Στα ζώα η μάχη του δυνατού με τον αδύναμο έχει κίνητρο την επιβίωση και την διαιώνιση του είδους όταν οι πόροι δεν είναι αρκετοί.Αλλά δεν φτάίει ο δυνατός (που συνήθως κατηγορείται) γι αυτό.
Βλέπουμε κι εδώ σε πιο εξελιγμένα ζώα, ότι οι γονείς, αναγνωρίζοντας αυτό τον φόβο στα παιδιά τους, έχουν φροντίσει να έχουν υπερεπάρκεια τροφής, ώστε να τα απαλλάξουν από αυτό το άγχος και να μειώσουν τον ανταγωνισμό, αφού ρεαλιστικά μπορούν να επιβιώσουν και τα δύο, που και αυτό πάλι έχει κίνητρο την διαιώνιση του είδους.
Στον άνθρωπο, που έχει συνείδηση, δεν πρέπει να θεωρούμε τέτοιες σκέψεις και προθέσεις μέσα στα πλαίσια μιας φυσικής συμπεριφοράς, αφού ο άνθρωπος άλλωστε είναι και το μόνο ζώο που μπορεί κατόπιν σκέψεως και απόφασης, να μην μετέχει συνειδητά στην διαιώνιση του είδους του και να μην κάνει παιδιά. Άρα οι προβολές τέτοιων φυσικών συμπεριφορών των ζώων στον άνθρωπο, είναι τουλάχιστον λάθος έως και επικίνδυνες.
Μην ξεχνάμε ότι και οι άνθρωποι σε πρώιμους ιστορικούς χρόνους, ανέπτυσσαν την ίδια τακτική, Καιάδας κτλ. Η εξέλιξη της σκέψης και της συνείδησης μας οδηγεί σε άλλους τρόπους διαχείρισης και αντιμετώπισης των σωματικών και άλλων ιδιομορφιών κάποιων ατόμων. Και δεν αναφέρομαι σ' εσένα Νίκο, αλλά με αφορμή την συζήτηση.