Γενικά Η εμπειρία μου με το πρώτο cockatiel μου
- Θεματοθέτης anatolia
- Ημερομηνία
anatolia
PB Member
Το Ρικάκι το θάψαμε κάτω από τη λεμονιά στην αυλή μας. Οπότε και πάλι κοντά μας τον έχουμε κατά κάποιο τρόπο... Ο Κούκι τον ψάχνει ακόμα, δεν συνήθησε την απουσία του φίλου του... Τώρα φοβάμαι μη μου πάθει καμιά κατάθληψη και αυτός.. Σκέφτομαι να πάρω ένα καινούριο μήπως και κάνουν παρέα και αποσπαστεί η προσοχή του. Εσείς τι λέτε; Είναι καλή σκέψη ή να περιμένουμε κι άλλο να υπουλωθεί το ψυχικό μας τραύμα; Σε κάθε περίπτωση, σας ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση.
anatolia
PB Member
Ναί, αλλά δεν τα πάνε όσο καλά θα θέλαμε. Ο Κούκι διώχνει το Χάρη συνέχεια, σπάνια παίζουν μαζί. Στο petshop ήταν μαζί με το Ρίκο στο ίδιο κλουβί και όσο ζούσε ο Ρίκο αυτά τα 2 ήταν συνέχεια μαζί, ο Χάρης ήταν στην ουσία εκτός παιχνιδιού, αν και δεν είχε πρόβλημα με κανένα τους. Τώρα ο Κούκι κάθεται μόνος και γλαρωμένος την περισσότερη ώρα, σαν να έχει κατάθληψη μου φαίνεται. Το ψάχνει ακόμα το Ρικάκι... (
anatolia
PB Member
Ναί, αυτό δεν το ξέρουμε. Σκεφτόμουν να πάρω ένα μωρό ακόμη, ώστε να μπορέσει να το δεχτεί. Ενα κορίτσι μήπως; Γιατί νομίζω ότι το Ρικάκι πρέπει να ήταν κορίτσι. Γενικά, τυχαίνει να πάθουν κατάθληψη αν χάσουν το ταίρι τους ή δεν ισχύει για παπαγάλους αυτό; Ξέρετε;
anatolia
PB Member
Σήμερα νιώθω στην καρδιά
ένα τρεμάμενο κύμα απ' αστέρια,
όμως το μονοπάτι μου χάνεται
βαθιά μέσα στην καταχνιά.
Το φως μου κόβει τα φτερά
κι ο πόνος της θλίψης μου
μουσκεύει τις ανάμνησες
στην πηγή της Ιδέας.
Όλα τα ρόδα είναι λευκά,
τόσο λευκά σαν τον δικό μου πόνο,
και δεν είναι τα ρόδα λευκά,
επειδή έχει χιονίσει πάνω σ'αυτά.
Πιο πριν είχαν το χρώμα της ίριδας.
Και χιόνισε πάνω στην ψυχή.
Το χιόνι της ψυχής έχει
νιφάδες από φιλιά κι εικόνες
που χάνονται μες στη σκιά
ή μες στο φως της σκέψης.
Το χιόνι πέφτει απ'τα τριαντάφυλλα,
όμως εκείνο της ψυχής μένει,
και τα νύχια των χρόνων
τα κάνουνε σάβανα.
Θενά λιώσει το χιόνι,
όταν ο θάνατος μας πάρει;
Ή θενάχουμε ύστερα άλλα χιόνια
κι άλλα τριαντάφυλλα πιο τέλεια;
Θενάναι η ειρήνη μαζί μας,
όπως μας το διδάσκει ο Χριστός;
Ή ποτέ δε θάναι δυνατή
του προβλήματος η λύση;
Κι αν η αγάπη μας γελάει;
Ποιός θα ενθαρρύνει τη ζωή μας,
αν το σούρουπο μας βυθίζει
στην αληθινή τη γνώση
του Καλού που ίσως δεν υπάρχει,
και του Κακού που πάλλει εδώ κοντά;
Αν η ελπίδα σβήσει
κι η Βαβέλ αρχίσει,
ποιός πυρσός θενά φωτίσει
τους δρόμους στη Γη;
Αν το γαλάζιο είν' ένα όνειρο,
τι θενάναι η αθωότητα;
Τι θενάναι η καρδιά,
αν ο Έρωτας δεν έχει βέλη;
Αν ο θάνατος είναι ο θάνατος,
τι θενά γίνει με τους ποιητές
και τ'αποκοιμησμένα πράματα,
που κανένας πια δε θυμάται;
Ω! ήλιε των ελπίδων!
