Φροντίδα Μπορεί να σταματήσει να δαγκώνει ο Ringneck και πως;

[ErnestoTheParrotlet]

Κατ' αρχήν να χαίρεσαι τον παίδαρο. Και σύντομα να δεθείτε για να περνάτε καλά και οι δύο. Από δαγκώματα και πληγές, κι εγώ μιλιούνια με τον δικό μου, και είναι και μισή μερίδα μπροστα στον δικό σου να φανταστείς.
Οποτε βαζουμε χέρι στο κλουβί ενώ αυτός είναι μέσα να ξέρεις οτι θα αντιδρά. Γιατί μπαίνουμε στο σπίτι του "απρόσκλητοι". Θέλει υπομονή, όπως όταν κάποιος σου χτυπάει την πόρτα και πας εσύ να του ανοίξεις για να μπει, δεν μπαίνει μέσα με το έτσι θέλω. Φυσιολογικά και τα δαγκώματα, σε "τσεκάρει" μαθαίνει που είναι το "παιγνίδι" που είναι η "επίθεση" , τι θεωρείς εσύ αποδεκτό και τι όχι. Όταν σε τσιμπάει απομακρύνσου από κοντά του για να του δέιξεις κι εσύ ότι "α, έτσι δεν παίζω". Φυσικά στη διάρκεια των παιγνιδιών σας θα μαθεις και τα "τσιμπήματα-φιλάκια" που δίνουν.
Πρέπει να σε εμπιστευτεί και για να γίνει αυτό χρειάζεται μια σταθερή ρουτίνα. Ο δικός μου παρ' όλο που δεν είναι ποτέ μεσα στο κλουβί, δεν αλλάζει τη ρουτίνα του, ακόμα και αυτή του Σαββατοκύριακου που είναι διαφορετική, την έχει μάθει, την περιμένει και τσαντίζεται όταν την αλλάζουμε. Ακόμα και τα πιο μικρά πραγματάκια τον κάνουν να νιώθει σιγουρια, πχ τι ώρα θα του δώσεις ενα σνακ, τι ώρα θα παίξετε, που και πως θα παίξετε, πότε θα του αλλάξεις την τροφή, όλα αυτά καλό είναι να είναι "σταθερά" (το κατα δύναμιν βέβαια) ώστε να νιώσει πως "ωπα, εδώ είναι το σπιτι μου, α, να και ο φίλος μου ήρθε να παίξουμε".
Το... Πέταγμα. Ο δικός μου πετάει νευρικά, όπως όλα του είδους του και από λαχτάρες ουκ ολίγες. Πρώτη έξοδος, στούκα στον τοίχο (ευτυχώς οχι δυνατή). Πρώτη έξοδος στο νέο σπίτι, στούκα στο τζάμι (εχει μαθει και δεν παει με φόρα γιατί θα κυκλοφορούσε με... Τσιρότα) :D
Ομως μαθαίνουν εύκολα και μέσω της εμπιστοσύνης που θα νιώσουν, "σιγουρεύει" και το πέταγμά τους.

Καλή δύναμη, υπομονή και σύντομα να μαθαίνουμε για τα παιγνίδια σας.

 

[seemsfunny]

Απογοητευτικα με τα φιστίκια και την σκόνη ☹

 

[ErnestoTheParrotlet]

Απογοητευτικα με τα φιστίκια και την σκόνη ☹

; Κάντο πενηνταράκια ρε Αγγελε δεν κατάλαβα :D

 

[mania]

ErnestoTheParrotlet Αχ τι μας έχει κάνει ο Ερνέστο! Διαβάζω τα κατορθώματα του και ανυπομονώ να έχω κι εγώ μια τόσο ωραία σχέση με τον Woody μου!
Λοιπόν θα δοκιμάσω όλες τις συμβουλές σας σιγά σιγά. Την ώρα που παίζαμε εντός κλουβιού θα την μετατρέψουμε σε βόλτες εκτός κλουβιού. Ελπίζω με καθημερινή εξάσκηση να πάνε όλα καλά!
Θα σας πω τα νέα μας!

 

[ErnestoTheParrotlet]

Ανυπομονούμε να μαθαίνουμε νέα σας!

 

[seemsfunny]

; Κάντο πενηνταράκια ρε Αγγελε δεν κατάλαβα :D

Άφηνα 4-6 φιστίκια στο τραπέζι και τα καθάριζε για το χρατς χρατς κι εγώ τα έτρωγα χα χα. Για οτιδήποτε άλλο δεν έχω ελπίδα να με αφήσει να το φάω

 

[vagelis76]

Ζητάω συγγνώμη που έχω καθυστερήσει να σου απαντήσω Μάνια...
Καταλαβαίνω την αγωνιά και τη λαχτάρα σου να μάθεις το τρόπο ώστε να φέρεις πιο κοντά σου το μικρό... Το έχω ζήσει και σε καταλαβαίνω.

