Σε ένα είδος Πελεκάνου είναι standard ότι ο ένας νεοσσός θα πετάξει τον άλλο από τη φωλιά κι επίσης σε κάποιο είδος αγριόπαπιες, οι γονείς, ενώ έχουν αρκετούς απογόνους σε κάθε γέννα, όποτε οι πιο αδύνατοι ζητούν φαγητό, τους ραμφιζουν οι γονείς τους και φυσικά δεν τους ταΐζουν, με αποτέλεσμα από αρκετά παπάκια να επιζεί σχεδόν πάντα μονο ένα.
Πρόκειται για οικονομία της φύσης, αν σκεφτούμε ότι τίποτα δε χάνεται (ανακύκλωση υλικών από το πτώμα ενός ζώου ), αλλά κι εμένα μου φαίνεται σκληρό, εξωφρενικό και από την άλλη πλευρά, δεν καταλαβαίνω γιατί να χάνονται τόσο πολύτιμοι πόροι κι ενέργεια για τη δημιουργία, εκκόλαψη κλπ ενός αβγού και τελικά το πουλί να είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα πεθάνει πριν δώσει το ίδιο απογόνους.