Πάντως δεν έχει άδικο η κυρία Grey όταν λέει ότι το PCR δεν είναι αξιόπιστο.
Η Μοριακή Μέθοδος Ανάλυσης (PCR) πρέπει
να γίνεται στη συμπτωματική φάση της νόσου, αφού προσδιορίζει αν το πτηνό έχει προσβληθεί από το βακτήριο τώρα, αλλά δεν δείχνει αν έχει νοσήσει στο παρελθόν.
Επίσης αποτελεί τη βασική εξέταση αναφοράς με την οποία επιβεβαιώνεται ότι το βακτήριο πράγματι υπάρχει στο σώμα του πτηνού.
Πιο αξιόπιστα αποτελέσματα έχουμε μετά την τέταρτη μέρα από την μετάδοση της λοίμωξης.
Ενώ η δοκιμασία RT-PCR είναι αξιόπιστη, κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων της μόλυνσης, όταν τα επίπεδα του βακτηρίου
είναι χαμηλά, μπορεί η διαδικασία της συλλογής του δείγματος να αποτύχει να πάρει μολυσμένα κύτταρα. Ως αποτέλεσμα, μπορούν να παραχθούν ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα.
Συγκεκριμένα, οι πιθανότητες ενός ασθενούς πτηνού να παράγει ένα ψευδώς αρνητικό τεστ μετά τη μόλυνση από το βακτήριο είναι 67%, εάν το τεστ γίνει εντός των πρώτων 4 ημερών από την μόλυνση.
Αντιθέτως, αφού εμφανιστούν τα συμπτώματα ο ψευδώς αρνητικός αριθμός μειώνεται στο 38% περίπου.
Κατά μέσο όρο, το PCR έχει μεγαλύτερη αξιοπιστία 8 ημέρες μετά την μόλυνση με ψευδώς αρνητικό ποσοστό λιγότερο από 20%.
Υπάρχει δηλαδή πάντα ένα ποσοστό από 20% έως 70% περίπου ψευδούς αποτελέσματος.
Η σωστή διάγνωση της ψιττάκωσης, από ότι γνωρίζω, γίνεται μέσω καλλιέργειας των ρινικών εκκριμάτων και μέσω ειδικής αιματολογικής εξέτασης για εύρεση αντισωμάτων που δρουν κατά του υπεύθυνου βακτηρίου Chlamydophila Psittaci, όχι με PCR.