Η φύση καταφέρνει να διατηρεί ακριβώς τον αριθμό του πληθυσμού κάθε ράτσας πουλιών (και όχι μόνο). Όταν ο άνθρωπος επεμβαίνει σ αυτήν την διαδικασία είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επελθει καταστροφή. Αυτό συμβαίνει γιατί εμείς επεμβαίνουμε με γνώμονα το κέρδος ή οποιοδήποτε άλλον προσωπικό στόχο δίχως να μας ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις. Η WWF στο αποτέλεσμα μιας έρευνας της αναφέρει ότι περίπου 200 εκατομμύρια πουλιά εξαφανίζονται από την πανίδα της Ευρώπης από το κυνήγι και την αιχμαλωσία. Τα τελευταία 200 χρόνια έχουν εξαφανιστεί 150 ράτσες πουλιών από τα 9000 που υπάρχουν. Και κάτι γι αυτούς που νομίζουν ότι η καρδερίνα δεν θα εξαφανιστεί ποτέ από την χώρα μας. Υπάρχει στην Αμερική μια ράτσα πουλιών που ονομάζεται Red-winged Blackbird Το 1922 κάποιος έγραψε ότι μαύρισε ο ουρανός για 5 ώρες, όταν πέρασε ένα σμήνος τους από πάνω του. Σήμερα αυτό το είδος είναι χαρακτηρισμένο ως υπό εξαφάνιση!
Εδώ αναφέρομαι σ αυτούς που λένε «μα τι πρόβλημα θα δημιουργήσω στην φύση, αν πάρω ένα – δυο ζευγάρια για την εκτροφή μου» Κι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το καναρίνι ήταν κάποτε άγριο πουλί και κατάφεραν να το εκθρέψουν οι άνθρωποι.. Σωστά, μόνο που αυτό έγινε πριν 300 χρόνια.
Όμως ας δούμε πιο προσεκτικά αυτή την ιστορία και ας πάρουμε ως παράδειγμα την καρδερίνα. Η άγρια καρδερίνα από το πρωί έως το απόγευμα τριγυρίζει ψάχνοντας την τροφή της. Έρευνες έχουν δείξει ότι η καρδερίνα τρώει έως 150 διαφορετικούς σπόρους. Αυτοί είναι σχεδόν ώριμοι σπόροι ή τουλάχιστον φρέσκοι (νωποί) σπόροι. Ξηρούς σπόρους τρώει σπάνια έως ποτέ. Κάθεται σ ένα αγκάθι τρώει σπόρους, αφήνει μια κουτσουλιά και φεύγει πάλι.
Αυτή η φάση διαρκεί 5-10 λεπτά. Επαφή με τις κουτσουλιές της δεν έχει ποτέ. Αυτό το πουλί δεν σ αφήνει να το κοντέψεις πάνω από 20 μέτρα. Όταν κάτι το τρομάξει έχει την δυνατότητα να πετάξει μακριά. Ξαφνικά αυτό το πουλί θα έρθει στον χώρο μας. Τι γίνεται από δω και πέρα; Δεν έχει την δυνατότητα διαφυγής όταν πλησιάζουμε το κλουβί του. Φρέσκους σπόρους δεν μπορεί να βρει και πίνει νερό με χλώριο, που δεν έχει ξαναπιεί. Το πουλί αρχίζει να χτυπάει στα κάγκελα του κλουβιού ψάχνοντας τρόπο να φύγει. Αυτά δημιουργούν ένα υπερβολικό στρες. Εκτός αυτού πλέον είναι αναγκασμένο να έρχεται σ επαφή μα τις κουτσουλιές που είναι φεμάτες βακτήρια στα οποία δεν είναι συνηθισμένος ο οργανισμός του. Μιλάμε για ένα πουλί 6 μηνών που έχει αρκετή δύναμη.
