Καλό βράδυ σε όλους. Δημήτρη (@δημητρις113 ) σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια στο παραπάνω σου ποστ! Επίσης ξέρω ότι κράτησα και εσένα αλλά και τα μέλη που έχουν βοηθήσει σε αγωνία. Αλλά όπως καταλαβαίνετε είχα αρκετό τρέξιμο με το να παω να παρω το πουλί, να κανονίσω που και πως θα το φιλοξενήσω, να προετοιμάσω το δεύτερο κλουβί της Λόρυ για την προσωρινή φιλοξενία και όλα αυτά γίνονται πολύ πιο αργά αν πρέπει κανείς να τηρήσει και μέτρα καραντίνας από πάνω.
Η κονουρίτσα είναι περίπου 2 χρονών (μικρό δηλαδή), γένος δεν ξέρουμε, έτρωγε παπαγαλίνη και σπόρια. Μέχρι τώρα του έχω δώσει μείγμα της Versele και κεχρί και λίγο ψωμί για παπαγάλους. Είναι επίσης δραστήριο σε φυσιολογικό βαθμό. Οι κουτουλιές του φαίνονται κανονικές, ρουθούνια οκ, το ένα δακτυλάκι από τα τέσσερα του ενός ποδιού του δεν κλείνει καλά (σαν παλιός τραυματισμός μου κάνει) αλλά αυτό δεν το επηρεάζει καθόλου από το να σκαρφαλώνει περα-δωθε στο κλουβί, το φτέρωμά του λαμπερό και χωρίς τπτ στίγματα, τα φτερά της ουράς είναι μόνο λίγο ταλαιπωρημένα λόγω του ακατάλληλου κλουβιού που ήταν πριν. Γενικά το φτύνω για να μην το ματιάσω.
Χθες (την πρώτη μέρα) περίμενα μέχρι να μπει στο κλουβί φιλοξενίας μόνο του από εκεινο το σαπιό-κλουβο που μου το εδωσαν (πήρε πολύ ώρα - γενικά δεν θέλει βιασύνες). Σήμερα για να μετρήσω το πώς αντιδρά, δοκίμασα να του δώσω να φάει κεχρί απευθείας από το χέρι μου, και ενώ ήταν φαγωμένο και είχε και κεχρί ηδη στο κλουβί ηρθε και εφαγε και μάλιστα επανειλημμένα από το χερι μου. Επίσης με αφήνει -χωρίς να τρομάζει- να ακουμπάω με απαλές κινήσεις ακόμα και την παλάμη μου στα κάγκελα του κλουβιού σε σημείο πολύ κοντά ως προς την θέση που αυτό κάθεται. Πράγματα τα οποία αν μου το έλεγε κανείς μια μέρα πριν, θα έδινα πολύ μικρές πιθανότητες να συμβούν. Με έχει εκπλήξει θετικά. Χωρίς να θέλω να πω μεγάλες κουβέντες, θεωρώ ότι το πουλάκι καταλαβαίνει από σωστή συμπεριφορά και με τον καιρό και με πολύ αργά και προσεκτικά βήματα Δημήτρη μάλλον θα έχεις την δυνατότητα να καταφέρεις κάτι καλό. Το πουλί πιστεύω ότι μάλλον ήταν ταϊσμένο στο χέρι αλλά με τον καιρό παραμελήθηκε και αγρίεψε. Επίσης, μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που περιεργάζονταν μια ξύλινη πατήθρα-κλαράκι: σαν κάτι άγνωστο, μετά από λίγο άρχισε όπως κάθε παπαγάλος να την δαγκώνει ασταμάτητα!
Τελικά το πήρα 250 ευρώ. Όνομα μην με ρωτήσετε… ξέχασα να τον ρωτήσω δυστυχώς. Αυτό που συνέβηκε, είναι ότι αυτός που το πούλαγε κατάλαβε ότι το ήθελα να το πάρω και δεν κατέβαζε την τιμή, ανέβηκαν λίγο οι τόνοι και τελικά ξέχασα τελείως να ρωτήσω για το όνομα. Πάντως για το όνομα, και να το ξέραμε ακόμα, θα έλεγα να αποκτούσε ένα καινούργιο: μια νεα αρχή. Μάλλον κάτι από Κρήτη ή σχετικό με το petbirds ίσως... Θα μπορούσαμε – αν συμφωνεί και ο Δημήτρης - να βάλουμε τις επόμενες μέρες μια ψηφοφορία για το όνομα. Με μια μόνο προϋπόθεση παρακαλώ: να μην είναι το όνομά μου στις πιθανές επιλογές :)
Φωτογραφίες από αύριο…