Καθάριο νερό! Καινούργιο φεγγάρι!
Καρδιές των παιδιών!
Τραχιά ψυχή της πέτρας!
Σήμερα νιώθω στην καρδιά
ένα τρεμάμενο κύμα απ' αστέρια
κι όλα τα ρόδα είναι
τόσο λευκά σαν τον δικό μου πόνο...
Φθινοπωρινό τραγούδι - Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
ένα τρεμάμενο κύμα απ' αστέρια,
όμως το μονοπάτι μου χάνεται
βαθιά μέσα στην καταχνιά.
Το φως μου κόβει τα φτερά
κι ο πόνος της θλίψης μου
μουσκεύει τις ανάμνησες
στην πηγή της Ιδέας.
Όλα τα ρόδα είναι λευκά,
τόσο λευκά σαν τον δικό μου πόνο,
και δεν είναι τα ρόδα λευκά,
επειδή έχει χιονίσει πάνω σ'αυτά.
Πιο πριν είχαν το χρώμα της ίριδας.
Και χιόνισε πάνω στην ψυχή.
Το χιόνι της ψυχής έχει
νιφάδες από φιλιά κι εικόνες
που χάνονται μες στη σκιά
ή μες στο φως της σκέψης.
Το χιόνι πέφτει απ'τα τριαντάφυλλα,
όμως εκείνο της ψυχής μένει,
και τα νύχια των χρόνων
τα κάνουνε σάβανα.
Θενά λιώσει το χιόνι,
όταν ο θάνατος μας πάρει;
Ή θενάχουμε ύστερα άλλα χιόνια
κι άλλα τριαντάφυλλα πιο τέλεια;
Θενάναι η ειρήνη μαζί μας,
όπως μας το διδάσκει ο Χριστός;
Ή ποτέ δε θάναι δυνατή
του προβλήματος η λύση;
Κι αν η αγάπη μας γελάει;
Ποιός θα ενθαρρύνει τη ζωή μας,
αν το σούρουπο μας βυθίζει
στην αληθινή τη γνώση
του Καλού που ίσως δεν υπάρχει,
και του Κακού που πάλλει εδώ κοντά;
Αν η ελπίδα σβήσει
κι η Βαβέλ αρχίσει,
ποιός πυρσός θενά φωτίσει
τους δρόμους στη Γη;
Αν το γαλάζιο είν' ένα όνειρο,
τι θενάναι η αθωότητα;
Τι θενάναι η καρδιά,
αν ο Έρωτας δεν έχει βέλη;
Αν ο θάνατος είναι ο θάνατος,
τι θενά γίνει με τους ποιητές
και τ'αποκοιμησμένα πράματα,
που κανένας πια δε θυμάται;
Ω! ήλιε των ελπίδων!
Καθάριο νερό! Καινούργιο φεγγάρι!
Καρδιές των παιδιών!
Τραχιά ψυχή της πέτρας!
Σήμερα νιώθω στην καρδιά
ένα τρεμάμενο κύμα απ' αστέρια
κι όλα τα ρόδα είναι
τόσο λευκά σαν τον δικό μου πόνο...
Φθινοπωρινό τραγούδι - Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Σε καταλαβαίνουμε όλοι Ανατολία μου! Όλοι έχουμε χάσει αγαπημένα ζωάκια... Υπομονή... Τώρα θα πονάς συνέχεια και με τον καιρό θα πονάς όλο και πιο αραιά.. Αλλά δυστυχώς ο όγκος του πόνου και της απώλειας θα είναι ο ίδιος.. ☹
anatolia
PB Member
Παιδιά, καλησπέρα!