Λοιπόν... Οπως σου είπα και σε παλιότερο ποστ,έχεις μια καλή βάση και κάποια βήματα έχουν γίνει.Αυτό πρέπει να το πιστέψεις και να νιώσεις σιγουριά.Αν εσύ αμφιταλαντεύεσαι τόσο ο μικρός θα κάνει τα δικά του και δε θα έχει αποτέλεσμα και εξέλιξη η μεταξύ σας σχέση. Όταν προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε ένα πουλί, πρέπει εμείς να έχουμε το πάνω χέρι με όποιο "αιματηρό " αποτέλεσμα έχει αυτό.. Σίγουρα θα αντιδράσει... Θα σε δοκιμάσει... Θα σε κάνει να κάνεις πίσω... Θα προσπαθήσει να σου δείξει οτι εκείνος έχει το πάνω χέρι. Εσύ όμως πρέπει να είσαι σταθερή στη προσπάθεια σου, με υπομονή... Επιμονή και φυσικά αγάπη, που δε το αμφισβητεί κανείς αυτό για σένα.

Θα έχεις πάντα στο μυαλό σου το παρακάτω...
1. Ποτέ δε χτυπάμε ένα πουλί, είναι τόσο ευαίσθητοι οργανισμοί που η παραμικρή βίαιη κίνηση, μπορεί να του προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό ή ακόμα και το θάνατο.
Επίσης η σωματική κακοποίηση μπορεί να του προκαλέσει ανεπανόρθωτα ψυχολογικά τραύματα, που ίσως ποτέ δε θα ξεπεράσει.Αντίθετα μπορεί να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά και "κακία"(αμυντική στάση) προς εμάς.
2. Δε κρατάμε κακία στο πουλί που δε συνεργάζεται. Προσπαθούμε να έρθουμε στη θέση του, να νιώσουμε τη φύση του και να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά του. Προσπαθούμε να κάνουμε την εκπαίδευση του πιο ευχάριστη, χρησιμοποιώντας τρικς ΄και δραστηριότητες που του αρέσουν. Μια υπομονετική στάση, με ήρεμη αντιμετώπιση είναι το κλειδί.
3. Ποτέ δε θέτουμε σε κίνδυνο τη υγεία του πουλιού. Τιμωρώντας το πουλί με στερώντας του τροφή ή με το να μην ασχολούμαστε με τη βασική του φροντίδα, δε λύνουμε τυχόν προβλήματα συμπεριφοράς. Τέτοιες ενέργειες δεν είναι μόνο σκληρές αλλά σίγουρα θα προκαλέσουν σωματική ψυχολογική βλάβη στο πουλί.
4. Δε φωνάζουμε σε ένα πουλί όταν έχει μια άσχημη στιγμή πάνω στην εκπαίδευση. Προσπαθούμε με ήρεμο τρόπο και μιλώντας του ήρεμα και γλυκά να το επαναφέρουμε στη "τάξη". Μια έντονη αντίδραση δική μας μπορεί να την εκλάβει ώς ενθουσιασμό, με αποτέλεσμα να συνεχίσει τη κακή συμπεριφορά ώστε να μας κινεί το ενδιαφέρον και να ασχολούμαστε μαζί του.
Δε ξεχνάμε να είμαστε εκφραστικοί, οι φτερωτοί μας φίλοι είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται ακόμα και τις εκφράσεις του προσώπου μας και ανάλογα να συμπεριφέρονται και εκείνοι. Τους μιλάμε απαλά, σταθερά και αποφασιστικά χωρίς να καταλάβει τη δυσαρέσκεια μας για τυχόν κακή συμπεριφορά που έχει ή δε συνεργάζεται.

