Μην ξεχνάς ότι εσυ έφερες το θεμα εδώ :)
Δεν ήθελα να συμμετέχω άλλο στο συγκεκριμένο θέμα, διότι είχα ήδη κάνει τις σκέψεις μου και απλά τόνισα θέματα ελέγχου ποιότητας και καθαρότητας όπως η δειγματοληψία κλπ, αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι η κατάσταση έχει καταλήξει τελείως ροκ.
Είναι δυνατό να κατηγορούμε ένα μέλος μας που έφερε ένα θέμα δημοσιοποιημένο ή μη στο φόρουμ; Το έφερε για να συζητηθεί και δεν νομίζω ότι θα πρέπει να λογοδοτήσει για αυτό. Θέτει επίσης κάτι πολύ συγκεκριμένο με έναυσμα τον μικροβιολογικό έλεγχο του περίφημου σουπιοκόκκαλου... Το ερώτημά του με δικά μου λόγια είναι αν και κατά πόσο μπορεί κανείς να εμπιστευτεί το συγκεκριμένο υλικό και το ερώτημα έχει ήδη διευρυνθεί στο κατά πόσο ένα κόκκαλο σουπιάς είτε από τον ψαρά με την κατάλληλη κατεργασία από εμάς, είτε συσκευασμένο, έχει μικροβιακό φορτίο το οποίο το καθιστά επικίνδυνο για την υγεία των πτηνών μας, και επίσης για να πάμε παραπέρα το ερώτημα έχει να κάνει με το πόσο συχνά θα πρέπει το συγκεκριμένο πρόσθετο διατροφής να αντικαθίσταται έως και πως θα πρέπει να συντηρείται αν το έχουμε "καθαρίσει" μόνοι μας.
Θα ήθελα να θυμόμαστε ότι δεν κατηγορούμε, αλλά ανταλλάσουμε απόψεις, έστω κι αν διαφωνούμε καλό θα ήταν να προσέχουμε τον τόνο και το τι γράφουμε διότι ο γραπτός λόγος δεν είναι εύκαμπτος και ομοίως αντιληπτός ως προς το ύφος του από όλους, και ότι όταν λαμβάνουμε τα πράγματα προσωπικά συχνά η κατάσταση παρεκτρέπεται καθώς μπαίνουν αρνητικά συναισθήματα και σχόλια που μόνο τη συζήτηση δεν προάγουν.
Πάμε λοιπόν από την αρχή;
- Έχω σουπιοκόκκαλα 3 χρόνια, μαζεμένα από την παραλία, βρασμένα με ξύδι και νερό, πάνω από 10λεπτο, ξεραμένα στον ήλιο (παρατημένα ποιος ξέρει πόσες καλοκαιρινές ημέρες) και στοιβαγμένα όλα μαζί σε μια σακκούλα, σε ένα συρτάρι, κάποια εδώ και 3 χρόνια όπως προείπα. Τα έπιανα με το χέρι φυσικά και όχι με γάντι, δλδ ο σταφυλόκκοκος μάλλον θα έδινε και θά 'παιρνε. Τα χρησιμοποιώ για πάνω από 6μηνο, μέχρι να γίνουν σαν χαρτί και να σπάνε μόνα τους κι έπειτα τα αντικαθιστώ με άλλα ιδίας προέλευσης. Α, κάποια τα είχα γλύψει (ναι, όπως τα ακούτε) μετά την κατεργασία για να βεβαιωθώ ότι δεν έχουν τόσο αλάτι ώστε να το αντιλαμβάνονται οι κάλυκες της γλώσσας μου και μου πάθουν τίποτα τα πουλιά. Ευτυχώς τα καημένα τα καναρινάκια μου προς το παρόν χαίρουν άκρας υγείας. Διαβάζοντας όμως το δημοσίευμα, ψιλοφρίκαρα για μια στιγμή η αλήθεια, προβληματίστηκα έπειτα ότι προφανώς όλα είναι καλά και καθησύχασα τον εαυτό μου. Ξέρω όμως ότι η πραγματικότητα δεν είναι έτσι, και ότι απλά είτε παίρνω το ζήτημα συγκυριακά και είμαι εφησυχασμένος έστω κι εκ΄των υστέρων από τα μή αρνητικά αποτελέσματα, γνωρίζοντας όμως ότι το κακό δεν αργεί να γίνει. Είμαι βέβαιος ότι έτσι και τα πάω για μικροβιακή ανάλυση, που δεν το σκοπεύω, προφανώς θα γίνει χαμός, γιατί ο μεν επιδερμικός σταφυλόκοκκος κάτι μου λέει ότι δεν θα είναι και σε πληθυσμιακό οργασμό, αλλά όλο και κάτι θα βρεθεί, και δεν συζητώ να πάω για έλεγχο αυτά τα μουσειακά σουπιοκόκκαλα τα οποία βρίσκονται μέσα στα κλουβιά μου από τον καιρό του Νώε, γιατί τότε είναι που θα γίνει ο χαμός.
