
Είναι αποδεκτό να μην μας αρέσει μια ράτσα όχι όμως να αμφισβητουμε την παγκόσμια ομοσπονδία ΜΌΝΟ για την συγκεκριμένη ράτσα λέγοντας ότι πέρασε λόγω της μεγάλης δύναμης των Ισπανών εκτροφείων.
Γιάννη, αυτό που γράφουμε οι περισσότεροι δεν είναι ότι αμφισβητούμε ότι πρόκειται για αναγνωρισμένη ράτσα ή ότι αμφισβητούμε την παγκόσμια συνομοσπονδία αλλά ότι το βρίσκουμε υπερβολικό να υπάρχει ράτσα χωρίς να υπάρχουν τα χαρακτηριστικά που κάνουν ΜΠΑΜ και την καθορίζουν. Αυτά δηλαδή που μας κάνουν να λέμε, α να ένα κόκκινο λιποχρωμικό ή ένα κίτρινο μωσαϊκού ή όταν ακούμε ένα μαλινουά, ακόμη και πίσω από την πλάτη μας, είμαστε σίγουροι ότι γυρνώντας θα δούμε ένα μαλινουά. Ακόμη και κάποιος που η μόνη ιδέα που έχει από καναρίνια είναι ό,τι έχει ακούσει δεξιά και αριστερά στις γειτονιές, όταν ακούσει ένα μαλινουά θα καταλάβει ότι αυτό που άκουσε είναι κάτι διαφορετικό απ' αυτά που ξέρει μέχρι τώρα.
 
Back
Top