Εχω πολλά νέα να σας πω σήμερα. Λοπόν, μετά το χαμό του λατρεμένου μας Ρίκο και αφού πενθήσαμε και συνεχίζουμε να τον πενθούμε, αποφασίσαμε να πάρουμε και άλλο πουλάκι στην οικογένεια. Στις αγγελίες τύχαμε έναν Αλεξανδρινό περίπου 3 ετών και με πολύ καλή ανατροφή (τον Ρόκο). Την ημέρα που πήγαμε να τον πάρουμε στη Θεσσαλονίκη είδαμε και άλλη μία αγγελία ότι δίνανε ένα αρσενικό ημιάγριο κοκατίλ. Περιττό να σας πω πως πήραμε και τα 2 τελικά. Και τότε, αφού ήρθαμε σπίτι και τα συστήσαμε στα άλλα 2 μας κοκατιλάκια (Χάρη και Κούκι) είδαμε την τεράστια διαφορά: τελικά και τα 2 δικά μας είναι κορίτσια! Ο Figo (όπως τον ονόμασε ο φοιτητής που μας τον έδωσε) είναι πραγματικό ταλέντο στο να κορτάρει τις κυρίες και έκανε αμέσως τα κονέ του με το Κούκι, έστησε τα φτερά του, τραγούδισε, σφύριξε, βάδισε μπρος-πίσω, μπήκε στο κλουβί του Κούκι και έμεινε εκεί έως και σήμερα. Ολη μέρα μαζί να παίζουν, να τραγουδά ο Figo και ο Κούκι να σκύβει, όπως κάνουν τα θυλικά και να ξύνουν ο ένας το τσουλούφι του άλλου. Σοκαριστήκαμε λίγο, καθώς τον καινούριο αρσενικό τον πήραμε για το Χάρη, αλλά ο Χάρης/η Χάρης μάλλον – καμία σημασία δεν του δίνει! Και σήμερα έχουμε μεγάλο δήλημμα: να αφήσουμε μαζί τον Figo με την Κούκι να είναι ζευγάρι ή όχι; Γιατί η Κούκι έχει έναν όγκο στην κοιλιά, αν θυμάστε από τις φωτό, και φοβόμαστε μην πάθει τίποτε όταν πάει να κάνει αυγουλάκια, μη μας πεθάνει στη γέννα. Από την άλλη, η Χάρη δεν δίνει καμία σημασία στο νέο αρσενικό και παίζει να μην ζευγαρώσει και καθόλου, αφού μεγάλωσε μαζί μας από μωρό και θεωρεί εμάς το κοπάδι της. Προς ώρας σήμερα τα χωρίσαμε σε ξεχωριστά κλουβάκια, αλλά πρέπει να αποφασίσουμε σύντομα να δούμε με ποιόν θα κάνει ζευγάρι ο αρσενικός μας τραγουδίσταρος ο Figo. Η Κούκι στεναχωρήθηκε πολύ και έκανε ώρα να ηρεμήσει, όπως και εκείνος, βέβαια. Τι συνβουλέυετε εσείς να κάνουμε;
Και εάν γνωρίζετε κάτι για τους Αλεξανδρινούς (διατροφή, τα όχι και τα πρέπει, κλπ.) να μας μάθετε και εμάς, καθώς γνωρίζουμε μόνο τα βασικά και όσα προλάβαμε να διαβάσουμε αυτές τις ημέρες στο ίντερνετ.
Ο Νίκος, ο σύντροφός μου είναι ξετρελαμένος με το Ρόκο, εγώ πάλι φόβάμαι λίγο όταν βλέπω να μικραίνουν οι κόρες των ματιών του, αν και μου ανεβαίνει στον ώμο για να κάνει βόλτα μέσα στο σπίτι.
Α, και ένα τελευταίο: του Ρόκο τα φτερά τα έκοψε ο πρώην ιδιοκτήτης. Πόσο θα κάνουν να μεγαλώσουν;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις συμβουλές σας!
