Στις 27 Σεπτεμβριου, βρηκα πρωι πρωι το ζευγαρακι java finch που ειχα, νεκρο, απο αγνωστα αιτια.. Εννοειται πως στεναχωρηθηκα πολυ.. Την στεναχωρια μου αντιληφθηκαν και καποιοι στενοι μου φιλοι, οι οποιοι, την Δευτερα, μιυ εφεραν δωρο ενα πανεμορφο ζευγαρακι ζεμπρακια! Τα πουλακια, μικρα σε ηλικια, αρχισαν να ζευγαρωνουν σχεδον αμεσως και στις 8/10, ειδα το πρωτο αυγο! Επειτα ακολουθησαν αλλα 4 αυγα, τα οποια, οπως διαπιστωσα στη συνεχεια απο την ωοσκοπιση, ηταν ολα ενσπορα! Η συγκινηση μου οταν διεκρινα τις πρωτες φλεβες μεσα στα αυγα δεν περιγραφεται..Ισως
ακουγεται υπερβολικο, αλλα αυτη εμοιαζε να
ειναι η πρωτη επιτυχημενη αναπαραγωγη των
πουλιων μου! Η μαμα και ο μπαμπας εκατσαν στη
η φωλια απο το 2ο αυγο.. Κλωσσουσαν ειτε μαζι ειτε εναλλαξ. Στις 23 του μηνος, αδημονουσα να γυρισω σπιτι.. Ειχα στο μυαλο μου οτι ισως βγει το πρωτο πουλακι, αφου ειχαν ολοκληρωθει πια 13μερες επωασης.Αυτο που ειδα βεβαια πλησιαζοντας το κλουβι απειχε πολυ απο την ωραια εικονα ενος νεογεννητου πουλιου μεσα στη φωλια, που φανταζομουν..Βρηκα λοιπον τον μπαμπα κρεμασμενο απο το ποδι, απο ενα λεπτο σκοινι, την μαμα εξω απο τη φωλια, και μονο 3 αυγα μεσα..Ψαχνοντας να βρω που ειχαν παει τα αλλα 2 αυγα, παρατηρισα στον πατο του κλουβιου δυο μικρα πλασματακια, σαν κατσαριδακια ηταν.. Η αληθεια ειναι πως σαστισα και χαρηκα ταυτοχρονα, καθως εβλεπα τα πρωτα μου μωρα μεν, ισως νεκρα δε. Μετα απο πολλη σκεψη μηπως πιανοντας τα τα στραγκαλιξω (ηταν τοσο μικροσκοπικα!) καταφερα και τα εβαλα σε ενα κουτακι
προσωρινα, μεχρι να λυσω και τον μπαμπα.. Προς μεγαλη μου χαρα διαπιστωσα πως ηταν ζωντανα! Το πως εζησαν πεφτοντας απο υψος 15εκατοστων σε μεταλλικο πατο, πουλι μερικων ωρων, ενας Θεος ξερει.. Οι γονεις βεβαια περασαν τετοιο σοκ που για την υπολοιπη μερα δεν ξαναμπηκαν συη φωλια.. Ειχα στο μυαλο μου πως ισως την εγκαταλειψουν τελειως, ετσι προμηθευτηκα κρεμα, συριγγα και λαμπα θερμοτητας. Τελικα, μπηκαν στη φωλια, αλλα ποτε μεχρι σημερα δεν ταισαν! Ο προλοβος των μικρων μου ηταν παντα αδειος.. Ετσι, αρχισα να τα ταιζω με κρεμα. Στις 24του μηνα γεννηθηκε το τριτο μωρο (θα γεννιοταν και ενα τεταρτο του οποιου το αυγο εσπασαν οι γονεις μια μερα πριν☹ ) Χθες, 25 Οκτωβριου, περιμενα και το τελευταιο αυγο να σκασει. Για κακη μου τυχη, βιωσα αλλο ενα ΔΡΑΜΑ για μενα, βλεποντας την μανα να παταει το αυγο, αυτο να ραγιζει και να αρχιζουν να τρεχουν αιματα.. Περιμενα αγωνιωδος να δω καποια κινηση απο τον -παραλιγο νεοσσο-, να προσπαθησει να βγει απο το αυγο, κατι..Αφου το αυγο παρεμενε ακινητο απο αρκετη ωρα, αποφασισα να το ανοιξω σιγα σιγα, μηπως καταφερω και βγαλω ζωντανο το πουλακι.. Ηταν πραγματικα οτι πιο ανατριχιαστικο εχω κανει, καθως αηδιαζω και τρομερα στην οψη του αιματος! Το μωρακι ευτυχως βγηκε ζωντανο..Αποδυναμωμενο ομως σε σχεση με τα αλλα 3 αδερφακια του, τα οποια ειχαν μεγαλωσει υπερβολικα, μεσα σε 3 μονο μερες!
