Παιδιά, δεν καταλαβαίνω γιατι το καθε ζήτημα διαφορετικής άποψης ή οπτικής γωνίας θα πρεπει να γίνεται πεδίο προσωπικής αντιπαράθεσης και διαξιφισμών.
Σαν είδος είμαστε ούτως ή άλλως ένοχοι, εμείς τουλάχιστον που τρώμε κρέας. Ακόμη και οι μη κρεοφαγοι, ενώ δεν μπαίνουν στη διαδικασία να ειναι αποδέκτες πτωμάτων, όσοι απο αυτούς λαμβάνουν ζωικές πρωτεΐνες μέσα απο το γάλα ή τα αυγά ειναι συμμέτοχοι στην εξακολούθηση της δημιουργίας αφύσικων ζωικών οντοτήτων που εκτος εποχής παράγουν αυτά τα προϊόντα.
Οι κυνηγοί δεν χρειάζονται να κυνηγούν για να φάνε αλλά παρολαυτά σκοτώνουν μάλλον για κατι που συγχέεται με, δεν ξερω πως να το πω, μάλλον σπορ. Το ιδιο και οι ερασιτέχνες ψαράδες. Τα δε μέσα που χρησιμοποιούν ειναι άνισα συγκριτικά με τις δυνατότητες διαφυγής του θηράματος. Και δεν το κάνουν για να φάνε. Και επισης δεν ικανοποιούν ένα ένστικτο ή έστω μια τάση ιχνηλασίες, αλλά συχνά πυροβολούν ό,τι κινείται. Ένα ζωο σκοτωμένο απο την άλλη μεριά, ειναι προτιμότερο να ήταν πριν ελεύθερο να ορίζει τη ζωη του, παρά παστωμένο κι ακίνητο να τρέφεται για να γίνει τροφή, σε κάποιες περιπτώσεις και θύμα κανιβαλισμού. Όμως συνήθως ο θάνατος του προς βρώση ζώου ειναι απείρως πιο ανώδυνος απο το θάνατο που προέρχεται στη φύση απο το θηρευτή του.
Επισης οι παραδοσιακοί Έλληνες το πασχα, φωτογραφίζουν το φαγητό τους, άλλο αν ειναι πτώμα σουβλιστό, ανήλικο κλπ, φωτογραφίζουν τα γλέντια τους κλπ, αλλά δεν το κάνουν, σίγουρα όχι, για να αποθανατίσουν το πόσο κτηνώδες είδος είμαστε που τρώμε πτώματα.
Όσον αφορά την καταστροφή - μετατροπή του φυσικού περιβάλλοντος σε χωράφια, βοσκοτόπια, ... Και τη συνακόλουθη απώθηση του ζωικού πλούτου, ειναι γεγονός. Αλλά τωρα έγινε. Δεν μπορει κανεις να περιμένει κατι περισσότερο απο τον άνθρωπο να προασπίζει τα συμφεροντά του. Ας μη γελιόμαστε...όλοι έτσι είμαστε, κι αν οχι όλοι, η συντριπτική πλειοψηφία. Έτσι λοιπόν όταν τα αγριογούρουνα, υβρίδια και μη κατασπαράξουν την καλλιέργεια μας, θελουμε να μην επαναληφθεί ξανά. Ειτε λοιπόν κι εγώ, όταν οι καρακαξες μου έφαγαν το αγαπημένο μου καναρινι, θα τις πυροβολούσαν, δηλητηριαζα κλπ, ειτε θα έβαζα προστασία στα κλουβιά. Τωρα αν μερικοί επιλέγουν τον θάνατο απο τη στείρωση ή άλλα μέτρα, ειναι θεμα προσωπικής ευθύνης. Όμως στην τελική, αν δεν υπαρχει άλλος τρόπος να προστατέψεις το βίος σου, ή αν στο μυαλό σου η σχέση κόστους - οφέλους σου δείχνει ότι η εξάλειψη του αντιπάλου ειναι αυτο που πρεπει να κανεις, τότε, αν δεν υπαρχει ένα σύνολο να σου δείξει πιο αποτελεσματικές εναλλακτικές, προβαινεις στον φόνο φυσικά.
Να σημειώσω οτι κανεις δεν μιλάει υποκριτικά, αλλά όλοι εθελοτυφλούμε λαμβάνοντας θέση απόλυτη απο τη μια ή την άλλη πλευρά, χωρίς ταυτόχρονα να μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση του ειδους μας και τη σκληρότητας της. Αλλά ποιος δίστασε ποτε να σκοτώσει ενα κουνούπι; Ποιος μπορει να απαντήσει τι αισθάνονται τα φυτά όταν τα τρώνε τα ζώα;