Εχω πολλά νέα να σας πω σήμερα. Λοπόν, μετά το χαμό του λατρεμένου μας Ρίκο και αφού πενθήσαμε και συνεχίζουμε να τον πενθούμε, αποφασίσαμε να πάρουμε και άλλο πουλάκι στην οικογένεια. Στις αγγελίες τύχαμε έναν Αλεξανδρινό περίπου 3 ετών και με πολύ καλή ανατροφή (τον Ρόκο). Την ημέρα που πήγαμε να τον πάρουμε στη Θεσσαλονίκη είδαμε και άλλη μία αγγελία ότι δίνανε ένα αρσενικό ημιάγριο κοκατίλ. Περιττό να σας πω πως πήραμε και τα 2 τελικά. Και τότε, αφού ήρθαμε σπίτι και τα συστήσαμε στα άλλα 2 μας κοκατιλάκια (Χάρη και Κούκι) είδαμε την τεράστια διαφορά: τελικά και τα 2 δικά μας είναι κορίτσια! Ο Figo (όπως τον ονόμασε ο φοιτητής που μας τον έδωσε) είναι πραγματικό ταλέντο στο να κορτάρει τις κυρίες και έκανε αμέσως τα κονέ του με το Κούκι, έστησε τα φτερά του, τραγούδισε, σφύριξε, βάδισε μπρος-πίσω, μπήκε στο κλουβί του Κούκι και έμεινε εκεί έως και σήμερα. Ολη μέρα μαζί να παίζουν, να τραγουδά ο Figo και ο Κούκι να σκύβει, όπως κάνουν τα θυλικά και να ξύνουν ο ένας το τσουλούφι του άλλου. Σοκαριστήκαμε λίγο, καθώς τον καινούριο αρσενικό τον πήραμε για το Χάρη, αλλά ο Χάρης/η Χάρης μάλλον – καμία σημασία δεν του δίνει! Και σήμερα έχουμε μεγάλο δήλημμα: να αφήσουμε μαζί τον Figo με την Κούκι να είναι ζευγάρι ή όχι; Γιατί η Κούκι έχει έναν όγκο στην κοιλιά, αν θυμάστε από τις φωτό, και φοβόμαστε μην πάθει τίποτε όταν πάει να κάνει αυγουλάκια, μη μας πεθάνει στη γέννα. Από την άλλη, η Χάρη δεν δίνει καμία σημασία στο νέο αρσενικό και παίζει να μην ζευγαρώσει και καθόλου, αφού μεγάλωσε μαζί μας από μωρό και θεωρεί εμάς το κοπάδι της. Προς ώρας σήμερα τα χωρίσαμε σε ξεχωριστά κλουβάκια, αλλά πρέπει να αποφασίσουμε σύντομα να δούμε με ποιόν θα κάνει ζευγάρι ο αρσενικός μας τραγουδίσταρος ο Figo. Η Κούκι στεναχωρήθηκε πολύ και έκανε ώρα να ηρεμήσει, όπως και εκείνος, βέβαια. Τι συνβουλέυετε εσείς να κάνουμε;
Και εάν γνωρίζετε κάτι για τους Αλεξανδρινούς (διατροφή, τα όχι και τα πρέπει, κλπ.) να μας μάθετε και εμάς, καθώς γνωρίζουμε μόνο τα βασικά και όσα προλάβαμε να διαβάσουμε αυτές τις ημέρες στο ίντερνετ.
Ο Νίκος, ο σύντροφός μου είναι ξετρελαμένος με το Ρόκο, εγώ πάλι φόβάμαι λίγο όταν βλέπω να μικραίνουν οι κόρες των ματιών του, αν και μου ανεβαίνει στον ώμο για να κάνει βόλτα μέσα στο σπίτι.
Α, και ένα τελευταίο: του Ρόκο τα φτερά τα έκοψε ο πρώην ιδιοκτήτης. Πόσο θα κάνουν να μεγαλώσουν;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις συμβουλές σας!