Εδω ειναι το ζευγαρακι μου και καποιες φωτογραφιες των μωρων, την πρωτη μερα..
ακουγεται υπερβολικο, αλλα αυτη εμοιαζε να
ειναι η πρωτη επιτυχημενη αναπαραγωγη των
πουλιων μου! Η μαμα και ο μπαμπας εκατσαν στη
η φωλια απο το 2ο αυγο.. Κλωσσουσαν ειτε μαζι ειτε εναλλαξ. Στις 23 του μηνος, αδημονουσα να γυρισω σπιτι.. Ειχα στο μυαλο μου οτι ισως βγει το πρωτο πουλακι, αφου ειχαν ολοκληρωθει πια 13μερες επωασης.Αυτο που ειδα βεβαια πλησιαζοντας το κλουβι απειχε πολυ απο την ωραια εικονα ενος νεογεννητου πουλιου μεσα στη φωλια, που φανταζομουν..Βρηκα λοιπον τον μπαμπα κρεμασμενο απο το ποδι, απο ενα λεπτο σκοινι, την μαμα εξω απο τη φωλια, και μονο 3 αυγα μεσα..Ψαχνοντας να βρω που ειχαν παει τα αλλα 2 αυγα, παρατηρισα στον πατο του κλουβιου δυο μικρα πλασματακια, σαν κατσαριδακια ηταν.. Η αληθεια ειναι πως σαστισα και χαρηκα ταυτοχρονα, καθως εβλεπα τα πρωτα μου μωρα μεν, ισως νεκρα δε. Μετα απο πολλη σκεψη μηπως πιανοντας τα τα στραγκαλιξω (ηταν τοσο μικροσκοπικα!) καταφερα και τα εβαλα σε ενα κουτακι
προσωρινα, μεχρι να λυσω και τον μπαμπα.. Προς μεγαλη μου χαρα διαπιστωσα πως ηταν ζωντανα! Το πως εζησαν πεφτοντας απο υψος 15εκατοστων σε μεταλλικο πατο, πουλι μερικων ωρων, ενας Θεος ξερει.. Οι γονεις βεβαια περασαν τετοιο σοκ που για την υπολοιπη μερα δεν ξαναμπηκαν συη φωλια.. Ειχα στο μυαλο μου πως ισως την εγκαταλειψουν τελειως, ετσι προμηθευτηκα κρεμα, συριγγα και λαμπα θερμοτητας. Τελικα, μπηκαν στη φωλια, αλλα ποτε μεχρι σημερα δεν ταισαν! Ο προλοβος των μικρων μου ηταν παντα αδειος.. Ετσι, αρχισα να τα ταιζω με κρεμα. Στις 24του μηνα γεννηθηκε το τριτο μωρο (θα γεννιοταν και ενα τεταρτο του οποιου το αυγο εσπασαν οι γονεις μια μερα πριν☹ ) Χθες, 25 Οκτωβριου, περιμενα και το τελευταιο αυγο να σκασει. Για κακη μου τυχη, βιωσα αλλο ενα ΔΡΑΜΑ για μενα, βλεποντας την μανα να παταει το αυγο, αυτο να ραγιζει και να αρχιζουν να τρεχουν αιματα.. Περιμενα αγωνιωδος να δω καποια κινηση απο τον -παραλιγο νεοσσο-, να προσπαθησει να βγει απο το αυγο, κατι..Αφου το αυγο παρεμενε ακινητο απο αρκετη ωρα, αποφασισα να το ανοιξω σιγα σιγα, μηπως καταφερω και βγαλω ζωντανο το πουλακι.. Ηταν πραγματικα οτι πιο ανατριχιαστικο εχω κανει, καθως αηδιαζω και τρομερα στην οψη του αιματος! Το μωρακι ευτυχως βγηκε ζωντανο..Αποδυναμωμενο ομως σε σχεση με τα αλλα 3 αδερφακια του, τα οποια ειχαν μεγαλωσει υπερβολικα, μεσα σε 3 μονο μερες!
Εδω ειναι το ζευγαρακι μου και καποιες φωτογραφιες των μωρων, την πρωτη μερα..
δεν εχει βγει ακομα απο τη φωλια του, καθως γεννηθηκε χθες. Σημερα βγαζοντας τον για το πρωτο ταισμα, θα σας βγαλω και μερικες φωτογραφιες να δειτε την οικογενεια ολοκληρωμενη :D
Περιμενουμε να τα καμαρωσουμε κι εκτος φωλιας!