Έρευνες απέδειξαν ότι μέχρι και το 34% αυτών των πουλιών λόγω στρές, ασθενειών και έλλειψης τροφής (δεν γνωρίζει τους στεγνούς σπόρους) πεθαίνουν τους πρώτους μήνες της αιχμαλωσίας. Όταν τα πουλιά είναι αιχμαλωτισμένα πριν την πρώτη πτεροροια σε ποσοστό μέχρι και 59% πεθαίνουν, γιατί δεν έχουν ακόμη σταθερό ανοσοποιητικό σύστημα. Εδώ έχουμε την πρώτη μεγάλη διαφορά από τις καρδερίνες εκτροφής. Η καρδερίνα που έχει γεννηθεί στον μικρόκοσμο του εκτροφείου μας έχει συνηθίσει την τροφή που τις δίνουμε και η ανθρώπινη παρουσία έξω από το κλουβί της δεν της δημιουργεί στρες. Όλα αυτά σημαίνουν ότι αν έχει κάποιος αιχμαλωτισμένα πουλιά δεν πρέπει να κοντεύει την κλούβα τους και πρέπει, στην αρχή, να τους προσφέρει φυτρωμένους και νωπούς σπόρους. Επίσης πρέπει να δίνει ΜΟΝΟ εμφιαλωμένο νερό. Όμως πως θα καταφέρει να καθαρίζει την κλούβα δίχως να έρχεται κοντά τους και να τους δημιουργεί στρές;
Από τις θηλυκές το 75% δεν κάνουν για εκτροφή, γιατί ή δεν θα φτιάξουν φωλιά ή δεν θα κλωσήσουν ή θα τρώνε τα αυγά τους ή δεν θα ταΐσουν τα μικρά τους. Ας κάνουμε έναν πρώτο υπολογισμό. Συμφώνα με τα παραπάνω στοιχεία για να έχουμε ένα ζευγάρι που θα ολοκληρώσει με επιτυχία ένα ζευγάρωμα πρέπει να πάρουμε, αν είμαστε πολύ τυχεροί, τρία αρσενικά για να μας μείνει ένα. Από τις θηλυκές τέσσερις για να μας μείνει μια. Τώρα ας πούμε ότι το ζευγάρι «ταίριαξε», πράγμα πολύ δύσκολο. Άρα θέλουμε επτά πουλιά για να έχουμε ένα ζευγάρι. Υπολογισμό μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του, γιατί δεν γνωρίζω πόσο κοστίζουν τα αιχμαλωτισμένα πουλιά. Αν δώσω μια υποθετική τιμή 15 ευρώ ανά πουλί, δίχως να υπολογίσω την εξτρα τροφή, εμφιαλωμένο νερό και φάρμακα τότε τα 7 πουλιά κοστίζουν 105 ευρώ. Ένα ζευγάρι εκτροφής κοστίζει 120-140 ευρώ.
Και αυτά δεν τα λέω επειδή ειμαι εκτροφέας και θέλω να πουλήσω καρδερίνες εκτροφής αλλά τα λέω επειδή είναι η πικρή αλήθεια...Αυτά
Καραλής Φίλιππος
Εδώ αναφέρομαι σ αυτούς που λένε «μα τι πρόβλημα θα δημιουργήσω στην φύση, αν πάρω ένα – δυο ζευγάρια για την εκτροφή μου» Κι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το καναρίνι ήταν κάποτε άγριο πουλί και κατάφεραν να το εκθρέψουν οι άνθρωποι.. Σωστά, μόνο που αυτό έγινε πριν 300 χρόνια.
Όμως ας δούμε πιο προσεκτικά αυτή την ιστορία και ας πάρουμε ως παράδειγμα την καρδερίνα. Η άγρια καρδερίνα από το πρωί έως το απόγευμα τριγυρίζει ψάχνοντας την τροφή της. Έρευνες έχουν δείξει ότι η καρδερίνα τρώει έως 150 διαφορετικούς σπόρους. Αυτοί είναι σχεδόν ώριμοι σπόροι ή τουλάχιστον φρέσκοι (νωποί) σπόροι. Ξηρούς σπόρους τρώει σπάνια έως ποτέ. Κάθεται σ ένα αγκάθι τρώει σπόρους, αφήνει μια κουτσουλιά και φεύγει πάλι.