Καλως τα δεχτηκες :)
Για αρχη διαβασε αυτα
Αγορά νέων πουλιών
Καραντίνα στα πουλιά, μία αναγκαία ενέργεια πρόληψης
Πρεπει οπωσδηποτε να κρατησεις καραντινα οταν παρεις νεα πουλια :)
Να χαιρεσαι τη μεγαλωμενη φαμιλια!Για τα υπολοιπα που ρωτησες δεν εχω ιδεα, ας περιμενουμε τους γνωστες επι των παπαγαλοθεματων!
Για αρχη διαβασε αυτα
Αγορά νέων πουλιών
Καραντίνα στα πουλιά, μία αναγκαία ενέργεια πρόληψης
Πρεπει οπωσδηποτε να κρατησεις καραντινα οταν παρεις νεα πουλια :)
Να χαιρεσαι τη μεγαλωμενη φαμιλια!Για τα υπολοιπα που ρωτησες δεν εχω ιδεα, ας περιμενουμε τους γνωστες επι των παπαγαλοθεματων!
Να σου ζήσουν τα νέα φιλαράκια σου!
Για τον αλεξανδρινό σου διάβασε το άρθρο Αλεξανδρινός Παπαγάλος – Alexandrine Parakeet και επίσης για την διατροφή τους ισχύει ό,τι για όλους τους παπαγάλους Η διατροφή των παπαγάλων απο τον Tony Silva .
Τα φτερά θα μεγαλώσουν σε μερικούς μήνες μην ανησυχείς.
Τα cockatiels αν ταίριαξαν, άφησέ τα τι να κάνεις; Θα δούμε την εξέλιξη. Εν τω μεταξύ φρόντισε επίμονα τα βοτάνια μπας και συρρικνωθεί ο όγκος.
Για τον αλεξανδρινό σου διάβασε το άρθρο Αλεξανδρινός Παπαγάλος – Alexandrine Parakeet και επίσης για την διατροφή τους ισχύει ό,τι για όλους τους παπαγάλους Η διατροφή των παπαγάλων απο τον Tony Silva .
Τα φτερά θα μεγαλώσουν σε μερικούς μήνες μην ανησυχείς.
Τα cockatiels αν ταίριαξαν, άφησέ τα τι να κάνεις; Θα δούμε την εξέλιξη. Εν τω μεταξύ φρόντισε επίμονα τα βοτάνια μπας και συρρικνωθεί ο όγκος.
anatolia
PB Member
Μαρία, καλημέρα! Σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα άρθρα. Σήμερα ξυπνήσαμε με τα τραγούδια του νέου μας αρσενικού, είναι το κάτι άλλο! Τα βότανα θα τα κάνω από σήμερα τσαγάκι, γιατί έδινα ξηρά αυτές τις ημέρες, μπας και κάνει καλύτερη δουλειά.
Και αφού έρχεται το καλοκαίρι και εδώ έχουμε πολλά κουνούπια, μήπως γνωρίζει κάποιος έναν τρόπο να προφυλάξουμε τα μωρά μας χωρίς χημικές ουσίες;
Και κάθε πότε χρειάζεται να τα ψεκάζουμε για ακάρεα και τέτοια; Για τα κοκατίλ έχουμε πάρει ένα σπρεύ με φυσικά συστατικά, κάνει αυτό και για τον αλεξανδρινό μας;
Και αφού έρχεται το καλοκαίρι και εδώ έχουμε πολλά κουνούπια, μήπως γνωρίζει κάποιος έναν τρόπο να προφυλάξουμε τα μωρά μας χωρίς χημικές ουσίες;
Και κάθε πότε χρειάζεται να τα ψεκάζουμε για ακάρεα και τέτοια; Για τα κοκατίλ έχουμε πάρει ένα σπρεύ με φυσικά συστατικά, κάνει αυτό και για τον αλεξανδρινό μας;
Με μια ψιλη σιτα γυρω απο τα κλουβια καθως και με αρωματικα φυτα στον κηπο δεν θα εχεις σοβαρο προβλημα πιστευω. Αρμπαροριζα κανει καλη δουλεια, μπορεις να την βραζεις κιολας με λιγο ευκαλυπτο και να ψεκαζεις κοντα στα κλουβια.