- Αγόρασα πριν λίγα χρόνια σουπιοκόκκαλα και εκεί που τα πλήρωνα, ήταν και σε κλειστή συσκευασία το καθένα, παρατήρησα ότι ψιλοκιτρινίζουν, και φυσικά ούτε τα πήρα και τους είπα ότι μάλλον είναι για απόσυρση. Δεν θυμάμαι μάρκα γιατί μετά είπα με το νου μου να πάνε να. Και πήγα και μάζεψα αυτά τα υπέροχα αλατισμένα από την παραλία.
Με τα παραπάνω θέλω να πω ότι δεν υπάρχει καπνός όταν δεν υπάρχει φωτιά και ότι είναι πολύ λογικό και μέσα στα πλαίσια να βρεθούν μικροοργανισμοί σε τρόφιμα και συμπληρώματα όταν τα προϊόντα δεν αναγράφουν ότι είναι στείρα. Η κρίσιμη μάζα και η παθογένεια αυτών είναι που κάνει τη διαφορά
Και ένα σχόλιο για το marketing... Το πάρτο είναι καλό ή το δικό μου είναι καλύτερο από του άλλου, έχει πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί. Μπορεί στη Ζιμπάμπουε όχι, αλλά στην Ελλαδίτσα είναι τουλάχιστον άτοπο. Επίσης στον Δυτικό Κόσμο του σήμερα, το να κατηγορήσεις ένα προϊόν επισύρει από πλευράς του καταναλωτή δυσπιστία και από πλευράς του Κατασκευαστή μηνύσεις και αν μια φορά τη γλύτωσες, θα καείς στα σίγουρα την επομένη. Η δήλωση όμως ότι το δικό μου προϊόν έχει τα ακόλουθα πλεονεκτήματα.έναντι των ανταγωνιστικών, κι επομένως τα αντίστοιχα ωφέλη για τον πελάτη είναι αυτή που είναι η πελατοκεντρική και που αγγίζει με διακριτικότητα και έμμεσο τρόπο τον καταναλωτή. Φυσικά όταν το προϊόν σου δεν έχει κάποια τρομερή διαφορά από του άλλου, σε σημαντικά σημεία ενδιαφέροντος τουλάχιστον το marketing έχει να κάνει κυρίως με το να δημιουργηθεί η προκλητή διαφορά, δλδ το πλεονέκτημά σου που δεν είναι τόσο σημαντικό να γίνει με δικές σου κινήσεις σημαντικότατο στη συνείδηση του αγοραστή. Πολύ προκλητική οδός προώθησης φυσικά, αλλά υπάρχει και αυτή. Και, όταν γίνεται ντόρος με τα δεδομένα που δημοσιοποιείς, το μόνο που κάνεις είναι να κερδίσεις, όχι βέβαια μαζικούς πελάτες, αλλά ενδεχομένως τον κρίσιμο πυρήνα έστω των αντιδραστικών, καινοτόμων, δύσπιστων που θα είναι η μαγιά που λέμε για να κατακτηθεί μακροπρόθεσμα η είσοδος του προίόντος σου στην αγορά.
Αυτά από εμένα.
