Δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα ποστ, γιατί το θέμα είναι τεράστιο, οπότε θα καταθέσω απλώς τη γνώμη μου, χωρίς να ξέρω αν τα ίδια έχει πει κάποιος σε άλλη σελίδα.
Στην εποχή μας ελάχιστοι άνθρωποι εξαρτούν την επιβίωσή τους στο κυνήγι. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα πιστεύω οτι αυτοί μετριούνται στα δάχτυλα. Όλοι οι υπόλοιποι κυνηγοί δολοφονούν για "σπορ". Απο την άλλη μεριά το περιβόητο κυνηγετικό ένστικτο στον άνθρωπο το έδωσε η φύση για να μπορέσουμε ως είδος να επιβιώσουμε σκοτώνοντας για να φάμε άλλα ζώα. Τώρα κτηνοτροφία έχει γίνει βιομηχανία (άαααλλο τεράστιο και φλέγον θέμα συζήτησης). Επομένως, απο τη στιγμή που την τροφή μπορούμε να τη βρούμε σφαγμένη και έτοιμη δεν έχουμε λόγο ως είδος να κυνηγάμε. Όλοι ξέρουμε οτι οι περισσότεροι κυνηγοί δεν κυνηγάνε για να επιβιώσουν αλλά για να διασκεδάσουν. Το αν τελικά βοηθάνε με κάποιον τρόπο (οι αυτοαποκαλούμενο "σωστοί" κυνηγοί) στην ισορροπία της φύσης είναι δευτερεύον αποτέλεσμα, και όχι ο αρχικός τους σκοπός. Δεν πιστεύω οτι υπάρχει κανένας κυνηγός στον κόσμο που ξεκίνησε το κυνήγι για να αποκαταστήσει τη φυσική ισορροπία. Αναγνωρίζω οτι σε πολλές περιοχες το κυνήγι είναι παράδοση. Όμως ο πολιτισμός δεν είναι ένα σταθερο και συμπαγές πράγμα αλλά κάτι που εξελίσσεται μαζί με τους ανθρώπους. Επομένως και αυτές τις παραδόσεις και τις νοοτροπίες μπορούμε σιγά-σιγά να τις αλλάξουμε άν θέλουμε. Το ίδιο ισχύει και για το ένστικτο. Ο πολιτισμός δημιουργήθηκε για να ελέγξουμε κάποιες τάσεις και τα ένστικτά μας. Γιατί να μην μπορούν να ελέγξουν ορισμένοι 'ανθρωποι και το κυνηγετικό, εφόσον πλέον δεν μας εξυπηρετεί σε τίποτα;
Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ιδιαίτερο είδος ρατσισμου, τον σπισισμό. Σπισισμός είναι η διάκριση των ζώων με βάση το είδος τους. Ο σπισισμός δεν αφορά μόνο τους κυνηγούς αλλά ολους σχεδόν τους ανθρώπους δεδομένου οτι οι περισσότεροι κατηγορούν π.χ. τους Γιαπωνέζους που τρώνε σκυλιά αλλά το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό οι ίδιοι να τρώνε κότες, γαλοπούλες, αρνιά, γουρούνια, μοσχάρια, ψάρια, μαλάκια, και ένα σωρρό άλλα. Ταυτοχρόνως θεωρούμε περίεργους τους Ινδούς που αρνούνται να φάνε μοσχάρι. Αυτά τα ολίγα για να ορίσω τί είναι σπισισμός.
Οι κυνηγοί που αυτοχαρακτηρίζονται ως φιλόζωοι είναι καθαροί σπισιστές. Απο τη μία πλευρά αγαπάνε τα κατοικίδιά τους, ή και κάποια είδη ζώων, όπως σκύλοι, γάτες, ζώα υπο εξαφάνιση, και ταυτόχρονα βγαίνουν και σκοτώνουν άλλα ζώα, και μάλιστα όχι για λόγους επιβίωσης.
Κάτι άλλο: Πολλοί κυνηγοί θεωρούν εαυτούς φυσιολάτρες. Δεν σκέφτονται όμως οτι μπορούν να εκφρασουν την αγάπη τους προς τη φύση και με άλλους τρόπους. Π.χ. με εκδρομές για φωτογραφήσεις, και όχι για κυνήγι. Υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι να αγαπάμε τη φύση, εκτός απο το να σκοτώνουμε χωρίς λόγο τα πλάσματά της.
Τέλος, πολλοί κυνηγοί βλέπουν το κυνήγι ως παιχνίδι. Λένε οτι προσφέρουν (τί ευγενική χορηγία αλήθεια!) στο ζώο την ευκαιρία να ξεφύγει. Ομως σε αυτό το παιχνίδι το ρίσκο των δύο πλευρών δεν είναι ίδιο. Αν χάσει ο κυνηγός χάνει απλώς την ευχαρίστηση οτι σκότωσε, αλλά αν χάσει ο θήραμα χάνει τη ζωή του. Αυτό λέγεται "παιχνίδι" μεν, αλλά τί παιχνίδι; Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Η διαφορά είναι οτι η γάτα χρειάζεται ακόμα για την επιβίωσή της το κυνηγετικό ένστικτό.
Επίσης είμαι χορτοφάγος, επομένως όλα αυτά τα λέω βάζοντας φυσικά και την "ουρά" μου μέσα στην υπόθεση.