Ναι αυτά που σου είπε η Μιράντα, σήτες στα παράθυρά σας αν είναι δυνατόν, ένα πιατάκι με ελληνικό καφέ διώχνει τα κουνούπια, ψεκασμός με σιτρονέλλα στους εξωτερικούς τοίχους γύρω-γύρω από τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού.
Με ένα σπέυ απλό όπως το pinex θα τα ψεκάζεις αραιά και που, κάθε 1,5 - 2 μήνες εφόσον δεν υπάρχει κάτι και είναι απλά για πρόληψη.
Με ένα σπέυ απλό όπως το pinex θα τα ψεκάζεις αραιά και που, κάθε 1,5 - 2 μήνες εφόσον δεν υπάρχει κάτι και είναι απλά για πρόληψη.
anatolia
PB Member
Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ! Οι συμβουλές σας είναι χρυσές! )
Μπορώ να δίνω στον αλεξανδρινό κολοκυθάκια ωμά και ντομάτες;
Μπορώ να δίνω στον αλεξανδρινό κολοκυθάκια ωμά και ντομάτες;
anatolia
PB Member
Μαρία, καλημέρα! Σχετικά με το τσάι 3 βοτάνων να ρωτήσω: σε τί αναλογίες και πόσο συχνά το δίνουμε; Ευχαριστώ!
Ο Ρόκο σήμερα έκανε μπάνιο, μούσκεψε τον τόπο το μαιμούνι! )
Ο Ρόκο σήμερα έκανε μπάνιο, μούσκεψε τον τόπο το μαιμούνι! )
anatolia
PB Member
Παιδιά καλημέρα! Χρόνια πολλά για τις γιορτές που πέρασαν. Ήθελα τη συμβουλή σας στο εξής θέμα. Όπως ήδη γνωρίζετε, η παρέα μας περιλαμβάνει 3 κοκατίλ: την Χάρη, την Κούκι και τον Φίγκο. Κούκι και Φίγκο γίνανε ζευγαράκι αμέσως, ζούνε στο ίδιο κλουβάκι και είναι αχώριστοι. Η Χάρη τους κάνει παρέα συνέχεια, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι ο Φίγκο δεν την βλέπει ως ταίρι, απλά σαν φίλη, να το πω έτσι.
Σήμερα, ωστόσο, παρατήρησα ότι για 10-15 λεπτά περίπου η Χάρη σήκωσε τον ποπό της, έσκυψε προς τα εμπρός και τιτίβιζε, όπως το κάνουν τα θηλυκά όταν ζητάνε σύντροφο. Η Χάρη μας είναι ακριβώς 1 έτους. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι έχει μεγαλώσει από μωρό μαζί μας και ο μοναδικός αρσενικός της παρέας είναι ήδη πιασμένος. Πότε είναι καλό (και εάν είναι στην περίπτωση μας) να πάρουμε ταίρι στην Χάρη; Τι ηλικίας θα πρέπει να είναι ο αρσενικός για αυτήν; Υπάρχει περίπτωση ο Φίγκο να στραφεί σε αυτήν τώρα που ζητάει η Χάρη αρσενικό; Εαν γίνει αυτό, η Κούκι τι θα κάνει; Διάβασα ότι αυτά κάνουν ζευγάρι για πάντα. Και γενικά, θα μπορέσει να ζευγαρώσει με άλλο κοκατίλ η Χάρη μας λόγω της ανατροφής της; Προβληματίστηκα έντονα σήμερα! )
Επίσης, ο αλεξανδρινός μας ο Ρόκκο μιμείται τέλεια τα τιτιβίσματα των κοκατίλ, έμαθε την πρώτη του λέξη («έλα») και μου την κοπανάει όλη μέρα! Μεγάλη χαρά τελικά όλα αυτά τα κούτσικα! )
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις συμβουλές σας και σας εύχομαι καλή εβδομάδα!