Το καλό που έχετε καταφέρει και το πρώτο βήμα της μεταξύ σας εμπιστοσύνης... Είναι που παίρνει τροφή από το χέρι σου. Είναι βασικό βήμα ένα πουλί να πάρει τροφή την οποία και θα καταναλώσει... Οταν μιλάμε για παπαγάλους που είναι τόσο διστακτικά πουλιά.
Θα δουλέψεις λοιπόν πάνω σε αυτό...όπως σου είπε,Σούλα νομίζω, θα βρεις τη τροφή που του αρέσει και θα δημιουργήσεις μικρές μπουκίτσες. Θα πάρεις το πιο ήρεμο ύφος σου και πλησιάζοντας το κλουβί του θα του μιλάς και θα του εξηγείς τι θα συμβεί...
-Θα λές τα γλυκόλογα σου για να τον ενεργοποιήσεις και να ξεκινήσει η αλληλεπίδραση μεταξύ σας
-Θα ανοίγεις τη πόρτα του κλούβιου και θα μένεις σταθερή κοντά του μιλώντας, θα δεις οτι ήδη θα αρχίσει να αντιδράει με τη στάση του σώματος του(στήσιμο,τέντωμα, οι κόρες του ματιού του ) και το πιθανότερο είναι να πλησιάσει στην είσοδο του κλουβιού ή να έρθει πιο κοντά σε αυτή.
-θα πρέπει να βάλεις μια πατήθρα κοντά στη πόρτα του κλουβιού ώστε να σε βοηθάει να το παίρνεις αργότερα από εκεί και να τον επιστρέφεις μέσα στο κλουβί...
-θα το προσκαλείς και θα το προκαλείς να έρθει στη πατήθρα εκεί και όταν έρθει θα το επιβραβεύεις με τη λιχουδια αλλά και με τον ενθουσιασμό σου (όμορφο, μετρημένο και πιστικό), δηλαδή ένα "Μπράβο το αγόρι μου" είναι αρκετό.
Επίσης όταν του προσφέρεις τη λιχουδιά θα κρατάς απόσταση τέτοια που θα τον αναγκάζει να τεντώσει το λαιμό του για να πάρει τη λιχουδιά... Και πάντα θα τους λες μια εντολή.."Πάρε φαγάκι"..."πάρε καρύδι".. Κλπ
Πάντα δουλεύουμε με την επανάληψη... Την ίδια διαδικασία με τον ίδιο ρυθμό και τις ίδιες αντιδράσεις... Μόνο όταν καταφέρουμε αυτό το βήμα προχωράμε στο επόμενο. Οι πολλές πληροφορίες... Εντολές μπορεί να μπερδέψουν το πουλι και να μην έχουμε αποτέλεσμα.
Προσπαθούμε να δουλεύουμε την εκπαίδευση του τις ίδιες ώρες στην αρχή και με σταθερό πρόγραμμα. Οι καλύτερες ώρες οι πρωινές και απογευματινές μέχρι και πριν πάει για ύπνο. Εσύ θα δεις και θα βρεις τις καλές του ωρες για να δουλέψετε..

Αν απλά του πλησιάσεις το χέρι σου και του δώσεις τη λιχουδιά κοντά... Το πιθανότερο είναι να σε δαγκώσει πρώτα και μετά να τη πάρει... Και αυτό γιατί παραβιάζεις τα όρια που σου έχει θέσει. Και δε ξεχνάμε ποτέ οτι μέσα στο κλουβί του είναι κύριος εκείνος και του ανήκει.Οι οποίες αλλαγές ή πείραγμα στα πράγματα του μπορεί να τον κάνει έξω φρενών..

Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε και να επικοινωνούμε με τα πουλιά αντιλαμβάνονται τα πάντα... Την χαρά,τον ενθουσιασμό,το θυμό μας και γενικά όλα τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις μας.

Πως ακούς όλα τα παραπάνω;
Αν δοκιμάσεις και ακολουθήσεις όσα σου λέμε... Θα ήθελα να μας λες τι συμβαίνει... Που "κολλάτε"... Τι δε προχωράει ή που σε δυσκολεύει.

 

[mania]

Καλημέρα σας!
Χθες δεν βγήκαμε έξω. Ήμασταν και οι δύο λίγο κουρασμένοι από την τελευταία φορά. Εκτός αυτού, επειδή είχε "τρακάρει" μερικές φορές στην έξοδο του και εγώ είμαι λίγο φοβιτσιάρα, ήθελα να δω αν είναι όλα καλά, αν είναι φυσιολογικός και επειδή ξέρω τις αντιδράσεις του μέσα στο κλουβί τον άφησα μέσα. Αποφάσισε να κάνει πρόβα όσα λόγια έχει μάθει, οπότε δεν πήγε χαμένη η μέρα μας. Παίξαμε, επιβραβευτήκαμε για κάθε σωστή λεξούλα, περάσαμε ωραία!
vagelis76 Ευχαριστώ πάαρα πολύ για τις συμβουλές σου. Το πρόβλημα μου, πριν καν ξεκινήσω να κάνω αυτό που λες είναι το κλουβί... και κυρίως η πόρτα του κλουβιού. Σας έχω βάλει μία φωτογραφία να μου πείτε κι εσείς... Νομίζω είναι αρκετά μικρή. Επίσης, δεν ανοίγει κανονικά όπως όλες αλλά "κάθετα" (ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ) με αποτέλεσμα την πρώτη φορά που βγήκε έξω, να είμαι εγώ στην πόρτα και να του δίνω λιχουδιά και αυτός πάτησε πάνω στην πόρτα, πήρε την λιχουδιά και έφυγε αμέσως πετώντας.