Αυτή η φάση διαρκεί 5-10 λεπτά. Επαφή με τις κουτσουλιές της δεν έχει ποτέ. Αυτό το πουλί δεν σ αφήνει να το κοντέψεις πάνω από 20 μέτρα. Όταν κάτι το τρομάξει έχει την δυνατότητα να πετάξει μακριά. Ξαφνικά αυτό το πουλί θα έρθει στον χώρο μας. Τι γίνεται από δω και πέρα; Δεν έχει την δυνατότητα διαφυγής όταν πλησιάζουμε το κλουβί του. Φρέσκους σπόρους δεν μπορεί να βρει και πίνει νερό με χλώριο, που δεν έχει ξαναπιεί. Το πουλί αρχίζει να χτυπάει στα κάγκελα του κλουβιού ψάχνοντας τρόπο να φύγει. Αυτά δημιουργούν ένα υπερβολικό στρες. Εκτός αυτού πλέον είναι αναγκασμένο να έρχεται σ επαφή μα τις κουτσουλιές που είναι φεμάτες βακτήρια στα οποία δεν είναι συνηθισμένος ο οργανισμός του. Μιλάμε για ένα πουλί 6 μηνών που έχει αρκετή δύναμη.
Έρευνες απέδειξαν ότι μέχρι και το 34% αυτών των πουλιών λόγω στρές, ασθενειών και έλλειψης τροφής (δεν γνωρίζει τους στεγνούς σπόρους) πεθαίνουν τους πρώτους μήνες της αιχμαλωσίας. Όταν τα πουλιά είναι αιχμαλωτισμένα πριν την πρώτη πτεροροια σε ποσοστό μέχρι και 59% πεθαίνουν, γιατί δεν έχουν ακόμη σταθερό ανοσοποιητικό σύστημα. Εδώ έχουμε την πρώτη μεγάλη διαφορά από τις καρδερίνες εκτροφής. Η καρδερίνα που έχει γεννηθεί στον μικρόκοσμο του εκτροφείου μας έχει συνηθίσει την τροφή που τις δίνουμε και η ανθρώπινη παρουσία έξω από το κλουβί της δεν της δημιουργεί στρες. Όλα αυτά σημαίνουν ότι αν έχει κάποιος αιχμαλωτισμένα πουλιά δεν πρέπει να κοντεύει την κλούβα τους και πρέπει, στην αρχή, να τους προσφέρει φυτρωμένους και νωπούς σπόρους. Επίσης πρέπει να δίνει ΜΟΝΟ εμφιαλωμένο νερό. Όμως πως θα καταφέρει να καθαρίζει την κλούβα δίχως να έρχεται κοντά τους και να τους δημιουργεί στρές;
Από τις θηλυκές το 75% δεν κάνουν για εκτροφή, γιατί ή δεν θα φτιάξουν φωλιά ή δεν θα κλωσήσουν ή θα τρώνε τα αυγά τους ή δεν θα ταΐσουν τα μικρά τους. Ας κάνουμε έναν πρώτο υπολογισμό. Συμφώνα με τα παραπάνω στοιχεία για να έχουμε ένα ζευγάρι που θα ολοκληρώσει με επιτυχία ένα ζευγάρωμα πρέπει να πάρουμε, αν είμαστε πολύ τυχεροί, τρία αρσενικά για να μας μείνει ένα. Από τις θηλυκές τέσσερις για να μας μείνει μια. Τώρα ας πούμε ότι το ζευγάρι «ταίριαξε», πράγμα πολύ δύσκολο. Άρα θέλουμε επτά πουλιά για να έχουμε ένα ζευγάρι. Υπολογισμό μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του, γιατί δεν γνωρίζω πόσο κοστίζουν τα αιχμαλωτισμένα πουλιά. Αν δώσω μια υποθετική τιμή 15 ευρώ ανά πουλί, δίχως να υπολογίσω την εξτρα τροφή, εμφιαλωμένο νερό και φάρμακα τότε τα 7 πουλιά κοστίζουν 105 ευρώ. Ένα ζευγάρι εκτροφής κοστίζει 120-140 ευρώ.
Και αυτά δεν τα λέω επειδή ειμαι εκτροφέας και θέλω να πουλήσω καρδερίνες εκτροφής αλλά τα λέω επειδή είναι η πικρή αλήθεια...Αυτά
Καραλής Φίλιππος