Σήμερα, ωστόσο, παρατήρησα ότι για 10-15 λεπτά περίπου η Χάρη σήκωσε τον ποπό της, έσκυψε προς τα εμπρός και τιτίβιζε, όπως το κάνουν τα θηλυκά όταν ζητάνε σύντροφο. Η Χάρη μας είναι ακριβώς 1 έτους. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι έχει μεγαλώσει από μωρό μαζί μας και ο μοναδικός αρσενικός της παρέας είναι ήδη πιασμένος. Πότε είναι καλό (και εάν είναι στην περίπτωση μας) να πάρουμε ταίρι στην Χάρη; Τι ηλικίας θα πρέπει να είναι ο αρσενικός για αυτήν; Υπάρχει περίπτωση ο Φίγκο να στραφεί σε αυτήν τώρα που ζητάει η Χάρη αρσενικό; Εαν γίνει αυτό, η Κούκι τι θα κάνει; Διάβασα ότι αυτά κάνουν ζευγάρι για πάντα. Και γενικά, θα μπορέσει να ζευγαρώσει με άλλο κοκατίλ η Χάρη μας λόγω της ανατροφής της; Προβληματίστηκα έντονα σήμερα! )
Επίσης, ο αλεξανδρινός μας ο Ρόκκο μιμείται τέλεια τα τιτιβίσματα των κοκατίλ, έμαθε την πρώτη του λέξη («έλα») και μου την κοπανάει όλη μέρα! Μεγάλη χαρά τελικά όλα αυτά τα κούτσικα! )
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις συμβουλές σας και σας εύχομαι καλή εβδομάδα!
Καλημέρα, χρόνια πολλά και σ' εσένα!
Πολύ ωραία τα νέα σου :)
Δεν είναι σκόπιμο να χωρίσεις το ζευγάρι, και εν όψει αυτής της συμπεριφοράς της Χάρη, να προσέξεις μην αναπτυχθεί επιθετικότητα ανάμεσα στα θηλυκά.
Κανονικά τα ζευγαρώνουμε σε ηλικία γύρω από τους 18 μήνες. Βέβαια είναι έτοιμα και πιο πριν αλλά δεν κρίνεται σωστό λόγω ατελούς ολοκλήρωσης της αναπαραγωγικής τους σωματικής υποδομής.
Αν αποφασίσεις να πάρεις ένα αρσενικό για την Χάρη, φρόντισε να είναι περίπου 1,5 έτους, ώστε με καραντίνες, γνωριμία και προετοιμασία, θα έρθει και το καλοκαίρι, να είναι έτοιμα ταυτόχρονα γύρω στο φθινόπωρο.
Όταν θα είναι έτοιμη για αναπαραγωγή και εφόσον έχει γνωριστεί με το νέο αρσενικό θα ζευγαρώσει φυσικά. Οι ορμόνες είναι ισχυρότερες από κάθε διαπαιδαγώγηση και συνήθειες :).
Πολύ ωραία τα νέα σου :)
Δεν είναι σκόπιμο να χωρίσεις το ζευγάρι, και εν όψει αυτής της συμπεριφοράς της Χάρη, να προσέξεις μην αναπτυχθεί επιθετικότητα ανάμεσα στα θηλυκά.
Κανονικά τα ζευγαρώνουμε σε ηλικία γύρω από τους 18 μήνες. Βέβαια είναι έτοιμα και πιο πριν αλλά δεν κρίνεται σωστό λόγω ατελούς ολοκλήρωσης της αναπαραγωγικής τους σωματικής υποδομής.
Αν αποφασίσεις να πάρεις ένα αρσενικό για την Χάρη, φρόντισε να είναι περίπου 1,5 έτους, ώστε με καραντίνες, γνωριμία και προετοιμασία, θα έρθει και το καλοκαίρι, να είναι έτοιμα ταυτόχρονα γύρω στο φθινόπωρο.
Όταν θα είναι έτοιμη για αναπαραγωγή και εφόσον έχει γνωριστεί με το νέο αρσενικό θα ζευγαρώσει φυσικά. Οι ορμόνες είναι ισχυρότερες από κάθε διαπαιδαγώγηση και συνήθειες :).
Σχετικά θέματα
