Λοιπον, σε συνέχεια για την συμπεριφορά των Αλεξανδρινών. Ζήλεψα και αγόρασα το κλουβί σαν του φίλου μας του takis1964. Το έστηνα όλη μέρα και τα πουλιά με παρακολουθούσαν σαστισμένα. Μου πήρε πολλή ώρα να βάλω την Κοκό σε πειρασμό να πάει μέσα (ας όψεται η πείνα και η τροφή!), αλλά ο Ροκκο ανέβηκε πάνω στο πιο ψιλά κρεμασμένο κλουβί του Τσίκι και δεν κατέβαινε με τίποτα! Μετά από 2 ώρες προσπάθειας (κατέβανε στο ώμο μου, πλησίαζα το καινούριο κλουβί, την κοπανούσε και ξανά από την αρχή) τελικά κατάφερα να τον βάλω μέσα. Γύρισε όλο το κλουβί δυσαρεστημένος και γκρίναζε μέχρι την ώρα που τα πήγα μέσα για ύπνο. Τη νύχτα κοιμήθηκαν αρκετά χαμηλά από ότι έχουν συνηθίσει (το πρώτο κλουβί ήταν πολύ πιο ψηλό και οι πατήθρες συνεπώς ήταν σε ψηλότερο επίπεδο). Μόλις τα έβγαλα σήμερα το πρωί, ο Ρόκκο πάλι σκαρφάλωσε ψηλά και δεν ήθελε με τίποτε να πάει στο καινούριο του σπίτι. Πάλι για μεσημέρι με χίλια ζόρια τον έβαλα μέσα και σκεφτόμουν γιατί δεν του αρεσει... Τελικά βρήκα τι φταίει. Στο παλιό κλουβί οι πατήθρες ήταν ψηλά, στο ύψος των ματιών μου και έτσι τα πουλιά αισθάνονταν κάπως ισότιμα με εμένα και όταν σκαρφάλωναν στην εξωτερική πατήθρα-σταντ ήταν "ανώτερα" μου...
Με το καινούριο κλουβί τα πράγματα αλλάξανε: τώρα είναι η ψηλότερη πατήθρα στο ύψος της μέσης μου και εκείνα αισθάνονται σαν να τα κοιτάζω "αφ'υψηλού", τώρα εγώ είμαι το αφεντικό, χεχε...
Μάλιστα, για να αισθάνονται ασφαλεια σκαρφάλωσαν ο ένας πάνω στην πέτρα που είναι κρεμασμένη λίγο ψηλά και η άλλη πάνω σε ένα παιχνίδι.
Τι σου είναι τα πεισματάρικα!) Αν σου πάρουν τον αέρα - αυτό ήταν!)
Πρέπει τώρα να βρω λύση στο καινούριο "ψηχολογικό" τους..)
), τα παιδικά είναι τέλεια γιατί με τις διάφορες περίεργες φωνούλες, προκαλούν ενδιαφέρον στα πουλιά 