 

[takis1964]

Με τα ξυλοπαιχνιδια ασχολειται; γιατι εμενα σε 2 μερες μονο ροκανιδια υπαρχουν

 

[mania]

Ασχολείται! Αρκετά! Προτιμάει δερμάτινα κορδόνια όμως και να λύνει κόμπους... Τα κλαράκια που του έχω από ξύλο πάντως έχουν αρχίσει και μικραίνουν... Στα περισσότερα παιχνίδια του όμως πάει και μιλάει... Νομίζω δένεται συναισθηματικά μαζί τους και δεν θέλει να τα φάει

 

[ErnestoTheParrotlet]

Α, ναι θα δεθεί συναισθηματικά με ένα σωρό πράγματα. Για παράδειγμα ο δικός μου έχει έρωτα με το μπουκάλι του νερού, αντε βρες άκρη τώρα :D

 

[zack27]

Δηλαδη ειναι συρτη η πορτα και ανοιγει προς τα πανω;

 

[mania]

Όχι η πόρτα ανοίγει προς τα κάτω, πως να το πω σαν μπουκαπόρτα πλοίου () αν βρω φωτογραφία στο internet θα σας βάλω να δείτε τι εννοώ...

 

[zack27]

Όχι η πόρτα ανοίγει προς τα κάτω, πως να το πω σαν μπουκαπόρτα πλοίου () αν βρω φωτογραφία στο internet θα σας βάλω να δείτε τι εννοώ...

Δλδ απο κατω προς τα πανω η το αντιθετο! Προς τα εξω δλδ.

 

[douke-soula]

δηλαδή ανοίγει προς τα έξω και κάτω σαν ράμπα δηλαδή;

 

[mania]

douke-soula Ακριβώς έτσι όπως λες και στέκεται ανοιχτή 90 μοίρες.

 

[zack27]

Αρα τι προβλημα υπαρχει με το πορτακι δεν εχω καταλαβει περα του οτι ειναι λιγο μικρο οπως ειπες!

 

[mania]

Ότι είναι μικρό και δεν μπαινοβγαίνει εύκολα ο Woody και το ότι εγώ είχα φανταστεί να βάζω πάνω στην πόρτα μια πατήθρα από την μέσα μεριά, να εκπαιδευόμαστε και μετά να κλείνω την πόρτα με τον παπαγάλο πάνω στην πατήθρα άρα να καταλήγει μέσα στο κλουβί. Τώρα δεν είναι εύκολο να ξαναμπεί στο κλουβί αν βγει έξω κυρίως λόγω του μεγέθους της πόρτας αλλά δεν είναι και λειτουργική νομίζω. Δεν ξέρω αν ισχύουν αυτά που λέω, απλά σας λέω πως το έχω στο μυαλό μου. Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο ακόμα καλύτερα. Συνεχίζουμε όπως είμαστε...

 

[ErnestoTheParrotlet]

Α, μην ανησυχείς, θα το χρησιμοποιήσει ως "βεραντα" καποτε οπως ο δικος μου. Οσο για την τακτική να τον βαζεις μεσα, θα μπαινει μονος μην ανυσηχεις :)

 

[douke-soula]

η μικρή πόρτα είναι όντως πρόβλημα και ειδικά στην εκπαίδευση. (και ακόμα περισσότερο στην επιστροφή στο κλουβί που τα περισσότερα δεν θέλουν να μπουν μέσα. Οι δικοί μου ο μοναδικός λόγος που "δέχονται" να επιστρέψουν στο κλουβί τους είναι η πείνα.όταν είναι έξω δεν τους δίνω τίποτα να φάνε πλέον. Μάλιστα ο Ρόμπυ πάει μόνος του στο κλουβί μόλις δει ότι πιάνω τις ταΐστρες για να αλλάξω φαΐ)
σταντ έχεις;ίσως να σε βοηθούσε στην εκπαίδευση, στο να μάθει να έρχεται και να κάθεται στο χέρι σου.